Trwać w Nim — 20 luty

“Trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie”. Jana 15,4.WM 59.1

Powinniśmy modlić się o danie nam Ducha Bożego celem uleczenia duszy chorej z powodu grzechu. Wielu sądzi, że otoczka objawionej prawdy, prosta i łatwa do zrozumienia, to wszystko, co należy przyjąć. Jednak Duch Święty, działając na umysł człowieka, budzi w nim przemożne pragnienie głębszego poznania prawdy nie skażonej żadnym fałszem. Ten, kto szczerze pragnie poznać prawdę, nie może pozostać w nieświadomości, gdyż każdy pilny poszukiwacz prawdy ma zapewnienie, iż ją znajdzie. Musimy doświadczyć nawracającej mocy łaski Bożej. Wzywam wszystkich, którzy zamykają drzwi swego serca przed Duchem Bożym, by otworzyli je i błagali żarliwie: “Zamieszkaj we mnie”. Dlaczego nie mielibyśmy paść na twarz przed tronem łaski Bożej, prosząc, by Duch Boży został wylany na nas tak, jak niegdyś na pierwszych chrześcijan. Jego obecność uczyni łagodnymi nasze twarde serca, napełni nas radością i sprawi, że staniemy się przekazicielami błogosławieństw Bożych.WM 59.2

Pan pragnie, by każde z Jego dzieci obfitowało w wierze, która jest owocem działania Ducha Świętego na umysły ludzi. On mieszka w każdym, kto Go przyjmuje. Przemawia, napomina tych, którzy uparcie trwają w grzechu, wskazując im Jezusa, Baranka Bożego, gładzącego grzech świata. Sprawia, że światło opromienia umysły tych, którzy pragną współpracować z Bogiem, On rozwija ich zdolności i daje mądrość do służby w Jego dziele.WM 59.3

Duch Święty nigdy nie zostawia bez opieki tego, kto z ufnością prosi o nią Jezusa. To właśnie On bierze z tego, co należy do Chrystusa, i przekazuje gorliwemu poszukiwaczowi prawdy. Kiedy człowiek patrzy wytrwale na Jezusa, działanie Ducha Świętego nie ustanie dopóty, dopóki wierny naśladowca nie zostanie ukształtowany na podobieństwo Zbawiciela. Dzięki łaskawemu wpływowi Ducha Świętego zmienia się usposobienie grzesznika, inne są również jego zamiary, aż wreszcie staje się on jedno z Chrystusem. Wzmaga się jego miłość do Boga, tak iż coraz bardziej łaknie on i pragnie sprawiedliwości, a patrząc na Chrystusa zostaje przemieniony z chwały w chwałę, odzwierciedlając Jego charakter i stając się coraz bardziej podobny do Mistrza. — The Signs of the Times, 27 wrzesień 1899.WM 59.4