Κεφάλαιο 58—Τα Σχολεια των Προφητων

Ο ίδιος ο Θεός έδωσε οδηγίες για την εκπαίδευση των Ισραηλιτών. Η φροντίδα Του δεν περιοριζόταν στα θρησκευτικά τους ενδιαφέροντα. Οτιδήποτε επηρέαζε την πνευματική και τη σωματική τους υγεία, αποτελούσε επίσης θέμα της θείας Πρόνοιας και υπαγόταν στη σφαίρα του θεϊκού νόμου.ΠΠ 589.1

Ο Θεός είχε διατάξει τους Εβραίους να διδάξουν στα παιδιά τους τα προστάγματά Του και να γνωστοποιήσουν όλη την επικοινωνία Του με τους πατέρες τους. Αυτό ήταν ένα από τα ιδιαίτερα καθήκοντα όλων των γονέων, καθήκον που δεν μπορούσε να ανατεθεί σε άλλον. Αντί για τα ξένα χείλη, οι γεμάτες αγάπη καρδιές του πατέρα και της μητέρας ήταν εκείνες που έπρεπε να διδάξουν τα παιδιά τους. Όλα τα συμβάντα της καθημερινής ζωής έπρεπε να στρέφουν τη σκέψη γύρω από το Θεό.ΠΠ 589.2

Τα θαυμάσια έργα του Θεού κατά την απελευθέρωση του λαού Του και οι υποσχέσεις για τον αναμενόμενο Λυτρωτή έπρεπε να επαναλαμβάνονται συχνά από τις ισραηλινές οικογένειες. Η χρήση λεκτικών εικόνων και συμβόλων έκανε τα διδασκόμενα μαθήματα να συγκροτούνται καλύτερα στη μνήμη. Οι σημαντικές αλήθειες της Θείας Πρόνοιας και της μελλοντικής ζωής χαράζονται εντυπωσιακά μέσα στο παιδικό μυαλό. Είναι εκπαιδευμένο έτσι που να διακρίνει το Θεό τόσο στις σκηνές της φύσης, όσο και στα θεόπνευστα λόγια. Τα αστέρια του ουρανού, τα δένδρα και τα λουλούδια του αγρού, τα ψηλά βουνά και τα κελαριστά ρυάκια - όλα μιλούσαν για το Δημιουργό. Η ιεροπρεπής υπηρεσία των θυσιών, η λατρεία του αγιαστηρίου και τα λόγια των προφητών αποκάλυπταν το Θεό.ΠΠ 589.3

Έτσι είχε εκπαιδευθεί ο Μωυσής στο ταπεινό καλύβι της Γεσέν, ο Σαμουήλ από την πιστή Άννα, ο Δαβίδ στο ορεινό σπιτικό της Βηθλεέμ, ο Δανιήλ πριν οι σκηνές της αιχμαλωσίας τον χωρίσουν από το πατρικό σπίτι. Έτσι επίσης ήταν και η παιδική ζωή του Χριστού στη Ναζαρέτ και με τέτοια εκπαίδευση ο μικρός Τιμόθεος έμα- θε από τα χείλη της γιαγιάς του Λοίδας και της μητέρας του Ευνίκης για τις αλήθειες της Αγίας Γραφής, (δείτε Β', Τιμ. 1:5, 3:15).ΠΠ 589.4

Πρόσθετη φροντίδα για τη μόρφωση των νέων έγινε εφικτή με την ίδρυση των σχολείων των προφητών. Αν ένας νέος επιθυμούσε να ερευνήσει βαθύτερα τις αλήθειες του λόγου του Θεού και να ζητήσει την «άνωθεν σοφία» για να γίνει δάσκαλος στον λαό του Ισραήλ, τα σχολεία αυτά ήταν ανοιχτά για αυτόν. Τα σχολεία των προφητών είχαν ιδρυθεί από το Σαμουήλ για να χρησιμεύσουν ως φραγμός ενάντια στην επικρατούσα διαφθορά, για να παράσχουν τα μέσα για την ηθικοπνευματική ευημερία των νέων και να προάγουν τη μελλοντική ευτυχία του έθνους. Εφοδίασε, τα σχολεία αυτά με άτομα κατάλληλα να ενεργούν με το φόβο του Θεού ως ηγήτορες και σύμβουλοι.ΠΠ 590.1

Για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού ο Σαμουήλ συγκέντρωσε ομάδες νέων που ήταν ευλαβικοί, έξυπνοι και μελετηροί. Αυτοί ονομάστηκαν «υιοί των προφητών». Καθώς επικοινωνούσαν με το Θεό και μελετούσαν το λόγο Του και τα έργα Του, προστίθονταν στα φυσικά τους χαρίσματα και η «άνωθεν σοφία». Εκείνοι που τους δίδασκαν, δεν ήταν μόνο μυημένοι καλά στη θεϊκή αλήθεια, αλλά είχαν γευθεί οι ίδιοι την επικοινωνία με το Θεό και είχαν δεχτεί τα ιδιαίτερα χαρίσματα του Πνεύματός Του. Έχαιραν της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης του λαού τόσο για τις γνώσεις τους όσο και για την ευσέβειά τους.ΠΠ 590.2

Στην εποχή του Σαμουήλ υπήρχαν δύο τέτοια σχολεία, το ένα στη Ραμά - την πόλη όπου έζησε ο προφήτης και το άλλο στην Κιριάθιαρείμ όπου βρισκόταν η κιβωτός εκείνο τον καιρό. Περισσότερα σχολεία ιδρύθηκαν αργότερα.ΠΠ 590.3

Οι μαθητές των σχολείων αυτών συντηρούσαν τον εαυτό τους με την εργασία τους, καλλιεργώντας τη γη ή ασχολούμενοι με κάποια χειρονακτική εργασία. Στον στον λαό του Ισραήλ αυτό δεν ήταν ούτε παράξενο ούτε υποτιμητικό. Αντίθετα, θεωρείτο έγκλημα να αφήνουν τα παιδιά να μεγαλώνουν έχοντας άγνοια για χρήσιμη εργασία. Κατ’εντολή του Θεού, κάθε παιδί διδασκόταν μια τέχνη ακόμη και αν αυτό προοριζόταν για την ιεροσύνη. Πολλοί από τους θρησκευτικούς εκπαιδευτές συντηρούντο με τη χειρονακτική εργασία. Ο Παύλος και ο Ακύλας δεν ήταν λιγότερο ευυπόληπτοι επειδή κέρδιζαν τη ζήση τους με την τέχνη τους, την κατασκευή σκηνών.ΠΠ 590.4

Οι κυριότεροι τομείς σπουδών στα σχολεία αυτά ήταν ο νόμος του Θεού με τις εντολές που δόθηκαν στο Μωυσή, η θρησκευτική ιστορία, η ιερή μουσική και η ποίηση. Το σύστημα της διδαχής ήταν πολύ διαφορετικό από το σύστημα των θεολογικών σχολών των ημερών μας, από όπου πολλοί σπουδαστές αποφοιτούν με λιγότερη πραγματική επίγνωση του Θεού και θρησκευτική αλήθεια από ότι είχαν όταν ξεκίνησαν. Στα σχολεία του παλιού καιρού, το κυριότερο αντικειμενικό σκοπό αποτελούσε η εκμάθηση του θελήματος του Θεού και των καθηκόντων του ανθρώπου απέναντι Του. Στην καταχωρημένη ιερή ιστορία βρίσκονται χαραγμένα τα ίχνη του Κυρίου. Οι σπουδαίες αλήθειες που απεικόνιζαν οι τύποι, γίνονταν αντιληπτές και η πίστη μπορούσε να συλλάβει το επίκεντρο του όλου εκείνου συστήματος - τον Αμνό του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.ΠΠ 590.5

Καλλιεργείτο ένα πνεύμα καθιέρωσης. Οι μαθητές δε διδάσκονταν μόνο το καθήκον της προσευχής, αλλά διδάσκονταν πώς να προσεύχονται, πώς να πλησιάζουν το Δημιουργό τους, πώς να εξασκούν πίστη σε Αυτόν και πώς να καταλαβαίνουν και να εφαρμόζουν τις διδαχές του Αγίου Πνεύματος. Αγιασμένες διάνοιες έβγαζαν από το θησαυροφυλάκιο του Θεού καινούργια και παλιά πράγματα. Το Πνεύμα του Θεού εκδηλωνόταν με την προφητεία και με την ιερή υμνωδία.ΠΠ 591.1

Η μουσική διδασκόταν προκειμένου να εκπληρώσει κάποιον άγιο σκοπό, να εξυψώσει τις σκέψεις σε ό,τι είναι αγνό, ευγενικό και ανυψωτικό, να αφυπνίσει στην ψυχή την αφοσίωση και την ευγνωμοσύνη στο Θεό. Τι αντίθεση ανάμεσα στην αρχαία συνήθεια και στη χρήση στην οποία αφιερώνεται σήμερα η μουσική! Πόσοι χρησιμοποιούν το χάρισμα αυτό για να αναδείξουν τον εαυτό τους, αντί να δοξάσουν το Θεό! Η αγάπη της μουσικής οδηγεί τους απερίσκεπτους να ενωθούν με τους κοσμικούς σε κέντρα διασκεδάσεων, όπου ο Θεός έχει απαγορεύσει στα παιδιά Του να συχνάζουν. Έτσι, αυτό που είναι μεγάλη ευλογία όταν χρησιμοποιείται όπως πρέπει, γίνεται ένας από τους πιο επιτυχημένους σατανικούς παράγοντες με τους οποίους ο νους σαγηνεύεται μακριά από το καθήκον και από τη σκέψη των επουράνιων πραγμάτων.ΠΠ 591.2

Η μουσική αποτελεί μέρος της λατρείας του Θεού στις αυλές του Ουρανού, και πρέπει να προσπαθούμε με τους νέους ύμνους μας να πλησιάσουμε όσο το δυνατό περισσότερο στην αρμονία της επουράνιας χορωδίας. Η κατάλληλη εκγύμναση της φωνής είναι μια σημαντική πτυχή της μόρφωσης και δεν πρέπει να παραμελείται. Η υμνωδία στη λατρεία έχει την ίδια θέση με την προσευχή, αποτελώντας μέρος της θείας λειτουργίας. Η καρδιά πρέπει να καταλάβει το νόημα του ύμνου για να τον αποδώσει με την κατάλληλη έκφραση.ΠΠ 591.3

Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σε εκείνα τα σχολεία στα οποία δίδασκαν οι προφήτες του Θεού και τα σύγχρονα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα! Πόσο λίγα είναι τα σχολεία στα οποία δεν επικρατούν οι αρχές και οι συνήθειες του κόσμου! Παρατηρείται μια αξιοθρήνητη έλλειψη επιβαλλόμενων περιορισμών και απαιτούμενης πειθαρχίας. Η επικρατούσα άγνοια του λόγου του Θεού ανάμεσα σε μια κοινωνία που θέλει να ονομάζεται χριστιανική είναι ανησυχητική.ΠΠ 592.1

Επιφανειακές διαλέξεις και απλός συναισθηματισμός, εκλαμβάνονται ως διδασκαλία στον τομέα της ηθικής και της θρησκείας. Η δικαιοσύνη και το έλεος του Θεού, η ομορφιά της αγιοσύνης, η αναμφίβολη αμοιβή της ευπραγίας, η απεχθής φύση της αμαρτίας και η βεβαιότητα των τρομερών αποτελεσμάτων της, δεν αποτυπώνονται στη διάνοια των νέων. Κακές συναναστροφές μαθαίνουν στους νέους το δρόμο του εγκλήματος, του έκλυτου βίου και της ακολασίας.ΠΠ 592.2

Δεν υπάρχουν ορισμένα μαθήματα από τα οποία οι εκπαιδευτικοί της εποχής μας θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τα εβραϊκά σχολεία της αρχαιότητας; Ο Δημιουργός του ανθρώπου έχει λάβει πρόνοια για τη σωματική, την πνευματική και την ψυχική ανάπτυξή του. Επομένως, η πραγματική επιτυχία της μόρφωσης εξαρτάται από την πιστότητα με την οποία οι άνθρωποι εφαρμόζουν το σχέδιο του Δημιουργού.ΠΠ 592.3

Ο πραγματικά αντικειμενικός σκοπός της μόρφωσης είναι η επαναφορά της εικόνας του Θεού στην ψυχή. Αρχικά ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατά ομοιότητά Του. Τον προίκισε με ευγενικά χαρίσματα. Το μυαλό του λειτουργούσε κανονικά και όλες οι δυνάμεις της ύπαρξής του ήταν αρμονικές. Η πτώση όμως στην αμαρτία διαστρέβλωσε τα χαρίσματα αυτά.ΠΠ 592.4

Η αμαρτία παραμόρφωσε και σχεδόν έσβησε από τον άνθρωπο την εικόνα του Θεού. Για την επαναφορά της εικόνας αυτής εκπονήθηκε το σχέδιο της σωτηρίας και χορηγήθηκε η δοκιμαστική περίοδος στη ζωή του ανθρώπου. Η αποκατάσταση του ανθρώπου στην τελειότητα με την οποία αρχικά είχε δημιουργηθεί, αποτελεί τον μεγάλο αντικειμενικό σκοπό της ζωής, σκοπό που θεωρείται το θεμέλιο για όλους τους άλλους. Στην περίπτωση της εκπαίδευσης των νέων είναι το καθήκον τόσο των γονέων όσο και των δασκάλων να συμπράττουν με τη θεϊκή πρόθεση. Κάνοντας αυτό, γίνονται «συνεργοί του Θεού. » (Α', Κορ. 3:9).ΠΠ 592.5

Όλες οι διάφορες πνευματικές, σωματικές και ψυχικές ιδιότητες που κατέχει ο άνθρωπος έχουν χορηγηθεί από το Θεό με σκο- πό να χρησιμοποιηθούν έτσι ώστε να φθάσουν στο ανώτατο δυνατό σημείο της τελειότητας.ΠΠ 592.6

Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι καμιά εγωκεντρική και αποκλειστική καλλιέργεια επειδή τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Θεού, την ομοιότητα του οποίου πρέπει να αποκτήσουμε, είναι η καλοκαγαθία και η αγάπη. Κάθε ιδιότητα, το κάθε προσόν με το οποίο μας έχει προικίσει ο Δημιουργός, πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη δόξα Του και για την ανύψωση των συνανθρώπων μας. Στη χρήση αυτή βρίσκεται η αγνότερη, η ευγενέστερη και η ευτυχέστερη εξάσκηση.ΠΠ 593.1

Αν στην αρχή αποδιδόταν η προσοχή που απαιτεί η σπουδαιότητά της, θα παρατηρούταν ριζική μεταλλαγή σε μερικές από τις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους. Αντί να υποκινούν την περηφάνια και την εγωκεντρική φιλοδοξία με την ενθάρρυνση της άμιλλας, οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να προσπαθούν να ενεργοποιούν την αγάπη για την καλοσύνη, την αλήθεια και την ομορφιά - να δημιουργούν την επιθυμία για την τελειότητα. Ο μαθητής θα έπρεπε να αναζητεί την ανάπτυξη των χαρισμάτων που έλαβε από το Θεό, όχι για να ξεπεράσει τους άλλους, αλλά για να εκπληρώσει την πρόθεση του Δημιουργού για να Του ομοιάσει. Αντί να καθοδηγείται από κοσμικά κριτήρια ή να υποκινείται από τον πόθο της αυτοεξύψωσης, κάτι που μειώνει και υποτιμά, ο νους θα πρέπει να οδηγείται στον Πλάστη με σκοπό να Τον γνωρίσει και να Του ομοιάσει.ΠΠ 593.2

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου, και επίγνωσις αγίων, φρόνησις.» Το μεγάλο έργο της ζωής είναι η οικοδόμηση του χαρακτήρα και η επίγνωση του Θεού. Οι αξίες αυτές είναι το θεμέλιο για κάθε πραγματική μόρφωση. Η μετάδοση της γνώσης αυτής και η διάπλαση του χαρακτήρα σύμφωνα με αυτή, θα έπρεπε να αποτελεί το βασικό σκοπό του έργου του εκπαιδευτικού. Ο νόμος του Θεού είναι η αντανάκλαση του χαρακτήρα Του. Για αυτό ο ψαλμωδός λέει: «Πάντα τα προστάγματά Σου είναι δικαιοσύνη» και «εκ των εντολών Σου έγεινα συνετός.» (Παρ. 9:10, Ψαλμ. 119:172,104). Ο Θεός μάς έχει αποκαλυφθεί με το λόγο Του καθώς και με τα έργα της δημιουργίας. Με τη Βίβλο καθώς και με το βιβλίο της φύσης οφείλουμε να αποκτήσουμε την επίγνωση του Θεού.ΠΠ 593.3

Για το πνεύμα, είναι νόμος να προσαρμόζεται βαθμηδόν με τα θέματα με τα οποία συνηθίζει να ασχολείται. Αν καταπιάνεται μόνο με δευτερεύοντα ζητήματα, μικραίνει και εξασθενεί. Αν δεν ποτέ καλείται να αντιμετωπίσει δύσκολα προβλήματα με δραστηριότητα, σε ορισμένο διάστημα θα χάσει τη δύναμη να αναπτυχθεί. Στην εκπαιδευτική δύναμη, η Γραφή δεν έχει όμοιό της. Μέσα στο λόγο του Θεού ο νους ανακαλύπτει θέματα για τις πιο βαθιές σκέψεις, για τις πιο ευγενικές επιδιώξεις. Η Βίβλος είναι η πιο διδακτική ιστορία που κατέχουν οι άνθρωποι. Προήλθε δροσερή από την πηγή της αιώνιας αλήθειας και το θεϊκό χέρι διαφύλαξε την αγνότητά της στο διάβα των αιώνων. Χύνει φως στο απόμακρο παρελθόν που μάταια προσπαθεί η ανθρώπινη διερεύνηση να εισχωρήσει.ΠΠ 593.4

Στο λόγο του Θεού παρατηρούμε τη δύναμη που έθεσε τα θεμέλια της Γης και εξέτεινε τους Ουρανούς. Μόνο σε αυτή μπορούμε να ανακαλύψουμε την ιστορία της φυλής μας, αμόλυντη από την ανθρώπινη προκατάληψη και την ανθρώπινη υπεροψία. Σε αυτή έχουν καταχωρηθεί οι αγώνες, οι ήττες και οι νίκες των μεγαλύτερων ανθρώπων που γνώρισε ποτέ αυτός ο κόσμος. Σε αυτή εκτυλίσσονται τα μεγάλα προβλήματα του καθήκοντος και του προκαθορισμού.ΠΠ 594.1

Το παραπέτασμα που χωρίζει τον ορατό κόσμο από τον αόρατο σηκώνεται και παρατηρούμε τη διαμάχη των αντίθετων δυνάμεων του καλού και του κακού από την πρώτη παρείσφρηση της αμαρτίας μέχρι τον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Όλα αυτά δεν είναι παρά η αποκάλυψη του χαρακτήρα του Θεού. Ατενίζοντας ευλαβικά τις αλήθειες που παρουσιάζονται στο λόγο του, ο νους του μαθητή έρχεται σε επικοινωνία με τον άπειρο νου του Θεού. Μια τέτοια μελέτη όχι μόνο θα εκλεπτύνει και θα εξευγενίσει το χαρακτήρα, αλλά είναι αδύνατον και να μη διαστείλει και να μην αναζωογονήσει τις πνευματικές δυνάμεις.ΠΠ 594.2

Η διδασκαλία της Βίβλου ασκεί ζωτική επίδραση στην ευημερία του ανθρώπου σε ό,τι σχετίζεται με αυτή τη ζωή. Αποκαλύπτει τις αρχές που αποτελούν το θεμέλιο λίθο της ευτυχίας ενός έθνους - αρχές με τις οποίες συνδέεται η ευημερία της κοινωνίας και οι οποίες διασφαλίζουν την οικογένεια, αρχές χωρίς τις οποίες κανείς δεν μπορεί να εξασκήσει την χρησιμότητα, την ευτυχία και την εκτίμηση σε αυτή τη ζωή ή να μπορεί να ελπίζει να εξασφαλίσει τη μελλοντική, αθάνατη ζωή.ΠΠ 594.3

Δεν υπάρχει καμιά φάση της ανθρώπινης εμπειρίας για την οποία η διδαχή της Βίβλου να μην αποτελεί ουσιαστική προκατάρτιση. Όταν μελετάται και εφαρμόζεται ο λόγος του Θεού, θα αποδώσει στον κόσμο ανθρώπους με ισχυρότερο και ενεργητικότερο μυαλό από ότι η λεπτομερέστερη εφαρμογή όλων των θεμάτων που περικλείει η ανθρώπινη φιλοσοφία. Θα αποδώσει ανθρώπους ισχυρό και σταθερό χαρακτήρα με οξυδέρκεια και ευθυκρισία - ανθρώπους που να είναι τιμή στο Θεό και ευλογία στον κόσμο.ΠΠ 594.4

Η μελέτη των φυσικών επιστημών πρέπει επίσης να μας φέρει στην επίγνωση του Δημιουργού. Στην ολότητά της η πραγματική επιστήμη δεν είναι παρά η ερμηνεία του έργου που επιτέλεσε το χέρι του Θεού στον υλικό κόσμο. Με την έρευνά της η επιστήμη φέρει στην επιφάνεια απλώς καινούριες αποδείξεις της σοφίας και της δύναμης του Θεού. Όταν κατανοούνται όπως πρέπει τόσο το βιβλίο της φύσης όσο και ο γραπτός λόγος, μας κάνουν να γνωριστούμε με το Θεό, διδάσκοντάς μας κάτι από τους σοφούς και ευεργετικούς νόμους με τους οποίους εργάζεται.ΠΠ 595.1

Ο σπουδαστής πρέπει να καθοδηγείται να διακρίνει το Θεό σε όλα τα έργα της δημιουργίας. Οι διδάσκοντες πρέπει να μιμηθούν το παράδειγμα του μεγάλου Δασκάλου ο οποίος αντλούσε παραδείγματα από τις γνώριμες σκηνές της φύσης που απλοποιούσαν τις διδαχές Του και αποτυπωνόταν βαθύτερα στο νου των ακροατών Του.ΠΠ 595.2

Τα πουλιά που κελαηδούσαν στα πυκνόφυλλα κλαδιά, τα α-γριολούλουδα της πεδιάδας, τα επιβλητικά δένδρα, οι φρουτοπαραγωγικές περιοχές, ο φυτρωμένος σπόρος, τα χερσοτόπια, ο ήλιος που γέρνει στη δύση του βάφοντας τον ουρανό με τις χρυσές ακτίνες του, όλα χρησίμευαν σαν μέσα διδαχής. Συνέδεε τα ορατά έργα του Πλάστη με τα λόγια της ζωής που μιλούσε, ώστε οποτεδήποτε τα αντικείμενα αυτά παρουσιάζονταν στα μάτια των ακροατών Του, οι σκέψεις τους να στρέφονται στα μαθήματα της αλήθειας με τα οποία τα είχε συσχετίσει.ΠΠ 595.3

Η αποτύπωση της Θεότητας όπως εκδηλώνεται στις σελίδες του θεόπνευστου λόγου, παρουσιάζεται επάνω στα ψηλά βουνά, στις καρπερές πεδιάδες, στην πλατιά και βαθιά θάλασσα. Τα αντικείμενα της φύσης μιλούν στον άνθρωπο για την αγάπη του Δημιουργού. Μας έχει συνδέσει με τον εαυτό Του με αναρίθμητα τεκμήρια στον Ουρανό και στη Γη. Ο κόσμος αυτός δεν είναι μόνο γεμάτος με λύπη και αθλιότητα. «Ο Θεός είναι αγάπη», είναι γραμμένο επάνω σε κάθε μισάνοιχτο μπουμπούκι, επάνω στα πέταλα του κάθε λουλουδιού, επάνω σε κάθε φύλλο γρασιδιού.ΠΠ 595.4

Παρόλο που η κατάρα της αμαρτίας έκανε τη Γη να βλαστήσει βάτα και αγκάθια, λουλούδια φυτρώνουν όμως στα βάτα και τα τριαντάφυλλα καλύπτονται από αγκάθια. Όλα τα φυσικά αντικείμενα μαρτυρούν την τρυφερή, πατρική φροντίδα του Θεού μας και την επιθυμία Του να κάνει τα παιδιά Του ευτυχισμένα. Οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις Του δεν αποβλέπουν απλά στο να επιδεικνύουν την εξουσία Του αλλά έχει υπόψη Του με καθετί που κάνει, την ευημερία των τέκνων Του. Δε ζητάει από αυτά να απαρνηθούν τίποτε που θα ήταν για το συμφέρον τους αν το κρατούσαν.ΠΠ 595.5

Η γνώμη που επικρατεί σε μερικές κοινωνικές τάξεις ότι η θρησκεία δε συντελεί στην υγεία ή στην ευτυχία αυτής της ζωής αποτελεί ένα από τα πιο επιζήμια λάθη. Η Γραφή λέει:ΠΠ 596.1

«Ο φόβος του Κυρίου φέρει ζωήν, και ο φοβούμενος Αυτόν θέλει πλαγιάσει κεχορτασμένος.» «Τίς είναι ο άνθρωπος όστις θέλει ζωήν, αγαπά ημέρας διά να ίδη καλόν; φύλαττε την γλώσσαν σου από κακού, και τα χείλη σου από του να λαλώσι δόλον. Έκκλινον από του κακού και πράττε το αγαθόν, ζήτει ειρήνην και κυνήγει αυτήν.» Τα λόγια της σοφίας «είναι ζωή εις τους ευρίσκοντας αυτά, και ίασις εις πάσαν αυτών την σάρκα.» (Παρ. 19:23, Ψαλμ. 34:12-14, Παρ. 4:22).ΠΠ 596.2

Η πραγματική θρησκεία εναρμονίζει τον άνθρωπο με τους φυσικούς, πνευματικούς και ηθικούς κανόνες του Θεού. Διδάσκει τον αυτοέλεγχο, την ηρεμία, την εγκράτεια. Η θρησκεία εξευγενίζει το νου, εκλεπτύνει τα αισθήματα και καθαγιάζει την ευθυκρισία. Καθιστά την ψυχή συμμέτοχη της αγνότητας του Ουρανού. Η εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην εξουσιάζουσα πρόνοια του Θεού μειώνει τα βάρη της αγωνίας και της έγνοιας. Γεμίζει την καρδιά με χαρά και ικανοποίηση τόσο στις εύκολες όσο και στις δύσκολες περιστάσεις.ΠΠ 596.3

Η θρησκεία τείνει άμεσα να προάγει την υγεία, να επιμηκύνει τη ζωή και να αυξήσει την απόλαυσή μας πέρα από όλες τις ευλογίες της. Ανοίγει στην ψυχή μια αστείρευτη πηγή ευτυχίας. Μακάρι όλοι όσοι δεν έχουν επιλέξει το Χριστό, να μπορούσαν να καταλάβουν ότι Εκείνος έχει να τους προσφέρει κάτι κατά πολύ καλύτερο από ότι αυτοί ζητούν για τον εαυτό τους.ΠΠ 596.4

Ο άνθρωπος προξενεί τη μεγαλύτερη ζημιά και αδικία στην ψυχή όταν σκέπτεται και ενεργεί αντίθετα προς το θέλημα του Θεού. Καμιά πραγματική χαρά δεν μπορεί να υπάρξει στο απαγορευμένο από Αυτόν μονοπάτι γιατί γνωρίζει τι είναι το καλύτερο και με αυτό τον τρόπο προγραμματίζει το καλό των δημιουργημάτων Του. Ο δρόμος της παρανομίας οδηγεί στην αθλιότητα και στην καταστροφή. Της σοφίας όμως «αι οδοί αυτής είναι τερπναί, και πάσαι αι τρίβοι αυτής ειρήνη.» (Παρ. 3:17).ΠΠ 596.5

Η φυσική και η θρησκευτική αγωγή που ασκείται στα σχολεία των Εβραίων, μπορεί να μελετηθεί με ενδιαφέρον. Η αξία της αγωγής αυτής δεν εκτιμάται. Υπάρχει ένας στενός συσχετισμός μεταξύ σώματος και πνεύματος,. Προκειμένου να φθάσουμε σε ένα υψηλό επίπεδο ηθικοπνευματικής επίτευξης, οι νόμοι που κυ- βερνούν τη φυσική μας υπόσταση, πρέπει να εφαρμόζονται και να αναπτύσσονται. Ποια μελέτη μπορεί να είναι σημαντικότερη για τους νέους από εκείνη που καταπιάνεται με το θαυμάσιο οργανισμό που ο Θεός μας έχει εμπιστευθεί και με τους νόμους με τους οποίους μπορεί να διατηρηθεί υγιής;ΠΠ 596.6

Σήμερα, όπως στις ημέρες του Ισραήλ, κάθε νέος πρέπει να διδαχτεί τις ενασχολήσεις της πρακτικής ζωής. Ο καθένας πρέπει να αποκτήσει γνώσεις σε έναν ορισμένο κλάδο χειρονακτικής εργασίας με την οποία, αν παραστεί ανάγκη, να μπορέσει να κερδίσει τη ζωή του. Αυτό είναι απαραίτητο όχι μόνο σαν μια διασφάλιση για τις αντιξοότητες της ζωής αλλά ασκεί επίδραση επάνω στη σωματική, πνευματική και ηθική ανάπτυξη. Ακόμη και σε περίπτωση που είναι βέβαιο ότι δε θα χρειαστεί να καταφύγει κανείς σε χειρονακτική εργασία για να συντηρηθεί, πρέπει να μάθει και πάλι όμως να εργάζεται. Χωρίς τη σωματική εξάσκηση, κανείς δεν μπορεί να έχει γερή κράση και σθεναρή υγεία. Το σύστημα μιας καλοπρογραμματισμένης δουλειάς δεν είναι λιγότερο σημαντικό για την εξασφάλιση ενός ακμαίου και δραστήριου νου και ενός ευγενικού χαρακτήρα.ΠΠ 597.1

Κάθε μαθητής πρέπει να αφιερώνει ένα μέρος της ημέρας σε δραστήρια εργασία. Έτσι αποκτούνται συνήθειες για εργατικότητα και ενθαρρύνεται το πνεύμα της αυτοδυναμίας, ενώ η νεολαία προφυλάσσεται από το κακό και τις φθοροποιές συνήθειες που συχνά απορρέουν από την αδράνεια. Όλο αυτό συμβαδίζει με τον πρωταρχικό σκοπό της διαπαιδαγώγησης επειδή εναρμονιζόμαστε με το Δημιουργό όταν ενθαρρύνουμε την εργατικότητα, την επιμέλεια και την αγνότητα.ΠΠ 597.2

Ας οδηγηθούν οι νέοι να καταλάβουν το σκοπό για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί: να τιμήσουν το Θεό και να ευεργετήσουν το συνάνθρωπό τους. Ας οδηγηθούν να δουν την τρυφερή αγάπη που ο ουράνιος Πατέρας έχει εκδηλώσει σε αυτούς, καθώς και τον υψηλό προορισμό για τον οποίο η ευταξία αυτής της ζωής πρόκειται να τους ετοιμάσει, την τιμή και τη δόξα να γίνουν παιδιά του Θεού. Χιλιάδες θα αποστραφούν με περιφρόνηση και απέχθεια τους ποταπούς, εγωκεντρικούς σκοπούς και τις ανόητες απολαύσεις που τους κρατούσαν μέχρι τότε απορροφημένους. Θα μάθαιναν να μισούν την αμαρτία και να την αποστρέφονται, όχι παρακινούμενοι μόνο από την ελπίδα της ανταμοιβής ή το φόβο της τιμωρίας, αλλά και από συναίσθηση της έμφυτης βδελυρότητάς της. Η αμαρτία εξαχρειώνει τις δοσμένες από το Θεό δυνάμεις τους, μια κηλίδα επάνω στη θεία ομοιότητα του ανθρωπισμού τους.ΠΠ 597.3

Ο Θεός δε ζητάει από τους νέους να περιορίσουν τις επιδιώξεις τους. Τα στοιχεία του χαρακτήρα που κάνουν τον άνθρωπο επιτυχημένο και τιμώμενο στην κοινωνία δε χρειάζεται να εκλείψουν. Στοιχεία όπως η ακατανίκητη επιθυμία για κάποιο μεγαλύτερο καλό, η ακατάβλητη θέληση, η άοκνη επιμονή, η σθεναρή προσπάθεια είναι απαραίτητα. Με τη χάρη του Θεού πρέπει να κατευθυνθούν σε αντικείμενα τόσο πολύ ανώτερα από τον απλό εγωισμό και τα πρόσκαιρα ενδιαφέροντα, όσο ανώτερος είναι ο Ουρανός από τη Γη. Η διαπαιδαγώγηση άρχισε στη ζωή αυτή και θα εξακολουθήσει και στη μέλλουσα ζωή.ΠΠ 598.1

Καθημερινά τα θαυμαστά έργα του Θεού, τα τεκμήρια της σοφίας και της δύναμής Του στη δημιουργία και στη συντήρηση του σύμπαντος, το ακατάληπτο μυστήριο της αγάπης και σοφίας Του στο σχέδιο της απολύτρωσης, θα αποκαλυφθούν στην αντίληψη με καινούργια ομορφιά. «Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε, και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν.» (Α', Κορ. 2:9).ΠΠ 598.2

Σε αυτή ακόμη τη ζωή μπορούμε να αποσπάσουμε φευγαλέες ματιές της παρουσίας Του και να έχουμε μια πρόγευση της επικοινωνίας με τον Ουρανό. Η ολοκλήρωση όμως της χαράς και της ευλογίας θα πραγματοποιηθεί μελλοντικά. Μόνο η αιωνιότητα μπορεί να αποκαλύψει το δοξασμένο προορισμό στον οποίο έχει τη δυνατότητα να φθάσει ο άνθρωπος όταν αποκατασταθεί στην εικόνα του Θεού.ΠΠ 598.3