Κεφάλαιο 53—Οι Πρωτοι Κριτεσ

(Βασίζεται στο βιβλίο Κριταί, κεφ. 6: - 8:, 10:)ΠΠ 535.1

Αφού εγκαταστάθηκαν στη Χαναάν οι ισραηλινές φυλές, δεν κατέβαλαν καμία σθεναρή προσπάθεια για να ολοκληρώσουν την κατάκτηση της χώρας. Ικανοποιημένοι με το έδαφος που είχαν ήδη αποκτήσει, ο ζήλος τους σε λίγο εξασθένησε και ο πόλεμος τερματίστηκε. « Ότε κατεστάθη ο Ισραήλ δυνατός, υπέβαλε τους Χαναναίους εις φόρον, και δεν εξεδίωξεν αυτούς ολοκλήρως.» (Κριτ. 1:28).ΠΠ 535.2

Ο Κύριος είχε πιστά εκτελέσει τις υποσχέσεις Του προς τον λαό του Ισ-ραήλ. Ο Ιησούς του Ναυή είχε εκμηδενίσει τη δύναμη των Χαναναίων και είχε διαμοιράσει τη χώρα στις φυλές. Τώρα σε αυτούς εναπόκειτο να συμπληρώσουν το έργο της εκτόπισης των κατοίκων, εμπιστευόμενοι στη διαβεβαίωση της θεϊκής βοήθειας. Απέτυχαν όμως να το κάνουν αυτό. Όταν συμμάχησαν με τους Χαναναίους, παρέβηκαν ακριβώς την εντολή του Θεού και έτσι δεν κατόρθωσαν να τηρήσουν τον όρο με βάση του οποίου ο Θεός είχε υποσχεθεί να τους κάνει απόλυτους κυρίαρχους της Χαναάν.ΠΠ 535.3

Από την πρώτη επικοινωνία που είχαν με το Θεό στο Σινά, ενημερώθηκαν για την ειδωλολατρία. Αμέσως μετά το διάγγελμα του νόμου, το μήνυμα που αφορούσε τα έθνη της Χαναάν είχε σταλεί από το Μωυσή.ΠΠ 535.4

«Δεν θέλεις προσκυνήσει τους θεούς αυτών, ουδέ θέλεις λατρεύσει αυτούς, ουδέ θέλεις πράξει κατά τα έργα εκείνων, αλλά θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς και θέλεις κατασυντρίψει τα είδωλα αυτών. Και θέλετε λατρεύει Κύριον τον Θεόν σας, και Αυτός θέλει ευλογεί τον άρτον σου και το ύδωρ σου, και θέλω απομακρύνει πάσαν νόσον εκ μέσου σου.» (Έξ. 23:24,25).ΠΠ 535.5

Τους είχε δοθεί η διαβεβαίωση ότι όσο θα παρέμεναν υπάκουοι, ο Θεός θα καθυπέταζε τους εχθρούς τους μπροστά τους.ΠΠ 535.6

«Τον φόβον Μου θέλω στείλει έμπροσθέν σου, και θέλω κα-ταστρέφει πάντα λαόν επί τον οποίον έρχεσαι, και θέλω κάμει πάντας του εχθρούς να στρέψωσι τα νώτα εις σε, και θέλω στείλει έμπροσθέν σου σφήκας και θέλουσιν εκδιώξει τους Ευαίους, τους Χαναναίους και τους Χετταίους απ’έμπροσθέν σου. Δεν θέλω εκδιώξει αυτούς απ’έμπροσθέν σου εις έν έτος, διά να μη γείνη έρημος η γη, και πληθυνθώσι τα θηρία του αγρού εναντίον σου. Ολίγον κατ’ολίγον θέλω εκδιώξει αυτούς απ’έμπροσθέν σου, εωσού αυξηθής και κυριεύσης την γην ... Εις τας χείρας υμών θέλω παραδώσει τους κατοίκους του τόπου, και θέλεις εκδιώξει αυτούς απ’έμπροσθέν σου. Δεν θέλεις κάμει μετ’αυτών ουδέ μετά των θεών αυτών συνθήκην. Δεν θέλουσι κατοικεί εν τη γη σου διά να μη σε κάμωσι να αμαρτήσης εις Εμέ. Διότι αν λατρεύσης τους θεούς αυτών, τούτο θέλει εξάπαντος είσθαι παγίς εις σε.» (Έξ. 23:27-33).ΠΠ 536.1

Οι οδηγίες αυτές είχαν εξηγηθεί πολλές φορές με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο από το Μωυσή πριν από το θάνατό του και επαναλήφθηκαν από τον Ιησού. Ο Θεός είχε τοποθετήσει το λαό Του στη Χαναάν ως ένα ισχυρό ανάχωμα που αναχαίτισε το κύμα της ηθικής διαφθοράς, προτού κατακλύσει τον κόσμο. Αν έμεναν πιστοί σε Αυτόν, ο Θεός προόριζε τον Ισραήλ να προχωρεί «νικών διά να νικήση.» Θα παρέδιδε στα χέρια τους έθνη μεγαλύτερα και ισχυρότερα από τους Χαναναίους. Η υπόσχεση ήταν:ΠΠ 536.2

«Εάν φυλάξητε επιμελώς πάσας τας εντολάς ταύτας τας οποίας εγώ προστάζω εις εσάς . . . τότε θέλει εκδιώξει ο Κύριος πάντα τα έθνη ταύτα απ’έμπροσθέν σας, και θέλετε κληρονομήσει έθνη μεγαλύτερα και δυνατώτερά σας. Πας ο τόπος όπου πατήσει το ίχνος των ποδών σας, ιδικός σας θέλει είσθαι, από της ερήμου και του Λιβάνου, από του ποταμού, του ποταμού Ευφράτου και έως της θαλάσσης της προς δυσμάς θέλει είσθαι το όριόν σας. Ουδείς θέλει δυνηθή να σταθή έμπροσθέν σας. Τον φόβον σας και τον τρόμον σας θέλει εμβάλει Κύριος ο Θεός σας επί πρόσωπον πάσης της γης την οποίαν πατήσητε, καθώς είπεν εις εσάς.» (Δευτ. 11:22-25).ΠΠ 536.3

Αδιαφορώντας όμως για τον υπέροχο προορισμό τους, προτίμησαν να ακολουθήσουν την καλοζωία και τη μαλθακότητα. Άφησαν να τους ξεφύγουν οι ευκαιρίες για την ολοκληρωμένη κατάκτηση της χώρας. Για ολόκληρες γενεές καταβασανίζονταν από τα υπολείμματα των ειδωλολατρικών λαών που τους έγιναν, όπως ο προφήτης τους είχε πει, αγκάθια στα μάτια τους και κεντριά στα πλευρά τους. (Δείτε Αρ. 33:55).ΠΠ 536.4

Οι Ισραηλίτες «εσμίχθησαν μετά των εθνών, και έμαθον τα έργα αυτών». Έκαναν γάμους με τους Χαναναίους και η ειδωλολατρία μεταδόθηκε σαν μολυσματική αρρώστια σε ολόκληρη τη χώρα. «Ελάτρευσαν τα γλυπτά αυτών, τα οποία έγειναν παγίς εις αυτούς. Και εθυσίασαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών εις τα δαιμόνια ... και εμιάνθη η γη εξ αιμάτων . . . Διά τούτο η οργή του Θεού εξήφθη κατά του λαού Αυτού, και εβδελύχθη την κληρονομιάν Αυτού.» (Ψαλμ. 106:35-40).ΠΠ 537.1

Μέχρι να παραχωρήσει τα σκήπτρα η καθοδηγούμενη γενιά του Ιησού, η ειδωλολατρία είχε εισχωρήσει ελάχιστα. Οι γονείς όμως είχαν προλειάνει το δρόμο της αποστασίας για τα παιδιά τους. Αυτοί που κατέκτησαν τη Χαναάν, παραμελώντας τους περιορισμούς του Θεού, έσπειραν τους σπόρους του κακού που εξακολουθούσε να παράγει πικρούς καρπούς επί πολλές γενεές. Οι απλές συνήθειες των Εβραίων είχαν εξασφαλίσει τη σωματική τους υγεία. Η συναναστροφή τους όμως με τους ειδωλολάτρες, τους οδήγησε στην αχαλίνωτη όρεξη και σε πάθη που βαθμηδόν εξασθένησαν τη σωματική ισχύ και τις ηθικοπλαστικές και πνευματικές δυνάμεις. Με τις αμαρτίες τους οι Εβραίοι αποχωρίστηκαν από το Θεό. Απέσυρε τη δύναμή Του από αυτούς και δεν ήταν πια σε θέση να υπερισχύσουν κατά των εχθρών τους. Έτσι, υποτάχθηκαν στα έθνη που με τη βοήθεια του Θεού θα μπορούσαν να είχαν καθυποτάξει.ΠΠ 537.2

«Εγκατέλειπον Κύριον τον Θεόν των πατέρων αυτών, τον εξαγαγόντα αυτούς εκ γης Αιγύπτου», «και οδήγησεν αυτούς ως ποίμνιον εν τη ερήμω.» «Παρώργισαν Αυτόν με τους υψηλούς αυτών τόπους, και με τα γλυπτά αυτών διήγειραν Αυτόν εις ζηλοτυπίαν.» Για αυτό ο Κύριος «εγκατέλιπε την σκηνήν του Σηλώ, την σκηνήν όπου κατώκησε μεταξύ των ανθρώπων, και παρέδωκεν εις αιχμαλωσίαν την δύναμιν Αυτού, και την δόξαν Αυτού εις χείρα εχθρού». (Κριτ. 2:12, Ψαλμ. 78:52,58,60,61)ΠΠ 537.3

Παρόλα αυτά ο Θεός δεν εγκατέλειψε εντελώς το λαό Του. Υπήρχε πάντοτε μια μειονότητα που έμενε πιστή στο Θεό. Σποραδικά, ο Κύριος παρουσίαζε πιστούς και γενναίους ανθρώπους για να καταστείλουν την ειδωλολατρία και να ελευθερώσουν τους Ισραηλίτες από τους εχθρούς τους. Όταν όμως πέθαινε ο απελευθερωτής, ο λαός αποδεσμευόταν από τη δικαιοδοσία του και γύριζε σιγά-σιγά στα είδωλά του. Έτσι, η ιστορία της αποστασίας, της τιμωρίας, της εξομολόγησης και της απελευθέρωσης επαναλαμβανόταν συνέχεια.ΠΠ 537.4

Ο βασιλιάς της Μεσοποταμίας, ο βασιλιάς του Μωάβ και μετά από αυτούς οι Φιλισταίοι και οι Χαναναίοι της Ασώρ, οδηγούμενοι από το Σισάρα, έγιναν με τη σειρά οι δυνάστες του Ισραήλ. Ο Γοθονοήλ, ο Σαμεγάρ, ο Αώδ, η Δεβόρρα και ο Βαράκ αναδείχθηκαν απελευθερωτές του λαού. Πάλι όμως «έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου, και παρέδωκεν αυτούς ο Κύριος εις την χείρα του Μαδιάμ επτά έτη». Μέχρι τότε το χέρι του δυνάστη είχε πέσει ελαφρά επάνω στις φυλές που κατοικούσαν ανατολικά στον Ιορδάνη. Τώρα αυτοί ήταν οι πρώτοι που υπέστησαν βάσανα.ΠΠ 538.1

Οι Αμαληκίτες στα νότια μέρη της Χαναάν και οι Μαδιανίτες στα ανατολικά σύνορα και στις μακρινότερες ερημικές περιοχές, εξακολουθούσαν να είναι οι άσπονδοι εχθροί του Ισραήλ. Το έθνος των Μαδιανιτών είχε σχεδόν καταστραφεί από τους Ισραηλίτες τον καιρό του Μωυσή, αλλά αυξήθηκαν πολύ από τότε και έγιναν πολυάριθμοι και ισχυροί. Διψούσαν για εκδίκηση. Τώρα που το προστατευτικό χέρι του Θεού αποσύρθηκε, παρουσιάστηκε η ευκαιρία. Όχι μόνο οι φυλές ανατολικά από τον Ιορδάνη, αλλά και η χώρα ολόκληρη υπέφερε από τις επιδρομές τους. Οι σκληροί, άγριοι κάτοικοι της ερήμου, «πολυάριθμοι ως ακρίδες» (Κριτ. 6:5), εισέβαλλαν κατά σμήνη μέσα στη χώρα με τα κοπάδια τους και τις αγέλες τους.ΠΠ 538.2

Σαν εξολοθρευτική πληγή σκορπίζονταν παντού στη χώρα, από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη πεδιάδα της χώρας των Φιλισταίων. Έρχονταν ευθύς μόλις ωρίμαζαν τα σιτηρά και έμεναν μέχρι να μαζευτούν και οι τελευταίοι καρποί της γης. Γύμνωναν τα χωράφια από τη σοδειά τους, κακοποιούσαν τους κατοίκους και επέστρεφαν κατόπιν στην έρημο. Έτσι, οι Ισραηλίτες της υπαίθρου ήταν αναγκασμένοι να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να συγκεντρώνονται σε περιτειχισμένες πόλεις, να βρίσκουν άσυλο στα κάστρα ή ακόμη να ζητούν κρησφύγετο στις σπηλιές και στα οχυρά σημεία των βουνών. Επτά χρόνια συνέχισε η καταδυνάστευση αυτή. Στη συνέχεια, όταν ο λαός μέσα στη δυστυχία του, έδωσε προσοχή στις επιπλήξεις του Κυρίου και ομολόγησε τα αμαρτήματά του, ο Θεός ανέδειξε πάλι ένα βοηθό για αυτούς.ΠΠ 538.3

Ο Γεδεών ήταν γιος του Ιωάς από τη φυλή του Μανασσή. Η καταγωγή της οικογένειας αυτής δεν είχε σχέση με καμιά ηγετική θέση, αλλά η συγγένεια του Ιωάς διακρινόταν για το θάρρος της και την ακεραιότητά της. Για τους γιους του αναφέρεται ότι «έκαστος ωμοίαζεν υιόν βασιλέως.» Όλοι τους, εκτός από έναν, είχαν πέσει στους αγώνες εναντίον των Μαδιανιτών. Εκείνος όμως είχε καταστήσει το όνομά του φόβητρο για τους εισβολείς. Στο Γεδεών ήρθε η θεϊκή κλήση για να απελευθερώσει το λαό του. Την ώρα εκείνη κοπάνιζε στάρι. Μια μικρή ποσότητα του σπόρου είχε φυλαχτεί και μη τολμώντας να την αλωνίσει στο κανονικό αλώνι, είχε καταφύγει σε ένα σημείο κοντά σε ένα πατητήρι για κρασί. Επειδή δεν ήταν ακόμη ο καιρός που θα ωρίμαζαν τα σταφύλια, δεν πρόσεχαν ιδιαίτερα τα αμπέλια. Καθώς ο Γεδεών έκανε τη δουλειά του κρυφά και σιωπηλά, σκεπτόταν λυπημένος την κατάντια του Ισραήλ και διαλογιζόταν πώς θα μπορούσε ο ζυγός του δυνάστη να αποτιναχθεί από το λαό του.ΠΠ 538.4

Έξαφνα ένας «άγγελος Κυρίου» παρουσιάσθηκε και του απεύθυνε τα λόγια:ΠΠ 539.1

«Ο Κύριος μετά σου, δυνατέ εν ισχύι.»ΠΠ 539.2

Η απάντησή του ήταν:ΠΠ 539.3

«Ω! Κύριε μου, αν ο Θεός ήναι μεθ’ημών, διά τί λοιπόν εύρηκαν ημάς πάντα ταύτα; και πού είναι πάντα τα θαυμάσια Αυτού, τα οποία διηγήθησαν εις ημάς οι πατέρες ημών, λέγοντες, Δεν ανεβίβασεν ημάς ο Κύριος εξ Αιγύπτου; Αλλά τώρα εγκατέλειπεν ημάς ο Κύριος, και παρέδωκεν ημάς εις την χείρα των Μαδιανιτών.»ΠΠ 539.4

Ο Απεσταλμένος του ουρανού απάντησε:ΠΠ 539.5

«Ύπαγε εν τη δυνάμει σου ταύτη, και θέλεις σώσει τον Ισραήλ εκ της χειρός του Μαδιάμ. Δεν σε απέστειλα Εγώ;»ΠΠ 539.6

Ο Γεδεών επιθυμούσε να έχει κάποιο σημείο ότι εκείνος που του απηύθυνε το λόγο ήταν ο Άγγελος της Διαθήκης ο οποίος στο παρελθόν είχε συμπαρασταθεί στον λαό του Ισραήλ. Οι άγγελοι του Θεού που είχαν επικοινωνήσει με τον Αβραάμ, άφησαν τη φορά εκείνη να περάσει αρκετή ώρα πριν να δεχτούν τη φιλοξενία του. Ο Γεδεών παρακάλεσε το θεϊκό Αγγελιοφόρο να παραμείνει ως φιλοξενούμενός του. Σπεύδοντας στη σκηνή του ετοίμασε από τα πενιχρά υπάρχοντά του ένα κατσίκι και άζυμα ψωμιά. Τα έφερε και τα έβαλε μπροστά του αμέσως. Ο άγγελος όμως τον πρόσταξε: «Λαβε το κρέας και τα άζυμα, και θες επί ταύτην την πέτραν, και τον ζωμόν επίχεε.» Ο Γεδεών προσποιήθηκε πως έλαβε την προσταγή και του δόθηκε το σημείο που είχε ζητήσει. Με το ραβδί που κρατούσε στο χέρι του, ο Άγγελος άγγιξε το κρέας και τα άζυμα. Μια φλόγα ξεπήδησε από την πέτρα και κατανάλωσε τη θυσία. Τότε, ο άγγελος χάθηκε από τα μάτια του.ΠΠ 539.7

Ο πατέρας του Γεδεών Ιωάς, συμμετείχε στην αποστασία των συμπατριωτών του και είχε οικοδομήσει ένα μεγάλο βωμό του Βάαλ στην Ορφά όπου κατοικούσε. Σε αυτό οι κάτοικοι της πόλης έρχονταν να προσκυνήσουν. Ο Γεδεών είχε λάβει την εντολή να κατεδαφίσει αυτό το βωμό και να οικοδομήσει ένα θυσιαστήριο στον Κύριο επάνω στην πέτρα όπου είχε καεί η προσφορά του. Στην συνέχεια, έπρεπε να κάνει εκεί θυσία στον Κύριο. Οι ιερείς είχαν την εντολή να προσφέρουν τις θυσίες του Θεού αποκλειστικά στο θυσιαστήριο της Σηλώ. Εκείνος όμως που είχε θεσπίσει την τελετουργική υπηρεσία και στον οποίον αφιερώνονταν οι προσφορές της, είχε τη δύναμη να μεταβάλει τις αξιώσεις της. Πριν από την απελευθέρωση του Ισραήλ έπρεπε να προηγηθεί μια επίσημη διαμαρτυρία εναντίον της λατρείας του Βάαλ. Ο Γεδεών έπρεπε να κηρύξει τον πόλεμο κατά της ειδωλολατρίας, πριν βγει να πολεμήσει τους εχθρούς του λαού του.ΠΠ 539.8

Η θεϊκή οδηγία εκτελέσθηκε πιστά. Ξέροντας ότι θα τον εμπόδιζαν αν επιχειρούσε να την εκτελέσει φανερά, ο Γεδεών έκανε τη δουλειά του στα κρυφά, βοηθούμενος από τους υπηρέτες του και ολοκληρώνοντάς την μέσα σε μια νύχτα. Μεγάλη οργή κατέλαβε τους πολίτες της Ορφά μόλις πήγαν το επόμενο πρωί να λατρεύσουν το Βάαλ. Θα είχαν σκοτώσει το Γεδεών, αν δεν επενέβαινε ο Ιωάς, που είχε στο μεταξύ πληροφορηθεί για την επίσκεψη του Αγγέλου. Τους είπε λοιπόν: «Μήπως σεις θέλετε εκδικήσει υπέρ του Βάαλ; ή σεις θέλετε σώσει αυτόν; Όστις διεκδικήσει υπέρ αυτού θέλει θανατωθή έως πρωίας. Εάν ούτος ήναι θεός, ας διεκδικήση υπέρ εαυτού, διότι εκρήμνισαν τον βωμόν αυτού.» Αν ο Βάαλ δεν ήταν ικανός να διεκδικήσει το βωμό του, τότε πώς ήταν δυνατό να του ανατεθεί η προστασία των προσκυνητών του;ΠΠ 540.1

Κάθε σκέψη να κακοποιήσουν το Γεδεών διαλύθηκε. Όταν αυτός κάλεσε με την πολεμική σάλπιγγα σε πόλεμο, οι άνδρες της Ορφά ήταν από τους πρώτους που συγκεντρώθηκαν κάτω από το λάβαρό του. Αγγελιοφόροι έσπευσαν στη φυλή του Μανασσή, στον Ασήρ, στο Ζαβουλών και στο Νεφθαλί. Όλοι τους απάντησαν στην κλήση.ΠΠ 540.2

Ο Γεδεών δεν τολμούσε να τεθεί επικεφαλής του στρατού χωρίς την περαιτέρω ένδειξη ότι ο Θεός τον είχε καλέσει να αναλάβει το έργο αυτό και ότι Αυτός θα ήταν μαζί του. Προσευχήθηκε: «Εάν μέλλης να σώσης διά χειρός μου τον Ισραήλ, καθώς ελάλησας, ιδού, εγώ θέλω βάλει τον πόκον του μαλλίου εις το αλώνιον. Εάν γείνη δρόσος μόνον επί τον πόκον, εφ’όλην δε την γην ξηρασία, τότε θέλω γνωρίσει ότι θέλεις σώσει διά χειρός μου τον Ισραήλ, καθώς ελάλησας.» Το πρωί το ποκάρι ήταν βρεμένο, ενώ η Γη έμεινε στεγνή. Τώρα όμως του γεννήθηκε μια αμφιβολία επειδή ως γνωστό, το μαλλί απορροφά την υγρασία της αν τύχει και υ- πάρχει στην ατμόσφαιρας. Η δοκιμή μπορεί να μην ήταν τέλεια. Για αυτό ζήτησε να αντιστραφούν οι όροι του σημείου και ικέτευσε να μη δυσαρεστηθεί ο Θεός με αυτή τη λεπτομερή από μέρους του επιφυλακτικότητα. Το αίτημά του έγινε και πάλι δεκτό.ΠΠ 540.3

Παίρνοντας έτσι θάρρος, ο Γεδεών οδήγησε τις δυνάμεις του να δώσουν μάχη εναντίον των εισβολέων. «Τότε συνήχθησαν ομού πάντες οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και διέβησαν, και εστρατοπέδευσαν εν τη κοιλάδι Ιεζραέλ.» Συνολικά ο Γεδεών είχε υπό την προσταγή του μια δύναμη που ανέρχονταν μόνο σε 32.000 άνδρες. Ενώ τα αναρίθμητα εχθρικά στρατεύματα ήταν παρατεταγμένα απέναντι του, στάλθηκε στον Γεδεών λόγος από το Θεό: «Πολύς είναι ο λαός μετά σου ώστε να παραδώσω τους Μαδιανίτας εις την χείρα αυτού, μήπως ο Ισραήλ καυχηθή εναντίον Μου λέγων, Η χειρ μου με έσωσε. Τώρα λοιπόν κήρυξον εις επήκοον του λαού, λέγων, Όστις είναι δειλός και φοβούμενος ας στρέψη, και ας σπεύση από του όρους Γαλαάδ.» Εκείνοι που δεν ήταν πρόθυμοι να αντιμετωπίσουν κίνδυνο και κακουχίες ή εκείνοι που τα κοσμικά τους συμφέροντα μπορούσαν να απομακρύνουν τις καρδιές τους από το έργο του Θεού, δεν επρόκειτο να ενισχύσουν τη δύναμη των ισραηλινών στρατευμάτων. Η παρουσία τους μόνον αδυναμία θα πρόσφερε.ΠΠ 541.1

Το ακόλουθο διάγγελμα είχε γίνει νόμος στον λαό του Ισραήλ και είχε κοινοποιηθεί σε ολόκληρο το στράτευμα πριν δώσουν την μάχη:ΠΠ 541.2

«Τίς άνθρωπος ωκοδόμησεν οικίαν νέαν, και δεν έκαμεν εγκαινιασμόν αυτής; ας αναχωρήση και ας επιστρέψη εις την οικίαν αυτού, μήποτε αποθάνη εν τη μάχη, και εγκαινιάση αυτήν άλλος άνθρωπος. Και τίς άνθρωπος εφύτευσεν αμπελώνα, και δεν ευφράνθη εξ αυτού; ας αναχωρήση και ας επιστρέψη εις την οικίαν αυτού, μήποτε αποθάνη εν τη μάχη, και ευφρανθή εξ αυτού άλλος άνθρωπος. Και τίς άνθρωπος ηρραβωνίσθη γυναίκα και δεν έλαβεν αυτήν; ας αναχωρήση και ας επιστρέψη εις την οικίαν αυτού, μήποτε αποθάνη εν τη μάχη και λάβη αυτήν άλλος άνθρωπος.»ΠΠ 541.3

Και οι αξιωματικοί θα συνέχιζαν προσθέτοντας:ΠΠ 541.4

«Τίς άνθρωπος είναι δειλός και άκαρδος; ας αναχωρήση, και ας επιστρέψη εις την οικίαν αυτού, διά να μη δειλιάση η καρδία των αδελφών αυτού, ως η καρδία αυτού.» (Δευτ. 20:5-8). Επειδή οι δικοί του ήταν τόσο ολιγάριθμοι συγκριτικά με τους εχθρούς του, ο Γεδεών είχε παραλείψει το συνηθισμένο διάγγελμα. Είχε μείνει κατάπληκτος με την ανακοίνωση ότι το στράτευμά του ήταν τόσο πολυάριθμο. Ο Κύριος όμως είδε την περηφάνια και την απιστία στις καρδιές του λαού Του. Ενθουσιασμένοι από τις συγκλονιστικές κλήσεις του Γεδεών, αυτοί είχαν υποταγεί πρόθυμα. Πολλοί όμως τρομοκρατήθηκαν μόλις αντίκρισαν τα στρατεύματα των Μαδιανιτών. Αν θριάμβευε το Ισραήλ, εκείνοι θα σφετερίζονταν τη δόξα για τον εαυτό τους, αντί να αποδώσουν τη νίκη στο Θεό.ΠΠ 541.5

Ο Γεδεών υπάκουσε την οδηγία του Θεού και με βαριά καρδιά είδε 22.000, δηλαδή περισσότερους από τα δύο τρίτα των δυνάμεων του να φεύγουν για τα σπίτια τους. Και πάλι έλαβε τον λόγο του Θεού: «Ο λαός είναι έτι πολύς. Καταβίβασον αυτόν εις το ύδωρ, και εκεί θέλω εκκαθαρίσει αυτούς εις σε, και περί ούτινος σοι είπω, Ούτος δεν θέλει ελθεί μετά σου, αυτός δεν θέλει ελθεί.» Ο λαός οδηγήθηκε σε ένα ρυάκι, περιμένοντας την άμεση επίθεση κατά του εχθρού. Μερικοί πήραν λίγο νερό στη χούφτα τους και το ήπιαν βιαστικά προχωρώντας. Σχεδόν όλοι οι άλλοι έσκυψαν στα γόνατά τους και νωχελικά άρχισαν να πίνουν από την επιφάνεια του ρυακιού. Εκείνοι που ήπιαν από τη χούφτα τους ήταν μόνον 300 από τους 10.000. Αυτοί όμως διαλέχτηκαν. Όλοι οι άλλοι πήραν την άδεια να επιστρέφουν στα σπίτια τους.ΠΠ 542.1

Πολλές φορές ο χαρακτήρας δοκιμάζεται με τα απλούστερα μέσα. Εκείνοι που στην ώρα του κινδύνου προτιμούσαν να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες, δεν ήταν οι άνδρες στους οποίους θα μπορούσε κανείς να έχει εμπιστοσύνη σε μια επείγουσα ανάγκη. Οι άνδρες τους οποίους ο Θεός διάλεξε, ήταν οι λίγοι που δεν επέτρεψαν στις προσωπικές ανάγκες τους να τους καθυστερήσουν από την εκτέλεση του καθήκοντος. Οι 300 εκλεκτοί άνδρες δεν είχαν μόνο θάρρος και αυτοέλεγχο αλλά ήταν και άνθρωποι πίστης. Δεν είχαν μολυνθεί με την ειδωλολατρία. Ο Θεός μπορούσε να τους οδηγήσει και μέσω αυτών μπορούσε να εκτελέσει το απελευθερωτικό έργο Του για τον λαό του Ισραήλ. Η επιτυχία δεν εξαρτάται από τους αριθμούς. Ο Θεός μπορεί να ελευθερώσει και με τους λίγους όπως και με τους πολλούς. Δε μετράει τόσο πολύ ο αριθμός όσο ο χαρακτήρας αυτών που Τον υπηρετούν.ΠΠ 542.2

ΟΙ Ισραηλίτες είχαν το στρατηγείο τους στην κορυφή ενός υψώματος που έβλεπε στην κοιλάδα. Εκεί είχαν στρατοπεδεύσει οι στρατιές των εισβολέων. «Ο δε Μαδιάμ, και ο Αμαλήκ, και πάντες οι κάτοικοι της Ανατολής ήσαν εξηπλωμένοι εν τη κοιλάδι ως ακρίδες κατά το πλήθος, και αι κάμηλοι αυτών αναρίθμητοι ως η άμμος παρά το χείλος της θαλάσσης κατά το πλήθος.» (Κριτ. 7:12) Ο Γεδεών τρέμοντας αναλογιζόταν τη μάχη της επόμενης ημέρας.ΠΠ 542.3

Ο Κύριος όμως του μίλησε τη νύχτα εκείνη και του ζήτησε να κατεβεί μαζί με το Φουρά, το δούλο του, στο στρατόπεδο των Μαδιανιτών. Του έκανε επίσης γνωστό ότι εκεί θα άκουγε κάτι που θα του έδινε θάρρος. Πήγε και εκεί που περίμενε στο σκοτάδι και στη σιγαλιά, άκουσε ένα στρατιώτη να διηγείται στο σύντροφό του ένα όνειρο που είδε: «Ιδού, ωνειρεύθην όνειρον, και ιδού ψωμίον κρίθινον κυλιόμενον εν τω στρατοπέδω του Μαδιάμ, ήλθεν εις τας σκηνάς, και εκτύπησεν αυτάς, και έπεσον, και ανέτρεψεν αυτάς και έπεσον αι σκηναί.» Ο άλλος απάντησε με λόγια που τάραξαν τα μύχια της καρδιάς του αόρατου ακροατή: «Τούτο δεν είναι ειμή η ρομφαία του Γεδεών, υιού του Ιωάς, ανδρός Ισραηλίτου. Ο Θεός παρέδωκεν εις την χείρα αυτού τον Μαδιάμ και άπαν το στρατόπεδον.» Ο Γεδεών αναγνώρισε την φωνή του Θεού χρησιμοποιώντας μέσω των ξένων Μαδιανιτών. Απευθυνόμενος στους λιγοστούς άνδρες που είχε στις διαταγές του, είπε: «Σηκώθητε, διότι ο Κύριος παρέδωκεν εις την χείρα σας το στρατόπεδον του Μαδιάμ.»ΠΠ 543.1

Με θεία καθοδήγηση του υποδείχθηκε ένα σχέδιο επίθεσης το οποίο αμέσως μπήκε σε εφαρμογή. Οι 300 άνδρες χωρίστηκαν σε τρία σώματα. Στον κάθε άνδρα είχε δοθεί μια σάλπιγγα και μια λαμπάδα κρυμμένη μέσα σε μια στάμνα. Οι πολεμιστές είχαν τοποθετηθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να πλησιάσουν το στρατόπεδο των Μαδιανιτών από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις. Μέσα στη νεκρική σιγή της νύχτας, με το σύνθημα που ακούστηκε από το πολεμικό κέρας του Γεδεών, οι τρεις ομάδες ήχησαν με τις σάλπιγγές τους. Τότε σπάζοντας τις στάμνες τους και εκθέτοντας τις καιγόμενες λαμπάδες, όρμησαν κατά του εχθρού με την τρομακτική πολεμική ιαχή «Ρομφαία του Κυρίου και του Γεδεών!»ΠΠ 543.2

Ο κοιμισμένος στρατός ξύπνησε αιφνιδιασμένος. Σε κάθε πλευρά έλαμπε το φως των αναμμένων λαμπάδων. Από κάθε πλευρά ακουγόταν ο ήχος των σαλπίγγων μαζί με την κραυγή των επιτιθεμένων. Νομίζοντας ότι βρίσκονται στο έλεος κάποιας συντριπτικής δύναμης, οι Μαδιανίτες πανικοβλήθηκαν. Με άγριες κραυγές φόβου έτρεχαν να γλιτώσουν τη ζωή τους και παίρνοντας κατά λάθος τους συντρόφους τους για εχθρούς, άρχισαν να αλληλοσκοτώνονται. Μόλις διαδόθηκε η είδηση της νίκης, χιλιάδες Ισραηλίτες που είχαν απολυθεί και επιστρέφει στα σπίτια τους, γύρισαν και πήραν μέρος στην καταδίωξη των τρεπόμενων σε άτακτη φυγή εχθρών τους. Οι Μαδιανίτες κατευθύνονταν προς τον Ιορδάνη ελπίζοντας να φτάσουν στα όριά τους πέρα από τον ποταμό. Ο Γεδεών έστειλε μηνυτές στη φυλή Εφραίμ παρακινώντας τους να ανα- κόψουν την πορεία των υποχωρούντων στα νότια διαβατά μέρη του ποταμού. Στο μεταξύ ο Γεδεών και οι 300 άνδρες του, «αποκαμωμένοι, όμως καταδιώκοντες», πέρασαν τον ποταμό, κυνηγώντας εκείνους που είχαν ήδη διαβεί αντίπερα. Πρόλαβαν τους δύο βασιλείς, το Ζεβεέ και το Σαλμανά που ήταν επικεφαλής ολόκληρου του στρατεύματος και είχαν διαφύγει με 15.000 εντελώς διασκορπισμένους στρατιώτες. Οι δύο αρχιστράτηγοι συνελήφθησαν και θανατώθηκαν.ΠΠ 543.3

Σε αυτή τη συντριπτική ήττα εξοντώθηκαν παραπάνω από 120.000 εισβολείς. Η δύναμη των Μαδιανιτών είχε ανακοπεί σε τέτοιο σημείο που ποτέ πια δεν μπόρεσαν να πολεμήσουν το Ισραήλ. Σύντομα τα νέα διαδόθηκαν απ’άκρη σε άκρη ότι ο Θεός του Ισραήλ είχε και πάλι πολεμήσει για το λαό Του. Ο τρόμος των γειτονικών εθνών ήταν απερίγραπτος όταν έμαθαν ποια απλοϊκά μέσα είχαν υπερισχύσει ενάντια στη δύναμη ενός θρασύτατου και πολεμοχαρούς λαού.ΠΠ 544.1

Ο αρχηγός που ο Θεός διάλεξε για να συντρίψει τους Μαδιανίτες, δεν κατείχε καμιά περίοπτη θέση στο Ισραήλ. Δεν ήταν ούτε άρχοντας, ούτε ιερέας, ούτε Λευίτης. Έκρινε τον εαυτό του ως τον πιο ασήμαντο της πατρικής του συγγένειας. Ο Θεός αναγνώρισε στο άτομό του έναν άνδρα με θάρρος και με ευθύτητα του χαρακτήρα. Δεν είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του και ήταν πρόθυμος να ακολουθήσει την καθοδήγηση του Κυρίου.ΠΠ 544.2

Ο Θεός δε χρησιμοποιεί πάντοτε για το έργο Του άτομα με μεγαλύτερα τάλαντα, αλλά επιλέγει εκείνους που μπορεί να χρησιμοποιήσει καλύτερα. «Η ταπείνωσις προπορεύεται της δόξης.» (Παρ. 15:33) Ο Κύριος μπορεί να εργαστεί με μεγαλύτερη επιτυχία με εκείνους που συναισθάνονται περισσότερο την αναξιότητα τους και Τον εμπιστεύονται ως αρχηγό και πηγή της δύναμής τους. Αυτούς τους ανθρώπους τους κάνει δυνατούς, ενώνοντας την αδυναμία τους με τη δύναμή Του και σοφούς συνδέοντας την άγνοιά τους με τη σοφία Του.ΠΠ 544.3

Αν έδειχναν πραγματική ταπεινοφροσύνη, ο Κύριος θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα για το λαό Του. Λίγοι όμως είναι εκείνοι στους οποίους μπορεί να ανατεθεί οπωσδήποτε μεγάλη ευθύνη χωρίς να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση για τον εαυτό τους και ανεξαρτησία από το Θεό. Για αυτόν ακριβώς το λόγο όταν ο Κύριος διαλέγει όργανα για το έργο Του, προσπερνάει αυτούς που ο κόσμος τιμάει ως ταλαντούχους και μεγαλοφυείς. Αυτοί είναι πολλές φορές περήφανοι και βασίζονται στον εαυτό τους. Κρίνουν ότι είναι ικανοί να ενεργούν χωρίς τη συμβουλή του Θεού.ΠΠ 544.4

Η απλή πράξη του αλαλαγμού των σαλπίγγων από το στράτευμα του Ιησού του Ναυή γύρω από την Ιεριχώ, καθώς και της μικρής ομάδας του Γεδεών γύρω από τα στρατεύματα των Μαδιανιτών, είχε σαν αποτέλεσμα την ανατροπή της δύναμης των εχθρών Του μέσω της δύναμης του Θεού. Τα τελειότερα συστήματα που έχουν ποτέ εφεύρει οι άνθρωποι είναι καταδικασμένα να αποτύχουν όταν χρησιμοποιούνται ανεξάρτητα από τη δύναμη και τη σοφία του Θεού. Από το άλλη, τα πιο απίθανα μέσα, όταν καθορίζονται από το Θεό και ακολουθούνται με πίστη και ταπεινοφροσύνη, στέφονται με επιτυχία.ΠΠ 545.1

Η εμπιστοσύνη στο Θεό και η υπακοή στο θέλημά Του είναι τόσο απαραίτητες στον πνευματικό αγώνα του Χριστιανού, όσο ήταν για το Γεδεών και τον Ιησού του Ναυή στους αγώνες τους κατά των Χαναναίων. Με τις επανειλημμένες αποδείξεις της δύναμής Του για το καλό του Ισραήλ, ο Θεός ήθελε να τους κάνει να έχουν πίστη σε Αυτόν και να αναζητούν με εμπιστοσύνη τη βοήθειά Του σε κάθε καιρό ανάγκης. Είναι το ίδιο πρόθυμος σήμερα να συμμετέχει στις προσπάθειες του λαού Του και να επιτελέσει μεγάλα πράγματα χρησιμοποιώντας αδύναμα όργανα. Ολόκληρος ο Ουρανός περιμένει να μας δει να ζητούμε τη σοφία και τη δύναμή Του. Ο Θεός δύναται «ύπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν.» (Εφεσ. 3:20).ΠΠ 545.2

Ο Γεδεών επέστρεψε από την καταδίωξη των εχθρών του για να αντιμετωπίσει την αποδοκιμασία και τον ψόγο από μέρους των ιδίων των συμπατριωτών του. Όταν, απαντώντας στην κλήση του, οι Ισραηλίτες είχαν ενταχθεί στο στρατό εναντίον των Μαδιανιτών, η φυλή του Εφραίμ είχε μείνει πίσω. Θεωρούσαν την προσπάθεια επικίνδυνο εγχείρημα. Επειδή ο Γεδεών δεν τους έστειλε καμιά ιδιαίτερη πρόσκληση, επωφελήθηκαν από την εξαίρεση αυτή για να μην ενωθούν με τους αδελφούς τους. Όταν όμως έμαθαν για το θρίαμβο του Ισραήλ, οι Εφραϊμίτες ζήλεψαν που δεν πήραν μέρος σε αυτόν.ΠΠ 545.3

Μετά την κατά κράτος ήττα των Μαδιανιτών, οι Εφραϊμίτες, κατά την υπόδειξη του Γεδεών, έπιασαν τα περάσματα του Ιορδάνη για να εμποδίσουν τη διαφυγή των υποχωρούντων. Με αυτό το μέσο ένας μεγάλος αριθμός των εχθρών είχε σκοτωθεί μεταξύ των οποίων και οι δύο άρχοντες Ωρήβ και Ζηβ. Έτσι, οι Εφραιμίτες συνέχισαν τη μάχη και βοήθησαν στην ολοκλήρωση της νίκης. Παρά το γεγονός ότι ήταν ζηλόφθονοι και οργισμένοι, ο Γεδεών έμοιαζε να είχε οδηγηθεί από το δικό του θέλημα και τη δική του κρίση. Δε διέκριναν το χέρι του Θεού στο θρίαμβο του Ισραήλ και δεν εκτίμησαν τη δύναμη και τη σπλαχνικότητα που έδειξε για την απελευθέρωσή τους. Μόνο το γεγονός αυτό αποδείκνυε ότι δεν ήταν άξιοι να εκλεγούν ως ιδιαίτερα όργανά Του.ΠΠ 545.4

Καθώς ο Γεδεών επέστρεφε με τα τρόπαια της νίκης, αυτοί με οργή τον κατέκριναν: «Τί είναι το πράγμα τούτο το οποίον έκαμες εις ημάς, ότι δεν εκάλεσας ημάς ότε υπήγες να πολεμήσης εναντίον του Μαδιάμ;» Ο Γεδεών είπε: «Τί έκαμα τώρα προς εσάς; Δεν είναι καλύτερον το αποτρύγημα του Εφραΐμ παρά τον τρυγητόν του Αβιέζερ; Παρέδωκεν ο Θεός εις τας χείρας σας τους αρχηγούς του Μαδιάμ, τον Ωρήβ και τον Ζηβ, και τί ηδυνάμην να κάμω ως προς εσάς;»ΠΠ 546.1

Εύκολα θα μπορούσε το ζηλόφθονο πνεύμα να προκαλέσει ζωηρή λογομαχία που πιθανόν να κατέληγε σε σύγκρουση και αιματοχυσία. Η ήρεμη όμως απάντηση του Γεδεών κατεύνασε το θυμό των Εφραιμιτών και επέστρεψαν ειρηνικά στα σπίτια τους. Σταθερός και ανένδοτος σε ζητήματα αρχών και άνθρωπος «δυνατός εν ισχύι» στο πεδίο της μάχης, ο Γεδεών εμφορείτο από ένα πνεύμα αβρότητας που σπάνια συναντάται.ΠΠ 546.2

Ο λαός Ισραήλ, με την ευγνωμοσύνη που αισθανόταν για την α-πελευθέρωσή του από τους Μαδιανίτες, πρότεινε στο Γεδεών να γίνει βασιλιάς τους και η διαδοχή του θρόνου να αποδοθεί στους απογόνους του. Η πρόταση αυτή παραβίαζε άμεσα τις αρχές της θεοκρατίας. Ο Θεός ήταν ο βασιλιάς του Ισραήλ και αν αυτοί τοποθετούσαν έναν άνθρωπο στο θρόνο, αυτό θα σήμαινε ότι απέρριπταν το θεϊκό ανώτατο Άρχοντά τους. Ο Γεδεών αναγνώριζε αυτό το γεγονός. Η απάντησή του δείχνει πόσο ειλικρινή και ευγενικά ήταν τα κίνητρά του. «Δεν θέλω γείνει άρχων εφ’υμάς εγώ, αλλ’ ουδέ ο υιός μου θέλει γείνει άρχων εφ’υμάς. Ο Κύριος θέλει είσθαι άρχων εφ’υμάς.»ΠΠ 546.3

Ο Γεδεών όμως παρασύρθηκε σε ένα άλλο λάθος που έφερε συμφορά στην οικογένεια του και σε ολόκληρο τον λαό του Ισραήλ. Ο καιρός της αδράνειας που διαδέχεται ένα μεγάλο αγώνα, εμπεριέχει συνήθως μεγαλύτερους κινδύνους από ότι η περίοδος της διαμάχης. Στον κίνδυνο αυτό είχε εκτεθεί τώρα ο Γεδεών. Είχε καταληφθεί από ένα πνεύμα ανησυχίας. Μέχρι τότε ήταν ικανοποιημένος να εφαρμόζει τις οδηγίες του Θεού. Αλλά τώρα, αντί να περιμένει για θεϊκή καθοδήγηση, άρχισε να προγραμματίζει για τον εαυτό του. Όταν τα στρατεύματα του Κυρίου κερδίσουν μια σημαντική νίκη, ο Σατανάς διπλασιάζει τις προσπάθειές του για να ανατρέψει το έργο του Θεού. Έτσι, με σκέψεις και με σχέδια προτεινόμενα στο νου του Γεδεών, ο λαός του Ισραήλ εξόκειλε.ΠΠ 546.4

Επειδή έλαβε την προσταγή να προσφέρει θυσία επάνω στο βράχο όπου του είχε παρουσιάσει ο Άγγελος, ο Γεδεών έβγαλε το συμπέρασμα ότι ήταν ταγμένος να εκτελεί καθήκοντα ιερέα. Χωρίς να περιμένει θεϊκή έγκριση, αποφάσισε να αποκτήσει ένα κατάλληλο μέρος και να εγκαινιάσει ένα σύστημα λατρείας όμοιο με εκείνο που λειτουργούσε στο αγιαστήριο. Με το ισχυρό λαϊκό ρεύμα που τον στήριζε, δε συνάντησε δυσκολία στην εκτέλεση του σχεδίου του.ΠΠ 547.1

Όταν το ζήτησε, όλα τα χρυσά σκουλαρίκια που είχαν αφαιρεθεί από τους Μαδιανίτες, προσφέρθηκαν σαν λάφυρα. Ο λαός είχε επίσης λάβει ως λάφυρα πολλά άλλα πολύτιμα πράγματα μαζί και με τις πανάκριβα κοσμημένες στολές των βασιλέων του Μαδιάμ. Από τα υλικά που είχαν συγκεντρωθεί με αυτό τον τρόπο ο Γεδεών κατασκεύασε ένα εφόδ και ένα εγκόλπιο κατ’απομίμηση εκείνων που φορούσε ο αρχιερέας.ΠΠ 547.2

Η πράξη του αυτή έγινε παγίδα για τον ίδιο, για την οικογένειά του και για ολόκληρο τον λαό του Ισραήλ. Αυτή η λατρεία χωρίς εξουσιοδότηση οδήγησε τελικά πολλούς από το λαό να λησμονήσουν εντελώς τον Κύριο και να λατρεύσουν τα είδωλα. Μετά το θάνατο του Γεδεών ένα πολυάριθμο πλήθος, ανάμεσα στο οποίο βρισκόταν και η δική του οικογένεια, ενώθηκαν στην αποστασία αυτή. Ο λαός οδηγήθηκε μακριά από το Θεό, από τον ίδιο ακριβώς άνθρωπο που είχε άλλοτε ανατρέψει την ειδωλολατρία τους.ΠΠ 547.3

Λίγοι είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν τη βαθιά επιρροή που ασκούν τα λόγια και οι πράξεις τους. Πόσο συχνά τα λάθη των γονέων προξενούν καταστρεπτικά αποτελέσματα στα παιδιά τους και πολύ αργότερα στα παιδιά των παιδιών τους, ακόμη και μετά τον χαμό τους! Ο καθένας ασκεί μια ορισμένη επιρροή στους άλλους και θεωρείται υπεύθυνος για τα α-ποτελέσματα της επιρροής αυτής. Τα λόγια και οι πράξεις έχουν αποτελεσματική δύναμη, και το απώτερο μέλλον θα δείξει τις συνέπειες της ζωής μας στη γη αυτή. Η εντύπωση που σχηματίζεται από τα λόγια και τα έργα μας, θα αντενεργήσει ασφαλώς επάνω μας είτε με ευλογία είτε με κατάρα. Η σκέψη αυτή δημιουργεί ένα επιβλητικό δέος για τη ζωή και θα πρέπει να μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Η ταπεινή προσευχή μας οδηγεί στη σοφία Του.ΠΠ 547.4

Εκείνοι που κατέχουν υψηλές θέσεις είναι δυνατόν να παρασύρουν τους άλλους. Ακόμη και οι σοφότεροι πλανώνται. Οι δυνατότεροι μπορούν να παραπατήσουν και να σκοντάψουν. Χρειάζεται το μονοπάτι μας να φωτίζεται αδιάκοπα από το φως του Ουρανού. Η μόνη μας ασφάλεια έγκειται στο να εμπιστευόμαστε απόλυτα την πορεία που ακολουθούμε σε Εκείνον που είπε: «Ακολούθει Μοι.»ΠΠ 547.5

Μετά το θάνατο του Γεδεών «δεν ενεθυμήθησαν οι υιοί Ισραήλ Κύριον τον Θεόν αυτών, τον σώσαντα αυτούς εκ της χειρός πάντων των εχθρών αυτών κυκλόθεν. Και δεν έκαμον έλεος εις τον οίκον του Ιεροβάαλ Γεδεών, αναλόγως προς πάντα τα αγαθά, τα οποία έκαμεν εις τον Ισραήλ.» Λησμονώντας όλα όσα χρωστούσαν στο κριτή και απελευθερωτή τους Γεδεών, ο λαός του Ισραήλ ανακήρυξε βασιλιά το νόθο γιο του, Αβιμέλεχ. ο Αβιμέλεχ προκειμένου να στηρίξει τη δύναμή του δολοφόνησε όλα τα νόμιμα παιδιά του Γεδεών εκτός από ένα.ΠΠ 548.1

Όταν οι άνθρωποι αποβάλλουν το φόβο του Θεού, απέχουν πολύ λίγο από την απομάκρυνση από την εντιμότητα και την ακεραιότητα. Η εκτίμηση της ευσπλαχνίας του Κυρίου οδηγεί στην εκτίμηση εκείνων οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν ως όργανα για να κάνουν καλό στο λαό Του, όπως ο Γεδεών. Η απάνθρωπη τάση του Ισραήλ προς την οικογένεια του Γεδεών ήταν αναμενόμενη από ένα λαό που εκδήλωνε τόσο μεγάλη αχαριστία στο Θεό.ΠΠ 548.2

Ύστερα από το θάνατο του Αβιμέλεχ, η κυβέρνηση των κριτών πού είχαν το φόβο του Κυρίου, συνετέλεσε για ένα διάστημα στην αναχαίτιση της ειδωλολατρίας. Αργότερα όμως ο λαός επέστρεψε στις συνήθειες των ειδωλολατρικών εθνικοτήτων που ζούσαν γύρω τους. Ανάμεσα στις βόρειες ισραηλινές φυλές, οι θεοί των Σύτιων και οι Σιδωνίων είχαν πολυάριθμους προσκυνητές. Στις νοτιοδυτικές περιοχές, τα είδωλα των Φιλισταίων και στις ανατολικές τα ξόανα των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών είχαν στρέψει τις καρδιές των Ισραηλιτών από το Θεό των πατέρων τους.ΠΠ 548.3

Η αποστασία όμως γρήγορα έφερε την τιμωρία της. Οι Αμμωνίτες καθυπέταξαν τις ανατολικές φυλές και αφού πέρασαν τον Ιορδάνη, εισέβαλαν στα εδάφη των φυλών Ιούδα και Εφραίμ. Προς τα δυτικά οι Φιλισταίοι προχώρησαν από την πεδινή τους έκταση πλάι στη θάλασσα και επιδόθηκαν σε εμπρησμούς και λεηλασίες προς κάθε κατεύθυνση.ΠΠ 548.4

Για άλλη μια φορά ο λαός του Ισραήλ φάνηκε εγκαταλειμμένος στη δύναμη των άσπονδων εχθρών. Πάλι ο λαός ζήτησε βοήθεια από Εκείνον τον οποίον είχαν εγκαταλείψει και είχαν προσβάλει. «Εβόησαν οι υιοί Ισραήλ προς τον Κύριον, λέγοντες, Ημαρτήσαμεν εις Σε, διότι εγκατελίπομεν τον Θεόν ημών, και ελατρεύσαμεν τους Βααλείμ.» Η λύπη τους όμως αυτή δε γέννησε την πραγματική μετάνοια. Ο λαός θρηνούσε για τα βάσανα που τους είχαν προξενήσει οι αμαρτίες τους και όχι για τη στέρηση της τιμής προς το Θεό που η παράβαση του άγιου νόμου Του είχε προκαλέσει. Η πραγματική μετάνοια επισημαίνει περισσότερο από τη λύπη για την αμαρτία. Σημαίνει αποφασιστική στροφή από την αμαρτία.ΠΠ 548.5

Ο Κύριος τους απάντησε με κάποιον από τους προφήτες Του: «Δεν σας ελύτρωσα Εγώ από των Αιγυπτίων, και από των Αμορραίων, από των υιών Αμμών, και από των Φιλισταίων; Οι Σιδώνιοι έτι, και οι Αμαληκίται, και οι Μωαβίται σας κατέθλιψαν. Και εβοήσατε προς Εμέ και Εγώ σας ελύτρωσα εκ της χειρός αυτών, αλλά σεις Με εγκατελίπετε και ελατρεύσατε άλλους θεούς. Διά τούτο δεν θέλω σας λυτρώσει πλέον. Υπάγετε και βοήσατε προς τους θεούς τους οποίους εκλέξατε. Αυτοί ας σας λυτρώσωσιν εν τω καιρώ της αμηχανίας σας.»ΠΠ 549.1

Αυτά τα σοβαρά και φοβερά λόγια φέρνουν στο νου μια άλλη σκηνή, τη μεγάλη ημέρα της τελικής κρίσης. Αυτοί που απέρριψαν την ευσπλαχνία του Θεού και περιφρόνησαν τη χάρη Του, θα έρθουν πρόσωπο προς πρόσωπο με τη δικαιοσύνη Του. Στο δικαστήριο εκείνο οφείλουν να απολογηθούν πώς διατέθηκαν τα χαρισμένα ταλέντα του χρόνου, τα χρήματα και η ευφυΐα στην υπηρεσία των θεών του σύγχρονου κόσμου.ΠΠ 549.2

Εγκατέλειψαν τον πραγματικό και στοργικό Φίλο τους για να α-κολουθήσουν το δρόμο των ανέσεων και των κοσμικών απολαύσεων. Κάποτε είχαν την πρόθεση να επιστρέψουν στο Θεό, αλλά ο κόσμος με τις τρέλες του και με τις απάτες του απέσπασε την προσοχή τους. Οι ανόητες διασκεδάσεις, η περηφάνια στο ντύσιμο, η αχαλίνωτη όρεξη σκλήρυναν την καρδιά και νάρκωσαν τη συνείδηση σε σημείο που η φωνή της αλήθειας δεν μπορούσε να ακουστεί. Παραμέλησαν το καθήκον. Έβλεπαν με επιπολαιότητα πράγματα ανυπολόγιστης αξίας μέχρι που χάθηκε κάθε επιθυμία για θυσία από την καρδιά. Μια θυσία για χάρη Εκείνου ο οποίος πρόσφερε τόσα στον άνθρωπο. Τον καιρό του θερισμού όμως θα θερίσουν ότι έσπειραν. Ο Κύριος λέει:ΠΠ 549.3

«Εγώ έκραζον και σεις δεν υπηκούετε, εξέτεινον την χείρα Μου και ουδείς προσείχεν, αλλά κατεφρονείτε πάσας τας συμβουλάς Μου, και τους ελέγχους Μου δεν εδέχεσθε . . . Όταν ο φόβος σας επέλθη ως ερήμωσις, και η καταστροφή σας εφορμήση ως ανεμοστρόβιλος, όταν η θλίψις και η στενοχώρια έλθωσιν εφ’υμάς, τότε θέλουσι Με επικαλεσθή, αλλά δεν θέλω αποκριθή, επιμόνως θέλουσι Με εκζητήσει, αλλά δεν θέλουσι Με ευρεί. Διότι εμίσησαν την γνώσιν, και τον φόβον του Κυρίου δεν έκλεξαν, δεν ηθέλησαν τας συμβουλάς Μου, κατεφρόνησαν πάντας τους ελέγχους Μου. Διά τούτο θέλουσι φάγει από των καρπών της οδού αυτών, και θέλουοι χορτασθή από των κακοβουλιών αυτών.» «Όστις όμως ακούη Εμού, θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία και θέλει ησυχάζει, μη φοβούμενος κακόν.» (Παρ. 1:24-31,33).ΠΠ 549.4

Τότε ταπεινώθηκαν οι Ισραηλίτες μπροστά στο Θεό. «Και απέβαλον τους θεούς τους ξένους εκ μέσου αυτών, και ελάτρευσαν τον Κύριον.» Η γεμάτη αγάπη καρδιά του Θεού σπλαχνίστηκε - «ευσπλαχνίσθη η ψυχή Αυτού εις την δυστυχίαν του Ισραήλ.» Ω, η μακρόθυμη ευσπλαχνία του Θεού μας! Όταν ο λαός Του απέβαλε τις αμαρτίες που τον είχαν απομακρύνει από Αυτόν, εισάκουσε τις προσευχές τους και άρχισε να ενεργεί αμέσως για αυτούς. Ένας απελευθερωτής παρουσιάστηκε στο πρόσωπο του Ιεφθάε, ενός Γαλααδίτη που πολέμησε τους Αμμωνίτες και κατέστρεψε αποτελεσματικά τη δύναμή τους. Δεκαοκτώ μέχρι τότε χρόνια ο λαός του Ισραήλ υπέφερε από την καταδυνάστευση των εχθρών του. Όμως και πάλι το μάθημα που διδάχτηκε με τα παθήματα, το λησμόνησε.ΠΠ 550.1

Αφού ο λαός Του επέστρεψε στις κακές συνήθειες, ο Κύριος τους άφησε να καταπιεστούν πάλι από τους δεινούς εχθρούς τους, τους Φιλισταίους. Πολλά χρόνια ταλαιπωρήθηκαν και μάλιστα κατά καιρούς υποδουλώθηκαν από το άγριο και φιλοπόλεμο έθνος. Είχαν αναμειχθεί με τους ειδωλολάτρες, είχαν ενωθεί στις διασκεδάσεις και στη θρησκευτική λατρεία τους μέχρι που έγιναν ένα με αυτούς στις σκέψεις και στις επιδιώξεις. Τότε οι υποκριτικοί αυτοί φίλοι του Ισραήλ έγιναν οι πιο άσπονδοι εχθροί τους, προσπαθώντας με κάθε μέσο να επιφέρουν την καταστροφή τους.ΠΠ 550.2

Όπως ο λαός του Ισραήλ, έτσι και οι Χριστιανοί συχνά υποχωρούν στην επιρροή του κόσμου και συμμορφώνονται με τις αρχές και τις συνήθειές του για να συνάψουν φιλία με τους απίστους. Στο τέλος όμως θα φανεί ότι οι θεωρούμενοι φίλοι είναι οι πιο επικίνδυνοι εχθροί. Η Γραφή διδάσκει με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει εναρμόνιση μεταξύ του λαού του Θεού και του κόσμου. «Μη θαυμάζετε, αδελφοί μου, αν ο κόσμος σάς μισή.» Ο Σωτήρας μας λέει: «Εξεύρετε ότι Εμέ πρότερον υμών εμίσησεν.» (ΑΊωάν. 3:13, Ιωάν. 15:18). Κρυμμένος με το κάλυμμα επίπλαστης φιλίας, ο Σατανάς εργάζεται με σκοπό να σαγηνεύσει το λαό του Θεού, παρασύροντάς τους στην αμαρτία. Έτσι θα τους χωρίσει από Αυτόν. Αφού χάσουν τον Υπερασπιστή τους, τότε οδηγεί τους πράκτορές του να στραφούν εναντίον τους και επιδιώκει την ολοκλήρωση της καταστροφής τους.ΠΠ 550.3