Κεφάλαιο 34—Οι Δώδεκα Κατάσκοποι
(Βασίζεται στο βιβλίο Αριθμοί, κεφ. 13:, 14:)ΠΠ 369.1
Έντεκα ημέρες μετά την αναχώρησή τους από το όρος Χωρήβ, τα εβραϊκά πλήθη κατασκήνωσαν στην Κάδης, στην έρημο Φαράν, όχι πολύ μακριά από την υποσχόμενη γη. Εκεί ο λαός πρότεινε να σταλούν κατάσκοποι για να ανιχνεύσουν τη χώρα. Ο Μωυσής παρουσίασε την υπόθεση στον Κύριο και η άδεια δόθηκε με την εντολή να εκλεγεί για το σκοπό αυτό ένας από τους αρχηγούς της κάθε φυλής. Οι άνδρες διαλέχτηκαν σύμφωνα με την εντολή και ο Μωυσής τους ζήτησε να πάνε να δουν τη χώρα, την μορφολογία της, την τοποθεσία της, τα φυσικά της πλεονεκτήματα και αν ήταν δυνατοί ή αδύνατοι οι κατοίκους της. Ο Μωυσής θέλησε να παρατηρήσουν λίγο-πολύ το είδος του εδάφους και την παραγωγικότητά του προκειμένου να φέρουν καρπούς της γης.ΠΠ 369.2
Πήγαν και ερεύνησαν ολόκληρη τη χώρα, μπαίνοντας από τα νότια σύνορα και προχωρώντας μέχρι τα βορεινά άκρα. Επέστρεψαν ύστερα από απουσία σαράντα ημερών. Ο λαός του Ισραήλ έτρεφε μεγάλες ελπίδες και περίμενε με έντονη ανυπομονησία. Η είδηση της επιστροφής των κατασκόπων μεταδόθηκε από τη μια φυλή στην άλλη και χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό. Ο λαός βγήκε να υποδεχτεί τους απεσταλμένους που είχαν διαφύγει με ασφάλεια τους κινδύνους του τολμηρού εγχειρήματος. Οι κατάσκοποι είχαν φέρει δείγματα από καρπούς που έδειχναν τη γονιμότητα του εδάφους. Ήταν η εποχή που ωρίμαζαν τα σταφύλια και είχαν φέρει ένα τσαμπί σταφύλι τόσο μεγάλο που το φορτώθηκαν δύο άνδρες μαζί. Έφεραν ακόμη σύκα και ρόδια που αφθονούσαν εκεί.ΠΠ 369.3
Ο λαός χάρηκε που σε λίγο θα περνούσε στην κατοχή του μια τέτοια χώρα αφθονίας και άκουγαν με μεγάλη προσοχή την αναφορά που δινόταν στο Μωυσή, ώστε να μη χάσουν ούτε ένα λόγο. Οι κατάσκοποι άρχισαν να λένε: «Ήλθομεν εις την γην εις την ο- ποίαν απέστειλας ημάς, και είναι τωόντι γη ρέουσα γάλα και μέλι, και ιδού ο καρπός αυτής.» Ο λαός είχε ενθουσιαστεί. Ήταν πρόθυμοι να υπακούσουν τη φωνή του Κυρίου και να ανεβούν αμέσως για να καταλάβουν τη χώρα.ΠΠ 369.4
Αφού οι κατάσκοποι περιέγραψαν την ομορφιά και τη γονιμότητα της γης, όλοι πλην δύο, άρχισαν να μεγαλοποιούν λεπτομερώς τις δυσκολίες και τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζαν οι Ισραηλίτες αν επιχειρούσαν την κατάκτηση της Χαναάν. Απαρίθμησαν τα ισχυρά έθνη που βρίσκονταν στη γύρω περιοχή και είπαν ότι οι πόλεις ήταν περιτειχισμένες και πολύ μεγάλες. Συνέχισαν τονίζοντας ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν σε αυτές ήταν ισχυροί και ότι θα ήταν αδύνατο να τους νικήσουν. Ανέφεραν ακόμη ότι είχαν δει εκεί γίγαντες, απογόνους του Ανάκ και ότι ήταν ανώφελο ακόμη και να σκεφθούν να κατακτήσουν τη χώρα.ΠΠ 370.1
Τότε άλλαξε η σκηνή. Η ελπίδα και το θάρρος παραχώρησαν τη θέση τους στην άνανδρη απελπισία καθώς οι κατάσκοποι εξωτερίκευαν τα αισθήματα της άπιστης καρδιάς τους που ήταν γεμάτη με προκαλούμενη αποθάρρυνση από το Σατανά. Η απιστία τους έριξε μαύρη σκιά επάνω στη σύναξη του λαού και ξεχάστηκε η ισχυρή δύναμη του Θεού που είχε εκδηλωθεί τόσο συχνά για το καλό του εκλεκτού έθνους.ΠΠ 370.2
Οι άνθρωποι δε στάθηκαν να σκεφτούν. Δε συλλογίστηκαν ότι Εκείνος που τους έφερε μέχρι εκεί, θα τους έδινε ασφαλώς τη γη. Δε θυμήθηκαν πόσο θαυμάσια τους είχε απελευθερώσει ο Θεός από τους δυνάστες τους ανοίγοντας δρόμο μέσα στη θάλασσα και εξολοθρεύοντας τα στρατεύματα του Φαραώ. Απέκλεισαν εντελώς το Θεό και φέρονταν σαν να έπρεπε να βασιστούν αποκλειστικά στη δύναμη των όπλων.ΠΠ 370.3
Με την απιστία τους περιόρισαν τη δύναμη του Θεού και έχασαν την εμπιστοσύνη στο χέρι που τους είχε οδηγήσει με ασφάλεια. Επανέλαβαν το προηγούμενο λάθος του γογγυσμού εναντίον του Μωυσή και του Ααρών. «Ώστε αυτό είναι το τέλος όλων των ελπίδων μας», είπαν, «λυτή είναι η χώρα που κάναμε όλο το δρόμο από την Αίγυπτο για να την κατακτήσουμε!» Κατηγόρησαν τους αρχηγούς τους ότι εξαπάτησαν το λαό και προξένησαν ταραχή στον λαό του Ισραήλ.ΠΠ 370.4
Ο λαός έγινε ακαταλόγιστος από την απογοήτευση και την απελπισία. Μια εναγώνια θρηνωδία ξεσηκώθηκε και ενώθηκε με τις συγχυσμένες φωνές των παραπόνων. Αντιλαμβανόμενος την κατάσταση ο Χάλεβ είχε την τόλμη να σταθεί για να υπερασπισθεί το λόγο του Θεού, κάνοντας ό,τι μπορούσε για να εξουδετερώσει την κακή επιρροή των άπιστων συντρόφων του. Για μια στιγμή ο λαός σιώπησε για να ακούσει τα ελπιδοφόρα και ενθαρρυντικά λόγια του σχετικά με την ωραία γη. Δεν αντέκρουσε αυτά που είχαν ειπωθεί. Τα τείχη ήταν υψηλά και οι Χαναναίοι δυνατοί. Αλλά ο Θεός είχε υποσχεθεί τη γη στον λαό του Ισραήλ. Ο Χάλεβ παρότρυνε: «Ας αναβώμεν ευθύς και ας εξουσιάσωμεν αυτήν, διότι δυνάμεθα να κυριεύσωμεν αυτήν.»ΠΠ 370.5
Οι άλλοι δέκα όμως τον διακόψαν και παρέστησαν τα εμπόδια με ακόμη μελανότερα χρώματα από πριν. Δήλωσαν:ΠΠ 371.1
«Δεν δυνάμεθα να αναβώμεν επί τον λαόν τούτον, διότι είναι δυνατώτερος ημών ... και πας ο λαός τον οποίον είδομεν εν αυτή (τη γη) είναι άνδρες υπερμεγέθεις. Και είδομεν εκεί τους γίγαντας, τους υιούς του Ανάκ, του εκ των γιγάντων, και εβλέπομεν εαυτούς ως ακρίδας και τοιούτους έβλεπον ημάς αυτοί.» Οι άντρες αυτοί μια και πήραν το στραβό δρόμο, βάλθηκαν με στενοκεφαλιά να εναντιωθούν στο Χάλεβ και στον Ιησού του Ναυή, στο Μωυσή και στο Θεό. Κάθε βήμα που προχωρούσαν, γίνονταν αποφασιστικότεροι. Είχαν πάρει την αμετάκλητη απόφαση να αποθαρρύνουν κάθε προσπάθεια για την επίτευξη της κατοχής της Χαναάν. Διέστρεψαν την αλήθεια για να δώσουν βάση στην κακόβουλη επιρροή τους.ΠΠ 371.2
«Είναι γη κατατρώγουσα τους κατοίκους αυτής», είπαν. Αυτή δεν ήταν μόνο κακή αναφορά, αλλά ήταν ψεύτικη και αντιφάσκουσα. Οι κατάσκοποι είχαν περιγράφει τη χώρα εύφορη και πλούσια και τους κατοίκους της προικισμένους με γιγάντιο ανάστημα. Τα γεγονότα αυτά ήταν τελείως αδύνατα γιατί αν το κλίμα ήταν τόσο ανθυγιεινό τότε πως μπορεί να ειπωθεί για τη χώρα ότι ήταν «γη κατατρώγουσα τους κατοίκους αυτής». Όταν όμως οι άνθρωποι παραχωρούν την καρδιά τους στην απιστία, τοποθετούνται κάτω από τον έλεγχο του Σατανά και κανείς δεν μπορεί να πει μέχρι πού θα τους οδηγήσει.ΠΠ 371.3
«Και πάσα η συναγωγή υψώσασα την φωνήν αυτής εβόησε και έκλαυσεν ο λαός την νύκτα εκείνην.» Ανταρσία και απροκάλυπτη εξέγερση ακολούθησαν σύντομα επειδή ο Σατανάς τούς είχε κυριέψει εντελώς και ο λαός φάνηκε ότι είχε χάσει τα λογικά του. Καταριόταν το Μωυσή και τον Ααρών, ξεχνώντας ότι ο Θεός άκουγε τα άσχημα λόγια τους και ότι, καλυμμένος μέσα στη στήλη της νεφέλης, ο Άγγελος της παρουσίας Του ήταν μάρτυρας σε αυτό το τρομερό ξέσπασμα της οργής. Με πικρία κραύγαζαν: «Είθε να απεθνήσκομεν εν γη Αιγύπτου! Εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν!»ΠΠ 371.4
Τότε τα αισθήματά τους στράφηκαν εναντίον του Θεού.ΠΠ 372.1
«Διά τί μας έφερεν ο Κύριος εις την γην ταύτην να πέσωμεν διά μαχαίρας, να γείνωσι διαρπαγή αι γυναίκες και τα τέκνα ημών; Δεν ήτο καλύτερον εις ημάς να επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον; Και έλεγον ο είς προς τον άλλον, ας κάμωμεν αρχηγόν, και ας επιστρέψωμεν εις την Αίγυπτον.»ΠΠ 372.2
Έτσι, κατηγορούσαν για εξαπάτηση όχι μόνο το Μωυσή, αλλά και αυτόν το Θεό που τους είχε υποσχεθεί μια χώρα την οποία τους ήταν αδύνατο να κατακτήσουν. Παρασύρθηκαν σε σημείο να διορίσουν αρχηγό για να τους οδηγήσει πίσω στη χώρα των βασάνων τους και της σκλαβιάς, στη χώρα από όπου είχαν απελευθερωθεί από τον ισχυρό βραχίονα του Παντοδυνάμου.ΠΠ 372.3
Με ταπείνωση και αγωνία «έπεσαν ο Μωυσής και ο Ααρών κατά πρόσωπον αυτών, ενώπιον όλου του πλήθους της συναγωγής των υιών Ισραήλ», μη ξέροντας τι να κάνουν για να τους αποτρέψουν από τη βιαστική και παράτολμη πρόθεσή τους. Ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή προσπάθησαν να κατασιγάσουν το σάλο. Με σχισμένα ρούχα σε ένδειξη λύπης και αγανάκτησης έτρεξαν διασχίζοντας τα πλήθη και οι δυνατές φωνές τους ξεχώριζαν επάνω από τη θύελλα των θρήνων και της επαναστατικής κατάθλιψης.ΠΠ 372.4
«Η γη την οποίαν διεπεράσαμεν διά να κατασκοπεύσωμεν αυτήν, είναι γη αγαθή σφόδρα, σφόδρα. Εάν ο Κύριος ευαρεστήται εις ημάς, τότε θέλει φέρει ημάς εις την γην ταύτην, και θέλει δώσει αυτήν εις ημάς, γην ρέουσαν γάλα και μέλι. Μόνον μη αποστατείτε κατά του Κυρίου, μηδέ φοβείσθε τον λαόν της γης, διότι αυτοί είναι ψωμίον δι’ημάς. Η σκέπη αυτών απεσύρθη επάνωθεν αυτών, και ο Κύριος είναι μεθ’ημών. Μη φοβείσθε αυτούς.»ΠΠ 372.5
Το ποτήρι της ανομίας των Χαναναίων είχε ξεχειλίσει και ο Κύριος δεν τους ανεχόταν περισσότερο. Μόλις η προστασία Του θα απομακρυνόταν, θα γινόταν εύκολη λεία. Σύμφωνα με τη Διαθήκη του Θεού, η χώρα ήταν εξασφαλισμένη για τον λαό του Ισραήλ. Η ψεύτικη όμως αναφορά των άπιστων κατασκόπων έγινε αποδεκτή και με αυτή ολόκληρη η σύναξη εξαπατήθηκε. Οι προδότες είχαν κάνει το έργο τους. Αν μόνο δύο άνδρες είχαν φέρει ανακριβή αναφορά και οι δέκα ενθάρρυναν να κατακτήσουν τη γη στο όνομα του Κυρίου, πάλι θα προτιμούσαν να ακολουθήσουν τη συμ-βουλή των δύο παρά αυτή των δέκα εξαιτίας της αμαρτωλής απιστίας τους. Ήταν όμως δύο μόνο που υπερασπίζονταν την αλήθεια, ενώ οι δέκα πήραν το μέρος της επανάστασης.ΠΠ 372.6
Φωνασκώντας οι άπιστοι κατάσκοποι κατέκριναν δημόσια το Χάλεβ και τον Ιησού του Ναυή και φώναζαν να τους λιθοβολήσουν. Ο έξαλλος όχλος άρπαξε τα φονικά αντικείμενα για να εξοντώσουν με αυτά τους πιστούς εκείνους άνδρες. Έτρεχαν προχωρώντας με κραυγές παραφροσύνης όταν ξαφνικά οι πέτρες έπεσαν από τα χέρια τους. Εκείνη τη στιγμή μια νεκρική σιγή τους κυρίεψε και έτρεμαν από το φόβο. Ο Θεός είχε επέμβει για να ματαιώσει τα δολοφονικά τους σχέδια. Η δόξα της παρουσίας Του έλαμψε σαν ένα φλογερό φως στο αγιαστήριο. Όλος ο λαός παρατήρησε το σημείο του Κυρίου. Κάποιος άλλος, ισχυρότερος από αυτούς, είχε φανερωθεί και κανένας δεν τολμούσε να συνεχίζει προβάλλοντας αντίσταση. Οι κατάσκοποι που έφεραν την κακή αναφορά, ζάρωσαν τρομοκρατημένοι και με κομμένη την αναπνοή αναζητούσαν τις σκηνές τους.ΠΠ 373.1
Τότε ο Μωυσής σηκώθηκε και μπήκε στο αγιαστήριο. Ο Κύριος του είπε: «Θέλω πατάξει αυτούς με θανατικόν και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και σε θέλω κάμει εις έθνος μεγαλύτερον και δυνατώτερον αυτών.» Πάλι όμως ο Μωυσής ικέτεψε για το λαό του. Δεν μπορούσε να συγκαταθέσει να καταστραφούν εκείνοι για να γίνει αυτός έθνος μεγαλύτερο. Επικαλούμενος την ευσπλαχνία του Θεού, είπε:ΠΠ 373.2
«Δέομαι Σου, ας μεγαλυνθή η δύναμις του Κυρίου μου, καθ’ ον τρόπον είπας λέγων, Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και πολυέλεος. . . Συγχώρησον, δέομαι την ανομίαν του λαού τούτου, κατά το μέγα έλεός Σου, καθώς συνεχώρησας τον λαόν τούτον από της Αιγύπτου μέχρι του νυν.»ΠΠ 373.3
Ο Κύριος υποσχέθηκε να φυλάξει τον λαό του Ισραήλ από την άμεση εξολόθρευση, αλλά εξαιτίας της απιστίας και της ανανδρίας τους δε θα χρησιμοποιήσει τη δύναμή Του για να καθυποτάξει τους εχθρούς τους. Για αυτό από ευσπλαχνία προς αυτούς, τους πρόσταξε να στραφούν πάλι πίσω προς τη θάλασσα.ΠΠ 373.4
Μέσα στην ανταρσία του ο λαός φώναξε: «Είθε να απεθνήσκομεν εν τη ερήμω ταύτη!» Τώρα η προσευχή αυτή επρόκειτο να εισακουστεί. Ο Κύριος δήλωσε:ΠΠ 373.5
«Καθώς σεις ελαλήσατε εις τα ώτα Μου, ούτω βεβαίως θέλω κάμει εις εσάς. Τα πτώματά σας θέλουσι πέσει εν τη ερήμω ταύτη, πάντες οι απαριθμημένοι από σας, καθ’όλον τον αριθμόν σας, από είκοσι ετών και επάνω . . . αλλά τα παιδία σας, τα οποία είπετε ότι θέλουσι γείνει εις διαρπαγήν, ταύτα θέλω εισάξει, και θέλουσι γνωρίσει την γην την οποίαν σεις κατεφρονήσατε.»ΠΠ 373.6
Και για το Χάλεβ είπε:ΠΠ 374.1
«Τον δούλον Μου Χάλεβ, επειδή έχει εν εαυτώ άλλο πνεύμα και Με ηκολούθησεν εντελώς, τούτον θέλω φέρει εις την γην εις την οποίαν εισήλθε, και το σπέρμα αυτού θέλει κληρονομήσει αυτήν.»ΠΠ 374.2
Όπως πέρασαν οι κατάσκοποι σαράντα μέρες στο ταξίδι τους, έτσι τα πλήθη του Ισραήλ θα περιφέρονταν στην έρημο σαράντα χρόνια.ΠΠ 374.3
Όταν κοινοποίησε ο Μωυσής στο λαό τη θεϊκή απόφαση, η οργή τους μεταβλήθηκε σε πένθος. Ήξεραν ότι η τιμωρία τους ήταν δίκαιη. Οι δέκα άπιστοι κατάσκοποι πατάχθηκαν από το Θεό με πληγή και πέθαναν μπροστά στα μάτια όλου του λαού του Ισραήλ, και στη μοίρα εκείνων ο λαός είδε τη δική του τύχη.ΠΠ 374.4
Τώρα φαίνονταν ειλικρινά μετανοημένοι για την αμαρτωλή διαγωγή τους. Λυπόνταν όμως μάλλον για το αποτέλεσμα της στρεβλής πορείας τους παρά γιατί συναισθάνονταν την αχαριστία και την ανυπακοή τους. Όταν είδαν ότι ο Κύριος μετέβαλε την απόφασή Του, η ισχυρογνωμοσύνη τους ξαναζωντάνεψε και δήλωσαν ότι δε θα επέστρεφαν στην έρημο. Δίνοντας την εντολή να αποσυρθούν από τη γη των εχθρών τους, ο Κύριος δοκίμασε την επιφανειακή υποταγή τους που φαινόταν ότι δεν ήταν γνήσια.ΠΠ 374.5
Ήξεραν ότι είχαν διαπράξει μεγάλο αμάρτημα επιτρέποντας να τους κυριέψουν τα βίαια αισθήματα και προσπαθώντας να θανατώσουν τους κατασκόπους που παρότρυναν να παρακούσουν στο Θεό. Τρομοκρατήθηκαν όμως όταν διαπίστωσαν ότι είχαν κάνει ένα φοβερό λάθος, οι συνέπειες του οποίου θα ήταν ολέθριες για αυτούς. Οι καρδιές τους ήταν αμετάβλητες και το μόνο που τους χρειαζόταν ήταν μια δικαιολογία που να προκαλέσει παρόμοιο ξέσπασμα. Η δικαιολογία αυτή παρουσιάστηκε όταν ο Μωυσής, εξουσιοδοτημένος από το Θεό τους πρόσταξε να γυρίσουν πίσω στην έρημο.ΠΠ 374.6
Η απόφαση να μην εισέλθει ο λαός του Ισραήλ στη γη Χαναάν πριν περάσουν σαράντα χρόνια ήταν πικρή απογοήτευση για το Μωυσή, τον Ααρών, το Χάλεβ και τον Ιησού του Ναυή. Όλοι τους δέχτηκαν τη θεϊκή απόφαση χωρίς ούτε ένα γογγυσμό. Εκείνοι όμως που παραπονέθηκαν για την συμπεριφορά απέναντι στο Θεού δήλωσαν ότι ήθελαν να επιστρέφουν στην Αίγυπτο, έκλαψαν και πένθησαν πολύ όταν τους αφαιρέθηκαν οι ευλογίες τις οποίες καταφρόνησαν. Παραπονιόντουσαν για το τίποτε και τώρα ο Θεός τους έδωσε λόγο για τον οποίο να κλάψουν. Αν είχαν θρηνήσει για την αμαρτία που τους είχε γνωστοποιηθεί με λεπτομέρεια, η απόφαση αυτή δε θα είχε ληφθεί. Θρηνούσαν όμως για την τιμωρία. Η λύπη τους δεν προερχόταν από μετάνοια και για αυτό δεν μπορούσε να μετατραπεί η καταδικαστική απόφαση.ΠΠ 374.7
Η νύχτα πέρασε με θρήνους, αλλά το πρωί τους ήρθε μια ελπίδα. Αποφάσισαν να επανορθώσουν την ανανδρία τους. Όταν ο Θεός τους είχε πει να σηκωθούν και να κατακτήσουν τη γη, αυτοί αρνήθηκαν. Και τώρα που τους διέταξε να κάνουν πίσω, έδειξαν την ίδια ανταρσία. Αποφάσισαν να αρπάξουν με τη βία τη χώρα και να την κάνουν κτήμα τους, σκεπτόμενοι ότι πιθανόν ο Θεός να δεχόταν το έργο τους και να άλλαζε το σκοπό που είχε για αυτούς.ΠΠ 375.1
Ο Θεός τούς είχε χορηγήσει το προνόμιο και το καθήκον να εισέλθουν στη γη (Χαναάν) στον προσδιορισμένο από Αυτόν καιρό, αλλά εξαιτίας της επίμονης αμέλειας τους η άδεια εκείνη αποσύρθηκε. Ο Σατανάς είχε πετύχει το σκοπό του εμποδίζοντάς τους να μπουν στη Χαναάν. Τώρα τους ωθούσε να κάνουν, παρά τη θεϊκή απαγόρευση, αυτό ακριβώς που είχαν αρνηθεί να κάνουν όταν το πρόσταξε ο Θεός. Έτσι, ο μεγάλος απατεώνας κέρδισε τη νίκη οδηγώντας τους για δεύτερη φορά στην ανταρσία.ΠΠ 375.2
Είχαν δυσπιστήσει στη δύναμη του Θεού να συνεργαστούν για την κατάκτηση της Χαναάν. Τώρα όμως τόλμησαν να χρησιμοποιήσουν τη δική τους δύναμη για να κάνουν τη δουλειά αυτή ανεξάρτητα από τη θεϊκή βοήθεια. Κραύγαζαν: «Ήμαρτήσαμεν εις τον Κύριον, ημείς θέλομεν αναβή και πολεμήσει, κατά πάντα όσα προσέταξεν εις ημάς Κύριος ο Θεός ημών.» (Δευτ. 1:41). Τώρα είχαν τυφλωθεί τρομερά από την αμαρτία. Ο Κύριος δεν τους είχε προστάξει ποτέ να ανεβούν και να πολεμήσουν. Η πρόθεσή Του δεν ήταν να κατακτήσουν τη γη με πόλεμο, αλλά με τέλεια υποταγή στις προσταγές Του.ΠΠ 375.3
Παρόλο που οι καρδιές τους έμειναν αμετάβλητες, ήρθαν στο σημείο να ομολογήσουν την αμαρτία τους και την παραφροσύνη της ανταρσίας τους όταν άκουσαν την αναφορά των κατασκόπων. Τώρα κατάλαβαν την αξία της ευλογίας που τόσο απερίσκεπτα είχαν απορρίψει. Ομολόγησαν ότι η απιστία τους ήταν εκείνη που τους απέκλεισε από τη Χαναάν. «Ημαρτήσαμεν», είπαν αναγνωρίζοντας ότι το λάθος ήταν δικό τους και όχι του Θεού, τον οποίον είχαν τόσο ανόσια κατηγορήσει ότι δεν ήταν ικανός να εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του. Αν και η εξομολόγησή τους δεν πήγαζε από ειλικρινή μετάνοια, χρησίμευσε για την υπεράσπιση της δικαιοσύνης του Θεού στη συμπεριφορά Του προς αυτούς.ΠΠ 375.4
Ο Κύριος ακόμη εργάζεται με τον ίδιο τρόπο για να δοξάσει το όνομά Του, κάνοντας τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν τη δικαιοσύνη Του. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι Τον αγαπούν, ενώ παραπονούνται για την πρόνοιά Του, περιφρονούν τις υποσχέσεις Του. Ενδίδοντας τότε στον πειρασμό, ενώνονται με τους πονηρούς αγγέλους για να ματαιώσουν τις προθέσεις του Θεού. Τότε ο Κύριος ανατρέπει συχνά τις περιστάσεις ώστε να φέρει τα άτομα εκεί όπου - αν και η μετάνοιά τους δεν είναι ειλικρινής - θα πειστούν για την αμαρτία τους και θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν τη δική τους κακή πορεία σε σχέση με την δικαιοσύνη και την αγαθότητα του Θεού. Η απόφαση του Θεού θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που τους φέρεται.ΠΠ 376.1
Με αυτό τον τρόπο ο Θεός θέτει σε εφαρμογή αντίθετα μέσα για να κάνει φανερά τα έργα του σκότους. Παρόλο που το πνεύμα που προκάλεσε την κακή κατεύθυνση δεν άλλαξε ριζικά, γίνονται ομολογίες οι οποίες υπερασπίζονται την τιμή του Θεού και δικαιώνουν τους πιστούς ελεγκτές που έχουν καταπολεμηθεί και έχουν παρουσιαστεί άσχημα. Έτσι θα γίνει όταν ξεσπάσει η οργή του Θεού. Τότε έρχεται «ο Κύριος με μυριάδας αγίων Αυτού, διά να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών διά πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών.» (Ιούδα 14,15). Κάθε αμαρτωλός θα οδηγηθεί να δει και να αναγνωρίσει τη δικαιοσύνη της καταδίκης του.ΠΠ 376.2
Αψηφώντας τη θεϊκή καταδίκη, οι Ισραηλίτες ετοιμάστηκαν να αναλάβουν την κατάκτηση της Χαναάν. Εφοδιασμένοι με πολεμικά όπλα, ήταν - κατά τη γνώμη τους - τέλεια προετοιμασμένοι για τη μάχη. Στα μάτια όμως του Θεού και των θλιμμένων δούλων Του ήταν αξιοθρήνητα ανεπαρκείς.ΠΠ 376.3
Σαράντα χρόνια αργότερα, όταν ο Κύριος διέταξε τον λαό του Ισραήλ να προχωρήσουν και να καταλάβουν την Ιεριχώ, υποσχέθηκε ότι θα πήγαινε μαζί τους. Η κιβωτός που περιείχε το νόμο Του φερόταν μπροστά από τα στρατεύματά τους. Οι διορισμένοι αρχηγοί τους θα οδηγούσαν τις κινήσεις τους κάτω από τη θεϊκή παρακολούθηση. Με τέτοια καθοδήγηση κανένα κακό δεν μπορούσε να τους βρει. Τώρα όμως, αντίθετα από την προσταγή του Θεού και μετά από επίσημη απαγόρευση των αρχηγών τους, ξεκίνησαν να αντιμετωπίσουν τα εχθρικά στρατεύματα χωρίς την κιβωτό και χωρίς το Μωυσή.ΠΠ 376.4
Η σάλπιγγα ήχησε για συναγερμό και ο Μωυσής έτρεξε από πίσω τους με την προειδοποίηση:ΠΠ 376.5
«Διά τί σεις παραβαίνετε την προσταγήν του Κυρίου; τούτοΠΠ 376.6
βεβαίως δεν θέλει ευοδοθή. Μη αναβαίνετε, διότι δεν είναι ο Κύριος μεθ’υμών, διά να μη κτυπηθήτε έμπροσθεν των εχθρών σας, διότι οι Αμαληκίται και οι Χαναναίοι είναι εκεί έμπροσθέν σας και θέλετε πέσει εν μαχαίρα.»ΠΠ 376.7
Οι Χαναναίοι είχαν ακούσει για τη μυστηριακή δύναμη που φαινόταν να προστατεύει αυτό το λαό και για τα θαύματα που είχαν γίνει προς χάρη του. Τότε, συγκέντρωσαν ισχυρές δυνάμεις για να αποκρούσουν τους εισβολείς. Ο επιτιθέμενος στρατός δεν είχε αρχηγό. Δεν έγινε ούτε προσευχή για να τους δώσει τη νίκη ο Θεός. Ξεκίνησαν με τον απεγνωσμένο σκοπό να αντιστρέφουν το πεπρωμένο τους ή να πεθάνουν στη μάχη. Αν και δεν ήταν εκπαιδευμένοι για πόλεμο, αποτελούσαν ένα πολυάριθμο πλήθος από ένοπλους άνδρες και ήλπιζαν ότι με μια αιφνιδιαστική και άγρια επίθεση θα εξουδετέρωναν κάθε αντίσταση. Προκάλεσαν με θρασύτητα τον εχθρό που δεν είχε τολμήσει να τους επιτεθεί.ΠΠ 377.1
Οι Χαναναίοι είχαν τοποθετηθεί σε ένα οροπέδιο επάνω σε βράχους που μπορούσε να προσεγγιστεί μόνο από πολύ δύσκολες διαβάσεις και από έναν απότομο και επικίνδυνο ανήφορο. Ο υπερβολικός αριθμός των Εβραίων το μόνο που έκανε, ήταν να καταστήσει την ήττα ακόμη πιο καταστρεπτική. Σκαρφάλωσαν σιγά-σιγά τα ορεινά μονοπάτια, εκτεθειμένοι στα θανατηφόρα όπλα των εχθρών τους. Μεγάλα κομμάτια από βράχους άρχισαν να εκσφενδονίζονται προς το μέρος τους, βάφοντας το πέρασμά τους με το αίμα των σκοτωμένων.ΠΠ 377.2
Όσοι είχαν φτάσει στην κορυφή, αποκαμωμένοι από την ανηφοριά, απωθήθηκαν με θηριωδία και οπισθοχώρησαν με μεγάλες απώλειες. Το πεδίο της σφαγής είχε σπαρθεί με τα πτώματα των πεσόντων. Ο ισραηλινός στρατός ηττήθηκε παταγωδώς. Καταστροφή και θάνατος ήταν το αποτέλεσμα του επαναστατικού εκείνου εγχειρήματος.ΠΠ 377.3
Αναγκασμένοι τελικά να υποταχτούν, οι επιβιώσαντες επέστρεψαν και έκλαψαν «ενώπιον του Κυρίου, αλλ’ο Κύριος δεν εισήκουσε της φωνής (αυτών).» (Δευτ. 1:45). Με αυτή τη σημαντική νίκη τους οι εχθροί του Ισραήλ, που προηγουμένως περίμεναν έτρεμαν την προσέγγιση εκείνου του ισχυρού στρατεύματος, απέκτησαν εμπιστοσύνη να τους αντισταθούν. Όλες οι διαδώσεις που είχαν ακούσει για τα θαυμάσια πράγματα που ο Θεός είχε κάνει για το λαό Του, τις θεώρησαν τώρα ψεύτικες και ένιωσαν ότι δεν υπήρχε λόγος να φοβούνται.ΠΠ 377.4
Η πρώτη αυτή ήττα του Ισραήλ, είχε εμπνεύσει τους Χαναναίους με θάρρος και αποφασιστικότητα, αυξάνοντας πολύ τις δυσκολίες της κατάκτησης. Τίποτε άλλο δεν απέμεινε για τους Ισραηλί- τες, παρά να αποσυρθούν από το πρόσωπο των νικητών εχθρών τους, γυρίζοντας στην έρημο και ξέροντας ότι αυτή θα γίνει ο τάφος μιας ολόκληρης γενιάς.ΠΠ 377.5