Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Πατριάρχες και Προφήτες

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 7—Ο Σηθ και ο Ενωχ

    (Βασίζεται στο βιβλίο Γένεσις, κεφ. 4:25 - 6:2)ΠΠ 61.1

    Στον Αδάμ δόθηκε ένας άλλος γιος ως κληρονόμος της θεϊκής υπόσχεσης, κληρονόμος των πνευματικών πρωτοτοκίων. Το όνομα Σηθ που δόθηκε σε αυτόν το γιο σήμαινε «ιστάμενος» ή «αναπλήρωση» ή «αντί αυτού», επειδή όπως είπε και η μητέρα του: «Έδωκεν εις εμέ ο Θεός άλλο σπέρμα αντί του Άβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Κάιν.»ΠΠ 61.2

    Ο Σηθ είχε ευγενέστερο παράστημα από ότι ο Κάιν και ο Άβελ και έμοιαζε περισσότερο στον Αδάμ από ότι τα άλλα παιδιά. Είχε ευγενικό χαρακτήρα και ακολουθούσε τα ίχνη του Άβελ. Όμως δεν είχε κληρονομήσει περισσότερα φυσικά χαρίσματα από ότι είχε ο Κάιν. Για τη δημιουργία του Αδάμ διαβάζουμε: «Καθ’ ήν ημέραν εποίησεν ο Θεός τον Αδάμ, κατ’εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν». Αλλά μετά την πτώση ο άνθρωπος «εγέννησεν υιόν κατά την ομοίωσιν αυτού, κατά την εικόνα αυτού».ΠΠ 61.3

    Ενώ ο Αδάμ είχε πλασθεί αναμάρτητος καθ’ομοίωση του Θεού, ο Σηθ, όπως και ο Κάιν, κληρονόμησε την αμαρτωλή φύση των γονέων του. Έλαβε όμως και τη γνώση περί του Δημιουργού καθώς και τη διδασκαλία για τη δικαιοσύνη. Με τη θεϊκή χάρη υπηρέτησε και τίμησε το Θεό, εργάστηκε όπως θα εργαζόταν ο Άβελ αν είχε ζήσει. Είχε ως στόχο ζωής να οδηγήσει τις καρδιές των αμαρτωλών ανθρώπων στο σεβασμό και την υπακοή στο Δημιουργό τους.ΠΠ 61.4

    «Και εις τον Σηθ ομοίως εγεννήθη υιός, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ενώς. Τότε έγεινεν αρχή να ονομάζωνται με το όνομα του Κυρίου.» Οι πιστοί ανέκαθεν λάτρευαν τον Κύριο. Αλλά καθώς οι άνθρωποι πληθύνονταν, η διαφορά ανάμεσα στις δυο κατηγορίες γινόταν εμφανέστερη. Η μια τάξη εκδήλωνε ανεπιφύλακτα την αφοσίωσή της στο Θεό, ενώ η άλλη έδειχνε περιφρόνηση και ανυπακοή.ΠΠ 61.5

    Πριν από την πτώση, οι προπάτορές μας είχαν τηρήσει το καθιερωμένο Σάββατο στην Εδέμ. Μετά την εκδίωξή τους από τον Παράδεισο εξακολουθούσαν να το τηρούν. Είχαν γευθεί τον πικρό καρπό της ανυπακοής και είχαν μάθει αυτό που αργά ή γρήγορα θα μάθει καθένας που ποδοπατεί τις εντολές του Θεού. Θα μάθουν λοιπόν ότι τα θεϊκά προστάγματα είναι ιερά και αναλλοίωτα και ότι η τιμωρία της παράβασης είναι ανυπερθέτως επιβλητέα.ΠΠ 62.1

    Το Σάββατο το τίμησαν όλα τα παιδιά του Αδάμ που παρέμειναν πιστά στο Θεό. Ο Κάιν όμως και οι απόγονοί του δε σεβάσθηκαν την ημέρα της ανάπαυσης του Θεού. Διάλεξαν το δικό τους καιρό για δουλειά και για ανάπαυση, άσχετα από την εκφρασμένη εντολή του Κυρίου.ΠΠ 62.2

    Φέροντας την κατάρα του Θεού επάνω του, ο Κάιν απομακρύνθηκε από το πατρικό σπίτι του. Απαρχής είχε διαλέξει το επάγγελμα να καλλιεργεί τη Γη και αργότερα ίδρυσε μια πόλη στην οποία έδωσε το όνομα του πρεσβύτερου γιου του. Είχε απομακρυνθεί από την παρουσία του Κυρίου, είχε απορρίψει την υπόσχεση για τον αποκαταστημένο παράδεισο με σκοπό να αποζητήσει τα γήινα κτήματα και την απολαβή της κτυπημένης από την κατάρα της αμαρτίας, Γης.ΠΠ 62.3

    Με τη στάση του αυτή αποτελεί αφετηρία της μεγάλης εκείνης κατηγορίας ανθρώπων που λατρεύουν το Θεό αυτού του κόσμου. Όσον αφορά την κοσμική και υλιστική πρόοδο, οι απόγονοι του Κάιν διακρίθηκαν σε αυτή. Αγνόησαν όμως το Θεό και αντέδρασαν στα σχέδιά Του για τον άνθρωπο.ΠΠ 62.4

    Στο φονικό έγκλημα στο οποίο είχε πρωτοστατήσει ο Κάιν, ο Λάμεχ - ο πέμπτος στη γενεαλογική σειρά - προσέθεσε και την πολυγαμία. Ενώ έδειχνε επιδεικτικά την περιφρόνησή του για το Θεό, Τον αναγνώριζε μόνο για να εξασφαλιστεί ο ίδιος από την κατάρα που έδερνε τον Κάιν. Ο Άβελ είχε γίνει βοσκός, κατοικώντας μέσα σε σκηνές ή καλύβες, Οι απόγονοι του Σηθ ακολούθησαν την ίδια πορεία, λογαριάζοντας «ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης» και επιθυμώντας «καλητέραν (πατρίδα), τουτέστιν επουράνιον». (Εβρ. 11:13,16).ΠΠ 62.5

    Για ένα διάστημα οι δύο τάξεις των ανθρώπων διατηρήθηκαν χωριστά η μια από την άλλη. Η φυγή του Κάιν, ξεκινώντας από το αρχικό μέρος της εγκατάστασής τους, επεκτάθηκε στις πεδιάδες και στις κοιλάδες όπου κατοικούσαν οι απόγονοι του Σηθ. Οι τελευταίοι, προκειμένου να αποφύγουν τη μολυσματική επιρροή των άλλων, αποσύρθηκαν στα βουνά όπου κατοίκησαν.ΠΠ 62.6

    Όσο διάστημα διήρκεσε ο διαχωρισμός αυτός, διατήρησαν την αγνότητα της λατρείας του Θεού. Με το κύλισμα του χρόνου όμως, επιδίωξαν βαθμηδόν να ενωθούν με τους κατοίκους των κοιλάδων. Η ανάμειξη αυτή προξένησε τα χειρότερα δυνατά αποτελέσματα. Είδαν «οι υιοί του Θεού τας θυγατέρας των ανθρώπων ότι ήσαν ωραίαι». (Γεν. 6:2). Τα παιδιά του Σηθ, νιώθοντας να ελκύονται από την ομορφιά των θυγατέρων των απογόνων του Κάιν, δυσαρέστησαν το Θεό συνάπτοντας γάμους με αυτές.ΠΠ 63.1

    Πολλοί από τους λατρευτές του Θεού παρασύρθηκαν στην αμαρτία με τους πειρασμούς που παρουσιάζονταν διαρκώς μπροστά τους. Έτσι έχασαν τον ιδιάζοντα ιερόπρεπο χαρακτήρα τους. Η ανάμειξή τους με τους διαφθαρμένους τούς έκανε ίδιους με αυτούς τόσο στο πνεύμα όσο και στις πράξεις. Οι επιβαλλόμενοι από την έβδομη εντολή περιορισμοί αγνοήθηκαν, και «έλαβον εις εαυτούς γυναίκας εκ πασών όσας έκλεξαν».ΠΠ 63.2

    Οι απόγονοι του Σηθ «περιεπάτησαν εις την οδόν του Κάιν». Προσηλώθηκαν στην εφήμερη απόλαυση και ευημερία, και παραμέλησαν τις εντολές του Κυρίου. Οι άνθρωποι «γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν . . . αλλ’εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία». Για αυτό «παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν». (Ιούδα 11, Ρωμ. 1:21,28). Η αμαρτία μεταδόθηκε σε ολόκληρη τη Γη σαν θανατηφόρα λέπρα.ΠΠ 63.3

    Χίλια περίπου χρόνια έζησε ο Αδάμ μεταξύ των ανθρώπων, διαπιστώνοντας τα αποτελέσματα της αμαρτίας. Προσπάθησε ειλικρινά να αναχαιτίσει το ρεύμα του κακού. Είχε λάβει εντολή να διδάξει στους απογόνους του την οδό του Κυρίου και αποθησαύρισε με προσοχή όσα τού είχε αποκαλύψει ο Θεός και τα μετέδιδε στις επόμενες γενεές.ΠΠ 63.4

    Στα παιδιά του και στων παιδιών του τα παιδιά μέχρι την ένατη γενεά ο Αδάμ περιέγραψε την άγια κατάσταση των ανθρώπων μέσα στον Παράδεισο και τους επαναλάμβανε την ιστορία της πτώσης του. Τους μιλούσε για τις ταλαιπωρίες με τις οποίες ο Θεός τού είχε διδάξει την ανάγκη της αυστηρής τήρησης του νόμου Του και τους εξηγούσε την εύσπλαχνη πρόβλεψή Του για τη σωτηρία τους. Μολαταύτα, λίγοι ήταν εκείνοι που πρόσεχαν στα λόγια του. Πολλές φορές δεχόταν τις αυστηρές επιπλήξεις για το αμάρτημά του που βύθισε τους μεταγενεστέρους του σε τέτοια συμφορά.ΠΠ 63.5

    Η ζωή του Αδάμ ήταν ζωή θλίψης, ταπείνωσης και συντριβής. Φεύγοντας από την Εδέμ, η σκέψη ότι θα έπρεπε να πεθάνει, τον τρομοκρατούσε. Για πρώτη φορά αντιμετώπισε την πραγματικότη- τα του θανάτου όταν ο Κάιν, ο πρωτότοκος γιος του, έγινε ο φονιάς του αδελφού του. Βασανιζόμενος από βαθύτατες τύψεις για τη δική του αμαρτία και υφιστάμενος το διπλό πένθος με το θάνατο του Άβελ και την απόρριψη του Κάιν, ο Αδάμ ένιωθε να λυγίζει κάτω από το βάρος της αγωνίας.ΠΠ 63.6

    Παρακολουθούσε την ευρύτατα διαδεδομένη εξαχρείωση, η οποία τελικά έγινε αφορμή της καταστροφής του κόσμου με τον κατακλυσμό. Παρόλο που η καταδικαστική απόφαση που εξέδωσε ο Πλάστης εναντίον του φάνηκε στον Αδάμ αρχικά τρομερή, όταν παρατήρησε για χίλια χρόνια τα αποτελέσματα της αμαρτίας, ένιωσε τελικά ότι ήταν σπλαχνικό από μέρους του Θεού να θέσει τέρμα σε μια ζωή συμφοράς και λύπης.ΠΠ 64.1

    Παρά την ασέβεια του προκατακλυσμιαίου κόσμου, η γενιά εκείνη δεν αντιπροσώπευε, όπως συχνά θεωρήθηκε, μια χρονική περίοδο άγνοιας και βαρβαρότητας. Οι άνθρωποι είχαν στη διάθεσή τους την ευκαιρία να φθάσουν σε υψηλά επίπεδα ηθικών και διανοητικών επιτευγμάτων. Είχαν μεγάλη σωματική και διανοητική δύναμη και τα προνόμιά που απέκτησαν τόσο από τη θρησκευτική όσο και την επιστημονική γνώση ήταν ασυναγώνιστα.ΠΠ 64.2

    Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι επειδή ζούσαν πολλά χρόνια, αποκτούσαν πνευματική ωριμότητα αργά στη ζωή. Οι διανοητικές δυνάμεις τους αναπτύσσονταν νωρίς. Εκείνοι που είχαν το φόβο του Θεού και ζούσαν σύμφωνα με το θέλημά Του, εξακολουθούσαν να προοδεύουν σε γνώση και σοφία σε όλη τους τη ζωή τους. Αν σύγχρονοι διάσημοι πολυμαθείς συγκρίνονταν με άτομα συνομήλικα τους που έζησαν πριν από τον κατακλυσμό, θα φαίνονταν σημαντικά κατώτεροι τόσο στην πνευματική όσο και στη σωματική τους δύναμη.ΠΠ 64.3

    Καθώς ελαττώθηκε η ζωή του ανθρώπου και περιορίστηκε η φυσική του δύναμη, το ίδιο υστέρησε αυτός και στην πνευματική του ικανότητα. Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που επιδίδονται στις σπουδές για ένα χρονικό διάστημα που κυμαίνεται από είκοσι μέχρι πενήντα χρόνια. Ο κόσμος τους θαυμάζει για τις επιτεύξεις τους. Πόσο περιορισμένες είναι οι επιτεύξεις αυτές συγκρινόμενες με εκείνες των ανθρώπων, των οποίων οι πνευματικές και σωματικές ιδιότητες αναπτύσσονταν επί αιώνες!ΠΠ 64.4

    Είναι αλήθεια ότι οι σύγχρονοι λαοί πλεονεκτούν εποικοδομώντας επάνω στα επιτεύγματα των προγενεστέρων τους. Άτομα εξαιρετικής διάνοιας προγραμμάτισαν, μελέτησαν, έγραψαν και κληροδοτήσαν τα έργα τους στους μεταγενεστέρους. Υπό αυτή την άποψη ή ακόμη και υπό την ανθρώπινη απλώς εξετάζο- ντας γνώση,πόσο ανώτερα ήταν τα προνόμια των αρχαίων εκείνων ανθρώπων!ΠΠ 64.5

    Ανάμεσά τους είχαν για εκατοντάδες χρόνια εκείνον που είχε πλαστεί κατά την εικόνα του Θεού, εκείνον για τον οποίο ο ίδιος ο Θεός είχε αποφανθεί ότι ήταν «καλός λίαν», τον άνθρωπο στον οποίο ο Θεός είχε διδάξει όλη τη σοφία που αφορά στον υλικό κόσμο. Ο Αδάμ είχε μάθει από το Δημιουργό την ιστορία της δημιουργίας. Αυτός ο ίδιος παρέστη μάρτυρας σε γεγονότα εννέα ολόκληρων γενεών. Τη γνώση του αυτή τη μετέδωσε στους απογόνους του.ΠΠ 65.1

    Οι προκατακλυσμιαίοι δεν είχαν βιβλία, δεν είχαν γραπτά κατάστιχα. Παράλληλα όμως με τη φυσική και πνευματική τους δυναμικότητα, είχαν ισχυρή μνήμη, ικανή να αντιλαμβάνεται και να διατηρεί ότι τους μεταδιδόταν. Στη συνέχεια εκείνοι το μεταβίβαζαν στους απογόνους τους. Επί εκατοντάδες χρόνια υπήρχαν επτά γενεές που ζούσαν στον κόσμο ταυτόχρονα, έχοντας την ευκαιρία να αλληλοσυμβουλεύονται και να επωφελούνται από την κοινή γνώση και εμπειρία τους.ΠΠ 65.2

    Το προνόμιο που απήλαυσαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης, να αποκτήσουν δηλαδή την επίγνωση του Θεού μέσα από τα έργα Του δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ στην ίδια κλίμακα έκτοτε. Και όχι μόνο δεν ήταν μια εποχή πνευματικού σκότους, αλλά ήταν εποχή εξαιρετικού φωτός.ΠΠ 65.3

    Όλος ο κόσμος είχε την ευκαιρία να διδαχθεί από τον Αδάμ και εκείνοι που είχαν το φόβο του Θεού, είχαν επιπλέον το Χριστό και τους αγγέλους για δασκάλους τους. Είχαν ακόμη και τη σιωπηλή μαρτυρία της αλήθειας που παρουσίαζε ο κήπος του Θεού, ο οποίος εξακολουθούσε να βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους επί τόσους αιώνες.ΠΠ 65.4

    Στην αγγελοφρουρούμενη πύλη του Παραδείσου φανερωνόταν η δόξα του Θεού και εδώ έρχονταν οι πρώτοι προσκυνητές. Στο μέρος αυτό οικοδομούσαν τα θυσιαστήριά τους και πρόσφεραν τις προσφορές τους. Στο σημείο αυτό ο Κάιν και ο Άβελ είχαν φέρει τις προσφορές τους και ο Θεός είχε συμφωνήσει να επικοινωνήσει μαζί τους.ΠΠ 65.5

    Ο σκεπτικισμός δεν μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη της Εδέμ όσο διάστημα αυτή ήταν μπροστά στα μάτια τους, με την είσοδό της αποκλεισμένη από τους φρουρούς αγγέλους. Η σειρά διαδοχής της δημιουργίας, το θέαμα του κήπου, το ιστορικό των δύο δέντρων τόσο στενά συνδεδεμένων με την ανθρώπινη μοίρα, όλα αυτά αποτελούσαν αναντίρρητα γεγονότα. Η ύπαρξη, η ανώ- τατη εξουσία του Θεού και η υποχρέωση της τήρησης του νόμου Του συνιστούσαν αλήθειες που οι άνθρωποι δίσταζαν πολύ να αμφισβητήσουν όσο ο Αδάμ βρισκόταν ανάμεσά τους.ΠΠ 65.6

    Παρά την επικρατούσα παρανομία, υπήρχε μια αλληλοδιαδοχή πιστών ανθρώπων οι οποίοι, εξυψωμένοι και εξευγενισμένοι από την επικοινωνία τους με το Θεό, ζούσαν σαν να βρίσκονταν σε άμεση επαφή με τον Ουρανό. Ήταν άνθρωποι εξαιρετικής διάνοιας και θαυμαστών επιτευγμάτων. Είχαν μεγάλη και άμεση αποστολή: να αναπτύξουν ένα χαρακτήρα δικαιοσύνης, να διδάξουν ένα μάθημα αγιοσύνης όχι μόνο στους ανθρώπους της εποχής τους αλλά και στις επόμενες γενεές. Λίγοι μόνο από τους πλέον εξέχοντες αναφέρονται στη Γραφή. Ο Θεός όμως είχε πιστούς μάρτυρες, ειλικρινείς λατρευτές σε όλες γενικά τις εποχές.ΠΠ 66.1

    Για τον Ενώχ αναφέρεται ότι ήταν εξήντα πέντε χρόνων όταν απέκτησε ένα γιο. Κατόπιν βάδισε με το Θεό τριακόσια χρόνια. Κατά τα αρχικά αυτά χρόνια, ο Ενώχ αγάπησε το Θεό, Τον σεβάστηκε και τήρησε τις εντολές Του. Ήταν ένας από αυτούς που ανήκαν στην άγια διαδοχή, που διατήρησαν την πραγματική πίστη, που υπήρξαν πρόγονοι του υποσχόμενου σπέρματος.ΠΠ 66.2

    Από τα χείλη του Αδάμ είχε ακούσει τη θλιβερή ιστορία της πτώσης και τη χαρούμενη αφήγηση της θεϊκής χάρης που εκδηλώνεται στην υπόσχεση. Και βασίστηκε στον ερχομό του Λυτρωτή.ΠΠ 66.3

    Μετά τη γέννηση του πρωτότοκου γιου του, ο Ενώχ απέκτησε μια ανώτερη εμπειρία. Ήρθε σε πλησιέστερη ακόμη επαφή με το Θεό. Αναγνώρισε πληρέστερα την ευθύνη και τις υποχρεώσεις του ως τέκνο του Θεού. Όταν είδε την αγάπη του παιδιού για τον πατέρα του, την απλότητα της εμπιστοσύνης του για την πατρική προστασία, όταν ένιωσε τη βαθιά, τρυφερή λαχτάρα στην καρδιά του για τον πρωτότοκό του, έμαθε ένα πολύτιμο μάθημα της θαυμαστής αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους. Τότε προσέφερε το δώρο του Υιού Του και επίσης το μάθημα της εμπι-στοσύνης που τα τέκνα πρέπει να εκδηλώνουν στον ουράνιο Πατέρα τους.ΠΠ 66.4

    Η άπειρη, ασύλληπτη αγάπη του Θεού μέσω του Χριστού αποτελούσε το θέμα των στοχασμών του μέρα-νύχτα. Με όλη τη θέρμη της ψυχής του προσπάθησε να αποκαλύψει την αγάπη εκείνη στους ανθρώπους που ζούσε μαζί.ΠΠ 66.5

    Το ότι ο Ενώχ περπάτησε με το Θεό, δε σημαίνει ότι βρισκόταν σε έκσταση ή ότι έβλεπε συνεχώς οράματα. Σήμαινε ότι ήταν συνεχώς μαζί Του σε όλα τα καθήκοντα της καθημερινής ζωής του. Δεν έγινε ερημίτης, απο- συρμένος εντελώς από τον κόσμο, αλλά είχε ένα έργο να κάνει στον κόσμο για το Θεό. Στην οικογένειά του και στις σχέσεις του με τους λοιπούς ανθρώπους σαν σύζυγος, πατέρας, φίλος και πολίτης υπήρξε ο σταθερός και ακλόνητος δούλος του Κυρίου.ΠΠ 66.6

    Η καρδιά του ήταν σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου επειδή «δύνανται δύο να περιπατήσωσιν ομού, εάν δεν ήναι σύμφωνοι;» (Αμώς 3:3). Και η άγια αυτή συνοδοιπορία διήρκεσε τριακόσια χρόνια. Λίγοι είναι οι Χριστιανοί που θα προσπαθούσαν να γίνουν περισσότερο αφοσιωμένοι και σταθεροί αν ήξεραν ότι τους απέμεινε ελάχιστος χρόνος για να ζήσουν ή ότι ο ερχομός του Χριστού σύντομα θα λάμβανε χώρα. Η πίστη όμως του Ενώχ αυξανόταν και η αγάπη του βάθαινε με το πέρασμα των αιώνων.ΠΠ 67.1

    Ο Ενώχ ήταν άνθρωπος με ισχυρή, καλλιεργημένη διάνοια και με πλατιά γνώση. Είχε τιμηθεί με ιδιαίτερες αποκαλύψεις από μέρους του Θεού. Και όμως, παρά τη συνεχή επικοινωνία του με τον Ουρανό και παρά τη συναίσθηση του μεγαλείου και της τελειότητας που είχε διαρκώς μπροστά του, ήταν ένας από τους ταπεινότερους ανθρώπους. Όσο στενότερη επαφή είχε με το Θεό, τόσο βαθύτερα συνειδητοποιούσε τη δική του αδυναμία και ατέλεια.ΠΠ 67.2

    Καταλυπημένος με την αυξανόμενη ασέβεια των απίστων και φοβούμενος ότι η απιστία τους θα μπορούσε να μειώσει το σεβασμό του στο Θεό, ο Ενώχ απέφευγε τη διαρκή συναναστροφή με αυτούς και περνούσε πολύν καιρό απομονωμένος, αφοσιωμένος στην περισυλλογή και στην προσευχή. Με τον τρόπο αυτό περίμενε την παρουσία του Κυρίου να του αποκαλύψει μια σαφέστερη γνώση του θελήματος Του για να μπορέσει να το εκτελέσει. Για αυτόν η προσευχή ήταν η πνοή της ψυχής. Ζούσε μέσα στην ατμόσφαιρα αυτή του Ουρανού.ΠΠ 67.3

    Χρησιμοποιώντας τους αγίους αγγέλους, ο Θεός αποκάλυψε στον Ενώχ την πρόθεσή Του να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό και του παρουσίασε επίσης εκτενέστερα το απολυτρωτικό σχέδιο. Με προφητικό πνεύμα τον οδήγησε μέσα από τις γενεές που θα ζούσαν μετά τον κατακλυσμό και του φανέρωσε τα σημαντικά γεγονότα που σχετίζονταν με τη Δευτέρα παρουσία του Χριστού και με το τέλος του κόσμου.ΠΠ 67.4

    Ο Ενώχ ανησυχούσε για την κατάσταση των νεκρών. Είχε την εντύπωση ότι οι δίκαιοι και οι ασεβείς θα κατέληγαν εξίσου στο χώμα και ότι αυτό θα ήταν το τέλος τους. Δεν μπορούσε να δει τη ζωή των πιστών πέρα από τον τάφο. Με ένα προφητικό οραματισμό διδάχτηκε σχετικά με το θάνατο του Χριστού και του παρουσιά σθηκε ο ένδοξος ερχομός Του με την ακολουθία όλων των αγίων αγγέλων. Σκοπός του ήταν απολύτρωση του λαού Του από τον τάφο.ΠΠ 67.5

    Είδε επίσης τη διεφθαρμένη κατάσταση του κόσμου όταν ο Χριστός θα παρουσιαζόταν για δεύτερη φορά. Μια καυχησιάρικη, αλαζονική, ισχυρογνωμοσύνη γενιά θα αρνείτο και πάλι το μόνο Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό, θα ποδοπατούσε το νόμο Του και θα καταφρονούσε την εξιλαστική θυσία. Είδε τους δικαίους στεφανωμένους με δόξα και τιμή και τους ασεβείς να αποβάλλονται από την παρουσία του Κυρίου, καταστραμμένους από τη φωτιά.ΠΠ 68.1

    Ο Ενώχ έγινε κήρυκας δικαιοσύνης, γνωστοποιώντας στους ανθρώπους εκείνα που ο Θεός τού είχε αποκαλύψει. Όσοι είχαν το φόβο του Κυρίου, αναζητούσαν τον άγιο αυτόν άνθρωπο για να συμμετέχουν στις διδασκαλίες και στις προσευχές του.ΠΠ 68.2

    Εργαζόταν επίσης και δημόσια μεταδίδοντας τα μηνύματα του Θεού σε όλους όσους ήθελαν να ακούσουν τα προφητικά του λόγια. Το έργο του Ενώχ δεν περιοριζόταν αποκλειστικά στους απογόνους του Σηθ. Στο μέρος εκείνο όπου ο Κάιν ζήτησε να φύγει μακριά από τη θεϊκή παρουσία, ο προφήτης του Θεού έκανε γνωστές τις θαυμάσιες σκηνές που είχαν περάσει εμπρός από τα μάτια του. Διακήρυξε:ΠΠ 68.3

    «Ιδού, ήλθεν ο Κύριος με μυριάδας αγίων Αυτού, διά να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, διά πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών τα οποία έπραξαν, και διά πάντα τα σκληρά τα οποία ελάλησαν κατ’Αυτού αμαρτωλοί ασεβείς». (Ιούδα 14,15).ΠΠ 68.4

    Ήταν ένας ατρόμητος επικριτής της αμαρτίας. Ενώ κήρυττε την εν Χριστώ αγάπη του Θεού προς τους συγχρόνους του και τους εκλιπαρούσε να εγκαταλείψουν τις κακές τους συνήθειες, κατέκρινε την κυριαρχούσα ανομία προειδοποιώντας τους ανθρώπους της γενιάς του ότι θα πέσει οπωσδήποτε τιμωρία στους ενόχους. Το Πνεύμα του Χριστού ήταν εκείνο που μιλούσε μέσω του Ενώχ. Το Πνεύμα αυτό δεν εκδηλώνεται απλώς με λόγια αγάπης, με σπλαχνικότατα και ικεσίες. Οι άνθρωποι του Θεού δεν πρόφεραν μόνο μελιστάλακτα λόγια. Ο Θεός βάζει στην καρδιά και στα χείλη των απεσταλμένων Του λόγια έντονα και αιχμηρά σαν δίστομο μαχαίρι.ΠΠ 68.5

    Η δύναμη του Θεού που συνεργαζόταν με το δούλο Του, γινόταν αισθητή από αυτούς που τον άκουγαν. Η πλειονότητα όμως χλεύαζε το αξιοσήμαντο μήνυμα και επιδόθηκε με μεγαλύτερη θρασύτητα στις κακές συνήθειες. Οι δούλοι του Θεού μέλλουν να φέρουν ένα παρόμοιο μήνυμα στον κόσμο στις έσχατες ημέρες. Θα γίνει και αυτό επίσης δεκτό με απιστία και χλευασμό. Ο προκατα-κλυσμιαίος κόσμος απέρριψε τα προειδοποιητικά λόγια εκείνου που είχε βαδίσει με το Θεό. Έτσι και η τελευταία γενεά θα ειρωνευτεί τις προειδοποιήσεις των απεσταλμένων του Κυρίου.ΠΠ 68.6

    Με μια ζωή ενεργής υπηρεσίας, ο Ενώχ διατήρησε ακμαία την επικοινωνία του με το Θεό. Όσο μεγαλύτεροι και επιτακτικοί οι μόχθοι του, τόσο πιο επίμονες οι προσευχές του. Σε ορισμένα χρονικά διαστήματα εξακολουθούσε να αποσύρεται εντελώς από την κοινωνία. Αφού έμενε ένα διάστημα με το λαό, εργαζόμενος προς όφελός του λαού με τη διδασκαλία και το παράδειγμά του, ύστερα αποτραβιόταν για να περάσει λίγο καιρό στη μοναξιά, αισθανόμενος την πείνα και τη δίψα για την ουράνια εκείνη γνώση που μόνο ο Θεός μπορεί να χορηγήσει.ΠΠ 69.1

    Με αυτή την επικοινωνία ο Ενώχ κατόρθωνε να αντανακλά ολοένα περισσότερο την εικόνα του Θεού. Το πρόσωπό του έλαμπε με άγιο φως, το ίδιο εκείνο φως που έλαμπε στο πρόσωπο του Ιησού. Όταν επέστρεφε από τη θεϊκή εκείνη επικοινωνία, μέχρι και οι άθεοι παρατηρούσαν με δέος την ουράνια σφραγίδα αποτυπωμένη στο παρουσιαστικό του.ΠΠ 69.2

    Η κακία των ανθρώπων είχε φθάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποφασισθεί η εναντίον τους καταστροφή. Καθώς τα χρόνια διαδέχονταν το ένα το άλλο, τόσο περισσότερο φούσκωνε το κύμα της ανθρώπινης ενοχής, και τόσο σκοτεινότερα συγκεντρώνονταν τα σύννεφα της θεϊκής κρίσης.ΠΠ 69.3

    Ο Ενώχ όμως, ο μάρτυρας της πίστης, εξακολουθούσε να παραμένει σταθερός, προειδοποιώντας, παρακαλώντας, ικετεύοντας, προσπαθώντας να αναχαιτίσει το κύμα της ενοχής και να σταματήσει την ορμή της εκδίκησης. Αν και ο αμαρτωλός κόσμος που κυνηγούσε τις απολαύσεις, αγνοούσε τις προειδοποιήσεις του, αυτός είχε τη διαβεβαίωση της επιδοκιμασίας του Θεού και συνέχισε να αγωνίζεται πιστά εναντίον της διαδεδομένης αμαρτίας μέχρι που ο Θεός τον μετέθεσε στις αγνές χαρές του Ουρανού.ΠΠ 69.4

    Οι άνθρωποι της γενεάς εκείνης ειρωνεύονταν την ανοησία του ανθρώπου που δεν επιζητούσε να συγκεντρώσει χρυσάφι και ασήμι, ούτε να αποκτήσει περιουσία στον κόσμο αυτό. Η καρδιά όμως του Ενώχ ήταν στους επουράνιους θησαυρούς. Προσέβλεπε στην ουράνια εκείνη πόλη. Είχε ατενίσει στο Βασιλιά, μέσα στη δόξα Του στο μέσον της Σιών. Η σκέψη του, η καρδιά του, η συζήτησή του ήταν για τον Ουρανό. Όσο χειρότερη η επικρατούσα παρανομία, τόσο σφοδρότερη η επιθυμία του για την κατοικία του Θε- ού.Ενώ βρισκόταν ακόμη στη Γη, παρέμενε με την πίστη του μέσα στα πλαίσια του φωτός.«Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.» (Ματθ. 5:8)ΠΠ 69.5

    Επί τριακόσια χρόνια ο Ενώχ επιζητούσε την ψυχική αγνότητα. Μέρα με την ημέρα επιθυμούσε ένα στενότερο δεσμό. Όλο και στενότερη γινόταν η επικοινωνία με το Θεό, μέχρι που Αυτός τον πήρε κοντά Του. Είχε σταθεί στο κατώφλι του αιώνιου κόσμου, απέχοντας ένα βήμα από τη χώρα της μακαριότητας. Τώρα οι πύλες ανοίχθηκαν και η επί τόσα χρόνια συνοδοιπορία με το Θεό επάνω στη Γη συνεχίστηκε. Ο Ενώχ από τους πυλώνες διάβηκε στην αγία πόλη, ο πρώτος μεταξύ των ανθρώπων που μπήκε μέσα σε αυτή.ΠΠ 70.1

    Η απουσία του έγινε αισθητή στη Γη. Έλειψε η φωνή που ακουγόταν από μέρα σε μέρα να προειδοποιεί και να καθοδηγεί. Υπήρχαν μερικοί μεταξύ των δικαίων, όπως και μεταξύ των ασεβών, οι οποίοι παρέστησαν μάρτυρες της μετάθεσής του. Ελπίζοντας ότι θα είχε φερθεί σε κάποιο από τα γνωστά απόμακρα σημεία του, αυτοί που τον αγαπούσαν, επιδόθηκαν σε επισταμένη έρευνα σαν εκείνες που αργότερα έκαναν οι γιοι των προφητών για τον Ηλία. Οι προσπάθειες αυτές στέφτηκαν χωρίς αποτέλεσμα. Ανέφεραν ότι δε βρισκόταν πουθενά, επειδή ο Θεός τον είχε πάρει.ΠΠ 70.2

    Με τη μετάθεση του Ενώχ ο Κύριος σκόπευε να διδάξει ένα σπουδαίο μάθημα. Υπήρχε ο κίνδυνος να πέσουν οι άνθρωποι σε αποθάρρυνση εξαιτίας των τρομερών αποτελεσμάτων της αμαρτίας του Αδάμ. Πολλοί ήταν έτοιμοι να φωνάξουν: «Ποιο το όφελος αν φοβηθήκαμε το Θεό και φυλάξαμε τα προστάγματά Του, αφού η βαριά κατάρα έχει πέσει επάνω στη φυλή μας και ο θάνατος είναι η μοίρα όλων μας;»ΠΠ 70.3

    Οι οδηγίες όμως που ο Θεός έδωσε στον Αδάμ, εκείνες που ο Σηθ επανέλαβε και ο Ενώχ τις χρησιμοποίησε για παράδειγμα σάρωσαν την κατήφεια και το σκότος, προσφέροντας ελπίδα στον άνθρωπο. Καθώς ο θάνατος επήλθε με τον Αδάμ, έτσι θα έρθει η ζωή και η αθανασία με τον αναμενόμενο Λυτρωτή. Ο Σατανάς πίεζε τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι δεν υπήρχε ανταμοιβή για τους δικαίους, ούτε τιμωρία για τους ασεβείς και ότι ήταν αδύνατον να υπακούσουν οι άνθρωποι στις θεϊκές εντολές.ΠΠ 70.4

    Με την περίπτωση όμως του Ενώχ ο Θεός δηλώνει «ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας Αυτόν». (Εβρ. 11: 6). Δείχνει τι προτίθεται να κάνει για αυτούς που τηρούν τις εντολές Του.ΠΠ 70.5

    Οι άνθρωποι διδάχτηκαν ότι είναι δυνατόν να υπακούσουν στο νόμο του Θεού. Ότι και αν ακόμη ζούσαν ανάμεσα στους αμαρτωλούς και διαφθαρμένους, ήταν ικανοί με τη χάρη του Θεού να αντισταθούν στον πειρασμό και να γίνουν αγνοί και άγιοι. Στο παράδειγμα του Ενώχ διέκριναν τη μακαριότητα μιας τέτοιας ζωής. Η μετάθεσή του ήταν η μαρτυρία της αλήθειας της προφητείας του για τη μελλοντική ζωή με την αμοιβή της χαράς, της δόξας, της αθανασίας για τους νομοταγείς και της καταδίκης, της συμφοράς, του θανάτου για τους παραβάτες.ΠΠ 71.1

    «Διά πίστεως μετετέθη ο Ενώχ διά να μη ίδη θάνατον. . . επειδή προ της μεταθέσεως αυτού εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν.» Μέσα σε έναν κόσμο καταδικασμένο στην καταστροφή εξαιτίας της παρανομίας του, ο Ενώχ βίωσε μια ζωή τέτοιας στενής επικοινωνίας με το Θεό, ώστε δεν του επιτράπηκε να περιέλθει στη δύναμη του θανάτου. Ο θεάρεστος χαρακτήρας του προφήτη παριστάνει την κατάσταση της αγιοσύνης στην οποία πρέπει να φθάσουν αυτοί που είναι «οι ηγορασμένοι από της γης» (Εβρ. 11:5, Αποκ. 14:3) τον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Τότε, όπως και στον προκατακλυσμιαίο κόσμο, θα κυριαρχεί η ανομία.ΠΠ 71.2

    Ακολουθώντας τις κλίσεις της διαφθαρμένης καρδιάς τους και τις διδασκαλίες μιας απατηλής φιλοσοφίας, οι άνθρωποι θα επαναστατήσουν κατά της εξουσίας του Ουρανού. Αλλά, όπως ο Ενώχ, έτσι και ο λαός του Θεού θα επιζητεί την αγνότητα της ψυχής και την προσαρμογή στο θέλημά Του μέχρι που να αντανακλούν την ομοιότητα του Χριστού.ΠΠ 71.3

    Όπως ο Ενώχ, θα προειδοποιούν τον κόσμο για τη δευτέρα έλευση του Κυρίου και για τις τιμωρίες που θα ακολουθήσουν την παράβαση. Με την άγια συνομιλία τους και με το παράδειγμά τους θα καταδικάζουν τις αμαρτίες των ασεβών. Όπως ο Ενώχ μετατέθηκε στον Ουρανό πριν από την καταστροφή του κόσμου με νερό, έτσι οι ζώντες δίκαιοι θα μεταφερθούν από τη Γη πριν αυτή καταστραφεί με φωτιά.ΠΠ 71.4

    Ο απόστολος λέει:ΠΠ 71.5

    «Πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι.» «Επειδή Αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού.» «Θέλει σαλπίσει και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.» «Οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον. Έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απο μένομεν,θέλομεν αρπαχθή μετ’αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.» (Α', Κορ. 15:51,52. ΑΌεσ. 4:16-18).ΠΠ 71.6

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents