Κεφάλαιο 66—Ο Θανατοσ του Σαουλ

(Βασίζεται στο βιβλίο Α', Σαμουήλ, κεφ. 28:, 31:)ΠΠ 675.1

Καινούργιος πόλεμος κηρύχθηκε μεταξύ Ισραήλ και Φιλισταίων. «Συνηθροίσθησαν λοιπόν οι Φιλισταίοι, και ήλθον και εστρατοπέδευσαν εν Σουνήμ», στη βορεινή άκρη της πεδιάδας Ιεζραέλ. Ο Σαούλ με τις δυνάμεις του στρατοπέδευσε λίγα μίλια μακρύτερα, στους πρόποδες του όρους Γελβουέ, στα νότια άκρα της πεδιάδας.ΠΠ 675.2

Στο μέρος αυτό ήταν που ο Γεδεών με τους τριακόσιους άνδρες είχε τρέψει σε φυγή τα στρατεύματα των Μαδιανιτών. Το πνεύμα όμως που ενέπνευσε τον απελευθερωτή του Ισραήλ, ήταν εντελώς διαφορετικό από το πνεύμα που αναστάτωνε τώρα την καρδιά του βασιλιά. Ο Γεδεών ξεκίνησε με μεγάλη πίστη στον ισχυρό Θεό του Ιακώβ. Ο Σαούλ όμως ένιωθε μόνος και απροστάτευτος, επειδή ο Θεός τον είχε εγκαταλείψει. Καθώς κοίταζε από μακριά τα στρατεύματα των Φιλισταίων, «εφοβήθη και ετρόμαξεν η καρδία αυτού σφόδρα».ΠΠ 675.3

Ο Σαούλ είχε μάθει ότι ο Δαβίδ και η δύναμή του ήταν με τους Φιλισταίους, και περίμενε ότι ο γιος του Ιεσσαί θα εκμεταλλευόταν αυτή την ευκαιρία προκειμένου να εκδικηθεί για την αδικία που υπέστη. Ο βασιλιάς βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Το δικό του παράλογο πάθος τον παρακίνησε να καταστρέψει τον εκλεγμένο του Θεού, ήταν εκείνο που εξέθετε το έθνος σε μεγάλο κίνδυνο. Απορροφημένος να καταδιώκει το Δαβίδ, είχε παραμελήσει την άμυνα του βασιλείου του.ΠΠ 675.4

Οι Φιλισταίοι, εκμεταλλευόμενοι την αφρούρητη χώρα, είχαν εισχωρήσει μέχρι τα βάθη της. Έτσι, ενώ ο Σατανάς παρακινούσε το Σαούλ να χρησιμοποιεί όλες του τις ενέργειες στην καταδίωξη του Δαβίδ για να τον καταστρέψει, το ίδιο πονηρό πνεύμα ενέπνεε τους Φιλισταίους να αρπάξουν την ευκαιρία για να καταστρέψουν το Σαούλ και να ανατρέψουν το λαό του Θεού. Πό- σο συχνά ο υπ’αριθμόν ένα εχθρός χρησιμοποιεί την ίδια τακτική! Παρακινεί κάποια μη καθιερωμένη ψυχή να δημιουργήσει φθόνο και διαφωνία στην Εκκλησία, και τότε, εκμεταλλευόμενος τη διάσταση μεταξύ του λαού του Θεού, εξωθεί τους πράκτορές του να επιφέρουν την καταστροφή τους.ΠΠ 675.5

Την επόμενη ημέρα θα εμπλεκόταν στη μάχη με τους Φιλισταίους. Τα σκοτεινά σύννεφα της προμηνυόμενης καταστροφής συγκεντρώνονταν γύρω του. Λαχταρούσε για βοήθεια και καθοδήγηση. Άδικα όμως αναζητούσε τη συμβουλή του Θεού. «Ο Θεός δεν απεκρίθη προς αυτόν, ούτε δι’ενυπνίων, ούτε διά του Ουρίμ, ούτε διά προφητών.» Ο Κύριος δεν απέπεμψε ποτέ καμιά ψυχή που τον πλησίασε με ειλικρίνεια και με ταπεινοφροσύνη. Γιατί απέπεμψε το Σαούλ χωρίς να του απαντήσει;ΠΠ 676.1

Ο βασιλιάς με το ίδιο του χέρι είχε αφαιρέσει το προνόμιο όλων των μεθόδων που υπήρχαν για να ερωτηθεί ο Θεός. Είχε απορρίψει τη συμβουλή του Σαμουήλ του προφήτη. Είχε εξορίσει το Δαβίδ, τον εκλεκτό του Θεού. Είχε δολοφονήσει τους ιερείς του Κυρίου. Μπορούσε να περιμένει να του απαντήσει ο Θεός τη στιγμή που είχε αποκόψει όλα τα τα καθορισμένα κανάλια επικοινωνίας από τον Ουρανό;ΠΠ 676.2

Αφού αμαρτάνοντας είχε αποδιώξει το Πνεύμα της χάρης, μπορούσε να πάρει απάντηση με όνειρα και με αποκαλύψεις του Κυρίου; Ο Σαούλ δε στράφηκε στο Θεό με ταπεινοφροσύνη και μεταμέλεια. Δε ζήτησε άφεση για τις αμαρτίες του και συμφιλίωση με το Θεό, αλλά απελευθέρωση από τους εχθρούς του. Με την ισχυρογνωμοσύνη και με την ανταρσία του είχε αποκοπεί μόνος του από το Θεό. Δεν μπορούσε να επιστρέψει παρά μόνο ακολουθώντας το δρόμο της μετάνοιας και της συντριβής. Ο υπεροπτικός όμως μονάρχης, στην αγωνία τώρα και στην απόγνωση του, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από κάποια άλλη πηγή.ΠΠ 676.3

«Τότε είπεν ο Σαούλ προς τους δούλους αυτού, Ζητήσατέ μοι γυναίκα έχουσαν πνεύμα μαντείας, διά να υπάγω προς αυτήν, και να ερωτήσω αυτήν.» Ο Σαούλ είχε τέλεια γνώση για το χαρακτήρα της νεκρομαντείας. Αυτή είχε σαφώς απαγορευθεί από τον Κύριο και η ποινή του θανάτου επιβαλλόταν σε όλους όσοι εφάρμοζαν την ανίερη τέχνη της. Όσο ζούσε ο Σαμουήλ, ο Σαούλ είχε διατάξει να θανατωθούν όλες οι μάγισσες και όλοι εκείνοι που είχαν να κάνουν με τα πνεύματα. Τώρα όμως, με την απερισκεψία όπου η απελπισία τον οδήγησε, ζήτησε να βρει διέξοδο στο χρησμό που εκείνος είχε καταδικάσει σαν βδέλυγμα.ΠΠ 676.4

Ανέφεραν στο βασιλιά ότι μια γυναίκα που είχε μαντικό πνεύμα, ζούσε κρυφά στην Ενδώρ. Η γυναίκα αυτή είχε συνάψει συνθήκη με το Σατανά να παραδοθεί στον έλεγχό του για να εκπληρώνει τους σκοπούς του. Σε ανταπόδοσή της ο άρχοντας του κακού έκανε θαύματα για λογαριασμό της αποκαλύπτοντας μυστικά.ΠΠ 677.1

Μεταμφιεσμένος ο Σαούλ ξεκίνησε νυχτιάτικα, συνοδευόμενος από δύο μόνο ακολούθους του για να βρει το κατάλυμα της μάγισσας. Ω. τι λυπηρό θέαμα! Ο βασιλιάς του Ισραήλ να οδηγείται αιχμάλωτος στο Σατανά με δική του θέληση! Ποιο είναι πιο σκοτεινό μονοπάτι για τα ανθρώπινα πόδια από εκείνο που διαλέγει όποιος επιμένει να κάνει το δικό του, αντιδρώντας στην ιερή επιρροή του Αγίου Πνεύματος! Τι τρομερότερη σκλαβιά από τη σκλαβιά εκείνου ο οποίος παραδίδεται στον έλεγχο του χειρότερου των τυράννων - του εαυτού του!ΠΠ 677.2

Εμπιστοσύνη στο Θεό και υπακοή στο θέλημά Του ήταν οι μοναδικοί όροι με βάση τους οποίους ο Σαούλ θα μπορούσε να είναι βασιλιάς του Ισραήλ. Αν είχε τηρήσει τους όρους αυτούς στο διάστημα της βασιλείας του, η βασιλεία του θα ήταν ασφαλής. Ο Θεός θα ήταν οδηγός του, ο Παντοδύναμος η προάσπισή του. Ο Θεός είχε ανεχτεί πολύ το Σαούλ. Παρόλο που η ανταρσία και το πείσμα του είχαν σχεδόν σιγήσει τη θεϊκή φωνή στην ψυχή του, υπήρχε ακόμη ευκαιρία για μετάνοια. Όταν όμως βρισκόμενος σε κίνδυνο, στράφηκε μακριά από το Θεό για να ζητήσει φως από μια συνεργάτη του Σατανά, είχε αποκόψει τον τελειωτικό δεσμό που τον ένωνε με τον Πλάστη του. Είχε καθ’ολοκληρίαν τοποθετηθεί κάτω από τον έλεγχο της δαιμονικής δύναμης που χρόνια ολόκληρα ασκείτο επάνω του και που τον είχε φέρει στο χείλος της καταστροφής.ΠΠ 677.3

Καλυπτόμενοι από το σκοτάδι, ο Σαούλ και οι ακόλουθοί του προχώρησαν διασχίζοντας την πεδιάδα και περνώντας ασφαλείς από το στράτευμα των Φιλισταίων. Στην συνέχεια, διάβηκαν την κορυφογραμμή και έφθασαν στο ερημικό σπίτι της μάγισσας της Ενδώρ. Εκεί, η γυναίκα με το πνεύμα της μαντείας είχε κρυφτεί για να μπορεί να συνεχίσει μυστικά τη μαγγανεία της.ΠΠ 677.4

Μεταμφιεσμένος μπορεί να ήταν, αλλά το θεωρητικό παράστημα του Σαούλ και η βασιλική συμπεριφορά του έδειχναν ότι δεν ήταν απλός στρατιώτης. Η γυναίκα υποπτεύθηκε ότι ο επισκέπτης της ήταν ο Σαούλ και τα πλούσια δώρα του ενίσχυσαν τις υποψίες της. Στο αίτημά του, «μάντευσον, παρακαλώ, εις εμέ διά του πνεύματος της μαντείας, και αναβίβασόν μοι όντινα σοι είπω», η γυναί- κα απάντησε: «Ιδού, συ εξεύρεις όσα έκαμεν ο Σαούλ, τίνι τρόπω εξολόθρευσε τους έχοντας πνεύμα μαντείας, και τους μάγους εκ του τόπου. Διά τί λοιπόν συ παγιδεύεις την ζωήν μου, διά να με θανατώσωσι; » Τότε «ώμοσε προς αυτήν ο Σαούλ εις τον Κύριον, λέγων, Ζη Κύριος, δεν θέλει σε συμβή ουδέν κακόν διά τούτο». Και όταν εκείνη είπε «τίνα θέλεις να σοι αναβιβάσω;» αυτός της απάντησε: «τον Σαμουήλ».ΠΠ 677.5

Αφού έκανε τις μαγγανείες της, είπε: «Θεούς είδον αναβαίνοντας εκ της γης . . . Γέρων τις αναβαίνει, και είναι περιτετυλιγμένος με επένδυμα.» «Και εγνώρισεν ο Σαούλ ότι ήτο ο Σαμουήλ, και έκυψε κατά πρόσωπον εις την γην, και προσεκύνησε.»ΠΠ 678.1

Δεν ήταν ο προφήτης του Θεού αυτός που παρουσιάστηκε με τα ξόρκια μιας μάγισσας. Ο Σαμουήλ δεν ήταν παρών σε εκείνο το στέκι των πονηρών πνευμάτων. Η υπερφυσική παρουσία ήταν το αποκλειστικό δημιούργημα της δύναμης του Σατανά. Αυτός μπορούσε να λάβει τη μορφή του Σαμουήλ με την ίδια ευκολία με την οποία είχε μεταμφιεστεί σε άγγελο φωτός όταν έβαλε σε πειρασμό το Χριστό στην έρημο.ΠΠ 678.2

Τα πρώτα λόγια της γυναίκας που ακολούθησαν τα μαγικά ξόρκια της ήταν: «Διά τί με ηπάτησας; και συ είσαι ο Σαούλ.» Έτσι, η πρώτη δουλειά του πονηρού πνεύματος που προσωποιούσε τον προφήτη, ήταν να επικοινωνήσει μυστικά με την αμαρτωλή αυτή γυναίκα και να την ειδοποιήσει για την εξαπάτηση που είχε γίνει. Το μήνυμα που ο υποδυόμενος προφήτης απεύθυνε στο Σαούλ, ήταν: «Διά τί με παρηνόχλησας ώστε να με κόμης να αναβώ;» Ο Σαούλ απάντησε: «Ευρίσκομαι εν μεγάλη αμηχανία, διότι οι Φιλισταίοι πολεμούσιν εναντίον μου, και ο Θεός απεμακρύνθη απ’εμού, και δεν μοι αποκρίνεται πλέον, ούτε διά προφητών, ούτε δι’ενυπνίων, διά τούτο σε εκάλεσα διά να φανερώσης εις εμέ τί να κάμω.»ΠΠ 678.3

Όταν ο Σαμουήλ ήταν στη ζωή, ο Σαούλ περιφρονούσε τις συμβουλές του και αγανακτούσε με τις επιπλήξεις του. Τώρα όμως, στην ώρα του κινδύνου και της συμφοράς, έβλεπε την καθοδήγηση του προφήτη σαν τη μοναδική ελπίδα. Προκειμένου να επικοινωνήσει με τον πρέσβη του Ουρανού, ζήτησε μάταιη προσφυγή στην αγγελιοφόρο του Άδη! Ο Σαούλ είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά στη δύναμη του Σατανά. Τότε εκείνος, που βρίσκει μοναδική ευχαρίστηση προξενώντας τη δυστυχία και την καταστροφή, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να προκαλέσει την καταστροφή του δυστυχισμένου βασιλιά. Σε απάντηση της γεμάτης αγωνία παράκλησης του Σαούλ, ήρθε το τρομερό μήνυμα από τα χείλη του υποτιθέμενου Σαμουήλ:ΠΠ 678.4

«Διά τί λοιπόν ερωτάς εμέ, αφού ο Κύριος απεμακρύνθη από σου, και έγεινεν εχθρός σου; Ο Κύριος βεβαίως έκαμεν εις εαυτόν ως ελάλησε δ’εμού. Διότι εξέσχισεν ο Κύριος την βασιλείαν εκ της χειρός σου, και έδωκεν αυτήν εις τον πλησίον σου τον Δαβίδ. Επειδή δεν υπήκουσας εις την φωνή του Κυρίου, ουδέ εξετέλεσας τον μέγαν θυμόν Αυτού κατά του Αμαλήκ, διά τούτο ο Κύριος έκαμεν εις σε το πράγμα τούτο την ημέραν ταύτην, και θέλει παραδώσει ο Κύριος και τον Ισραήλ μετά σου εις την χείρα των Φιλισταίων.»ΠΠ 679.1

Καθ’όλο το διάστημα της ανταρσίας του ο Σαούλ είχε κολακευτεί και είχε εξαπατηθεί από το Σατανά. Είναι έργο του Σατανά να υποτιμάει την αμαρτία, να παρουσιάζει το μονοπάτι της παράβασης εύκολο και ελκυστικό και να τυφλώνει το νου στις προειδοποιήσεις και στις απειλές του Κυρίου. Με τη μαγευτική του δύναμη ο Σατανάς είχε κάνει το Σαούλ να βρίσκει δικαιολογίες για την περιφρόνηση που έδειχνε στις παρατηρήσεις και στις προειδοποιήσεις του Σαμουήλ.ΠΠ 679.2

Τώρα όμως στην έσχατη δυστυχία του βασιλιά, ο δαίμονας στράφηκε εναντίον του, παρουσιάζοντάς του το τερατούργημα της αμαρτίας του και την απραγματοποίητη ελπίδα για συγχώρηση. Σκοπός του δαίμονα ήταν να τον εξωθήσει στην απόγνωση. Δεν μπορούσε να έχει διαλέξει τίποτε καλύτερο για να παραλύσει το θάρρος του και να φέρει σύγχυση στην κρίση του, έτσι ώστε να τον οδηγήσει στην έσχατη απελπισία και στην καταστροφή.ΠΠ 679.3

Ο Σαούλ λιποθύμησε από την εξάντληση και τη νηστεία. Τρομο-κρατήθηκε από τις τύψεις της συνείδησης. Μόλις η φοβερή πρόβλεψη έφθασε στα αυτιά του, το κορμί του ταλαντεύθηκε σαν γέρικο, ανεμοδαρμένο δένδρο και έπεσε μπρούμυτα καταγής.ΠΠ 679.4

Η μάγισσα αναστατώθηκε. Ο βασιλιάς του Ισραήλ κειτόταν σωριασμένος στα πόδια της σαν νεκρός. Αν ξεψυχούσε μέσα στο άντρο της, ποιες θα ήταν οι συνέπειες για αυτήν; Τον ικέτευε να σηκωθεί και να φάει κάτι, επιμένοντας ότι, όπως εκείνη είχε ριψοκινδυνεύσει τη ζωή της και έκανε πράξη την επιθυμία του, έτσι και αυτός έπρεπε τώρα να ενδώσει στο αίτημά της για να διατηρήσει τη δική του ζωή.ΠΠ 679.5

Όταν πρόσθεσαν και οι υπηρέτες του τα παρακάλια τους, ο Σαούλ τελικά υποχώρησε και η γυναίκα έφερε μπροστά του το θρεφτάρι της - ένα δαμάλι - και άζυμο ψωμί που ετοίμασε στα βιαστικά. Τι θέαμα! Στην ερημική σπηλιά της μάγισσας, όπου πριν από λίγο ηχούσαν τα λόγια για τις θανάσιμες προοιωνίσεις υπό την παρου-σία της αγγελιοφόρου του Σατανά, εκείνος που είχε χριστεί από το Θεό βασιλιάς του Ισραήλ στρώθηκε να φάει αναμένοντας την ολέθρια πάλη.ΠΠ 679.6

Πριν χαράξει, επέστρεψε με τους συνοδούς του στο στρατόπεδο του Ισραήλ για να ετοιμαστεί για τη μάχη. Ζητώντας να συμβουλευτεί το πνεύμα του σκότους, ο Σαούλ καταστράφηκε. Κατατρυχόμενος από τον τρόμο της απόγνωσης, ήταν αδύνατον να εμψυχώσει το στρατό του και να τον ενθαρρύνει. Χωρισμένος από την Πηγή της δύναμης, δεν μπορούσε να κατευθύνει το νου των Ισραηλιτών να προσβλέψουν στο Θεό για βοήθεια. Έτσι, η πρόβλεψη του κακού έφερε ήδη τα αποτελέσματά της.ΠΠ 680.1

Στην πεδιάδα του Σουνήμ και στους πρόποδες του όρους Γελβουέ τα στρατεύματα του Ισραήλ και οι πολεμικές δυνάμεις των Φιλισταίων συγκρούονταν για μια θανάσιμη μάχη. Μολονότι η τρομακτική σκηνή στην τρώγλη της Ενδώρ είχε απογυμνώσει την καρδιά του από κάθε ελπίδα, ο Σαούλ μαχόταν με απεγνωσμένη ανδρεία για το θρόνο του και για το βασίλειό του.ΠΠ 680.2

Μάταια όμως. «Έφυγον οι άνδρες του Ισραήλ από προσώπου των Φιλισταίων, και έπεσον πεφονευμένοι εν τω όρει Γελβουέ.» Τρεις γενναίοι γιοι του Σαούλ έπεσαν σκοτωμένοι στο πλευρό του. Οι τοξότες πλησίαζαν το Σαούλ. Είχε δει τους στρατιώτες του σκοτωμένους ολόγυρά του και τους τρεις πριγκιπικούς γόνους του σφαγμένους με σπαθί. Πληγωμένος τώρα ο ίδιος, δεν ήταν σε θέση ούτε να αγωνιστεί ούτε να φύγει. Αφού δεν είχε τύχη και ήταν αποφασισμένος να μη πέσει ζωντανός στα χέρια των Φιλισταίων, διέταξε τον οπλοφόρο του: «Σύρε την ρομφαίαν σου, και διαπέρασόν με δι’αυτής.» Όταν ο άνθρωπος αρνήθηκε να σηκώσει το χέρι του εναντίον του κεχρισμένου του Κυρίου, ο Σαούλ έθεσε τέρμα στη ζωή του πέφτοντας επάνω στο σπαθί του.ΠΠ 680.3

Έτσι, με το στίγμα της αυτοκτονίας να βαραίνει την ψυχή του, χάθηκε ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ. Η ζωή του ήταν μια αποτυχία και κατέβηκε στον τάφο κυλισμένος στην ατίμωση και στην απόγνωση επειδή είχε προτάξει το δικό του διεστραμμένο θέλημα εναντίον του θελήματος του Θεού.ΠΠ 680.4

Η είδηση της ήττας διαδόθηκε παντού, σκορπίζοντας τον τρόμο σε ολόκληρο το Ισραήλ. Οι άνθρωποι έφυγαν από τις πόλεις και τις κατέλαβαν ανενόχλητοι οι Φιλισταίοι. Η βασιλεία του Σαούλ, α-ποχωρισμένη από το Θεό, είχε επιφέρει την ολοσχερή σχεδόν καταστροφή του λαού.ΠΠ 680.5

Την επόμενη ημέρα της συμπλοκής οι Φιλισταίοι, ερευνώντας το πεδίο της μάχης για να απογυμνώσουν τους σκοτωμένους, ανακάλυψαν τα πτώματα του Σαούλ και των τριών παιδιών του. Για να ολοκληρώσουν το θρίαμβό τους, αποκεφάλισαν το Σαούλ και τον έγδυσαν από την πανοπλία του. Έπειτα, κεφάλι και πανοπλία με τη δυσωδία του αίματος, στάλθηκαν στη χώρα των Φιλισταίων σαν τρόπαιο της νίκης «διά να διαδώσωσι την αγγελίαν εις τον οίκον των ειδώλων αυτών, και μεταξύ του λαού». Τελικά η πανοπλία τοποθετήθηκε «εις τον οίκον της Ασταρώθ», ενώ το κεφάλι το έ-μπηξαν στο ναό του Δαγών. Έτσι, η δόξα της νίκης αποδόθηκε στη δύναμη των ψευδών θεών και το όνομα του Θεού ντροπιάστηκε.ΠΠ 681.1

Τα πτώματα του Σαούλ και των γιων του σύρθηκαν στη Βαιθσάν, μια πόλη που δεν απείχε πολύ από τη Γελβουέ, κοντά στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί τα κρέμασαν με αλυσίδες για να κατασπαραχθούν από τα όρνεα. Γενναίοι όμως άνδρες της Ιαβείς-γαλαάδ, θυμούμενοι την απελευθέρωση που είχε κάνει στην πόλη τους ο Σαούλ στα προηγούμενα και ευτυχέστερα χρόνια, εκδήλωσαν την ευγνωμοσύνη τους, γλιτώνοντας τα σώματα του βα-σιλιά και των πριγκίπων και κάνοντάς τους μια τιμητική ταφή.ΠΠ 681.2

Διασχίζοντας μέσα στη νύχτα τον Ιορδάνη, «έλαβον το σώμα του Σαούλ και τα σώματα των υιών αυτού από του τείχους Βαιθσάν, και ήλθον εις Ιαβείς, και έκαυσαν αυτά εκεί, και έλαβον τα οστά αυτών, και έθαψαν υπό το δένδρον εν Ιαβείς, και ενήστευσαν επτά ημέρας.» Έτσι, η μεγαλόψυχη πράξη πριν από σαράντα χρόνια εξασφάλισε στο Σαούλ και στους γιους του ενταφιασμό από στοργικά και σπλαχνικά χέρια τη σκοτεινή εκείνη ώρα της καταστροφής και της ατίμωσης.ΠΠ 681.3