Κεφάλαιο 49—Τα Τελευταια Λογια του Ιησου
(Βασίζεται στο βιβλίο Ιησούς του Ναυή, κεφ. 23:, 24:)ΠΠ 507.1
Με το τέλος των κατακτητικών πολέμων, ο Ιησούς αποσύρθηκε στο γαλήνιο απόμερο τόπο της κατοικίας του στη Θαμνάχ-Σαράχ.ΠΠ 507.2
«Και μετά πολύν καιρόν αφού ο Κύριος έδωκεν εις τον Ισραήλ ανάπαυσιν από πάντων των εχθρών αυτών κύκλω, . . . συνεκάλεσεν ο Ιησούς πάντα τον Ισραήλ, τους πρεσβυτέρους αυτών, και τους αρχηγούς αυτών, και τους κριτάς αυτών, και τους άρχοντας αυτών.»ΠΠ 507.3
Μερικά χρόνια είχαν περάσει αφότου ο λαός είχε εγκατασταθεί στην ιδιοκτησία του και ήδη άρχισαν να αναφύονται τα βλαστάρια των ίδιων κακών που είχαν προκαλέσει μέχρι τότε τις τιμωρίες του Ισραήλ. Καθώς ο Ιησούς ένιωθε να τον πλησιάζουν οι αδυναμίες των γηρατειών και καταλάβαινε ότι σε λίγο το έργο του θα τέλειωνε, τον κατέλαβε η ανησυχία για το μέλλον του λαού του. Με ακόμη βαθύτερο ενδιαφέρον και από το πατρικό, τους απεύθυνε το λόγο όταν συγκεντρώθηκαν για άλλη μια φορά γύρω από το γερασμένο αρχηγό τους. Τους είπε: «Είδετε πάντα όσα έκαμεν ο Κύριος ο Θεός σας εις πάντα τα έθνη ταύτα διά σας. Αυτός είναι ο πολεμήσας υπέρ υμών.» Αν και οι Χαναναίοι είχαν υποταγεί, είχαν ακόμη στην κατοχή τους ένα σημαντικό μέρος της γης που είχε υποσχεθεί στο Ισραήλ. Ο Ιησούς νουθέτησε το λαό του να μη καθίσουν με σταυρωμένα χέρια, λησμονώντας την προσταγή του Θεού να εκδιώξουν εντελώς τα ειδωλολατρικό αυτά έθνη.ΠΠ 507.4
Γενικά, ο λαός αργούσε να ολοκληρώσει το έργο της εκδίωξης των ειδωλολατρών. Οι φυλές είχαν διασκορπιστεί στις κτήσεις τους, ο στρατός είχε διαλυθεί και ένα νέο ξεκίνημα πολεμικής επιχείρησης φαινόταν δύσκολο και αμφίβολο. Ο Ιησούς όμως είπε:ΠΠ 507.5
«Κύριος ο Θεός σας, Αυτός θέλει εξώσει αυτούς απ’έμπροσθέν σας και θέλει εκδιώξει αυτούς από προσώπου σας, και θέλετε κυριεύσει την γην αυτών καθώς Κύριος ο Θεός σας υπεσχέθη προς εσάς. Ανδρίζεσθε το λοιπόν σφόδρα εις το να φυλάττητε και να εκτελήτέ πάντα τα γεγραμμένα εν τω βιβλίω του νόμου του Μωυσέως, διά να μη εκκλίνητε απ’αυτού δεξιά ή αριστερά.»ΠΠ 507.6
Ο Ιησούς επικαλέσθηκε τη μαρτυρία του ίδιου του λαού ότι όσο διάστημα συμμορφώνονταν με τους όρους, ο Θεός είχε εκπληρώσει πιστά τις υποσχέσεις Του προς αυτούς. Τους είπε:ΠΠ 508.1
«Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών και εν όλη τη ψυχή υμών ότι δεν διέπεσεν ουδέν εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Κύριος ο Θεός σας ελάλησε διά σας. Πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ είς εξ αυτών διέπεσε.»ΠΠ 508.2
Τους δήλωσε ότι όπως ο Θεός είχε εκπληρώσει την υπόσχεσή Του, έτσι θα εκπλήρωνε και τις απειλές Του.ΠΠ 508.3
«Καθώς ήλθον εφ’ υμάς πάντες οι αγαθοί λόγοι, τους οποίους ελάλησε προς υμάς Κύριος ο Θεός υμών, ούτως ο Κύριος θέλει επιφέρει εφ’υμάς πάντας τους λόγους τους κακούς . . . Όταν παραβήτε την διαθήκην Κυρίου του Θεού σας, . . . τότε η οργή του Κυρίου θέλει εξαφθή εναντίον σας, και θέλετε αφανισθή ταχέως από της γης της αγαθής την οποίαν έδωκεν εις εσάς.»ΠΠ 508.4
Ο Σατανάς εξαπατάει πολλούς με την εύσχημη θεωρία ότι η αγάπη του Θεού για το λαό Του είναι τόσο μεγάλη που θα παραβλέψει τις αμαρτίες τους. Ισχυρίζεται ότι αν οι απειλές του Θεού εξυπηρετούν κάποιον ορισμένο σκοπό ηθικής υπόστασης στη διακυβέρνησής Του, δεν πρόκειται στην πραγματικότητα να εφαρμοσθούν ποτέ. Ο Θεός όμως σε όλες τις επαφές με τα πλάσματά Του διατήρησε τις αρχές της δικαιοσύνης, παρουσιάζοντας τον πραγματικό χαρακτήρα της αμαρτίας, αποδεικνύοντας ότι το σίγουρο αποτέλεσμά της είναι η δυστυχία και ο θάνατος.ΠΠ 508.5
Η χωρίς όρους άφεση της αμαρτίας δεν υπήρξε, ούτε και θα υπάρξει ποτέ. Αυτού του είδους η άφεση θα αποδείκνυε την αποχώρηση από τις αρχές της δικαιοσύνης, οι οποίες αποτελούν αυτό το ίδιο το θεμέλιο της θεϊκής διακυβέρνησης. Αυτό θα κατέπλησσε το αναμάρτητο σύμπαν. Ο Θεός έχει υποδείξει λεπτομερώς τα αποτελέσματα της αμαρτίας και αν οι προειδοποιήσεις αυτές δεν αληθεύουν, τότε πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι και οι υποσχέσεις Του θα βγουν σωστές; Η ονομαζόμενη φιλανθρωπία, που θα έθετε κατά μέρος τη δικαιοσύνη, δεν είναι φιλανθρωπία αλλά αδυναμία.ΠΠ 508.6
Ο Θεός είναι ο ζωοδότης. Από την αρχή όλοι οι νόμοι Του απέβλεπαν στη διατήρηση της ζωής. Η αμαρτία όμως παρεισέφρησε στην εδραιωμένη ευταξία του Θεού και ακολούθησε ο διχασμός. Όσο εξακολουθεί να υπάρχει η αμαρτία, τα βάσανα και ο θάνατος είναι αναπόφευκτα. Επειδή μόνο ο Λυτρωτής σήκωσε την κατάρα της αμαρτίας για λογαριασμό μας, ο άνθρωπος μπορεί να ελπίζει ότι υπάρχει δυνατότητα να γλιτώσει προσωπικά από τα τρομερά αποτελέσματά της.ΠΠ 509.1
Πριν από το θάνατο του Ιησού, οι αρχηγοί και αντιπρόσωποι των φυλών, υπακούοντας στις προτροπές του, συγκεντρώθηκαν και πάλι στη Συχέμ. Κανένα άλλο σημείο σε ολόκληρη τη χώρα δε συνδύαζε τόσους συνειρμούς σκέψεων, φέρνοντας ξανά στη θύμησή τους τη Διαθήκη του Θεού με τον Αβραάμ και τον Ιακώβ, ανακαλώντας στη μνήμη τους τις δικές τους υποσχέσεις όταν μπήκαν στη Χαναάν.ΠΠ 509.2
Εδώ ήταν τα βουνά Εβάλ και Γαριζίν, οι σιωπηλοί μάρτυρες των υποσχέσεων που τώρα είχαν συγκεντρωθεί για να ανανεώσουν στην παρουσία του ετοιμοθάνατου αρχηγού τους. Από παντού παρουσιάζονταν αποδείξεις τού τι είχε κάνει ο Θεός για αυτούς. Πώς τους έδωσε γη που δεν την είχαν δουλέψει και πόλεις που δεν τις είχαν κτίσει, αμπέλια και ελαιόδεντρα που δεν τα είχαν φυτέψει. Ο Ιησούς ανακεφαλαίωσε για τελευταία φορά την ιστορία του Ισραήλ, αφηγούμενος τα θαυμάσια έργα του Θεού, ώστε όλοι να μπορούν να αισθανθούν την αγάπη και την ευσπλαχνία Του αλλά και να μπορέσουν να Τον υπηρετήσουν «εν ακεραιότητι και αλήθεια».ΠΠ 509.3
Κατά σύσταση του Ιησού, η κιβωτός είχε φερθεί από τη Σηλώ. Επρόκειτο για μια περίπτωση εξαιρετικής επισημότητας. Ο Ιησούς με το σύμβολο αυτό της παρουσίας του Θεού ήθελε να δημιουργήσει βαθιά εντύπωση στο λαό. Αφού πρώτα εξέθεσε την αγαθότητα του Θεού προς τον λαό του Ισραήλ, τους κάλεσε μετά στο όνομα του Κυρίου να επιλέξουν ποιον ήθελαν να λατρεύσουν.ΠΠ 509.4
Η λατρεία των ειδώλων ασκείτο ακόμη σε ορισμένο βαθμό κρυφά και ο Ιησούς επιχείρησε να τους κάνει να πάρουν μια απόφαση που θα απέβαλε την αμαρτία αυτή από τον λαό του Ισραήλ. Τους είπε: «Εάν δεν αρέσκη εις εσάς να λατρεύητε τον Κύριον, εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε.» Ο Ιησούς επιθυμούσε να τους οδηγήσει να λατρεύσουν το Θεό όχι εξαναγκαστικά, αλλά θεληματικά. Η αγάπη για το Θεό αποτελεί το βασικό θεμέλιο της θρησκείας. Να αναλάβει κανείς να Τον λατρεύσει με την ελπίδα μόνο της αμοιβής ή από το φόβο της τιμωρίας, δεν ωφελεί σε τίποτε. Η φα- νερή αποστασία δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο προσβλητική για το Θεό από την υποκρισία και την απλή τυπική λατρεία.ΠΠ 509.5
Ο πρεσβύτης αρχηγός παρότρυνε το λαό να σκεφτούν βαθιά τα όσα τους εξέθεσε και να αποφασίσουν αν πραγματικά ήθελαν να ζήσουν όπως τα εξαχρειωμένα ειδωλολατρικά έθνη γύρω τους. Αν δεν τους άρεσε να λατρεύουν τον Κύριο - την πηγή της δύναμης και την κεφαλόβρυση των ευλογιών, ας διάλεγαν την ημέρα εκείνη ποιον ήθελαν να λατρεύσουν, «τους θεούς τους οποίους ελάτρευσαν οι πατέρες σας» από τους οποίους εξήλθε ο Αβραάμ, «ή τους θεούς των Αμορραίων, εις των οποίων την γην κατοικείτε.»ΠΠ 510.1
Τα τελευταία αυτά λόγια ήταν μια σφοδρή επίκριση για τον λαό του Ισ-ραήλ. Οι θεοί των Αμορραίων δεν μπόρεσαν να προστατεύσουν τους λατρευτές τους. Εξαιτίας των απαίσιων και βδελυρών αμαρτιών, το διεφθαρμένο εκείνο έθνος είχε καταστραφεί και η καλή γη που ήταν άλλοτε δική τους είχε δοθεί στο λαό του Θεού. Τι παραφροσύνη θα ήταν για τους Ισραηλίτες αν διάλεγαν τις θεότητες για τη λατρεία των οποίων οι Αμορραίοι εξολοθρεύθηκαν! «Εγώ όμως και ο οίκος μου θέλομεν λατρεύει τον Κύριον» είπε ο Ιησούς. Ο ίδιος ιερός ζήλος που ενέπνεε την καρδιά του ηγέτη, μεταδόθηκε και στο λαό. Οι εκκλήσεις του έφεραν τη χωρίς δισταγμό απάντηση: «Μη γένοιτο να αφήσωμεν τον Κύριον διά να λατρεύσωμεν άλ-λους θεούς!»ΠΠ 510.2
Τους είπε: «Δεν θέλετε δυνηθή να λατρεύητε τον Κύριον, διότι Αυτός είναι Θεός άγιος . . . δεν θέλει συγχωρήσει τας ανομίας σας και τας αμαρτίας σας.» Πριν επέλθει μια μόνιμη μεταρρύθμιση, οι άνθρωποι πρέπει να νιώσουν την παντελή αναξιότητά τους και από μόνοι τους να προσφέρουν υπακοή στο Θεό. Είχαν παραβεί το νόμο Του, αυτός τους καταδίκασε ως παραβάτες και δεν εξασφάλιζε κανένα μέσον διαφυγής. Όσο εμπιστεύονταν στη δική τους δύναμη και δικαιοσύνη, τους ήταν αδύνατο να εξασφαλίσουν την άφεση των αμαρτιών τους. Δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις αξιώσεις του τέλειου νόμου του Θεού και άδικα έδιναν την προσωπική τους εγγύηση να λατρεύουν το Θεό. Μόνο με πίστη στο Χριστό μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη συγχώρηση της αμαρτίας, να λάβουν δύναμη για να υπακούσουν στο νόμο του Θεού. Έπρεπε να πάψουν να στηρίζονται στις δικές τους προσπάθειες για σωτηρία. Έπρεπε να δείξουν τέλεια εμπιστοσύνη στην αξία του υποσχόμενου Σωτήρα, αν ήθελαν να γίνουν δεκτοί από το Θεό.ΠΠ 510.3
Ο Ιησούς προσπάθησε να κάνει τους ακροατές του να ζυγίσουν καλά τα λόγια τους και να φυλαχθούν από τις υποσχέσεις που δεν ήταν προετοιμασμένοι να τηρήσουν. Με μεγάλη προθυμία επανέλαβαν τη δήλωσή: «Ουχί, αλλά τον Κύριον θέλομεν λατρεύει.» Με επισημότητα, συναινώντας στη μαρτυρία που έδωσαν ότι εξέλεξαν τον Κύριο, επανέ- λαβαν άλλη μια φορά την υπόσχεση της αφοσίωσής τους: «Κύριον τον Θεόν ημών θέλομεν λατρεύει και εις την φωνήν Αυτού θέλομεν υπαακούει.»ΠΠ 510.4
«Και έκαμεν ο Ιησούς διαθήκην προς τον λαόν εν τη ημέρα εκείνη, και έθεσεν εις αυτούς νόμον και κρίσιν εν Συχέμ. Και έγραψεν ο Ιησούς τους λόγους τούτους εν τω βιβλίω του νόμου του Θεού. Και λαβών λίθον μέγαν, έστησεν αυτόν εκεί υπό την δρυν, την πλησίον του αγιαστηρίου του Κυρίου. Και είπεν ο Ιησούς προς πάντα τον λαόν, Ιδού, ο λίθος ούτος θέλει είσθαι εις ημάς εις μαρτύριον, διότι αυτός ήκουσε πάντας τους λόγους του Κυρίου τους οποίους ελάλησε προς ημάς. Θέλει είσθαι λοιπόν εις μαρτύριον εις εσάς, διά να μη αρνηθήτε τον Θεόν σας.»ΠΠ 511.1
Το έργο του Ιησού για το Ισραήλ είχε τελειώσει. Αυτός είχε «ακολουθήσει εντελώς τον Κύριον» και στο βιβλίο του Θεού αναφέρεται ως «ο δούλος του Κυρίου». Η εξαίρετη μαρτυρία που δίνεται για το χαρακτήρα του σαν δημόσιου κυβερνήτη είναι η ιστορία της γενεάς που είχε απολαύσει τους μόχθους του.ΠΠ 511.2
«Ελάτρευσεν ο Ισραήλ τον Κύριον πάσας τας ημέρας του Ιησού και πάσας τας ημέρας των πρεσβυτέρων οίτινες επέζησαν μετά τον Ιησούν.»ΠΠ 511.3