Κεφάλαιο 3—Η Εβδομαδα στην Κυριολεξια
Όπως το Σάββατο, έτσι και η εβδομάδα έλκει την καταγωγή της από τη δημιουργία, διατηρήθηκε και έφθασε μέχρι σε εμάς μέσα από την ιστορία της Βίβλου. Ο ίδιος ο Θεός υπολόγισε τα όρια της πρώτης εβδομάδας ως τυποποίηση των επερχομένων εβδομάδων μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Όπως όλες οι ακόλουθες, και αυτή αποτελείτο από επτά ακριβώς ημέρες. Έξι ημέρες διατέθηκαν για το έργο της δημιουργίας. Την έβδομη ο Θεός αναπαύ-θηκε, ευλόγησε την ημέρα αυτή και την ξεχώρισε ως ημέρα ανάπαυσης για τον άνθρωπο.ΠΠ 23.1
Στο νόμο που δόθηκε στο Σινά, ο Θεός αναγνώρισε την εβδομάδα και τα δεδομένα στοιχεία επάνω στα οποία αυτή στηρίζεται. Αφού έδωσε την εντολή, «Ενθυμού την ημέραν του Σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν», και καθόρισε τι πρέπει να γίνεται στις έξι ημέρες και τι δεν πρέπει να γίνεται στην έβδομη, παρουσιάζει το λόγο για τον οποίο πρέπει έτσι να τηρείται η εβδομάδα, αναφερόμενος στο δικό Του αρχικό παράδειγμα: «Διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτοίς, εν δε τη ημέρα τη εβδόμη κατέπαυσε. Διά τούτο ευλόγησε Κύ-ριος την ημέραν του σαββάτου, και ηγίασεν αυτήν.» (Έξ. 20:8-11). Ο λόγος αυτός παρουσιάζεται ωραίος και πειστικός όταν κατανοούμε τις ημέρες της εβδομάδας στην κυριολεξία τους. Οι πρώτες έξι ημέρες κάθε εβδομάδας χορηγούνται στον άνθρωπο για εργασία, επειδή ο Θεός χρησιμοποίησε την ίδια χρονική περίοδο της πρώτης εβδομάδας στο έργο της δημιουργίας. Την έβδομη ημέρα ο άνθρωπος πρέπει να απέχει από την εργασία σε ανάμνηση της ανάπαυσης του Δημιουργού.ΠΠ 23.2
Η εικασία όμως ότι τα γεγονότα της πρώτης εβδομάδας απαίτησαν χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια, χτυπάει κατευθείαν στα θεμέλια της τέταρτης εντολής. Αυτή η εικασία παρουσιάζει το Δημιουργό να επιβάλλει στους ανθρώπους να τηρούν την εβδομάδα των κυριο- Λεκτικών ημερών σε ανάμνηση τεράστιων και απροσδιορίστων χρονικών περιόδων. Αυτή είναι αντίθετη προς τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός συμπεριφέρεται στα δημιουργήματά Του. Καθιστά αόριστο και σκοτεινό αυτό που Εκείνος έκανε πολύ απλό. Ακόμη, αποτελεί ένδειξη απιστίας στην πιο απατηλή και πιο επικίνδυνη μορφή της. Ο πραγματικός χαρακτήρας της είναι τόσο συγκαλυμ-μένος, ώστε πολλοί από αυτούς που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στη Γραφή, παραδέχονται αυτή την εικασία και τη διδάσκουν.ΠΠ 23.3
«Με τον λόγον του Κυρίου έγειναν οι ουρανοί, και διά της πνοής του στόματος Αυτού πάσα η στρατιά αυτών.» «Διότι Αυτός είπε και έγεινεν, Αυτός προσέταξε και εστερεώθη.» (Ψαλμ. 33:6,9).ΠΠ 24.1
Η Γραφή δεν αναγνωρίζει μακραίωνα διαστήματα κατά τα οποία η Γη αναδύθηκε βαθμηδόν από το χάος. Κάθε αλληλοδιαδοχική ημέρα της δημιουργίας, τα ιερά κατάστιχα αναφέρουν ότι αποτελούταν από την εσπέρα και την πρωία, όπως και οι άλλες ημέρες που ακολούθησαν. Στο τέλος της κάθε ημέρας αναφέρεται το αποτέλεσμα του έργου του Δημιουργού. Στο τέλος των πεπραγμένων της πρώτης εβδομάδας, ακολουθεί η δήλωση: «Αύτη είναι η γένεσις του ουρανού και της γης, ότε εκτίσθησαν αυτά.» (Γέν. 2:4). Αυτό όμως δεν οδηγεί στην ιδέα ότι οι ημέρες της δημιουργίας ήταν δια-φορετικές από τις ημέρες στην κυριολεξία τους. Κάθε ημέρα αναφερόταν σαν γενεά επειδή κατ’ομοιωσιν αυτής γεννήθηκε ή δημιουργήθηκε από το Θεό ένα νέο τμήμα των έργων Του.ΠΠ 24.2
Οι γεωλόγοι ισχυρίζονται ότι έχουν ανακαλύψει στοιχεία στην ίδια τη Γη με βάση των οποίων η Γη παρουσιάζεται πολύ αρχαιότερη από ότι διδάσκει η μωσαϊκή καταχώρηση. Οστά ανθρώπων και ζώων καθώς και πολεμικά όργανα, απολιθωμένα δένδρα κ.λπ. πολύ μεγαλύτερα από αυτά που υπάρχουν σήμερα ή που υπήρξαν για χιλιάδες χρόνια έχουν ανακαλυφθεί. Συμπεραίνεται έτσι ότι η Γη κατοικείτο πολύ πριν από την εποχή που αναφέρεται στο ιστορικό της δημιουργίας και μάλιστα από όντα υπερέχοντα κατά πολύ στη διάπλαση από τους σημερινούς ανθρώπους. Ένας τέτοιος συλλογισμός οδήγησε πολλούς που διατείνονται ότι πιστεύουν στη Γραφή να ασπαστούν την εικασία ότι οι ημέρες της δημιουργίας ήταν μακρόχρονα και ακαθόριστα διαστήματα.ΠΠ 24.3
Όμως έξω από την ιστορία της Βίβλου, η γεωλογία δεν μπορεί να αποδείξει τίποτε. Αυτοί που δίνουν τόση σημασία στις ανακαλύψεις της, δεν έχουν σαφή ιδέα του μεγέθους των ανθρώπων, των ζώων και των δένδρων πριν από τον κατακλυσμό, ούτε και των μεταβολών που επήλθαν τότε. Τα λείψανα που ανακαλύπτονται στη γη, ασφαλώς παρουσιάζουν μια διαφορετική κατάσταση πραγμάτων σε πολλούς τομείς σε σχέση με τη σημερινή. Η χρονολογία όμως κατά την οποία οι καταστάσεις αυτές δημιουργήθηκαν, μπορεί να γνωστοποιηθεί μόνο από τα θεόπνευστα Αρχεία. Στην αφήγηση του κατακλυσμού η Γραφή εξηγεί αυτά που η γεωλογία δε θα μπορούσε ποτέ να κατανοήσει από μόνη της.ΠΠ 24.4
Την εποχή του Νώε οι άνθρωποι, τα ζώα και τα δένδρα - όλα πολύ μεγαλύτερα από τα σημερινά — θάφτηκαν. Με τον τρόπο αυτό διατηρήθηκαν ως μαρτυρία στις επερχόμενες γενεές ότι οι προκατακλυσμιαίοι καταστράφηκαν με νερό. Η πρόθεση του Θεού ήταν οι αποκαλύψεις των στοιχείων αυτών να αυξήσουν την πίστη στην εμπνευσμένη εξιστόρηση. Οι άνθρωποι όμως με τους μάταιους διαλογισμούς τους πέφτουν στο ίδιο λάθος που διέπραξαν οι προκατακλυσμιαίοι. Τα πράγματα που τούς έδωσε ο Θεός για όφελος τους τα μετατρέπουν σε κατάρα κάνοντας κακή χρήση.ΠΠ 25.1
Ένα από τα τεχνάσματα του Σατανά είναι να κάνει τους ανθρώπους να δέχονται τους μύθους της απιστίας επειδή με τον τρόπο αυτό μπορεί να παρουσιάσει δυσνόητο τον αυτονόητο νόμο του Θεού και να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να επαναστατήσουν εναντίον του θείου καθεστώτος. Οι προσπάθειές του στρέφονται ιδιαίτερα εναντίον της τέταρτης εντολής, επειδή αυτή ολοκάθαρα δείχνει το ζώντα Θεό, το Δημιουργό του Ουρανού και της Γης.ΠΠ 25.2
Συνεχείς προσπάθειες καταβάλλονται προκειμένου να αποδειχθεί ότι το έργο της δημιουργίας είναι αποτέλεσμα φυσικών αιτιών. Οι ανθρώπινοι συλλογισμοί - αντίθετοι προς τα απλά βιβλικά γεγονότα - γίνονται αποδεκτοί ακόμη και από τους διατεινόμενους Χριστιανούς. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι αντιδρούν στην έρευνα των προφητειών - ιδίως του Δανιήλ και της Αποκάλυψηςκαι δηλώνουν ότι αυτές είναι τόσο σκοτεινές που δεν μπορούμε να τις καταλάβουμε. Παραταύτα, τα ίδια πρόσωπα δέχονται με προθυμία τις εικασίες των γεωλόγων οι οποίες αντιφάσκουν με το μωσαϊκό χρονικό. Αν όμως είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτά που ο Θεός αποκάλυψε, πόσο αλλοπρόσαλλο είναι να παραδέχεται απλές εικασίες σχετικά με όσα Εκείνος δεν αποκάλυψε.ΠΠ 25.3
«Τα κρυπτά ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών, τα δε αποκεκαλυμμένα, εις ημάς και εις τα τέκνα ημών διαπαντός.» (Δευτ. 29:). Με ποιον ακριβώς τρόπο εκτέλεσε ο Θεός το έργο της δημιουργίας είναι κάτι που δεν αποκάλυψε στους ανθρώπους. Η ανθρώπινη επιστήμη δεν είναι ικανή να εξερευνήσει τα απόρρητα του Υψίστου. Η δημιουργική Του δύναμη είναι τόσο ακατανόητη όσο και η ύπαρξή Του.ΠΠ 25.4
Ο Θεός επέτρεψε να κατακλυστεί ο κόσμος από ένα χείμαρρο φωτός, τόσο στο πεδίο της επιστήμης όσο και της τέχνης. Όταν όμως τιτλούχοι επιστήμονες ασχολούνται με τα θέματα αυτά από ανθρώπινη απλώς άποψη, ασφαλώς θα καταλήξουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Μπορεί να είναι αβλαβής η έρευνα που επεκτείνεται πέρα από τα αποκαλυπτικά όρια του Θεού, όταν οι θεωρίες μας δεν αντιφάσκουν με τα βιβλικά δεδομένα. Αυτοί όμως που εγκαταλείπουν το λόγο του Θεού και προσπαθούν να εξηγήσουν τα δημιουργικά έργα Του με βάση τις επιστημονικές αρχές, παρασύρονται χωρίς χάρτη ή πυξίδα σε έναν άγνωστο ωκεανό.ΠΠ 26.1
Οι μεγαλύτερες διάνοιες αν δεν κατευθύνονται στις έρευνές τους από το λόγο του Θεού, θα περιπλέκονταν προσπαθώντας να ανακαλύψουν τις υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ επιστήμης και αποκάλυψης. Επειδή ο Πλάστης και τα έργα Του απέχουν τόσο πολύ από την κατανόηση των επιστημόνων ώστε αυτοί αδυνατούν να τα εξηγήσουν με τους φυσικούς νόμους, θεωρούν την ιστορία της Βίβλου απίθανη. Όσοι αμφισβητούν την εγκυρότητα των γραπτών της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, θα οδηγηθούν να προχωρή-σουν ένα βήμα περισσότερο για να αμφιβάλουν ακόμη και για την ύπαρξη του Θεού. Και τότε, με χαμένη την άγκυρά τους, εγκαταλείπονται και παραδέρνονται επάνω στα βράχια της απιστίας.ΠΠ 26.2
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει την απλότητα της πίστης. Πρέπει να υπάρχει σταθερή πίστη στο θεϊκό κύρος του αγίου λόγου του Θεού. Η Γραφή δεν επιτρέπεται να περνάει από τη δοκιμασία των ανθρώπινων ιδεών της επιστήμης. Η ανθρώπινη γνώση είναι αναξιόπιστος οδηγός. Οι σκεπτικιστές που μελετούν τη Γραφή με σκοπό να της βρουν ψεγάδια, μπορούν εξαιτίας μιας ελλιπούς αντίληψης της επιστήμης ή της αποκάλυψης, να ισχυρίζονται ότι ανακαλύπτουν αντιφατικά στοιχεία μεταξύ των δυο. Όταν όμως αυτές κατανοούνται ορθά, εναρμονίζονται στην εντέλεια. Ο Μωυσής έγραψε καθοδηγούμενος από το Πνεύμα του Θεού. Ως λογικό επακόλουθο, μια ορθή γεωλογική θεωρία δε θα αποδεχτεί ποτέ ανακαλύψεις οι οποίες δε συμβιβάζονται με τα γραφόμενά του. Όλη η αλήθεια, απαντάται είτε στη φύση είτε στην αποκάλυψη και είναι συνεπής με τον εαυτό της σε όλες τις εκδηλώσεις της.ΠΠ 26.3
Στο λόγο του Θεού παρουσιάζονται ερωτηματικά στα οποία οι πιο εμβριθείς μελετητές δεν είναι ποτέ ικανοί να απαντήσουν. Καλούμαστε να δώσουμε προσοχή στα θέματα που Εκείνος έκανε ή μπορεί να κάνει. Επικρατεί γενικά η γνώμη ότι ο Θεός περι Ορίζεται από τους ίδιους τους νόμους Του. Οι άνθρωποι αρνούνται ή αγνοούν την ύπαρξή Του, ή προσπαθούν να εξηγήσουν το καθετί, ακόμη και την επίδραση του Πνεύματός Του στην ανθρώπινη καρδιά. Με αυτό τον τρόπο, δε σέβονται πια το όνομά Του ούτε φοβούνται τη δύναμή Του. Δεν πιστεύουν στην υπερφυσική δύναμη, δεν κατανοούν τους νόμους του Θεού ούτε και την απεριόριστη ικανότητά Του να εκπληρώνει το θέλημά Του μέσα από αυτούς τους νόμους.ΠΠ 26.4
Όπως χρησιμοποιείται γενικά, η έκφραση “φυσικοί νόμοι» περιλαμβάνει εκείνα που οι άνθρωποι μπόρεσαν να ανακαλύψουν σχετικά με τους νόμους που διέπουν το φυσικό κόσμο. Πόσο περιορισμένη είναι όμως η γνώση τους και πόσο αχανές είναι το πεδίο δράσης μέσα στο οποίο ο Δημιουργός εργάζεται σύμφωνα με τους δικούς Του νόμους. Είναι πασιφανές ότι οι νόμοι Του υπερβαίνουν εντελώς την αντίληψη των περιορισμένων ανθρώπινων υπάρξεων!ΠΠ 27.1
Πολλοί διδάσκουν ότι η ύλη περιέχει ζωτική δύναμη, ότι ορισμένες ιδιότητες μεταδίδονται στην ύλη, η οποία αρχίζει τότε να δρα ελεύθερα με την εσωτερική της ενέργεια. Επίσης, οι διάφορες λειτουργίες της φύσης εκτελούνται σύμφωνα με καθιερωμένους νόμους στους οποίους ούτε ο ίδιος ο Θεός μπορεί να επέμβει. Αυτή δεν είναι πραγματική επιστήμη και δεν υποστηρίζεται από το λόγο του Θεού. Η φύση είναι υπηρέτης του Δημιουργού της. Ο Θεός δεν ακυρώνει τους νόμους Του, ούτε εργάζεται αντίθετα προς αυτούς αλλά τους χρησιμοποιεί ως όργανά Του.ΠΠ 27.2
Η φύση μαρτυρεί την ύπαρξη μιας διάνοιας, την παρουσία μιας ενεργής δράσης ή οποία εργάζεται μέσα από τους νόμους της. Η φύση παρουσιάζει την ασταμάτητη εργασία του Πατέρα και του Υιού. Ο Χριστός λέει: «Ο Πατήρ Μου εργάζεται έως τώρα, και Εγώ εργάζομαι.» (Ιωάν. 5:17). Οι Λευίτες, στον καταχωρημένο από το Νεεμία ύμνο, έψαλλαν:ΠΠ 27.3
«Συ είσαι Κύριος μόνος, Συ εποίησας τον ουρανόν, τους ουρανούς των ουρανών, και πάσαν την στρατιάν αυτών, την γην, και πάντα τα επ’αυτής, τας θαλάσσας και πάντα τα εν αυταίς, και Συ ζωοποιείς πάντα ταύτα.» (Νεεμ. 9:6).ΠΠ 27.4
Όσον αφορά στον παρόντα κόσμο, το δημιουργικό έργο του Θεού είναι ολοκληρωμένο. Διότι «τα έργα Αυτού ετελείωσαν από καταβολής κόσμου». Η ενέργειά Του όμως εξακολουθεί να ασκείται για τη συντήρηση της δημιουργίας Του. Αν ο παλμός εξακολουθεί να χτυπάει και η μια αναπνοή διαδέχεται την άλλη δεν οφείλεται σε κάποιο μηχανισμό που τέθηκε τυχαία σε λειτουργία, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί από μόνος του επ’άπειρον. Η κάθε αναπνοή και ο κάθε παλμός της καρδιάς μαρτυρεί τη σχολαστική φρο ντίδα Εκείνου, «διότι εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υττάρχομεν.» Και αν ο ένας χρόνος διαδέχεται τον άλλο, η Γη παράγει τα αγαθά της και ακολουθεί την τροχιά της γύρω από τον Ήλιο δεν οφείλεται σε καμιά εσωτερική της δύναμη. Το χέρι του Θεού καθοδηγεί τους πλανήτες και τους κρατάει στη θέση τους, ενώ αυτοί ακολουθούν την καθορισμένη τροχιά τους διασχίζοντας τους ουρανούς. Εκείνος είναι «ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν, ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως Αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν. Δεν λείπει ουδέν.» (Εβρ. 4: 3, Πράξ. 17: 28, Ησ. 40: 26).ΠΠ 27.5
Με τη δύναμή Του η βλάστηση αυξάνεται, τα φύλλα εμφανίζονται και τα λουλούδια ανθούν. Εκείνος είναι ο «αναδίδων χόρτον επί των ορέων», και κάνει τις πεδιάδες να καρποφορούν. «Περιφέρονται πάντα τα θηρία του δάσους» «να ζητήσωσι παρά του Θεού την τροφήν αυτών» και κάθε ζωντανή ύπαρξη, από το μικρότερο έντομο μέχρι τον άνθρωπο, καθημερινά εξαρτάται από την προνοητική φροντίδα Του. Κατά τα ωραία λόγια του ψαλμωδού, «πάντα ταύτα επί Σε ελπίζουσι . . . δίδεις εις αυτά, συνάγουσιν, ανοίγεις την χείρα Σου, χορταίνουσιν αγαθά». (Ψαλμ. 147:8, 104:20, 21,27,28).ΠΠ 28.1
Τα στοιχεία κυβερνώνται από το λόγο Του. Σκεπάζει τον ουρανό με σύννεφα και ετοιμάζει βροχή για τη Γη.ΠΠ 28.2
«Δίδει χιόνα ως μαλλίον, διασπείρει την πάχνην ως στάκτην.» «Όταν εκπέμπη την φωνήν αυτού, συνίσταται πλήθος υδάτων εν ουρανοίς, και ανάγει νεφέλας από των άκρων της γης, κάμνει αστραπάς διά βροχήν, και εξάγει άνεμον από των θησαυρών Αυτού.» (Ψαλμ. 147:16, Ιερ. 10: 13)ΠΠ 28.3
Καθετί για βάση του έχει το Θεό. Κάθε πραγματική επιστήμη βρίσκεται σε αρμονία με τα έργα Του. Η επιστήμη φέρνει καινούργια θαυμαστά πράγματα στα μάτια μας. Ανέρχεται στα ύψη και ερευνά τα βάθη, χωρίς όμως η έρευνά της να παρουσιάζει κάτι που να αντιτίθεται στη θεϊκή αποκάλυψη. Η άγνοια μπορεί να επιχειρεί την υποστήριξη εσφαλμένων αντιλήψεων σχετικά με τον Θεό. Επικαλούμενη την επιστήμη, το βιβλίο της φύσης και ο γραπτός Λόγος χύνουν φως το ένα επάνω στο άλλο. Έτσι οδηγούμαστε στη λατρεία του Δημιουργού και στην εκδήλωση λογικής εμπιστοσύνης στο λόγο Του.ΠΠ 28.4
Καμιά περιορισμένη διάνοια δεν μπορεί να καταλάβει εντελώς την ύπαρξη, τη δύναμη, τη σοφία ή τα έργα του άπειρου Θεού. Ο ιερός συγγραφέας λέει:ΠΠ 28.5
«Δύνασαι να εξιχνιάσης τα βάθη του Θεού; Δύνασαι να εξιχνιάσης τον Παντοδύναμον με εντέλειαν; Ταύτα είναι ως τα ύψη του ουρανού. Τί δύνασαι να κάμης; είναι βαθύτερος του άδου, τι δύνασαι να γνωρίσης;» (Ιώβ 11:7,8).ΠΠ 29.1
Οι ισχυρότερες διάνοιες της Γης δεν μπορούν να καταλάβουν το Θεό. Μπορεί οι άνθρωποι να ερευνούν διαρκώς, να μαθαίνουν διαρκώς, αλλά πάντοτε να βρίσκονται μπροστά στο άπειρο.ΠΠ 29.2
Παρόλα αυτά, τα έργα της δημιουργίας πιστοποιούν τη δύναμη και τη μεγαλοσύνη του Θεού. «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών Αυτού.» Όσοι έχουν το γραπτό λόγο Του για σύμβουλό τους, θα βρουν στην επιστήμη ένα βοηθό για να κατανοήσουν το Θεό. «Επειδή τα αόρατα Αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε άίδιος Αυτού δύναμις και η θειότης.» (Ψαλμ. 19:1, Ρωμ. 1:20).ΠΠ 29.3