Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Weźmiecie moc

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Otwarcie serca — 9 październik

    “Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie”. Jana 15,5.WM 291.1

    Pan pragnie uczynić człowieka przekazicielem swego boskiego wpływu, a jedyną barierą stojącą na przeszkodzie spełnieniu tego Bożego zamiaru jest zamykanie ludzkiego serca przed Światłością żywota. Odstępstwo sprawiło, że Duch Święty odszedł od człowieka, ale dzięki planowi odkupienia błogosławieństwo niebios może zostać przywrócone tym wszystkim, którzy szczerze go pragną. Pan obiecał dać dobre dary tym, którzy Go o nie proszą, a najlepszym ze wszystkich darów jest dar Ducha Świętego.WM 291.2

    W im większym stopniu rozpoznamy naszą rzeczywistą potrzebę, nasze rzeczywiste ubóstwo, tym bardziej będziemy pragnąć daru Ducha Świętego. Nasze dusze nie będą zwrócone ku ambicji i zarozumiałości, ale ku gorliwym błaganiom o oświecenie z nieba. Ponieważ nie dostrzegamy naszej potrzeby i nie uświadamiamy sobie naszego ubóstwa, zaniedbujemy składania błagalnych próśb i nie patrzymy na Jezusa, sprawcę i dokończyciela naszej wiary, nie oczekujemy błogosławieństwa od Niego. (...)WM 291.3

    Jezus powiedział: “Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”. Mateusza 7,7. Nasze poszukiwania duchowych dobrodziejstw są proporcjonalne do tego, w jakim stopniu uświadamiamy sobie potrzebę posiadania ich i jak je cenimy. Jezus mówi: “Beze mnie nic uczynić nie możecie”, a jednak wielu uważa, że może bardzo dużo uczynić, polegając na własnych siłach i własnej mądrości. Szatan jest gotów służyć radą wszelkim zarozumialcom, byleby tylko wygrać w grze o życie.WM 291.4

    Kiedy wierzący nie odczuwają potrzeby radzenia się braci, oznacza to, że coś jest nie tak, jak być powinno, bowiem ufają oni wyłącznie własnej mądrości. Ważne jest, by bracia naradzali się razem. Dlatego zawsze do tego zachęcałam i wzywałam w ciągu minionych czterdziestu pięciu lat. Wielokrotnie powtarzane było pouczenie, że ci, którzy uczestniczą w doniosłym dziele, w sprawie Bożej, nie powinni kierować się wyłącznie własnymi pomysłami, ale muszą się radzić innych. — Manuscript Releases II, 333.WM 291.5

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents