Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Πατριάρχες και Προφήτες

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 47—Συνθηκη με τουσ Γαβαωνιτεσ

    (Βασίζεται στο βιβλίο Ιησούς του Ναυή, κεφ. 9:, 10:)ΠΠ 489.1

    Από τη Συχέμ οι Ισραηλίτες επέστρεψαν στο στρατόπεδό τους στα Γάλγαλα. Εδώ, σε λίγο τους επισκέφθηκε μια περίεργη αντιπροσωπεία που επιθυμούσε να συνάψει συνθήκη μαζί τους. Οι πρεσβευτές αυτοί παρίσταναν ότι είχαν έρθει από κάποια μακρινή χώρα και αυτό φαινόταν να επιβεβαιώνεται από το παρουσιαστικό τους. Τα ρούχα τους ήταν παλιά και σχισμένα, τα σαντάλια τους μπαλωμένα, τα τρόφιμά τους μουχλιασμένα και τα ασκιά που τους χρησίμευαν για τη μεταφορά κρασιού ήταν τρυπημένα και προχειροδεμένα, σαν να ήταν επισκευασμένα βιαστικά στο ταξίδι.ΠΠ 489.2

    Είπαν ότι στη μακρινή χώρα τους - κατά τα λεγόμενό τους πέρα από τα όρια της Παλαιστίνης - οι συμπατριώτες τους είχαν ακούσει για τα θαυμάσια πράγματα που ο Θεός είχε κάνει για το λαό Του και τους είχαν στείλει να κάνουν συνθήκη με το Ισραήλ. Οι Εβραίοι είχαν πάρει ιδιαίτερη προειδοποίηση να μη κάνουν καμιά συμμαχία με τους Χαναναίους ειδωλολάτρες και τώρα στη σκέψη των αρχηγών είχε δημιουργηθεί αμφιβολία για τα λόγια των ξένων. «Εσείς κατοικείτε ίσως εν τω μέσω ημών», είπαν. Σε αυτό οι απεσταλμένοι έδωσαν μόνο την απάντηση: «Δούλοι σου είμεθα.»ΠΠ 489.3

    Όταν όμως ο Ιησούς τους ρώτησε απευθείας «ποίοι είσθε και πόθεν έρχεσθε;» εκείνοι έδωσαν την προηγούμενή δήλωσή τους, και σαν απόδειξη της ειλικρίνειάς τους, πρόσθεσαν:ΠΠ 489.4

    «Τον άρτον ημών τούτον ζεστόν ελάβομεν εκ των οικιών ημών, καθ’ην ημέραν εξήλθομεν διά να έλθωμεν προς εσάς. Και τώρα ιδού, είναι ξηρός και κατατεθρυμμένος. Και ούτοι οι ασκοί του οίνου, τους οποίους εγεμίσαμεν νέους, και ιδού, είναι κατεσχισμένοι. Και τα ιμάτια ταύτα και τα υποδήματα ημών επαλαιώθησαν διά την πολύ μακράν οδόν.»ΠΠ 489.5

    Αυτά τα αποδεικτικά υπερίσχυσαν. Οι Εβραίοι «δεν ηρώτηοαν τον Κύριον. Και έκαμεν ο Ιησούς ειρήνην προς αυτούς, και έκαμε συνθήκην προς αυτούς, να φυλάξη την ζωήν αυτών. Και οι άρχοντες της συναγωγής ώμοσαν προς αυτούς.» Έτσι, επισημοποιήθηκε η διαπραγμάτευση. Τρεις ημέρες αργότερα ανακαλύφθηκε η αλήθεια. «Ήκουσαν ότι ήσαν γείτονες αυτών, και κατώκουν μεταξύ αυτών.» Ξέροντας ότι ήταν αδύνατο να αντισταθούν στους Εβραίους, οι Γαβαωνίτες κατέφυγαν στο στρατήγημα αυτό για να γλιτώσουν τη ζωή τους.ΠΠ 490.1

    Η αγανάκτηση των Ισραηλιτών υπήρξε μεγάλη μόλις έμαθαν την εξαπάτηση που είχαν υποστεί. Αυτή μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, όταν ύστερα από τριήμερο ταξίδι, έφθασαν στις πόλεις των Γαβαωνιτών, στην καρδιά σχεδόν της χώρας. «Και εγόγγυζε πάσα η συναγωγή κατά των αρχόντων.» Αυτοί όμως αρνήθηκαν να ακυρώσουν τη συνθήκη, έστω και αν είχε συναφθεί με απατηλά μέσα επειδή είχαν ομόσει προς αυτούς «τον Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ.» Έτσι οι Ισραηλίτες δεν τους θανάτωσαν.ΠΠ 490.2

    Οι Γαβαωνίτες είχαν δώσει την προσωπική τους εγγύηση ότι θα εγκατέλειπαν την ειδωλολατρία δεχόμενοι τη λατρεία του Κυρίου, και η διατήρηση της ζωής τους δεν παρέβαινε την εντολή του Θεού να καταστρέψουν τους ειδωλολάτρες Χαναναίους. Έτσι, οι Εβραίοι δε διέπραξαν αμάρτημα παίρνοντας τον όρκο που πήραν. Παρόλο ότι ο όρκος είχε εξασφαλιστεί με απάτη, δεν έπρεπε να αγνοηθεί.ΠΠ 490.3

    Η υποχρέωση που αναλαμβάνει κανείς δίνοντας το λόγο του - εάν δε δεσμεύεται με αυτό να κάνει μια εσφαλμένη πράξη - πρέπει να θεωρείται ιερή. Καμιά σκέψη για κέρδος, για εκδίκηση ή για προσωπικό ενδιαφέρον μπορεί κατά οποιονδήποτε τρόπο να επηρεάσει το απαράβατο του όρκου ή της υπόσχεσης. «Ψευδή χείλη βδέλυγμα εις τον Κύριον.» Εκείνος ο οποίος «θέλει αναβή εις το όρος του Κυρίου» και «θέλει σταθή εν τω τόπω τω αγίω Αυτού», είναι αυτός που «ομνύει εις τον πλησίον αυτού και δεν αθετεί.» (Παρ. 12:22, Ψαλμ. 24:3, 15:4).ΠΠ 490.4

    Οι Γαβαωνίτες εξασφάλισαν την άδεια να ζήσουν, αλλά έγιναν δούλοι στο αγιαστήριο έχοντας να κάνουν όλες τις χειρονακτικές εργασίες. «Την ημέραν εκείνην έκαμεν αυτούς ο Ιησούς ξυλοκόπους και υδροφόρους μέχρι τούδε εις την συναγωγήν και εις το θυσιαστήριον του Κυρίου.» Τους όρους αυτούς τους δέχτηκαν με ευγνωμοσύνη, έχοντας πλήρη συναίσθηση του σφάλματός τους, και με χαρά μπόρεσαν να εξαγοράσουν τη ζωή κάτω από οποιουσδήποτε όρους. Είπαν στον Ιησού: «Ιδού, εις τας χείρας σου είμεθα. Ό,τι σε φανή καλόν και αρεστόν να κάμης εις ημάς.» Επί αιώνες οι απόγονοί τους ήταν συνδεδεμένοι με την υπηρεσία του αγιαστηρίου.ΠΠ 490.5

    Η εδαφική περιοχή των Γαβαωνιτών περιλάμβανε τέσσερες πόλεις. Ο πληθυσμός δεν υπαγόταν στη δικαιοδοσία ενός βασιλιά, αλλά τον κυβερνούσαν πρεσβύτεροι ή βουλευτές. Η Γαβαών, η κυριότερη από τις πόλεις τους, ήταν «ως μία των βασιλικών πόλεων . . . και άπαντες οι άνδρες αυτής δυνατοί.» Καταπληκτική απόδειξη του τρόμου που είχαν προκαλέσει στους κατοίκους της Χαναάν οι Ισραηλίτες, αποτελεί το γεγονός ότι ο πληθυσμός μιας τέτοιας πόλης κατέφυγε σε ένα τόσο ταπεινωτικό τέχνασμα για να γλιτώσουν τη ζωή τους.ΠΠ 491.1

    Θα ήταν όμως προτιμότερο για τους Γαβαωνίτες να είχαν φερθεί στους Ισραηλίτες με εντιμότητα. Ενώ η υποταγή τους στον Κύριο τους εξασφάλισε τη διατήρηση της ζωής τους, η εξαπάτηση που χρησιμοποίησαν, τους προξένησε μόνο εξευτελισμό και υποτέλεια. Ο Θεός είχε προβλέψει ώστε όσοι θα εγκατέλειπαν την ειδωλολατρία και θα ενώνονταν με τον λαό του Ισραήλ, να συμμετέχουν στις ευλογίες της Διαθήκης. Αυτούς τους συμπεριλάμβανε με την ονομασία «τον ξένον τον παροικούντο μεταξύ σας» και με ελάχιστες μόνον εξαιρέσεις η τάξη αυτή θα απολάμβανε την ίδια εύνοια και τα ίδια προνόμια με το Ισραήλ.ΠΠ 491.2

    Η οδηγία του Κυρίου έλεγε: «Εάν τις ξένος παροική μετά σου εν τη γη υμών, δεν θέλετε θλίψει αυτόν. Ο ξένος ο παροικών με σας, θέλει είσθαι εις εσάς ως ο αυτόχθων, και θέλεις αγαπήσει αυτόν ως σεαυτόν». Όσον αφορά το Πάσχα και την προσφορά θυσιών, η διαταγή ήταν: «Είς νόμος θέλει είσθαι διά σας τους εκ της συναγωγής, και διά τον ξένον τον παροικούντο μεταξύ σας . . . καθώς σεις, ούτω θέλει είσθαι και ο ξένος ενώπιον του Κυρίου.» (Λευιτ. 19:33, 34, Αρ. 15:15).ΠΠ 491.3

    Επάνω σε αυτή τη βάση θα είχαν γίνει δεκτοί οι Γαβαωνίτες αν δεν είχαν καταφύγει στο τέχνασμα που χρησιμοποίησαν. Δεν ήταν μικρή η ταπείνωση για εκείνους τους κατοίκους μιας «βασιλικής» πόλης, της οποίας «πάντες οι άνδρες (ήσαν) δυνατοί», να καταντήσουν ξυλοκόποι και υδροφόροι στις ακόλουθες γενεές τους. Είχαν όμως αποδεχθεί τα ρούχα της φτώχιας, αρκεί να πετύχει ο εξαπατητικός σκοπός τους. Τώρα αυτό είχε δεθεί γερά επάνω τους σαν διακριτικό γνώρισμα αιώνιας υποτέλειας. Έτσι, όλες οι επερχόμενες γενεές τους υπαγόμενες στην υποτέλεια, θα μαρτυ-ρούσαν ότι ο Θεός μισεί το ψέμα.ΠΠ 491.4

    Η υποταγή της Γαβαών στους Ισραηλίτες δυσαρέστησε πολύ τους Χαναναίους οι οποίοι έλαβαν αμέσως μέτρα για να εκδικηθούν αυτούς που είχαν συνθηκολογήσει με τους εισβολείς. Κάτω από τη αιγίδα του Αδωνισεδέκ, βασιλιά της Ιερουσαλήμ, πέντε άλλοι Χαναναίοι βασιλιάδες συνασπίστηκαν εναντίον της Γαβαών. Οι κινήσεις τους ήταν γρήγορες. Οι Γαβαωνίτες ήταν ανέτοιμοι για άμυνα και έστειλαν μήνυμα στον Ιησού στα Γάλγαλα: «Μη αποσύρης την χείρα σου από των δούλων σου. Ανάβα προς ημάς ταχέως και σώσον ημάς, διότι συνήχθησαν εναντίον ημών πάντες οι βασιλείς των Αμορραίων, οι κατοικούντες την ορεινήν.» Ο κίνδυνος δεν απειλούσε μόνο τους κατοίκους της Γαβαών αλλά και τον Ισραήλ. Η πόλη αυτή δέσποζε στις διαβάσεις της κεντρικής και νότιας Παλαιστίνης και έπρεπε να κρατηθεί προκειμένου να κατακτηθεί η χώρα.ΠΠ 492.1

    Ο Ιησούς ετοιμάστηκε αμέσως να πάει να βοηθήσει τη Γαβαών. Οι κάτοικοι της πολιορκημένης πόλης φοβόνταν μήπως απέρριπτε το αίτημά τους εξαιτίας της απάτης που είχαν μεταχειριστεί. Αλλά εφόσον είχαν υποταγεί στον έλεγχο του Ισραήλ και είχαν δεχθεί τη λατρεία του Θεού και ο Ιησούς ένιωθε υπεύθυνος να τους προστατεύσει. Τη φορά αυτή δεν κινήθηκε χωρίς τη συμβουλή του Θεού και ο Κύριος τον ενθάρρυνε στην επιχείρηση αυτή. Η θεϊκή αγγελία ήταν:ΠΠ 492.2

    «Μη φοβηθής αυτούς, διότι παρέδωκα αυτούς εις την χείρα σου. Δεν θέλει σταθή έμπροσθέν σου ουδείς εξ αυτών.» «Και ανέβη ο Ιησούς από Γαλγάλων, και πας ο λαός ο πολεμιστής μετ’αυτού, και πάντες οι δυνατοί εν ισχύι.»ΠΠ 492.3

    Οδοιπορώντας όλη νύχτα, έφθασαν το πρωί στα πρόθυρα της Γαβαών. Όταν ο Ιησούς έπεσε επάνω τους, οι συνασπισμένοι άρχοντες είχαν μόλις προλάβει να συγκεντρώσουν τα στρατεύματά τους γύρω από την πόλη. Η επίθεση είχε σαν αποτέλεσμα τη συντριπτική ήττα των επιδρομέων. Η τεράστια στρατιά υποχώρησε μπροστά στις δυνάμεις του Ιησού ανηφορίζοντας την ορεινή διάβαση της Βαιθωρών. Όταν έφτασαν στην κορυφή, τράπηκαν σε άτακτη φυγή παίρνοντας τον κατηφορικό γκρεμό από την άλλη πλευρά του βουνού. Τότε μια τρομερή χαλαζοθύελλα ξέσπασε ε-πάνω τους.ΠΠ 492.4

    «Ο Κύριος έρριψεν εκ του ουρανού κατ’αυτών λίθους μεγάλους . . . Περισσότεροι ήσαν οι αποθανόντες εκ των λίθων της χαλάζης παρ’όσους οι υιοί Ισραήλ κατέκοψαν εν μαχαίρα.»ΠΠ 492.5

    Ενώ οι Αμορραίοι συνέχιζαν την άτακτη φυγή τους προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο στα ορεινά οχυρά, ο Ιησούς παρατηρώ- ντας ψηλά από την οροσειρά, είδε ότι η ημέρα δε θα επαρκούσε για την ολοκλήρωση του έργου του. Αν δεν τους νικούσαν κατά κράτος, οι εχθροί τους θα πρόβαιναν σε ανασυγκρότηση και θα ξανάρχιζαν τον πόλεμο.ΠΠ 492.6

    «Τότε ελάλησεν ο Ιησούς προς τον Κύριον ... και είπεν ενώπιον παντός του Ισραήλ, Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών. Και ο ήλιος εστάθη, και η σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού . . . Και εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού. Δεν έσπευσε να δύση έως μιας ολοκλήρου ημέρας.»ΠΠ 493.1

    Πριν να σουρουπώσει, η υπόσχεση του Θεού στον Ιησού είχε εκπληρωθεί. Ολόκληρο το εχθρικό στράτευμα είχε πέσει στα χέρια του. Δύσκολο ήταν τα αλλεπάλληλα γεγονότα της ημέρας εκείνης να συγκρατηθούν στη μνήμη του Ισραήλ.ΠΠ 493.2

    «Τοιαύτη ημέρα δεν υπήρξεν ούτε πρότερον ούτε ύστερον, ώστε ο Κύριος να ακούση φωνήν ανθρώπου, διότι ο Κύριος επολέμει υπέρ του Ισραήλ.» «Ο ήλιος και η σελήνη εστάθησαν εν τω κατοικητηρίω αυτών. Εν τω φωτί των βελών Σου περιεπάτουν, εν τη λάμψει της αστραπτούσης λόγχης Σου. Εν αγανακτήσει διήλθες την γην, εν θυμώ κατεπάτησας τα έθνη. Εξήλθες εις σωτηρίαν του λαού Σου.» (Αββ. 3:11-13).ΠΠ 493.3

    Το Πνεύμα του Θεού είχε εμπνεύσει την προσευχή του Ιησού για να δοθεί και πάλι η απόδειξη της δύναμης του Θεού του Ισραήλ. Για αυτό η αίτηση που έγινε, δεν ήταν αλαζονική από μέρους του μεγάλου ηγέτη. Ο Ιησούς είχε πάρει την υπόσχεση ότι ο Θεός θα ανέτρεπε οπωσδήποτε τους εχθρούς του Ισραήλ. Ωστόσο, εκείνος κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια σαν να εξαρτιόταν η επιτυχία αποκλειστικά από τα στρατεύματα του Ισραήλ. Έκανε οτιδήποτε ήταν ανθρώπινα δυνατόν να γίνει και τότε έκραξε με πίστη ζητώντας τη θεϊκή βοήθεια.ΠΠ 493.4

    Το μυστικό της επιτυχίας είναι η ένωση της θεϊκής δύναμης με την ανθρώπινη προσπάθεια. Εκείνοι που κατορθώνουν τα λαμπρότερα αποτελέσματα, είναι αυτοί που βασίζονται εντελώς ανεπιφύλακτα στον πανίσχυρο Βραχίονα. Ο άνθρωπος που πρόσταξε: «Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών» είναι ο άνθρωπος που ώρες ολόκληρες πεσμένος καταγής μπρούμυτα προσευχόταν στο στρατόπεδο των Γαλγάλων. Οι άνθρωποι της προσευχής είναι οι άνθρωποι της δύναμης.ΠΠ 493.5

    Το τεράστιο θαύμα μαρτυρεί ότι η πλάση βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του Πλάστη. Ο Σατανάς προσπαθεί να αποκρύψει από τους ανθρώπους το θεϊκό παράγοντα στο φυσικό κόσμο. Προσπα- θεί να καταστήσει αόρατο τον ακούραστο μηχανισμό που είναι η γενεσιουργός δύναμη. Με το θαύμα αυτό ελέγχονται όλοι αυτοί που βάζουν τη φύση επάνω από το Θεό της φύσης.ΠΠ 493.6

    Σύμφωνα με το θέλημά Του, ο Θεός κάνει τις δυνάμεις της φύσης να ανατρέψουν τη δύναμη των εχθρών Του - «πυρ και χάλαζα, χιών και ατμίς, ανεμοστρόβιλος, ο εκτελών τον λόγον Αυτού». Όταν οι ειδωλολάτρες Αμορραίοι είχαν βάλει σκοπό να αντικρούσουν τις προθέσεις Του, τότε ο Θεός επενέβη «και έρριψεν εκ του ουρανού λίθους μεγάλους» εναντίον των εχθρών του Ισραήλ. Έχει ειπωθεί ότι μια μεγαλύτερη μάχη πρόκειται να δοθεί στις τελευταίες φάσεις της ιστορίας της Γης, όταν «ο Κύριος ήνοιξε την οπλοθήκην Αυτού, και εξήγαγε τα όπλα της οργής Αυτού». Ρωτάει: «Εισήλθες εις τους θησαυρούς της χιόνος; ή είδες τους θησαυρούς της χαλάζης, τους οποίους φυλάττω διά τον καιρόν της θλίψεως, διά την ημέραν της μάχης και του πολέμου;» (Ψαλμ. 148:8, Ιερ. 50:25, Ιώβ 38:22,23).ΠΠ 494.1

    Ο Ιωάννης ο αποκαλυπτής περιγράφει την καταστροφή που θα επακολουθήσει, όταν «φωνή μεγάλη από του ναού του ουρανού» αναγγέλλει «Ετελέσθη». Λέει ότι «χάλαζα μεγάλη έως ενός ταλάντου κατέβαινεν εκ του ουρανού επί τους ανθρώπους.» (Αποκ. 16:17,21).ΠΠ 494.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents