Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Πατριάρχες και Προφήτες

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 56—Ο Ηλει και οι Γιοι του

    (Βασίζεται στο βιβλίο Α', Σαμουήλ, κεφ. 2:12-36)ΠΠ 569.1

    Ο Ηλεί ήταν ιερέας και κριτής του Ισραήλ. Κατείχε τις δύο πιο περίοπτες και υπεύθυνες θέσεις μεταξύ του λαού του Θεού. Σαν άτομο εκλεγμένο από το Θεό για τα άγια καθήκοντα της ιεροσύνης και τοποθετημένος ως ανώτατη δικαστική αυθεντία της χώρας, θεωρούταν παράδειγμα προς μίμηση. Ασκούσε επίσης μεγάλη επιρροή στις φυλές του Ισραήλ. Παρόλο όμως ότι ήταν ταγμένος να διοικήσει το λαό του, δεν μπόρεσε να διοικήσει το σπιτικό του.ΠΠ 569.2

    Ο Ηλεί ήταν πολύ ανεκτικός πατέρας. Αποζητώντας τη γαλήνη και την ανενόχλητη ζωή, δε χρησιμοποίησε την εξουσία του για να επανορθώσει τις κακές συνήθειες και τα πάθη των παιδιών του. Αντί να διαπληκτίζεται και να τα τιμωρεί, υποχωρούσε στις απαιτήσεις τους και τα άφηνε να ενεργούν όπως ήθελαν. Αντί να θεωρεί τη διαπαιδαγώγηση των γιων του μια από τις πιο σημαντικές ευθύνες του, έδωσε μικρή σημασία στο ζήτημα αυτό.ΠΠ 569.3

    Ο ιερέας και κριτής του Ισραήλ δεν είχε αφεθεί στο σκότος όσον αφορά το καθήκον του περιορισμού και του ελέγχου των παιδιών που ο Θεός του είχε εμπιστευθεί. Ο Ηλεί αποστρεφόταν αυτό το καθήκον επειδή προσέκρουε στη θέληση των γιων του και θα έπρεπε να τους τιμωρήσει. Χωρίς να υπολογίσει τις τρομερές συνέπειες που θα επακολουθούσαν την τακτική του, ανεχόταν οτιδήποτε επιθυμούσαν να κάνουν τα παιδιά του, παραμελώντας το έργο να τους καταστήσει κατάλληλους για την υπηρεσία του Θεού και για τα καθήκοντα της ζωής.ΠΠ 569.4

    Για τον Αβραάμ ο Θεός είχε πει: «Γνωρίζω αυτόν, ότι θέλει διατάξει προς τους υιούς αυτού, και προς τον οίκον αυτού, μεθ’εαυτόν, και θέλουσι φυλάξει την οδόν του Κυρίου διά να πράττωσι δι- καιοσύνην και κρίσιν.» (Γέν. 18:19). Ο Ηλεί επέτρεψε στα παιδιά του να τον διευθύνουν. Ο πατέρας έγινε υποτελής στα παιδιά.ΠΠ 569.5

    Η κατάρα της παράβασης ήταν καταφανής στη διαφθορά και στην αμαρτία που χαρακτήριζε την τακτική των γιων του. Δεν είχαν καμιά πραγματική εκτίμηση για το χαρακτήρα του Θεού ή για την ιερότητα του νόμου Του. Η υπηρεσία Του ήταν για αυτούς κάτι το κοινό. Από την παιδική ηλικία τους είχαν εξοικειωθεί με το αγιαστήριο και με τη λειτουργία του. Αντί όμως να γίνουν πιο ευσεβείς, είχαν χάσει κάθε συναίσθηση της αγιότητάς του και της σημασίας του. Ο πατέρας δεν είχε διορθώσει την έλλειψη σεβασμού για την πατρική εξουσία, ούτε είχε αναχαιτίσει την ασέβεια τους για την ιερή υπηρεσία του αγιαστηρίου. Όταν έφθασαν στην ανδρική ηλικία ήταν γεμάτοι από τους θανατηφόρους καρπούς του σκεπτικισμού και της ανταρσίας.ΠΠ 570.1

    Αν και τελείως ακατάλληλοι για το υπούργημα αυτό, διορίστηκαν ιερείς του αγιαστηρίου για να λειτουργούν την παρουσία του Κυρίου. Ο Θεός είχε δώσει σαφέστατες οδηγίες σχετικά με την προσφορά των θυσιών. Οι αμαρτωλοί αυτοί άνδρες εξακολουθούσαν να δείχνουν την αδιαφορία τους για την εξουσία στα πλαίσια της λειτουργίας του Θεού και δεν έδιναν σημασία στον κανονισμό των προσφορών οι οποίες έπρεπε να αποδίδονται με τον πιο ιεροπρεπή τρόπο.ΠΠ 570.2

    Οι θυσίες επειδή σκιαγραφούσαν το θάνατο του Χριστού, είχαν μελετηθεί έτσι ώστε να διατηρούν στις καρδιές των ανθρώπων την πίστη για τον αναμενόμενο Λυτρωτή. Για αυτό είχε πολύ μεγάλη σημασία η αυστηρή τήρηση των οδηγιών που είχαν δοθεί για αυτές. Οι ειρηνικές προσφορές ήταν μια ιδιαίτερη έκφραση ευγνωμοσύνης στο Θεό. Στις θυσίες αυτές μόνο το πάχος έπρεπε να καεί επάνω στο θυσιαστήριο. Μια ορισμένη μερίδα ήταν προορισμένη για τους ιερείς. Το μεγαλύτερο μέρος επιστρεφόταν σε αυτόν που πρόσφερε τη θυσία για να φαγωθεί από αυτόν και τους φίλους του σε ένα τελετουργικό συμπόσιο. Με αυτό τον τρόπο οι καρδιές όλων έπρεπε να στραφούν με πίστη και ευγνωμοσύνη προς τη μεγάλη Θυσία που θα σήκωνε την αμαρτία του κόσμου.ΠΠ 570.3

    Οι γιοι του Ηλεί, αντί να αναγνωρίσουν την ιεροπρέπεια της συμβολικής υπηρεσίας, σκέπτονταν μόνο πώς να τη χρησιμοποιήσουν για να ευχαριστηθούν οι ίδιοι. Μη μένοντας ικανοποιημένοι με την επιτρεπόμενη για αυτούς μερίδα της ειρηνικής προσφοράς, απαιτούσαν και άλλη πρόσθετη μερίδα. Ο μεγάλος αριθμός με τον οποίο προσφέρονταν οι θυσίες αυτές στις ετήσιες ιεροτελεστίες, έδινε στους ιερείς την ευκαιρία να πλουτίσουν σε βάρος του λα- ού. Όχι μόνο απαιτούσαν περισσότερο από ό,τι είχαν το δικαίωμα, αλλά αρνούντο και να περιμένουν μέχρι να καεί το πάχος ως προσφερόμενη θυσία στο Θεό. Επέμεναν να ζητούν τη μερίδα της αρέσκειάς τους και αν συναντούσαν άρνηση, απειλούσαν να την πάρουν με τη βία.ΠΠ 570.4

    Αυτή η ασέβεια των ιερέων σε λίγο στέρησε τη λατρεία από την ιερή και επίσημη έννοιά της και «οι άνθρωποι απεστρέφοντο την θυσίαν του Κυρίου.» Δεν απεβλέπαν ως έπρεπε στη μεγάλη αντιτυπική Θυσία, δεν την αναγνώριζαν καν πια. «Διά τούτο η αμαρτία των νέων ήτο μεγάλη σφόδρα ενώπιον του Κυρίου.»ΠΠ 571.1

    Οι άπιστοι αυτοί ιερείς παρέβαιναν ακόμη και το νόμο του Θεού και κηλίδωναν το ιερό λειτούργημά τους με τις ποταπές και ανήθικες πράξεις τους. Παρόλα αυτά, εξακολουθούσαν να μολύνουν με την παρουσία τους το αγιαστήριο του Θεού. Πολύς λαός, αγανακτισμένος από την αισχρή διαγωγή του Οφνεί και του Φινεές, έπαψαν να πηγαίνουν στον καθορισμένο τόπο λατρείας. Έτσι, η λατρεία την οποία είχε διατάξει ο Θεός, περιφρονήθηκε και παραμελήθηκε επειδή είχε συνταυτισθεί με τις αμαρτίες ασεβών ανθρώπων. Ταυτόχρονα, εκείνοι που είχαν ροπή προς το κακό, έπαιρναν θάρρος για να αμαρτάνουν. Ασέβεια, ανηθικότητα ακόμη και ειδωλολατρία, κυριαρχούσαν σε ανησυχητικό βαθμό.ΠΠ 571.2

    Ο Ηλεί έκανε μεγάλο λάθος που επέτρεψε να προσφέρουν οι γιοι του τις υπηρεσίες τους στο ιερό λειτούργημα. Δικαιολογώντας τη διαγωγή τους για τον ένα ή τον άλλο λόγο, τυφλώθηκε ως προς τις αμαρτίες τους. Τελικά όμως έφθασε σε ένα αδιέξοδο όπου δεν μπορούσε περισσότερο να κλείσει τα μάτια του μπροστά στα κρίματα των παιδιών του. Ο λαός παραπονέθηκε για τις βιαιοπραγίες τους και ο αρχιερέας αισθάνθηκε θλίψη και απελπισία. Δεν τόλμησε να σιγήσει περισσότερο.ΠΠ 571.3

    Οι γιοι του όμως είχαν μεγαλώσει σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό τους και τώρα δεν τους ενδιέφερε για κανέναν άλλον. Έβλεπαν την κατάθλιψη του πατέρα τους, αλλά οι σκληρές καρδιές τους δεν ένιωθαν συγκίνηση. Άκουγαν τις ήπιες παραινέσεις του αλλά αυτές δεν τους έκαναν εντύπωση, ούτε και άλλαξαν την αμαρτωλή στάση τους παρά το γεγονός ότι είχαν ειδοποιηθεί για τις συνέπειες που θα είχαν οι αμαρτίες τους.ΠΠ 571.4

    Αν ο Ηλεί είχε φερθεί προς τους ασεβείς γιους του όπως τους άρμοζε, θα έπρεπε να είχαν καθαιρεθεί από τα ιερατικά τους καθήκοντα και να είχαν υποστεί τη θανατική ποινή. Φοβούμενος όμως την καταισχύνη και την καταδίκη του κοινού εναντίον τους, τους κρατούσε ακόμη στις ιερότατες και εμπιστευτικές θέσεις που κατεί- χαν. Εξακολουθούσε να τους επιτρέπει να αναμειγνύουν τη διαφθορά τους με την άγια υπηρεσία του Θεού και να καταφέρουν ένα πλήγμα στον τομέα της αλήθειας που χρόνια ολόκληρα δεν μπόρεσαν να επουλώσουν. Όταν όμως ο κριτής του Ισραήλ αμέλησε το καθήκον του, ο Θεός ο ίδιος ανέλαβε να χειριστεί τα πράγματα.ΠΠ 571.5

    «Ήλθε δε άνθρωπός τις προς τον Ηλεί και είπε προς αυτόν, Ούτω λέγει ο Κύριος, Δεν απεκαλύφθην φανερά εις τον οίκον του πατρός σου, ότε αυτοί ήσαν εν τη Αιγύπτω εν τω οίκω του Φαραώ; Και δεν έκλεξα αυτόν εκ πασών των φυλών του Ισραήλ εις Εμαυτόν διά ιερέα, διά να κάμνη προσφοράς επί του θυσιαστηρίου Μου, να καίη θυμίαμα, να φορή εφόδ ενώπιόν Μου; και δεν έδωκα εις τον οίκον του πατρός σου πάσας τας διά πυρός προσφοράς των υιών Ισραήλ; Διά τί λακτίζετε εις την θυσίαν Μου και εις την προσφοράν Μου, την οποίαν προσέταξα να κάμνωσιν εν τω κατοικητηρίω Μου, και δοξάζεις τους υιούς σου υπέρ Εμέ, ώστε να παχύνησθε με το καλήτερον πασών των προσφορών του Ισραήλ του λαού Μου;ΠΠ 572.1

    Διά τούτο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ λέγει, Είπα βεβαίως ότι ο οίκος σου και ο οίκος του πατρός σου ήθελον περιπατεί ενώπιόν Μου έως αιώνος. Αλλά τώρα ο Κύριος λέγει, Μακράν απ’εμού, διότι τους δοξάζοντάς Με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντες Με θέλουσιν ατιμασθή ... Και θέλω ανεγείρει εις Εμαυτόν ιερέα πιστόν, πράττοντα κατά την καρδίαν Μου, και κατά την ψυχήν Μου, και θέλω οικοδομήσει εις αυτόν οίκον ασφαλή και θέλει περιπατεί ενώπιον του χριστού Μου εις τον αιώνα.»ΠΠ 572.2

    Ο Θεός κατέκρινε τον Ηλεί ότι τιμούσε τους γιους του περισσότερο από τον Κύριο. Ο Ηλεί επέτρεψε η προσφορά που είχε οριστεί από το Θεό για ευλογία του Ισραήλ να καταντήσει αποτρόπαιο έργο. Προτίμησε να ατιμάσει το άγιο έργο αντί να εκθέσει τους γιους του για τις ασεβείς και απαίσιες πράξεις τους.ΠΠ 572.3

    Όσοι ακολουθούν τις δικές τους προτιμήσεις, τυφλά αφοσιωμένοι στα παιδιά τους, επιτρέπουν στα παιδιά τους τα απολαμβάνουν τις φίλαυτες επιθυμίες τους. Επιπροσθέτως, τα παιδιά δεν κάνουν χρήση της εξουσίας που τους έδωσε ο Θεός για να επιτιμήσουν την αμαρτία και να διορθώσουν το κακό, φανερώνοντας ότι τιμούν τα ασεβή παιδιά τους περισσότερο από ότι τιμούν το Θεό. Νοιάζονται περισσότερο να περιφρουρήσουν την υπόληψή τους παρά να δοξάσουν το Θεό. Επιθυμούν μάλλον να ευχαριστήσουν τα παιδιά τους παρά να ευ- χαριστήσουν τον Κύριο και να απαλλάξουν τη λατρεία Του από κάθε εμφάνιση της αμαρτίας.ΠΠ 572.4

    Ο Θεός θεώρησε τον Ηλεί - σαν ιερέα και κριτή του Ισραήλυπεύθυνο για την ηθική και τη θρησκευτική υπόσταση του λαού Του και κατά κάποια ορισμένη έννοια, υπεύθυνο για το χαρακτήρα των παιδιών του. Όφειλε πρώτα να καταστείλει το κακό με ηπιότερα μέσα. Αν αυτά δεν έφερναν αποτέλεσμα, έπρεπε να εξαλείψει το σφάλμα παίρνοντας αυστηρότερα μέ-τρα. Προκάλεσε τη δυσμένεια του Θεού μη ελέγχοντας την αμαρτία και με τη μη εφαρμογή της δικαιοσύνης κατά του αμαρτωλού. Δεν ήταν δυνατόν ο Θεός να του εμπιστευθεί το καθήκον να διατηρήσει αγνό τον λαό του Ισραήλ.ΠΠ 573.1

    Αυτοί που δεν έχουν το θάρρος να ελέγξουν την αδικία ή που από νωθρότητα ή έλλειψη ενδιαφέροντος δεν καταβάλλουν πραγματική προσπάθεια να καθαρίσουν την οικογένεια ή την εκκλησία του Θεού, θεωρούνται υπεύθυνοι για το κακό που μπορεί να προκύψει εξαιτίας της αμέλειας του καθήκοντός τους. Είμαστε το ίδιο υπεύθυνοι για τις κακές πράξεις των άλλων που θα είχαμε τη δυνατότητα να τις καταστείλουμε ασκώντας την πατρική ή τη θρησκευτική εξουσία, σαν να ήταν δικές μας πράξεις.ΠΠ 573.2

    Ο Ηλεί δε διεύθυνε το σπιτικό του σύμφωνα με τους κανόνες του Θεού για τη διακυβέρνηση της οικογένειας. Ακολούθησε τη δική του κρίση. Ο μωρόπιστος πατέρας παρέβλεπε τα λάθη και τις αμαρτίες των γιων του όταν ήταν μικροί, με την κολακευτική ιδέα πως όταν θα μεγάλωναν, θα υπερνικούσαν τις κακές ροπές τους.ΠΠ 573.3

    Πολλοί κάνουν και τώρα το ίδιο λάθος. Νομίζουν ότι αυτοί ξέρουν ένα καλύτερο τρόπο για να αναθρέψουν τα παιδιά τους από εκείνον που ο Θεός έδωσε στο λόγο Του. Ενθαρρύνουν τις εσφαλμένες τάσεις τους με την αιτιολογία ότι είναι πολύ μικρά για να τιμωρηθούν. Λένε ότι πρέπει να περιμένουμε μέχρι να μεγαλώσουν ακόμη και να μπορούν να καταλάβουν. Έτσι, αφήνονται να δυναμώσουν οι κακές έξεις μέχρι που γίνονται δεύτερη φύση. Τα παιδιά μεγαλώνουν ανεξέλεγκτα, με ελαττώματα του χαρακτήρα που τους γίνονται ισόβια πληγή και τείνουν να αναπαραχθούν και σε άλλους.ΠΠ 573.4

    Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα για τις οικογένειες από παιδιά που κάνουν ότι τους αρέσει. Όταν οι γονείς φροντίζουν να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία των παιδιών τους και ανέχονται αυτά που ξέρουν ότι δεν είναι για το καλό τους, τα παιδιά σε λίγο χάνουν κάθε σεβασμό για τους γονείς τους, κάθε εκτίμηση για τη θεϊκή ή την ανθρώπινη εξουσία. Με αυτό τον τρόπο, οδηγούνται αιχ- μάλωτα στο θέλημα του Σατανά. Η επιρροή μιας κακώς διοικούμενης οικογένειας παίρνει μεγάλες διαστάσεις και είναι καταστρεπτική για ολόκληρη την κοινωνία. Συσσωρεύει ένα κύμα κακού που απειλεί την οικογένεια, την κοινότητα και το κράτος.ΠΠ 573.5

    Εξαιτίας της θέσης του, η επιρροή του Ηλεί ήταν μεγαλύτερη από ότι ενός κοινού ανθρώπου. Η οικογενειακή ζωή του ήταν προς μίμηση από όλο τον Ισραήλ. Τα ολέθρια αποτελέσματα της ράθυμης και μαλθακής τακτικής του παρουσιάστηκαν και σε χιλιάδες οικογένειες που σχηματίζονταν, μιμούμενες το παράδειγμά του. Όταν οι κακές συνήθειες των παιδιών επιτρέπονται ενώ οι γονείς παρουσιάζονται θρησκευόμενοι, η αλήθεια του Θεού εκτίθεται άσχημα.ΠΠ 574.1

    Η καλύτερη δοκιμή για τη χριστιανική υπόσταση μιας οικογένειας είναι το ποιόν του χαρακτήρα που δημιουργείται με την επιρροή της. Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα και από την πιο θετική διακήρυξη της ευσέβειας. Αν αυτοί που λένε ότι είναι θρησκευτικοί άνθρωποι δεν καταβάλουν σημαντικές, επίμονες και άοκνες προσπάθειες για να δημιουργήσουν μια σωστή οικογένεια, δείχνουν χαλαρότητα στη διοίκηση και ανεκτικότητα στις κακές επιθυμίες των παιδιών τους. Επαναλαμβάνοντας τις πράξεις του Ηλεί και καταισχύνουμε το έργο του Χριστού, φέρνοντας καταστροφή και στον ε-αυτό μας και στις οικογένειές μας.ΠΠ 574.2

    Όσο μεγάλη και να είναι η βλάβη της πατρικής αμέλειας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είναι δέκα φορές μεγαλύτερη όταν απαντάται στις οικογένειες εκείνων που είναι ταγμένοι δάσκαλοι του λαού. Όταν αυτοί δεν κατορθώνουν να κυβερνούν τα σπίτια τους, αποπλανούν πολλούς με το κακό τους παράδειγμα. Όσο πιο εμπιστευτικές θέσεις κατέχουν, τόσο περισσότερο ένοχοι είναι.ΠΠ 574.3

    Η υπόσχεση είχε δοθεί ότι ο οίκος του Ααρών θα βάδιζε παντοτινά ενώπιον του Κυρίου. Η υπόσχεση όμως είχε γίνει με τον όρο ότι θα καθιερώνονταν στο έργο του αγιαστηρίου με ευθύτητα καρδιάς και θα δόξαζαν για πάντα το Θεό. Δεν έπρεπε να υπηρετούν για τον εαυτό τους, ούτε να ακολουθούν τις διεστραμμένες τάσεις τους. Ο Ηλεί και οι γιοι του είχαν δοκιμαστεί και ο Κύριος τους βρήκε τελείως ακατάλληλους για την υψηλή θέση των ιερέων στην υπηρεσία Του. Και ο Κύριος δήλωσε: «Μακράν απ’Εμού.» Δεν μπορούσε να εκπληρώσει το καλό που ήθελε να τους κάνει, επειδή αυτοί απέτυχαν να εκτελέσουν το δικό τους μέρος.ΠΠ 574.4

    Το παράδειγμα αυτών που υπηρετούν σε ιερές ενασχολήσεις πρέπει να είναι τέτοιο που να εμπνέει στο λαό σεβασμό προς το Θεό και φόβο μη Τον προσβάλουν. Όταν άτομα που στέκονται «υ- πέρ του Χριστού» (Β', Κορ. 5:20) για να δώσουν στο λαό το άγγελμα της ευσπλαχνίας και της συμφιλίωσης, χρησιμοποιούν το ιερό τους κέλευσμα σαν κάλυμμα για εγωιστικές ή αισθησιακές απολαύσεις, γίνονται οι πιο αποτελεσματικοί πράκτορες του Σατανά.ΠΠ 574.5

    Σαν τον Οφνεί και το Φινεές γίνονται η αφορμή ώστε οι άνθρωποι «να αποστρέφονται την θυσίαν του Κυρίου». Μπορούν για ένα διάστημα να ακολουθούν την πορεία τους στα κρυφά. Όταν όμως τελικά ξεσκεπαστεί ο πραγματικός χαρακτήρας τους, η πίστη των ανθρώπων δέχεται τέτοιο τράνταγμα που συχνά καταλήγει να χάσουν την εμπιστοσύνη τους για τη θρησκεία. Στο νου τους αποτυπώνεται η υποψία για όλους εκείνους που λένε ότι κηρύττουν το λόγο του Θεού.ΠΠ 575.1

    Το μήνυμα εκείνου που ειλικρινά υπηρετεί το Χριστό, γίνεται αποδεκτό με αμφιβολία. Διαρκώς προβάλλεται το ερώτημα: «Μήπως αυτός δε θα φανεί όπως και ο άλλος που τον νομίζαμε τόσο άγιο και αποδείχθηκε τόσο διαφθαρμένος;» Έτσι, χάνει ο λόγος του Θεού τη δύναμη που ασκεί στις καρδιές των ανθρώπων.ΠΠ 575.2

    Στην επίπληξη που έκανε ο Ηλεί στους γιους του περιέχονται λόγια μεγάλης και τρομακτικής σημασίας - λόγια που καλά θα κάνει να σκεφτεί ο καθένας που βρίσκεται στην υπηρεσία των αγίων πραγμάτων: «Εάν αμαρτήση άνθρωπος εις άνθρωπον, θέλει ικεσία γίνεσθαι εις τον Θεόν υπέρ αυτού. Αλλ’εάν αμαρτήση εις τον Κύριον, τις θέλει ικετεύσει υπέρ αυτού;» Αν τα κρίματά τους έβλαπταν μόνο τους συνανθρώπους τους, ο κριτής θα μπορούσε να φέρει τη συμφιλίωση επιβάλλοντας μια ποινή και ζητώντας επανόρθωση. Με αυτό θα μπορούσαν να συγχωρηθούν οι φταίχτες. Αν δεν ήταν ένοχοι για κάποιο αλαζονικό αμάρτημα, μια θυσία για την αμαρτία θα μπορούσε να προσφερθεί σε αυτούς.ΠΠ 575.3

    Αλλά οι αμαρτίες τους ήταν τόσο συνυφασμένες με το ιερατικό τους λειτούργημα, προσφέροντας θυσία περί αμαρτιών στον Ύψιστο. Το έργο του Θεού ήταν τόσο μιαρό και ατιμωτικό στα μάτια του λαού, ώστε κανένας εξιλασμός δεν ήταν δυνατόν να γίνει δεκτός για αυτούς. Ο ίδιος ο πατέρας τους, παρά το γεγονός ότι ήταν αρχιερέας, δεν τόλμησε να μεσιτεύσει για αυτούς. Δεν μπορούσε να τους προστατεύσει από την οργή του αγίου Θεού. Από όλους τους αμαρτωλούς, οι χειρότεροι είναι εκείνοι που δείχνουν περιφρόνηση στα μέσα που ο Ουρανός προμήθευσε για την απολύτρωση του ανθρώπου, είναι οι «ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του Θεού και καταισχύνοντες.» (Εβρ. 6:6).ΠΠ 575.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents