Κεφάλαιο 62—Ο Δαβιδ Χριεται Βασιλιασ

(Βασίζεται στο βιβλίο Α', Σαμουήλ, κεφ. 16:1-13)ΠΠ 635.1

Μερικά μίλια προς τα νότια της Ιερουσαλήμ, «πόλεως του μεγάλου βασιλέως», βρίσκεται η Βηθλεέμ. Εκεί γεννήθηκε ο Δαβίδ, ο γιος του Ιεσσαί, πάνω από χίλια χρόνια πριν λικνισθεί στη φάτνη το βρέφος Ιησούς και πριν Το προσκυνήσουν οι μάγοι της Ανατολής. Αιώνες πριν τον ερχομό του Σωτήρα, ο Δαβίδ φύλαγε τα κοπάδια του που έβοσκαν στους λόφους γύρω από τη Βηθλεέμ με τη φρεσκάδα της νεανικής του ηλικίας. Το απλοϊκό βοσκόπουλο έψελνε τους αυτοσχέδιους ύμνους του και η μουσική της άρπας του συνόδευε γλυκά τη μελωδική νεανική φωνή του. Ο Κύριος είχε επιλέξει το Δαβίδ και στη μονήρη ποιμενική ζωή του τον προετοίμαζε για το έργο στο οποίο προγραμμάτιζε να τον καταστήσει μελλοντικά υπεύθυνο.ΠΠ 635.2

Ενώ ο Δαβίδ ζούσε έτσι αποτραβηγμένος την απλοϊκή ζωή του βοσκού, ο Θεός μίλησε για αυτόν στον προφήτη Σαμουήλ.ΠΠ 635.3

«Και είπε Κύριος προς τον Σαμουήλ, Έως πότε συ πενθείς διά τον Σαούλ, επειδή Εγώ απεδοκίμασα αυτόν από του να βασιλεύη επί τον Ισραήλ; γέμισον το κέρας σου έλαιον, και ύπαγε. Εγώ σε αποστέλλω προς τον Ιεσσαί τον Βηθλεεμίτην, διότι προέβλεψα εις Εμαυτόν βασιλέα μεταξύ των υιών αυτού . . . Λάβε μετά σου δάμαλιν, και ειπέ, Ήλθον να θυσιάσω προς τον Κύριον. Και κάλεσον τον Ιεσσαί εις την θυσίαν, και Εγώ θέλω φανερώσει προς σε τί θέλεις κάμει. Και θέλεις χρίσει εις Εμέ όντινα σοι είπω. Και έκαμεν ο Σαμουήλ εκείνο το οποίον είπεν ο Κύριος, και ήλθεν εις Βηθλεέμ. Ετρόμαξαν δε οι πρεσβύτεροι της πόλεως εις την συνάντησιν αυτού, και είπον, Εν ειρήνη έρχεσαι; Ο δε είπεν, Εν ειρήνη.»ΠΠ 635.4

Οι πρεσβύτεροι προσκλήθηκαν στη θυσία και ο Σαμουήλ κάλεσε επίσης τον Ιεσσαί και τους γιους του. Ο βωμός στήθηκε και η θυσία ετοιμάστηκε. Όλη η οικογένεια του Ιεσσαί ήταν παρούσα εκτός από το Δαβίδ, το νεότερο γιο, που είχε μείνει να φυλάγει τα πρόβατα επειδή δεν ήταν φρόνιμο να αφεθούν απροστάτευτα.ΠΠ 635.5

Όταν τελείωσε η θυσία και πριν τη συμμετοχή στο θυσιαστικό συμπόσιο, ο Σαμουήλ άρχισε την προφητική επιθεώρηση των γιων του Ιεσσαί με το αρχοντικό παρουσιαστικό τους. Ο Ελιάβ ήταν ο μεγαλύτερος στην ηλικία και έμοιαζε περισσότερο από τους άλλους στο Σαούλ, τόσο στο παράστημα όσο και στην ομορφιά. Τα λεπτά χαρακτηριστικά και η όμορφη κορμοστασιά του τράβηξαν την προσοχή του προφήτη. Παρατηρώντας ο Σαμουήλ το αριστοκρατικό του παράστημα, σκέφθηκε, «βεβαίως έμπροσθεν του Κυρίου είναι ο κεχρισμένος Αυτού», και περίμενε τη θεϊκή συγκατάθεση για να τον χρίσει.ΠΠ 636.1

Αλλά ο Θεός δεν πρόσεχε την εξωτερική όψη. Ο Ελιάβ δεν είχε το φόβο του Θεού. Αν είχε κληθεί στο θρόνο, θα γινόταν ένας περήφανος και απαιτητικός κυβερνήτης. Ο λόγος του Κυρίου στο Σαμουήλ ήταν:ΠΠ 636.2

«Μη επιβλέψης εις την όψιν αυτού, ή εις το ύψος του αναστήματος αυτού, επειδή απεδοκίμασα αυτόν, διότι δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος, διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν.»ΠΠ 636.3

Καμιά εξωτερική ομορφιά δεν μπορεί να συστήσει την καρδιά στο Θεό. Η σύνεση και η υπεροχή που παρουσιάζει ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά εκφράζουν την ανθρώπινη ομορφιά. Η εσωτερική αξία και η ψυχική ανωτερότητα καθορίζει αν θα μας αποδεχθεί ο Κύριος των δυνάμεων. Πόσο βαθιά συναίσθηση της αλήθειας πρέπει να έχουμε όταν κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους! Από το λάθος του Σαμουήλ μπο-ρούμε να διδαχθούμε πόσο μάταιη είναι η εκτίμηση που βασίζεται στην ομορφιά του προσώπου ή στη θεωρία του αναστήματος.ΠΠ 636.4

Μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο ανίκανη είναι η ανθρώπινη σοφία να κατανοήσει τα μυστικά της καρδιάς ή να καταλάβει τις βουλές του Θεού, χωρίς την ιδιαίτερη διαφώτιση από τον Ουρανό. Οι σκέψεις και οι τρόποι του Θεού όσον αφορά στα πλάσματά Του, ξεπερνούν τον περιορισμένο μας νου. Μπορούμε όμως να είμαστε βέβαιοι ότι τα παιδιά Του θα κατορθώσουν να καταλάβουν τη θέση για την οποία κατέχουν τα προσόντα, όντας ικανά να εκτελέσουν ακριβώς το έργο που τους έχει ανατεθεί. Πρέπει όμως να υποταγούν στο θέλημα του Θεού, ώστε τα καλο-προαίρετα σχέδιά Του να μη ματαιωθούν από τη διεστραμμένη ανθρώπινη συμπεριφορά.ΠΠ 636.5

Αφού ο Σαμουήλ επιθεώρησε τον Ελιάβ, στη συνέχεια επιθεώρησε με τη σειρά τα έξι αδέλφια του. Ο Κύριος όμως δεν υπέδειξε την επιλογή Του σε κανέναν από αυτούς. Με εναγώνια προσμονή ο Σαμουήλ είχε παρατηρήσει τον τελευταίο νέο. Ο προφήτης απορημένος βρέθηκε σε αμηχανία. Ρώτησε τον Ιεσσαί: «Ετελείωσαν τα παιδία;» Ο πατέρας απάντησε: «Μένει έτι ο νεώτερος και ιδού ποιμαίνει τα πρόβατα.» Ο Σαμουήλ έδωσε εντολή να τον καλέσουν, λέγοντας: « Δεν θέλομεν καθήσει εις την τράπεζαν εωσού έλθη ενταύθα.»ΠΠ 637.1

Ο μονήρης βοσκός ξαφνιάστηκε από την πρόσκληση του μηνυτή που ανήγγειλε ότι ο προφήτης είχε έρθει στη Βηθλεέμ και έστειλε να τον καλέσει. Αναρωτήθηκε κατάπληκτος γιατί ο προφήτης και κριτής του Ισραήλ ήθελε να τον δει, αλλά υπάκουσε στην κλήση χωρίς χρονοτριβή. «Ήτο δε ξανθός και ευόφθαλμος, και ωραίος την όψιν.» Καθώς ο Σαμουήλ αντίκρισε ευχαριστημένος το όμορφο αρρενωπό και σεμνό βοσκόπουλο, η φωνή του Κυρίου απευθύνθηκε στον προφήτη λέγοντας: «Σηκώθητι, χρίσον αυτόν, διότι ούτος είναι.»ΠΠ 637.2

Ο Δαβίδ είχε αποδειχθεί γενναίος και πιστός στα ταπεινά καθήκοντα του βοσκού. Τώρα ο Κύριος τον είχε επιλέξει για αρχηγό του λαού Του. «Τότε έλαβεν ο Σαμουήλ το κέρας του ελαίου, και έχρισεν αυτόν εν τω μέσω των αδελφών αυτού, και επήλθε Πνεύμα Κυρίου επί τον Δαβίδ από της ημέρας εκείνης και εφεξής.» Ο προφήτης, έχοντας εκπληρώσει το προσδιορισμένο καθήκον του, επέστρεψε στη Ραμά με αναπαυμένη καρδιά.ΠΠ 637.3

Ο Σαμουήλ δεν είχε κάνει γνωστή τη φύση της παραγγελίας του ούτε ακόμη και στην οικογένεια του Ιεσσαί. Η τελετή του χρίσματος του Δαβίδ είχε γίνει στα κρυφά. Αυτή ήταν μια γνωστοποίηση για το νεαρό σχετικά με τον υψηλό προορισμό που τον περίμενε. Η γνωστοποίηση έπρεπε να τον εμπνέει να παραμείνει πιστός στην πρόθεση του Θεού παρά τις εμπειρίες και τους κινδύνους των μελλοντικών χρόνων της ζωής του.ΠΠ 637.4

Η μεγάλη τιμή που απονεμήθηκε στο Δαβίδ δεν τον συνάρπασε. Παρά την υψηλή θέση που έμελλε να καταλάβει, εξακολουθούσε σιωπηλά να κάνει τη δουλειά του, περιμένοντας ικανοποιημένος την εξέλιξη των σχεδίων του Κυρίου στο δικό Του κατάλληλο καιρό και με το δικό Του τρόπο. Το ίδιο σεμνό και ταπεινό βοσκόπουλο όπως ήταν πριν από το χρίσμα, επέστρεψε στους λόφους και φύλαγε τα κοπάδια με την ίδια τρυφερότητα. Με και- νούργια τώρα έμπνευση συνέθετε τις μελωδίες του και έπαιζε την άρπα του.ΠΠ 637.5

Μπροστά του απλωνόταν ένα τοπίο με πλούσια και ποικίλη ομορφιά. Τα αμπέλια φορτωμένα με τα τσαμπιά τους χρύσιζαν στο φως του ηλίου. Τα δένδρα του δάσους με την καταπράσινη φυλλωσιά τους λικνίζονταν στο χάδι του αέρα. Παρατηρούσε τον ήλιο που πλημμύριζε τους ουρανούς με φως βγαίνοντας «ως νυμφίος εκ του θαλάμου αυτού και αγαλλόμενος ως ο ανδρείος εις το να τρέξη το στάδιον.» Εκεί βρίσκονταν οι περήφανες βουνοκορφές που έμοιαζαν να ήθελαν να φτάσουν στον Ουρανό. Μακριά στο βάθος υψώνονταν τα γυμνά βράχια που σχημάτιζαν το πέτρινο τείχος του Μωάβ.ΠΠ 638.1

Πάνω από όλα, απλωνόταν ο απαλός γαλάζιος θόλος του ουρανού και πιο πάνω ακόμη ήταν ο Θεός. Δεν μπορούσε να Τον δει, αλλά τα έργα Του ήταν γεμάτα από τη δόξα Του. Το φως της ημέρας χρυσόβαφε βουνά και δάση, λιβάδια και ποτάμια και τραβούσε τη σκέψη του ψηλά με σκοπό να παρατηρήσει τον Πατέρα των φώτων, τον Ποιητή κάθε καλού και τέλειου δώρου. Καθημερινές αποκαλύψεις του χαρακτήρα και της μεγαλειότητας του Δημιουργού γέμιζαν την καρδιά του νεαρού ψαλμωδού με λατρεία και αγαλλίαση. Παρατηρώντας το Θεό και τα έργα Του, οι ψυχοπνευματικές δυνάμεις του Δαβίδ αναπτύσσονταν και ενισχύονταν για το μελλοντικό έργο της ζωής του.ΠΠ 638.2

Καθημερινά ερχόταν σε στενότερη επαφή με το Θεό. Η σκέψη του επεκτεινόταν διαρκώς σε καινούργια βάθη που τον ενέπνεαν με θέματα για τους ύμνους του και με μουσική για την άρπα του. Η πλούσια μελωδική φωνή του ξεχυνόταν στον αέρα και αντιλαλούσε στα βουνά σαν να απαντούσε στην αγαλλίαση των αγγελικών ύμνων του ουρανού.ΠΠ 638.3

Ποιος μπορεί να υπολογίσει τα αποτελέσματα του μόχθου και της περιπλάνησης ανάμεσα στα ερημικά βουνά; Η επικοινωνία με τη φύση και με το Θεό, η φροντίδα για τα κοπάδια του, οι κίνδυνοι και οι εμπειρίες της απελευθέρωσης, οι λύπες και οι χαρές της ταπεινής βίγλας του δεν συνετέλεσαν μόνο στη διάπλαση του χαρακτήρα του Δαβίδ, αλλά επηρέασαν και τη μελλοντική ζωή του. Οι ψαλμοί του γλυκού υμνωδού του Ισραήλ έμελλαν να ανάψουν την αγάπη και την πίστη στις καρδιές του λαού του θεού στους επερχόμενους αιώνες. Οι καρδιές του λαού ήρθαν πλησιέστερα στη γεμάτη αγάπη καρδιά Εκείνου με την πρόνοια του οποίου όλα τα πλάσματα υπάρχουν.ΠΠ 638.4

Ο Δαβίδ με την ομορφιά και το σφρίγος της αναπτυσσόμενης ανδρικής ηλικίας προετοιμαζόταν να καταλάβει μια υψηλή θέση ανάμεσα στους πρυτανεύοντες της Γης. Τα ταλέντα του χρησιμοποιούνταν σαν πολύτιμα δώρα του Θεού για να εγκωμιάσουν τη δόξα του θεϊκού Δωρητή. Οι ευκαιρίες διαλογισμού και περισυλλογής τον πλούτισαν με τέτοια σοφία και ευλάβεια που τον έκαναν αγαπητό στο Θεό και στους αγγέλους.ΠΠ 639.1

Ενώ παρατηρούσε τα τέλεια έργα του Πλάστη του, καινούργιες αντιλήψεις σχετικά με το Θεό παρουσιάζονταν στην ψυχή του. Σκοτεινά θέματα ξεκαθαρίζονταν, δυσκολίες εξομαλύνονταν, αμηχανίες έβρισκαν τη λύση τους. Κάθε ακτίνα νέου φωτός προκαλούσε καινούργια ρίγη αγαλλίασης και γλυκύτερα τροπάρια αφοσίωσης για το Θεό και για το Λυτρωτή. Για τη δραστήρια σκέψη του, όλα όσα αισθανόταν γίνονταν θέματα. Η αγάπη που τον συγκινούσε, οι λύπες που τον πολιορκούσαν, οι θρίαμβοι που τον συνόδευαν, ήταν μερικά εξ’αυτών. Παρατηρώντας την αγάπη του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις της θεϊκής πρόνοιας στη ζωή του, η καρδιά του δονείτο από θερμότερη λατρεία και ευγνωμοσύνη. Η φωνή του παλλόταν από πλουσιότερη μελωδία και άγγιζε την άρπα του με εντονότερη χαρά. Το βοσκόπουλο ανέβαινε τα σκαλοπάτια της δύναμης και της γνώσης, επειδή το Πνεύμα του Κυρίου έμενε επάνω του.ΠΠ 639.2