Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Πατριάρχες και Προφήτες

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 45—Η Πτωση τησ Ιεριχω

    (Βασίζεται στο βιβλίο Ιησούς του Ναυή, κεφ. 5:13-15, 6:, 7:)ΠΠ 473.1

    Οι Εβραίοι είχαν μπει στη Χαναάν αλλά δεν την είχαν υποτάξει. Από ανθρώπινης πλευράς ο αγώνας για την κατάκτηση της χώρας προμηνυόταν μακρύς και δύσκολος. Στη χώρα κατοικούσε μια δυνατή φυλή που ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την εισβολή στο έδαφός της. Οι διάφορες φυλές είχαν αλληλοσυνδεθεί εξαιτίας του κοινού κινδύνου. Τα άλογά τους, τα σιδερένια πολεμικά τους άρματα, η γνώση της χώρας τους και η πολεμική τους κατάρτιση ήταν μεγάλα για αυτούς πλεονεκτήματα. Επιπλέον, η χώρα προστατευόταν από οχυρά και είχε «πόλεις μεγάλας και τετειχισμένας έως του ουρανού» (Δευτ. 9:1). Μόνο στηριζόμενοι στη σι-γουριά μιας δύναμης εκτός από τη δική τους μπορούσαν οι Ισραηλίτες να ελπίζουν για την επιτυχία του επικείμενου αγώνα.ΠΠ 473.2

    Ένα από τα ισχυρότερα φρούρια της χώρας, η μεγάλη και πλούσια πόλη της Ιεριχούς, ορθωνόταν ακριβώς μπροστά τους, σε μικρή μόλις απόσταση από το στρατόπεδό τους στα Γάλγαλα. Στα όρια μιας εύφορης πεδιάδας με άφθονη παραγωγή πλούσιων και ποικίλων τροπικών προϊόντων, τα παλάτια και τα τέμπλα της - άντρα χλιδής και διαφθοράς έδειχναν την περιφρόνησή της στο Θεό του Ισραήλ. Η περήφανη αυτή πόλη έδειχνε πανίσχυρη πίσω από τα προπύργιά της.ΠΠ 473.3

    Η Ιεριχώ ήταν μια από τις κυριότερες έδρες της λατρείας των ειδώλων, ιδιαίτερα της Αστάρτης, τη θεά της σελήνης. Εδώ συγκεντρωνόταν ό,τι πιο ανήθικο και εξευτελιστικό υπήρχε στη θρησκεία των Χαναναίων. Ο λαός του Ισραήλ, με νωπά ακόμη στη σκέψη του τα φοβερά αποτελέσματα της αμαρτίας του στη Βαιθφεγώρ, έβλεπαν την ειδωλολατρική αυτή πόλη με αηδία και τρόμο.ΠΠ 473.4

    Την εξαφάνιση της Ιεριχούς ο Ιησούς τη θεωρούσε σαν το πρώτο βήμα για την κατάκτηση της Χαναάν. Πριν από όλα όμως ζήτησε τη θεϊκή καθοδήγηση και αυτή του δόθηκε. Είχε αποσυρθεί από το στρατόπεδο με σκοπό να σκεφτεί και να προσευχηθεί για να ηγηθεί του λαού του ο Θεός του Ισραήλ. Τότε διέκρινε έναν οπλισμένο πολεμιστή με υψηλό ανάστημα και επιβλητικό παράστημα «και η ρομφαία αυτού ήτο γεγυμνωμένη εν τη χειρί αυτού.» Στην ερώτηση του Ιησού «Ημέτερος είσαι ή εκ των υπεναντίων ημών;» δόθηκε η απάντηση: «Εγώ, ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως του Κυρίου τώρα ήλθον.»ΠΠ 473.5

    Η ίδια εντολή που είχε δοθεί στο Μωυσή στο όρος Χωρήβ, «λύσον το υπόδημά σου εκ των ποδών σου, διότι ο τόπος επί του οποίου ίστασαι, είναι άγιος», φανέρωνε τον πραγματικό χαρακτήρα του μυστηριώδους ξένου. Ήταν ο εξυψωμένος Χριστός, αυτός που στεκόταν μπροστά στον αρχηγό του Ισραήλ. Έχοντας καταληφθεί από δέος, ο Ιησούς έπεσε κατά πρόσωπο και προσκύνησε και τότε άκουσε τη διαβεβαίωση, «ιδού παρέδωκα εις την χείρα σου την Ιεριχώ, και τον βασιλέα αυτής, και τους δυνατούς εν ισχύι» και έλαβε οδηγίες για την κατάληψη της πόλης.ΠΠ 474.1

    Υπακούοντας στη θεϊκή προσταγή, ο Ιησούς παρέταξε τη στρατιά του Ισραήλ. Δεν επρόκειτο να γίνει επίθεση. Έπρεπε μόνο να κάνουν τον κύκλο της πόλης φέροντας την κιβωτό του Θεού και σαλπίζοντας με τις σάλπιγγες. Το προβάδισμα είχαν οι πολεμιστές, ένα σώμα επιλεγμένων ανδρών όχι για να νικήσουν με τη δική τους αριστοτεχνία και με το θάρρος, αλλά με την υπακοή τους στις δοσμένες οδηγίες από το Θεό. Επτά ιερείς με σάλπιγγες ακολουθούσαν. Έπειτα η κιβωτός του Θεού περιβαλλόμενη από ένα φωτοστέφανο θεϊκής δόξας μεταφερόταν από ιερείς ντυμένους με τα άμφια που χαρακτήριζαν το ιερό λειτούργημά τους. Ακολουθούσαν τα στρατεύματα του Ισραήλ, κάθε φυλή κάτω από τη σημαία της.ΠΠ 474.2

    Αυτή ήταν η παρέλαση που έκανε το γύρο της καταδικασμένης πόλης. Κανένας ήχος δεν ακουγόταν εκτός από το βηματισμό του πελώριου εκείνου στρατεύματος και τον εντυπωσιακό θόρυβο των σαλπίγγων που ηχούσαν στα υψώματα και αντιλαλούσαν στους δρόμους της Ιεριχώ. Όταν τελείωσαν τον κύκλο της πόλης, ο στρατός γύρισε σιωπηλά στις σκηνές του και η κιβωτός κατέλαβε τη θέση της στο αγιαστήριο.ΠΠ 474.3

    Απορημένοι και ανήσυχοι οι φρουροί της πόλης πρόσεχαν την κάθε κίνηση και την ανέφεραν στους υπευθύνους. Δεν ήξεραν τη σημασία όλης αυτής της επίδειξης αλλά όταν είδαν το μεγάλο εκείνο στράτευμα να κάνει τον κύκλο της πόλης τους μια φορά την ημέρα μαζί με την κιβωτό και τους συμμετέχοντες ιερείς, η μυστηριακή σκηνή γέμισε με φόβο τις καρδιές τόσο των ιερωμένων τους όσο και των λαϊκών. Επιθεώρησαν εκ νέου τις ισχυρές αμυντικές θέσεις τους και βεβαιώθηκαν ότι αυτές μπορούσαν να αντικρούσουν με επιτυχία την πιο δυναμική επίθεση. Πολλοί θεωρούσαν γελοία την ιδέα ότι οποιοδήποτε κακό μπορούσε να τους βρει με αυτές τις αλλόκοτες επιδείξεις. Άλλοι έβλεπαν με δέος την πομπή που έκανε τον κύκλο της πόλης τους κάθε μέρα. Θυμόνταν ότι άλλοτε η Ερυθρά Θάλασσα είχε χωριστεί μπροστά στο λαό αυτό και είχε ανοιχτεί μόλις πέρασμα για αυτούς καταμεσής του Ιορδάνη ποταμού. Δεν ήξεραν τι άλλα θαύματα έμελλε να κάνει για αυτούς ο Θεός.ΠΠ 474.4

    Έξι ημέρες η ισραηλινή στρατιά έκανε τον κύκλο της πόλης. Όταν έφθασε η έβδομη ημέρα, μόλις χάραξε η αυγή, ο Ιησούς παρέταξε τα στρατεύματα του Κυρίου. Τότε πήραν τη διαταγή να βαδίσουν επτά φορές γύρω από την Ιεριχώ και μόλις θα ηχούσαν οι σάλπιγγες, έπρεπε να κραυγάσουν δυνατά, επειδή ο Θεός τούς παρέδιδε την πόλη.ΠΠ 475.1

    Το απέραντο στράτευμα βάδιζε με επισημότητα γύρω από τα απόρθητα τείχη. Απόλυτη σιγή βασίλευε που τη διέκοπταν μόνο το ρυθμικό βήμα αναρίθμητων ποδιών και κατά διαστήματα ο ήχος των σαλπίγγων που τάραζαν την πρωινή ησυχία. Τα ογκώδη τείχη από συμπαγείς πέτρες φαίνονταν να περιφρονούν την πολιορκία των ανθρώπων. Οι φρουροί κοίταζαν από τα τείχη με αυξημένο φόβο όταν στο τέλος του πρώτου κύκλου ακολούθησε ένας δεύτερος, μετά ένας τρίτος, τέταρτος, πέμπτος και έκτος κύκλος.ΠΠ 475.2

    Τι σκοπό να είχαν οι παράξενες αυτές κινήσεις; Ποιο σημαντικό γεγονός προμηνυόταν; Δεν είχαν να περιμένουν πολύ. Στο τέλος της έβδομης περιφοράς η μακριά πομπή σταμάτησε. Οι σάλπιγγες που για ένα διάστημα είχαν σιγήσει, ξέσπασαν τότε σε μια εκκωφαντική έκρηξη θορύβου που έσεισε ακόμη και τη γη. Τα τείχη από ατόφια βράχια με τους πελώριους πύργους τους και τα θωράκια με τις επάλξεις σείστηκαν, κλονίστηκαν από τα θεμέλιά τους και με πάταγο σωριάστηκαν σε ερείπια κατά γης. Οι κάτοικοι της Ιεριχώ παρέλυσαν από το φόβο και τα ισραηλινά στρατεύματα εισέβαλαν στην πόλη και την κατέκτησαν.ΠΠ 475.3

    Οι Ισραηλίτες δεν κέρδισαν τη νίκη με τη δική τους δύναμη. Η νίκη ήταν εξολοκλήρου του Κυρίου. Σαν πρωτοκαρπία της χώρας, η πόλη με όλα τα υπάρχοντά της έπρεπε να προσφερθεί ολοκαύτωμα στο Θεό. Έπρεπε να εντυπωθεί στο νου του λαού του Ισραήλ η σκέψη ότι στην κατάκτηση της Χαναάν δε θα μάχονταν αυτοί οι ίδιοι, αλλά θα ήταν μόνο τα όργανα για την εκτέλεση του θελήματος του Θεού και ότι δεν έπρεπε να αναζητούν πλούτη και αυτοεξύψω- ση, αλλά τη δόξα του Κυρίου, του Βασιλιά τους. Πριν από την κατάληψη είχε δοθεί η προσταγή:ΠΠ 475.4

    «Η πόλις θέλει είσθαι ανάθεμα εις τον Κύριον, αυτή και πάντα τα εν αυτή.» «Σεις όμως φυλαχθήτε από του αναθέματος, διά να μη γείνητε ανάθεμα . . . και καταστήσητε το στρατόπεδον του Ισραήλ ανάθεμα, και ταράξητε αυτό.»ΠΠ 476.1

    Όλους τους κατοίκους της πόλης μαζί με κάθε ζωντανή ύπαρξη που περιέχονταν σε αυτή, «πάντας τους εν τη πόλει, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας, και βόας, και πρόβατα και όνους» τους εξολόθρευσαν με σφαγή. Η πόλη κατακάηκε. Τα παλάτια της, οι ναοί της, οι μεγαλοπρεπείς κατοικίες της με όλο τον πολυτελή εξοπλισμό τους, τα πλούσια παραπετάσματα και τα πανάκριβα ενδύματα παραδόθηκαν στις φλόγες. Ό,τι δεν ήταν δυνατό να καταναλωθεί από τη φωτιά, «το αργύριον και το χρυσίον, και τα σκεύη τα χάλκινα και τα σιδηρά», θα αφιερώνονταν στην υπηρεσία του αγιαστηρίου. Ακόμη και αυτή η τοποθεσία της πόλης έγινε καταραμένη. Η Ιεριχώ δεν έπρεπε ποτέ πια να ξανακτιστεί σαν οχυρό. Τιμωρίες απειλούσαν οποιονδήποτε θα τολμούσε να οικοδομήσει τα τείχη που η θεϊκή δύναμη είχε κατεδαφίσει. Στην παρουσία ολόκληρου του λαού Ισραήλ είχε γίνει η επίσημη ανακοίνωση:ΠΠ 476.2

    «Κατηραμένος ενώπιον του Κυρίου ο άνθρωπος, όστις αναστήση και κτίση την πόλιν ταύτην την Ιεριχώ. Με τον θάνατον του πρωτοτόκου υιού αυτού θέλει βάλει τα θεμέλια αυτής, και με τον θάνατον του νεωτάτου υιού θέλει στήσει τας πύλας αυτής.» Η ολοκληρωτική καταστροφή των πολιτών της Ιεριχώ δεν ήταν παρά η εκπλήρωση των εντολών που προγενέστερα είχε λάβει ο Μωυσής για τους κατοίκους της Χαναάν: «Κατακράτος θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς.» «Εκ των πόλεων των λαών τούτων . . . δεν θέλεις αφήσει ζων ουδέν έχον πνοήν.» (Δευτ. 7:2, 20:16). Σε πολλούς οι εντολές αυτές παρουσιάζονται αντίθετες προς το πνεύμα της αγάπης και της σπλαχνικότητας που συνιστώνται σε άλλα μέρη της Γραφής. Στην πραγματικότητα όμως είναι προσταγές ανυπολόγιστης σοφίας και αγαθότητας.ΠΠ 476.3

    Ο Θεός έμελλε να εγκαταστήσει τον λαό του Ισραήλ στη Χαναάν με σκοπό να αναπτύξει μέσω αυτών ένα έθνος και ένα κυβερνητικό σύστημα που θα αντιπροσώπευε τη βασιλεία Του επί της Γης. Όχι μόνο θα γίνονταν οι κληρονόμοι της πραγματικής θρησκείας, αλλά θα τη διέδιδαν και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι Χαναναίοι είχαν παραδοθεί στην πιο αισχρή και εξευτελιστική ειδωλολατρία. Για αυτό ήταν απαραίτητο να καθαριστεί η γη από αυτό που σίγουρα θα εμπόδιζε την ολοκλήρωση των αγαθών προθέσεων του Θεού.ΠΠ 476.4

    Στους κατοίκους της Χαναάν είχε χορηγηθεί υπεραρκετή ευκαιρία για να μετανοήσουν. Πριν από σαράντα χρόνια, οι πληγές της Αιγύπτου και το σχίσιμο της Ερυθράς Θάλασσας απέδειξαν την ανώτατη δύναμη του Θεού του Ισραήλ. Τώρα η ανατροπή των βασιλέων της Μαδιάμ, της Γαλαάδ και της Βασάν απέδειξαν και πάλι ότι ο Κύριος ήταν πάνω από όλους τους θεούς. Ο άγιος χαρακτήρας Του και η αποστροφή Του για την ακαθαρσία είχαν φανερωθεί στην τιμωρία που επιβλήθηκε στον λαό του Ισραήλ για τη συμμετοχή του στις βδελυρές ιεροπραξίες της Βαιθ-φεγώρ.ΠΠ 477.1

    Όλα αυτά τα γεγονότα ήταν γνωστά στους κατοίκους της Ιεριχούς και πολλοί ήταν εκείνοι που συμμερίζονταν αλλά ηρνούντο να συμμορφωθούν με την πεποίθηση της Ραάβ, ότι ο Θεός είναι Κύριος του Ισραήλ «Αυτός είναι Θεός εν τω ουρανώ άνω, και επί της γης κάτω». Όπως οι προκατακλυσμιαίοι, το ίδιο και οι Χαναναίοι ζούσαν μόνο για να βλασφημούν τον Ουρανό και να μολύνουν τη Γη. Τόσο η αγάπη όσο και η δικαιοσύνη απαιτούσαν την άμεση εκτέλεση αυτών των επαναστατών εναντίον του Θεού και εχθρών του ανθρώπου.ΠΠ 477.2

    Με τι ευκολία τα στρατεύματα του Ουρανού κατακρήμνισαν τα τείχη της περήφανης πόλης της Ιεριχούς, οι προμαχώνες της οποίας είχαν τρομοκρατήσει τους άπιστους κατασκόπους πριν από σαράντα χρόνια! Ο Ισχυρός του Ισραήλ είχε πει: «Παρέδωκα εις την χείρα σου την Ιεριχώ.» Καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπορούσε να αντισταθεί στα λόγια αυτά.ΠΠ 477.3

    «Διά πίστεως έπεσαν τα τείχη της Ιεριχώ.» (Εβρ. 11:30). Ο Αρ-χιστράτηγος των στρατευμάτων του Κυρίου είχε επικοινωνήσει μόνο με τον Ιησού του Ναυή. Δεν αποκαλύφθηκε σε ολόκληρη τη σύναξη του λαού και σε αυτούς έμενε να πιστέψουν ή να αμφιβάλλουν τα λόγια του Ιησού, υπακούοντας στις εντολές που τους έδινε στο όνομα του Κυρίου ή αρνούμενοι να αναγνωρίσουν την εξουσία του.ΠΠ 477.4

    Αυτοί δεν μπορούσαν να διακρίνουν τα αγγελικά στρατεύματα που τους βοηθούσαν κάτω από την ηγεσία του Υιού του Θεού. Θα μπορούσαν να σκεφτούν: «Τι ακατανόητες κινήσεις είναι αυτές και τι γελοία η καθημερινή πορεία γύρω από τα τείχη της πόλης, ηχώντας με τις σάλπιγγες και με τα κέρατα των κριαριών! Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει αυτό επάνω στα πανύψηλα οχυρά;» Το σχέδιο όμως της συνεχιζόμενης ιεροτελεστίας τόσο πριν την κατάρρευση των τειχών, έδινε την ευκαιρία στους Ισραηλίτες να αυξήσουν την πίστη τους. Έπρεπε να χαραχτεί στη σκέψη τους ότι η δύναμή τους δεν προερχόταν ούτε από τη σοφία ούτε από την ικανότητα του ανθρώπου, αλλά μόνο από το Θεό της σωτηρίας τους. Με αυτό τον τρόπο θα συνήθισαν να στηρίζονται ολοκληρωτικά στο θεϊκό Ηγέτη τους.ΠΠ 477.5

    Ο Θεός θα εκτελέσει μεγαλεία για αυτούς που Του έχουν εμπιστοσύνη. Η αιτία που ο καλούμενος λαός Του δε διαθέτει μεγαλύτερη δύναμη, είναι ότι έχει περίσσεια εμπιστοσύνη στη δική του σοφία και δε δίνει στο Θεό την ευκαιρία να δείξει τη δύναμή Του σε αυτόν. Θα βοηθήσει τα πιστά παιδιά Του σε οποιαδήποτε ώρα ανάγκης, φτάνει να Του δείξουν απόλυτη εμπιστοσύνη και να υπακούσουν σε Αυτόν με πίστη.ΠΠ 478.1

    Λίγο μετά την πτώση της Ιεριχούς, ο Ιησούς αποφάσισε να επιτεθεί στη Γαι, μια μικρή πόλη κτισμένη μέσα στα φαράγγια, μερικά μίλια στη δυτική πεδιάδα του Ιορδάνη. Κατάσκοποι που είχαν σταλεί επιτόπου. Επιστρέφοντας ανέφεραν ότι οι κάτοικοι ήταν λιγοστοί και ότι μικρή μόνο δύναμη χρειαζόταν για να καταλάβουν την πόλη.ΠΠ 478.2

    Η μεγάλη νίκη που ο Θεός τούς είχε δώσει, δημιούργησε στους Ισραηλίτες την αυτοπεποίθηση. Επειδή τους είχε υποσχεθεί τη γη Χαναάν, ένιωθαν σίγουροι και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι μόνο η θεία δύναμη θα τους εξασφάλιζε την επιτυχία. Ακόμη και ο Ιησούς είχε καταστρώσει τα σχέδιά του για την κατάληψη της Γαι χωρίς να συμβουλευτεί το Θεό.ΠΠ 478.3

    Οι Ισραηλίτες είχαν αρχίσει να εξυψώνουν τη δύναμή τους και να βλέπουν με περιφρόνηση τους εχθρούς τους. Περίμεναν εύκολη τη νίκη και 3.000 άνδρες κρίθηκαν αρκετοί για την κατάληψη του εδάφους. Αυτοί έσπευσαν να επιτεθούν χωρίς τη διαβεβαίωση της παρουσίας του Θεού μαζί τους. Είχαν πλησιάσει την πύλη όταν συνάντησαν την πιο αποφασιστική αντίσταση. Πανικόβλητοι από τον αριθμό και τη συστηματική κατάρτιση των εχθρών τους, τράπηκαν σε άτακτη φυγή ακολουθώντας την απότομη κατηφοριά. Οι Χαναναίοι τους καταδίωξαν τρέχοντας. «Και κατεδίωξαν αυτούς απ’έμπροσθεν της πύλης ... και επάταξαν αυτούς εις το κατωφερές.» Παρόλο ότι οι απώλειες ήταν μικρές στον αριθμό - μόνο τριά-ντα έξι άνδρες σκοτώθηκαν - η ήττα αποκαρδίωσε ολόκληρη τη σύναξη του λαού. «Αι καρδίαι του λαού διελύθησαν, και έγειναν ως ύδωρ.»ΠΠ 478.4

    Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζαν τους Χαναναίους σε πραγματική μάχη και αν τράπηκαν σε φυγή μπροστά στους υπερασπιστές της μικρής εκείνης πόλης, ποιο αποτέλεσμα θα είχαν οι μεγαλύτεροι αγώνες που τους περίμεναν; Ο Ιησούς θεώρησε την αποτυχία τους ως έκφραση της δυσαρέσκειας του Θεού και απελπισμένος και ανήσυχος «διέρρηξε τα ιμάτια αυτού, και έπεσε καταγής επί προσώπου αυτού, έμπροσθεν της κιβωτού του Κυρίου έως το εσπέρας, αυτός και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, και επέθεσαν χώμα επί τας κεφαλάς αυτών».ΠΠ 478.5

    Ο Ιησούς κραύγασε:ΠΠ 479.1

    «Α! Δέσποτα Κύριε, διά τί διεβίβασας τον λαόν τούτον διά του Ιορδάνου, διά να μας παραδώσης εις τας χείρας των Αμορραίων ώστε να αφανίσωσιν ημάς; ... Ο! Κύριε, τί να είπω, αφού ο Ισραήλ έστρεψε τα νώτα έμπροσθεν των εχθρών αυτού; Και ακούσαντες οι Χαναναίοι και πάντες οι κάτοικοι της γης, θέλουσι περικυκλώσει ημάς, και εξαλείψει το όνομα ημών από της γης, και τί θέλεις κάμει περί του ονόματός Σου του μεγάλου;»ΠΠ 479.2

    Η απάντηση του Κυρίου ήταν:ΠΠ 479.3

    «Σηκώθητι. Διά τί έπεσες ούτω επί το πρόσωπόν σου; Ημάρτησεν ο Ισραήλ, και μάλιστα παρέβησαν την διαθήκην Μου, την οποίαν προσέταξα εις αυτούς.»ΠΠ 479.4

    Ήταν καιρός για άμεση και αποφασιστική δράση και όχι για κατάθλιψη και θρηνωδίες. Είχε εισχωρήσει στο στρατόπεδο κρυφή αμαρτία που έπρεπε να ανακαλυφτεί και να απομακρυνθεί. Μετά θα επέστρεφε η παρουσία και η ευλογία του Θεού στο λαό Του. «Δεν θέλω είσθαι πλέον με σας, εάν δεν εξαλείψητε το ανάθεμα εκ μέσου σας.»ΠΠ 479.5

    Ένας από εκείνους που είχαν οριστεί για την εκτέλεση των τιμωριών του Θεού, είχε αγνοήσει την εντολή Του. Το έθνος θεωρείτο υπεύθυνο για την ενοχή του παραβάτη. «Έτι έλαβον από του αναθέματος, και έτι έκλεψαν, και έτι εψεύσθησαν, και έτι έβαλον αυτό εις τα σκεύη αυτών.» Οδηγίες δόθηκαν στον Ιησού για την ανακάλυψη και την τιμωρία του εγκληματία. Ο κλήρος έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την ανακάλυψη του φταίχτη. Ο αμαρτωλός δεν υποδείχθηκε αμέσως, αφήνοντας την υπόθεση να αιωρείται μέσα στην αμφιβολία, προκειμένου ο λαός να αισθανθεί υπευθυνότητά για τις αμαρτίες που υπήρχαν ανάμεσά τους και να οδηγηθούν έτσι να ερευνήσουν τις καρδιές τους. Έτσι θα ταπεινωνόταν μπροστά στο Θεό.ΠΠ 479.6

    Νωρίς το πρωί ο Ιησούς συγκέντρωσε το λαό κατά τις φυλές τους και η επίσημη και εντυπωσιακή διαδικασία άρχισε. Η διερεύνηση βήμα προς βήμα προχωρούσε. Όλο και πιο κοντά πλησίαζε η τρομακτική δοκιμασία. Πρώτα πιάστηκε η φυλή, μετά η συγγένεια, κατόπιν η οικογένεια και ύστερα το άτομο - ο Αχάν, ο γιος του Χαρμί από τη φυλή Ιούδα, υποδείχτηκε με το δάκτυλο του Θεού ως ο ταραξίας του Ισραήλ.ΠΠ 479.7

    Προκειμένου να αποδειχτεί αναντίρρητα η ενοχή ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία για την ποινή που θα του επιβαλλόταν, ο Ιησούς όρκισε επίσημα τον Αχάν να ομολογήσει την αλήθεια. Ο άθλιος εκείνος ομολόγησε πληρέστατα το έγκλημά του. «Αληθώς εγώ ήμαρτον εις Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ . . . Ιδών μεταξύ των λαφύρων μίαν καλήν βαβυλωνιακήν στολήν και διακοσίους σίκλους αργυρίου, και έλασμα χρυσού βάρους πεντήκοντα σίκλων, επεθύμησα αυτά, και έλαβον αυτά, και ιδού, είναι κεκρυμμένα εν τη γη κατά το μέσον της σκηνής μου.» Απεσταλμένοι έσπευσαν αμέσως στη σκηνή όπου μετατόπισαν το χώμα από το μέρος που τους όρισε ο Αχάν, «και ιδού ήσαν κεκρυμμένα εν τη σκηνή αυτού, και το αργύριον υποκάτω αυτών. Και έλαβον αυτά εκ μέσου της σκηνής, και έφερον αυτά προς τον Ιησούν, ... και έθεσαν αυτά ενώπιον του Κυρίου.»ΠΠ 480.1

    Η καταδίκη εκδόθηκε και εκτελέστηκε αμέσως. Ο Ιησούς είπε: «Διά τί κατετάραξες ημάς; Ο Κύριος θέλει σε καταταράξει την ημέραν ταύτην.» Καθώς ο λαός είχε θεωρηθεί υπεύθυνος για την αμαρτία του Αχάν και είχε υποστεί τις συνέπειές της θα έπαιρνε τώρα μέρος μέσω των αντιπροσώπων του στην εκτέλεση της ποινής. «Και πας ο Ισραήλ ελιθοβόλησαν αυτόν με λίθους.»ΠΠ 480.2

    Τότε, ύψωσαν επάνω του ένα μεγάλο σωρό από πέτρες για μαρτυρία της αμαρτίας και της τιμωρίας της. «Διά τούτο καλείται το όνομα του τόπου εκείνου, Κοιλάς Αγώρ», που σημαίνει «διατάραξις». Στο βιβλίο των Χρονικών αναμνηστικά αναφέρεται, «Αχάρ ο διαταράξας τον Ισραήλ» (Α', Χρον. 2:7).ΠΠ 480.3

    Η αμαρτία του Αχάν διαπράχθηκε με απροκάλυπτη ανυπακοή προς τις επίσημες προειδοποιήσεις και τις ισχυρές επιδείξεις της δύναμης του Θεού. «Φυλάχθητε από του αναθέματος, διά να μη γείνητε ανάθεμα», είχε διακηρυχθεί σε όλο τον λαό του Ισραήλ. Η εντολή είχε δοθεί αμέσως μετά το θαυματουργικό πέρασμα του Ιορδάνη και την αναγνώριση της Διαθήκης του Θεού με την περιτομή του λαού μετά τον εορτασμό του Πάσχα και ύστερα από την εμφάνιση του Αγγέλου της Διαθήκης, του Αρχιστρατήγου των στρατευμάτων του Κυρίου.ΠΠ 480.4

    Μετά την εντολή ακολούθησε η πτώση της Ιεριχούς ως απόδειξη της καταστροφής που θα έβρισκαν οι παραβάτες του νόμου του Θεού. Το γεγονός ότι αποκλειστικά η θεϊκή δύναμη είχε χορηγήσει τη νίκη στον Ισραήλ, ότι δεν κατέκτησαν την Ιεριχώ με τη δική τους ικανότητα, προσέδιδε ιδιαίτερο βάρος στην εντολή που απαγόρευε να συμμετέχουν στη λαφυραγώγηση. Ο Θεός με τη δύναμη του λόγου Του είχε ανατρέψει το οχυρό αυτό. Η νίκη ανήκε σε Αυτόν και μόνο σε Αυτόν έπρεπε να αφιερωθεί η πόλη με όλα τα υπάρχοντά της.ΠΠ 480.5

    Από τα εκατομμύρια των Ισραηλιτών δε βρέθηκε παρά ένας μόνο που, στην επίσημη ώρα του θριάμβου και της ανταπόδοσης, τόλμησε να παραβεί την εντολή του Θεού. Η πλεονεξία του Αχόν γεννήθηκε στο αντίκρισμα της πολυτελέστατης φορεσιάς του Σενναάρ. Ακόμη και την ώρα που η στολή αυτή τον είχε φέρει αντιμέτωπο με το θάνατο, εκείνος την αποκάλεσε «μίαν καλήν βαβυλωνιακήν στολήν.» Η μια αμαρτία οδήγησε στην άλλη και ιδιοποιήθηκε το χρυσάφι και το ασήμι που είχαν αφιερωθεί στο θησαυροφυλάκιο του Κυρίου. Είχε κλέψει το Θεό από την πρωτοκαρπία της γης Χαναάν.ΠΠ 481.1

    Το μοιραίο αμάρτημα που οδήγησε στην εξολόθρευση του Αχάν, είχε τις ρίζες του στην πλεονεξία, την πιο συνηθισμένη και την ελαφρότερη θεωρούμενη αμαρτία από όλες. Ενώ άλλες παραβάσεις αντιμετωπίζονται με κράτηση και με επιβαλλόμενες ποινές, πόσο σπάνια επικρίνεται η παράβαση της δέκατης εντολής! Το τεράστιο μέγεθος της αμαρτίας αυτής και οι τρομερές συνέπειές της είναι τα μαθήματα που διδάσκει η ιστορία του Αχάν.ΠΠ 481.2

    Η πλεονεξία είναι ένα βαθμηδόν αναπτυσσόμενο κακό. Ο Αχάν υπέθαλπε τη λαιμαργία του κέρδους μέχρι που του έγινε συνήθεια, δένοντάς τον με άθραυστα σχεδόν δεσμό. Ενώ υπέθαλπε το κακό, θα έπρεπε να είχε τρομοκρατηθεί στη σκέψη ότι θα προξενούσε την καταστροφή του Ισραήλ. Η αμαρτία όμως είχε νεκρώσει τις αισθήσεις του και όταν παρουσιάστηκε ο πειρασμός, αυτός έπεσε εύκολη λεία.ΠΠ 481.3

    Μήπως και σήμερα δε διαπράττονται αμαρτίες, παρά τις εξίσου σοβαρές και συγκεκριμένες προειδοποιήσεις; Μας απαγορεύεται να ανεχόμαστε την πλεονεξία με τον ίδιο ευδιάκριτο τρόπο που απαγορεύθηκε στον Αχάν να ιδιοποιηθεί τα λάφυρα της Ιεριχούς. Αυτό ο Θεός το αποκαλεί ειδωλολατρία. Προειδοποιούμαστε:ΠΠ 481.4

    «Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και μαμμωνά.» «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας.» «Πλεονεξία μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας.» (Ματθ. 6:24. Λουκά 12:15, Εφεσ. 5:3). Μπροστά μας έχουμε τη φοβερή μοίρα του Αχάν, του Ιούδα, του Ανανία και της Σαπφείρας. Πίσω από όλα αυτά έχουμε τη μοίρα του Εωσφόρου, εκείνου του «υιού της αυγής» που επιθυμώντας μια ανώτερη θέση, έχασε για πάντα τη λαμπρότητα και την ευτυχία του Ουρανού. Όμως, παρά τις προειδοποιήσεις αυτές η πλεονεξία βρίθει.ΠΠ 481.5

    Παντού διακρίνονται τα βρώμικα ίχνη της. Δημιουργεί δυσαρέσκεια και διάσπαση μέσα στις οικογένειες. Προκαλεί τη ζήλια και το μίσος των φτωχών εναντίον των πλουσίων. Εμπνέει τους πλουσίους να κακομεταχειρίζονται τους φτωχούς. Το κακό αυτό δεν το συναντάμε μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα στην εκκλησία. Πόσο συχνά συναντάει κανείς σε αυτή τη φιλαυτία, τη φιλαργυρία, την εξαπάτηση, την παραμέληση της φιλανθρωπίας και την κλοπή των δεκάτων και προσφορών του Θεού! Αλίμονο, ανάμεσα στα «τακτικά και με καλή υπόσταση μέλη» της εκκλησίας υπάρχουν δυστυχώς πολλοί Αχάν.ΠΠ 482.1

    Πολλά άτομα έρχονται τακτικά στην εκκλησία και κοινωνούν στην τράπεζα του Κυρίου, ενώ στην περιουσία τους είναι κρυμμένα παράνομα κέρδη και πράγματα που ο Θεός έχει καταραστεί. Για μια καλή βαβυλωνιακή στολή, πλήθη θυσιάζουν την επιδοκιμασία της συνείδησής τους και την ελπίδα τους για τον Ουρανό. Πλήθη ανταλλάσσουν την ακεραιότητά τους και την ικανότητά τους για χρησιμότητα με ένα σακούλι ασημένιους σίκλους. Οι κραυγές των βασανισμένων φτωχών περνούν απαρατήρητες. Το φως του Ευαγγελίου εμποδίζεται να προχωρήσει. Η ειρωνεία των κοσμικών προκαλείται με συνήθειες που διαψεύδουν τη χριστιανική ομολογία. Παραταύτα, ο πλεονέκτης λεγόμενος Χριστιανός εξακολουθεί να συσσωρεύει θησαυρούς. «Μήπως θέλει κλέπτει ο άνθρωπος τον Θεόν; Σεις όμως με εκλέπτετε», λέγει ο Κύριος. (Μαλ. 3:8).ΠΠ 482.2

    Η αμαρτία του Αχάν έφερε συμφορά σε ολόκληρο το έθνος. Για την αμαρτία ενός ανθρώπου η δυσαρέσκεια του Θεού θα παραμένει επάνω στην εκκλησία Του μέχρι που να ανακαλυφθεί και να εξαλειφθεί η παράβαση. Η επιρροή που πρέπει να φοβάται περισσότερο η εκκλησία δεν είναι εκείνη που προέρχεται από τους φοβερούς ανταγωνιστές, τους άπιστους και τους βλάσφημους αλλά από τους αλλοπρόσαλλους που παρουσιάζονται σαν Χριστιανοί. Εκείνοι είναι που εμποδίζουν την ευλογία του Θεού του Ισραήλ και κάνουν το λαό να σκοντάφτει.ΠΠ 482.3

    Όταν η εκκλησία συναντάει δυσκολίες, όταν παρατηρείται ψυχρότητα και πνευματική κατάπτωση δίνοντας την ευκαιρία στους εχθρούς του Θεού να θριαμβεύουν, τότε αντί να σταυρώσουν τα χέρια και να θρηνούν για την κατάντια τους, ας αναρωτηθούν μήπως υπάρχει κανένας Αχάν στο στρατόπεδο. Με ταπείνωση και με έλεγχο της καρδιάς ας προσπαθήσει ο καθένας να Απο- καλύψει τα κρυφά αμαρτήματα που αποκλείουν την παρουσία του Θεού.ΠΠ 482.4

    Ο Αχάν αναγνώρισε την ενοχή του, αλλά ήταν πια πολύ αργά για να ωφεληθεί από την εξομολόγηση. Είχε δει το στρατό του Ισραήλ να επιστρέφει από τη Γαι νικημένος και αποκαρδιωμένος. Όμως δεν παρουσιάσθηκε για να ομολογήσει το αμάρτημά του. Είχε δει τον Ιησού και τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ πεσμένους καταγής να θλίβονται με μια απερίγραπτη λύπη. Αν είχε κάνει τότε την εξομολόγηση, θα μπορούσε να είχε δώσει κάποιο δείγμα πραγματικής μεταμέλειας. Αλλά εξακολουθούσε να σιωπά. Είχε ακούσει τη διακήρυξη ότι ένα μεγάλο κρίμα είχε διαπραχθεί και είχε μάλιστα ακούσει καθαρά για τι είδους έγκλημα επρόκειτο. Τα χείλη του όμως έμειναν σφραγισμένα.ΠΠ 483.1

    Τότε ακολούθησε η επίσημη διερεύνηση. Πόσο ρίγος κατέλαβε η καρδιά του όταν είδε να πιάνεται η φυλή του, κατόπιν η συγγένεια του και η οικογένειά του! Ακόμη όμως δεν ομολόγησε τίποτε μέχρι που το δάκτυλο του Θεού έπεσε επάνω του. Τότε, όταν πια η αμαρτία του δεν ήταν δυνατόν να κρυφτεί περισσότερο, ομολόγησε την αλήθεια. Πόσο συχνά γίνονται παρόμοιες εξομολογήσεις αμαρτημάτων που είναι γνωστά μόνο ανάμεσα σε εμάς και στο Θεό!ΠΠ 483.2

    Ο Αχάν δε θα είχε ομολογήσει αν δεν ήλπιζε ότι με αυτό θα μπορούσε να αποτρέψει τις συνέπειες του εγκλήματός του. Η εξομολόγησή του όμως χρησίμευσε μόνο για να δείξει ότι η τιμωρία του ήταν δίκαιη. Δεν υπήρχε από μέρους του καμιά πραγματική μεταμέλεια για την αμαρτία, καμιά συντριβή, καμιά αλλαγή προθέσεων, καμιά αποστροφή για το κακό.ΠΠ 483.3

    Έτσι θα γίνουν οι εξομολογήσεις των ενόχων όταν θα σταθούν μπροστά στο βήμα του Θεού, αφού για την υπόθεση του καθενός θα έχει αποφασιστεί η ζωή ή ο θάνατος. Οι συνέπειες που θα υποστούν, θα ωθήσουν τον καθένα να αναγνωρίσει την αμαρτία του. Η ψυχή θα εξαναγκαστεί σε αυτή την πράξη εξαιτίας της τρομερής συναίσθησης της καταδίκης και της φοβερής αναμονής της κρίσης. Τέτοιες εξομολογήσεις όμως δε θα μπορούν να σώσουν τον αμαρτωλό.ΠΠ 483.4

    Όσο διάστημα μπορούν να καλύπτουν τις παραβάσεις τους από τους συνανθρώπους τους, πολλοί όπως ο Αχάν, νιώθουν ασφαλείς και κολακεύονται με την ιδέα ότι ο Θεός δε θα λεπτολογήσει τόσο, ώστε να καταχωρήσει την παράβαση. Θα είναι πολύ αργά όταν θα βρεθούν στην ημέρα εκείνη που δε θα μπορούν πια να εξαγνιστούν με καμιά θυσία ή προσφορά.ΠΠ 483.5

    Όταν τα κατάστιχα του Ουρανού θα ανοιχτούν, ο μεγάλος Κριτής δε θα δείξει στον άνθρωπο την ενοχή του με λόγια, αλλά θα ρίξει μια διαπεραστική, καταδικαστική ματιά. Τότε, η κάθε πράξη, η κάθε συναλλαγή του στη ζωή θα τυπωθεί ζωηρά στη μνήμη του ενόχου. Ο άνθρωπος δε θα χρειαστεί να αναζητηθεί, όπως στην εποχή του Ιησού, από φυλή σε οικογένεια, αλλά τα ίδια του τα χείλη θα ομολογήσουν την ντροπή του. Οι κρυμμένες αμαρτίες από τους άλλους ανθρώπους, θα γνωστοποιηθούν τότε σε ολόκληρο τον κόσμο.ΠΠ 483.6

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents