Pewne lekarstwo na grzech — 17 styczeń

“Chodźcie więc, a będziemy się prawować — mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna”. Izajasza 1,18.AN 23.1

Bóg przebacza grzech i to powinno wywołać naszą największą radość. Jeśli trzymamy Go za słowo i porzucamy nasze grzechy, On jest gotów oczyścić nas od wszelkiej nieprawości. Da nam czyste serce i stałą obecność swego Ducha, gdyż Jezus wstawia się za nami. Jednak (...) sprawy duchowe należy rozsądzać duchowo. Żywa, aktywna, stała wiara umożliwia rozpoznanie woli Bożej, przyjęcie Bożych obietnic i skorzystanie z prawd Słowa Bożego. To nie dlatego, że jesteśmy sprawiedliwi, ale dlatego, że jesteśmy zależni, pełni wad, błądzący i nic nie potrafimy uczynić o własnych siłach, musimy się zdać na sprawiedliwość Chrystusa, a nie na swoją. — Letter 4, 1889.AN 23.2

Kiedy przyjmujesz słowa Chrystusa tak, jakby były skierowane do ciebie osobiście, kiedy odnosisz prawdę do siebie, jakbyś był jedynym grzesznikiem na ziemi, za którego Chrystus umarł, wtedy uczysz się przyjmować przez wiarę wartość krwi ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela. (...)AN 23.3

Wielu uważa, że ich wady charakteru uniemożliwiają im sprostanie standardowi wyznaczonemu przez Chrystusa, ale wszystko, co tacy ludzie muszą zrobić, to na każdym kroku ukorzyć się pod potężną ręką Bożą. Chrystus nie ocenia człowieka na podstawie wielkości dokonań, ale stosownie do ducha, w jakim człowiek ten postępuje.AN 23.4

Kiedy widzi ludzi dźwigających brzemiona, starających się nieść je z pokorą ducha, z nieufnością do samych siebie i z poleganiem na Nim, wówczas dodaje do ich czynów swoją doskonałość i kompetencję, tak iż zostaną one zaakceptowane przez Ojca. Jesteśmy przyjęci w Umiłowanym. Wady grzesznika zostają pokryte doskonałością i nieskazitelnością Pana, który jest naszą sprawiedliwością. Ci, którzy ze szczerą wolą, ze skruszonym sercem czynią pokorne wysiłki, by żyć zgodnie z Bożymi wymaganiami, są obiektem litościwej, czułej miłości Ojca. On uważa ich za swoje posłuszne dzieci, a sprawiedliwość Chrystusa jest im przypisywana. — Letter 4, 1889.AN 23.5