Okazywanie szczodrości i dobroczynności — 23 listopad

“W miarę możności — mogę to zaświadczyć — owszem, ponad możność, samorzutnie, usilnym naleganiem dopraszając się od nas tej łaski, by mogli uczestniczyć w dziele miłosierdzia dla świętych”. 2 Koryntian 8,3.4.WM 336.1

W miarę upływu czasu, gdy dzieło ewangelii rozprzestrzeniało się, potrzebne było większe wsparcie materialne, tak więc prawo ofiarności nabrało donioślejszego znaczenia niż w czasach starotestamentowych. Dzisiaj Bóg wymaga nie mniejszych, ale większych darów niż w przeszłości. Zasada wyłożona przez Chrystusa głosi, że dary i ofiary powinny być proporcjonalne do otrzymanego światła i błogosławieństwa. On powiedział: “Komu wiele powierzono, od tego więcej będzie się wymagać”. Łukasza 12,48.WM 336.2

Na błogosławieństwa początku ery chrześcijańskiej pierwsi uczniowie odpowiedzieli dziełami dobroczynności i ofiarności. Duch Święty, zesłany po wniebowstąpieniu Chrystusa, natchnął uczniów duchem ofiarności i poświęcenia dla ratowania bliźnich. Kiedy ubodzy wierzący w Jerozolimie byli w trudnym położeniu, Paweł pisał do zborów pogańskich o potrzebie ofiarności: “Jak we wszystkim się wyróżniacie, w wierze, w słowie i w poznaniu, i we wszelkiej gorliwości oraz w miłości, którą w was wzbudziliśmy, tak i w tej działalności dobroczynnej się wyróżniacie”. 2 Koryntian 8,7. Działalność dobroczynna jest tu wymieniona obok wiary, miłości i chrześcijańskiej gorliwości.WM 336.3

Ci, którzy sądzą, że mogą być dobrymi chrześcijanami, a jednocześnie zamykać uszy i serca na wołania o wsparcie dla sprawy Bożej, ulegli groźnemu zwiedzeniu. Są tacy, którzy często i żarliwie wyznają swoje umiłowanie prawdy dopóty, dopóki chodzi tylko o słowa. Są zainteresowani rozwojem dzieła, ale nic nie czynią w tym kierunku. Wiara takich ludzi jest martwa, gdyż nie stała się doskonała przez uczynki. Pan nigdy nie popełni błędu i nie dopuści do tego, by w sercu szczerze nawróconego człowieka pozostała chciwość. — The Review and Herald, 25 sierpień 1874.WM 336.4