Κεφάλαιο 11—Η Κληση του Αβρααμ

(Βασίζεται στο βιβλίο Γένεσις, κεφ. 12:)ΠΠ 101.1

Μετά το διασκορπισμό από τη Βαβέλ και πάλι η ειδωλολατρία είχε σχεδόν γενικευτεί και ο Θεός τελικά εγκατέλειψε τους σκληρόκαρδους να ακολουθήσουν τις κακές τους συνήθειες. Διάλεξε τον Αβραάμ από τη γενεαλογία του Σημ και τον έκανε θεματοφύλακα του νόμου Του για τις επερχόμενες γενεές. Ο Αβραάμ είχε μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον δεισιδαιμονίας και ειδωλολατρίας. Ακόμη και η οικογένεια του πατέρα του, διαμέσου του οποίου η επίγνωση του Θεού είχε διατηρηθεί, έκλινε προς τη δελεαστική επιρροή του περιβάλλοντός της. Αντί να λατρεύουν τον Κύριο, λάτρευαν «ξένους θεούς».ΠΠ 101.2

Η πραγματική όμως πίστη δεν επρόκειτο να εκλείψει. Ανέκαθεν ο Θεός διατήρησε ένα μικρό υπόλοιπο για να Τον υπηρετεί. Ο Αδάμ, ο Σηθ, ο Ενώχ, ο Μαθουσάλα, ο Νώε, ο Σημ σε αδιάσπαστη διαδοχή είχαν διατηρήσει από γενεά σε γενεά τις πολύτιμες αποκαλύψεις του θελήματός Του. Ο γιος του Θάρα έγινε ο κληρονόμος της άγιας αυτής παρακαταθήκης. Η ειδωλολατρία τον προκαλούσε από όλες τις πλευρές, αλλά μάταια. Πιστός ανάμεσα στους απίστους, αμόλυντος από την επικρατούσα αποστασία, παρέμεινε σταθερός στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού. «Ο Κύριος είναι πλησίον πάντων των επικαλουμένων Αυτόν εν αληθεία.» (Ψαλμ. 145:18). Γνωστοποίησε το θέλημά Του στον Αβραάμ και του έδωσε λεπτομερή γνώση των αξιώσεων του νόμου Του και της σωτηρίας που θα πραγματοποιείτο μέσω του Χριστού.ΠΠ 101.3

Στον Αβραάμ δόθηκε η ιδιαίτερα προσφιλής στους ανθρώπους της εποχής εκείνης υπόσχεση πολυπληθών απογόνων και εθνικού μεγαλείου: «Θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα, και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου, και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν.» Και σε αυτό προστέθηκε η πολυτιμότερη από κάθε άλλη διαβεβαί- ωση για τον κληρονόμο εκείνον της πίστης ότι ο Λυτρωτής του κόσμου θα προερχόταν από τη δική του γενεαλογία: «Θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» Σαν πρώτος όμως όρος της εκπλήρωσης αυτής τέθηκε μια δοκιμή πίστης: η απαίτηση μιας θυσίας.ΠΠ 101.4

Ο Αβραάμ έλαβε το μήνυμα από το Θεό: «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει.» Προκειμένου να τον κρίνει ο Θεός ικανό για το μεγάλο έργο του θεματοφύλακα των ιερών παρακαταθηκών, ο Αβραάμ έπρεπε να αποχωριστεί από τις συναναστροφές της πρότερης ζωής του. Η ασκούμενη επιρροή από μέρους συγγενών και φίλων θα παρενέβαινε στην εκπαίδευση που ο Θεός είχε πρόθεση να δώσει στο δούλο Του.ΠΠ 102.1

Τώρα που ο Αβραάμ είχε με κάποιο ιδιάζοντα τρόπο συνδεθεί με τον Ουρανό, έπρεπε να μένει ανάμεσα σε ξένους. Έπρεπε να έχει ιδιάζοντα χαρακτήρα, διαφορετικό από όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν μπορούσε ούτε και να εξηγήσει την πορεία των πράξεών του έτσι που να τον καταλάβουν οι φίλοι του. Τα πνευματικά πράγματα ανακρίνονται από τα πνευματικά, και ήταν αδύνατον τα κίνητρα και οι πράξεις του να κατανοηθούν από τους ειδωλολάτρες συγγενείς του.ΠΠ 102.2

«Διά πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομιάν, και εξήλθε μη εξεύρων πού υπάγει.» Η χωρίς κανέναν ενδοιασμό υπακοή του Αβραάμ είναι μια από τις εντυπωσιακές αποδείξεις πίστης που μπορούν να βρεθούν σε ολόκληρη τη Γραφή. Για αυτόν η πίστη ήταν «ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων». Στηριζόμενος στη θεϊκή υπόσχεση, χωρίς την παραμικρή εξωτερικευμένη διαβεβαίωση για την επαλήθευσή της, εγκατέλειψε σπίτι, συγγένεια, πατρώα γη και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πήγαινε, ακολουθώντας το δρόμο όπου τον οδηγούσε ο Θεός. «Διά πί-στεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας.» (Εβρ. 11:8,1,9).ΠΠ 102.3

Δεν ήταν εύκολη η δοκιμασία στην οποία υποβλήθηκε ο Αβραάμ, ούτε μικρή η θυσία που απαιτήθηκε από αυτόν. Στενοί δεσμοί τον ένωναν με την πατρίδα του, με τη συγγένειά του, με το σπίτι του. Όμως δε δίστασε να υπακούσει στην κλήση που έλαβε. Δεν είχε καμιά ερώτηση να υποβάλει σχετικά με τη χώρα της Επαγγελίας - αν το έδαφος ήταν γόνιμο και αν το κλίμα ήταν υγιεινό, αν η χώρα παρουσίαζε ευχάριστο περιβάλλον και αν υπήρχαν πιθανό- τητες για συσσώρευση πλούτου. Ο Θεός είχε μιλήσει και ο δούλος Του όφειλε να υπακούσει. Για αυτόν ο ευτυχέστερος τόπος στη Γη ήταν ο τόπος για τον οποίο τον προόριζε ο Θεός.ΠΠ 102.4

Πολλοί δοκιμάζονται τώρα όπως δοκιμάστηκε ο Αβραάμ. Δεν ακούνε τη φωνή του Θεού να τους μιλάει κατευθείαν από τον Ουρανό, αλλά Αυτός τους καλεί με τα διδάγματα του λόγου Του και με τα περιστατικά της πρόνοιάς Του. Μπορεί να τους ζητηθεί να εγκαταλείψουν μια σταδιοδρομία η οποία υπόσχεται πλούτη και τιμές, να παρατήσουν ταιριαστές, ελπιδοφόρες συνεργασίες και να αποχωριστούν από τη συγγένειά τους για να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι όπου το μόνο που παρουσιάζει, είναι η αυταπάρνηση, η δυσκολία και η αυτοθυσία.ΠΠ 103.1

Ο Θεός τούς προορίζει για κάποιο ιδιαίτερο έργο, αλλά η ζωή των ανέσεων και η επιρροή των συγγενών και φίλων στέκονται εμπόδιο για την ανάπτυξη των ιδιαίτερων εκείνων χαρακτηριστικών στοιχείων που απαιτούνται για την πραγματοποίηση του. Τους καλεί μακριά από την ανθρώπινη επιρροή και βοήθεια, τους κάνει να αισθανθούν την ανάγκη της βοήθειάς Του και να εξαρτηθούν μόνο από Αυτόν ώστε να μπορέσει να τους αποκαλυφθεί.ΠΠ 103.2

Ποιος είναι πρόθυμος να απαρνηθεί προσφιλή σχέδια και στενές συναναστροφές; Ποιος θα δεχθεί να αναλάβει καινούργια καθήκοντα και να πάει σε αδοκίμαστους αγρούς για να κάνει το έργο του Θεού με πρόθυμη και σταθερή καρδιά, κρίνοντας τις απώλειές του ως κέρδος για χάρη του Χριστού; Όποιος το κάνει, έχει την πίστη του Αβραάμ και θα συμμετέχει με αυτόν «καθ’υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης», με το οποίο «τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι.» (Β', Κορ. 4:17, Ρωμ. 8:18).ΠΠ 103.3

Η ουράνια κλήση ήρθε στον Αβραάμ τότε που κατοικούσε στην «Ουρ των Χαλδαίων» και υπακούοντας σε αυτή μετοίκησε στη Χαρράν. Μέχρι εκεί τον ακολούθησε η οικογένεια του πατέρα του, επειδή μαζί με την ειδωλολατρία τους ενώθηκαν και στη λατρεία του αληθινού Θεού. Εκεί έμεινε ο Αβραάμ μέχρι το θάνατο του Θάρα. Από τον τάφο όμως του πατέρα του η θεϊκή φωνή τον πρόσταξε να προχωρήσει. Ο αδελφός του ο Ναχώρ και η οικογένειά του έμειναν προσκολλημένοι στον τόπο τους και στα είδωλά τους. Εκτός από τη Σάρρα, τη γυναίκα του Αβραάμ, μόνο ο Λωτ, ο γιος του Αρράν ο οποίος είχε πεθάνει πριν από πολύ καιρό, αποφάσισε να συμμεριστεί την οδοιπορική ζωή του πατριάρχη.ΠΠ 103.4

Η συνοδεία όμως που ξεκίνησε από τη Μεσοποταμία ήταν μεγάλη. Ο Αβραάμ είχε ήδη αποκτήσει αγέλες και κοπάδια, τα πλού- τη της Ανατολής και περιβαλλόταν από ένα μεγάλο αριθμό δούλων. Έφυγε από τη χώρα των πατέρων του μη λογαριάζοντας να ξαναγυρίσει ποτέ και πήρε μαζί του «πάντα τα υπάρχοντα αυτών όσα είχον αποκτήσει, και τους ανθρώπους τους οποίους είχον αποκτήσει εν Χαρράν». Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκονταν πολλοί που είχαν σοβαρότερα κίνητρα από την υπηρεσία και το ατομικό συμφέρον. Όταν έμεναν στη Χαρράν, τόσο ο Αβραάμ όσο και η Σάρρα είχαν οδηγήσει και άλλους στη λατρεία και στην υπηρεσία του αληθινού Θεού. Αυτοί είχαν συνδεθεί με την οικογένεια του πατριάρχη και τον ακολούθησαν στη Γη της Επαγγελίας. «Και εξήλθον διά να υπάγωσιν εις την γην Χαναάν, και ήλθον εις την γην Χαναάν.»ΠΠ 103.5

Το μέρος όπου πρωτοστάθμευσαν, ήταν η Συχέμ. Κάτω από τις σκιερές βαλανιδιές του Μορέχ, σε μια απέραντη, καταπράσινη πεδιάδα, ανάμεσα σε ελαιόδεντρα και αναβλύζουσες πηγές, αντικριστά σε δυο βουνά - Εβάλ από τη μια πλευρά και Γαριζίν από την άλληκατασκήνωσε ο Αβραάμ. Ο πατριάρχης είχε φθάσει σε μια πλούσια και όμορφη χώρα - «εις γην αγαθήν, γην ποταμών και υδάτων, πηγών και αβύσσων, αίτινες αναβλύζουσιν από κοιλάδων και ορέων, γην σίτου, και κριθής, και αμπέλων, και συκών, και ροδιών, γην ελαιών και μέλιτος.» (Δευτ. 8;7,8).ΠΠ 104.1

Για τον προσκυνητή του Κυρίου όμως μια βαθιά σκιά παρουσιαζόταν απλωμένη επάνω από τους δασωμένους λόφους και τις καρπερές πεδιάδες. «Οι δε Χανανναίοι κατώκουν εν τη γη ταύτη.» Ο Αβραάμ είχε φθάσει στην εκπλήρωση των ελπίδων του, αλλά βρήκε μια χώρα κατοικημένη από ξένη φυλή και βυθισμένη στην ειδωλολατρία. Μέσα στα άλση είχαν στηθεί οι βωμοί των ψεύτικων θεών και στα γύρω υψώματα προσφέρονταν ανθρωποθυσίες.ΠΠ 104.2

Ενώ έμενε προσηλωμένος στη θεϊκή υπόσχεση, τη σκηνή του δεν την έστησε απαλλαγμένος από κακά προαισθήματα. Τότε «εφάνη ο Κύριος εις τον Άβραμ, και είπεν, Εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γην ταύτην». Η διαβεβαίωση αυτή ενίσχυσε την πίστη του ότι η θεϊκή παρουσία ήταν μαζί του και ότι δεν ήταν εγκαταλειμμένος στο έλεος των ασεβών. «Και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον εις τον Κύριον, όστις εφάνη εις αυτόν.» Οδοιπορώντας πάντοτε, μετοίκησε σε λίγο σε ένα σημείο κοντά στη Βαιθήλ, όπου οικοδόμησε καινούριο θυσιαστήριο και επικαλέστηκε το όνομα του Κυρίου.ΠΠ 104.3

Ο Αβραάμ, ο «φίλος του Θεού», μας δίνει ένα πολύτιμο παράδειγμα. Η ζωή του ήταν ζωή προσευχής. Οπουδήποτε έστηνε τη σκηνή του, πλάι της κατασκεύαζε το βωμό του και προσκαλούσε ό- λα τα μέλη της κατασκήνωσής του στην πρωινή και εσπερινή θυσία. Όταν η σκηνή μετατοπιζόταν, ο βωμός παρέμενε. Στα κατοπινά χρόνια, υπήρχαν ανάμεσα στους νομάδες Χανανναίους εκείνοι που είχαν διδαχθεί από τον Αβραάμ. Όταν κάποιος από αυτούς ερχόταν σε έναν από εκείνους τους βωμούς, ήξερε ποιος είχε περάσει από εκεί πριν από αυτόν. Αφού έστηνε τη σκηνή του, διόρθωνε το βωμό και λάτρευε εκεί το ζώντα Θεό.ΠΠ 104.4

Ενώ ο Αβραάμ συνέχισε ταξιδεύοντας στο νότο, η πίστη του δοκιμάστηκε και πάλι. Ο Ουρανός δεν έδωσε βροχή, τα ποτάμια σταμάτησαν να κυλούν στις κοιλάδες και το γρασίδι ξεράθηκε στις πεδιάδες. Δεν υπήρχε βοσκή για τις αγέλες και τα κοπάδια. Ο λιμός απειλούσε ολόκληρο το στρατόπεδο. Αμφέβαλλε τότε ο πατριάρχης για την καθοδήγηση της θεϊκής πρόνοιας; Δεν αναπολούσε με νοσταλγία την αφθονία των χαλδαϊκών πεδιάδων; Όλοι παρατηρούσαν προσεκτικά να δουν τι θα έκανε ο Αβραάμ όταν η μια δυσκολία διαδεχόταν την άλλη. Όσο η εμπιστοσύνη του παρέμενε ακλόνητη, ένιωθαν ότι υπήρχε ελπίδα. Ήταν σίγουροι ότι ο Θεός ήταν ο φίλος του και ότι εξακολουθούσε να τον καθοδηγεί.ΠΠ 105.1

Ο Αβραάμ δεν μπορούσε να εξηγήσει τον τρόπο καθοδήγησης της θείας πρόνοιας. Δεν είχε συνειδητοποιήσει τις προσδοκίες του, βασιζόταν όμως στερεά στην υπόσχεση «θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου, και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν». Με θερμή προσευχή σκεπτόταν πώς να διατηρήσει τη ζωή των ανθρώπων του και των ζώων του, χωρίς όμως να επιτρέψει οι περιστάσεις να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του στο λόγο του Θεού. Για να αποφύγει το λιμό, κατέβηκε στην Αίγυπτο. Δε λησμόνησε τη Χαναάν, ούτε μέσα στην απόγνωσή του επέστρεψε στη Γη των Χαλδαίων από όπου είχε έλθει και από όπου το ψωμί δεν έλειπε. Αντιθέτως, ζήτησε ένα προσωρινό καταφύγιο όσο το δυνατό πλησιέστερο στη χώρα της υπόσχεσης, σκοπεύοντας να επιστρέψει σύντομα εκεί όπου τον είχε τοποθετήσει ο Θεός.ΠΠ 105.2

Μέσα στην πρόνοια Του ο Θεός είχε φέρει τη δοκιμασία αυτή στον Αβραάμ προκειμένου να του διδάξει μαθήματα υποταγής, υπομονής και πίστης, μαθήματα που έμελλαν να καταχωρηθούν για το καλό όλων εκείνων που θα περνούσαν αργότερα τις ίδιες δοκιμασίες. Ο Θεός οδηγεί τα παιδιά Του με τρόπο που σε εκείνα είναι άγνωστος, αλλά δε λησμονεί ούτε απορρίπτει εκείνους που δείχνουν την εμπιστοσύνη τους σε Αυτόν. Επέτρεψε να βρουν βάσανα τον Ιώβ, αλλά δεν τον εγκατέλειψε. Επέτρεψε να εξορισθεί ο αγαπητός Ιωάννης στο ερημονήσι Πάτμος, αλλά εκεί τον συνάντησε ο Υιός του Θεού και οι ενοράσεις του ήταν γεμάτες από σκηνές αθάνατης δόξας.ΠΠ 105.3

Ο Θεός επιτρέπει οι θλίψεις να βρουν το λαό Του, ώστε με την καρτερικότητα και την υπακοή τους να πλουτιστούν πνευματικά οι ίδιοι και το παράδειγμά τους να γίνει πηγή δύναμης για τους άλλους. «Εγώ γνωρίζω τας βουλάς τας οποίας βουλεύομαι περί υμών, λέγει Κύριος, βουλάς ειρήνης και ουχί κακού.» (Ιερ. 29:11). Οι ταλαιπωρίες που δοκιμάζουν σκληρότερα την πίστη μας και κάνουν να φαίνεται ότι ο Θεός μάς έχει λησμονήσει. Οι δοκιμασίες αυτές που μας φέρνουν πλησιέστερα στο Χριστό ώστε να θέσουμε όλα τα βάρη μας στα πόδια Του και να γευθούμε την ειρήνη που θα μας δώσει αντί για αυτά.ΠΠ 106.1

Ανέκαθεν ο Θεός δοκίμαζε τα τέκνα Του στο καμίνι της οδύνης. Στη θέρμανση του καμινιού αποχωρίζεται η σκουριά από το πραγματικό χρυσάφι του χριστιανικού χαρακτήρα. Ο Ιησούς παρακολουθεί τη δοκιμασία. Εκείνος ξέρει τι χρειάζεται για τον καθαρισμό του πολύτιμου μετάλλου, ώστε να είναι σε θέση να αντανακλάει τη λάμψη της αγάπης Του.ΠΠ 106.2

Ο Θεός πειθαρχεί τους δούλους Του με αυστηρές και αποτελεσματικές δοκιμασίες. Βλέπει ότι μερικοί έχουν δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόοδο του έργου Του και θέτει τα άτομα αυτά σε δοκιμή. Με την πρόνοιά Του τους φέρνει σε θέσεις όπου δοκιμάζεται ο χαρακτήρας τους και αποκαλύπτονται ελαττώματα και αδυναμίες που δεν ήξεραν ότι είχαν. Τους δίνει την ευκαιρία να διορθώσουν τις ατέλειες αυτές και να γίνουν κατάλληλοι για την υπηρεσία Του, επειδή Αυτός είναι η μόνη βοήθεια και προστασία τους. Έτσι, πετυχαίνει ο σκοπός Του. Είναι εκπαιδευμένοι, γυμνασμένοι για την εκπλήρωση του μεγάλου σκοπού για τον οποίο τους χορηγήθηκαν οι δυνάμεις αυτές. Όταν ο Θεός τους καλέσει για δράση, είναι έτοιμοι και ουράνιοι άγγελοι μπορούν να συμπράξουν με αυτούς για να επιτελεστεί το έργο επάνω στη Γη.ΠΠ 106.3

Στο διάστημα της παραμονής Του στην Αίγυπτο ο Αβραάμ έδειξε ότι δεν ήταν απαλλαγμένος από την ανθρώπινη αδυναμία και ατέλεια. Αποκρύβοντας το γεγονός ότι η Σάρρα ήταν γυναίκα του, εκδήλωσε δυσπιστία για τη θεϊκή φροντίδα, έλλειψη υψηλού φρονήματος πίστης και θάρρους που τόσο συχνά και μεγαλόπρεπα είχε εξωτερικεύσει στη ζωή του. Η Σάρρα ήταν όμορφη γυναίκα, και εκείνος δεν αμφέβαλε ότι οι αφώτιστοι Αιγύπτιοι θα εποφθαλμιούσαν την όμορφη ξένη. Για να την αποκτήσουν δε θα δίσταζαν να σκοτώσουν τον άνδρα της.ΠΠ 106.4

Ο Αβραάμ σκέφθηκε ότι δε θα ήταν ένοχος ψευτιάς αν παρουσίαζε τη Σάρρα σαν αδελφή του επειδή είχαν τον ίδιο πατέρα, αλλά όχι και την ίδια μητέρα. Η απόκρυψη όμως της πραγματικής σχέσης τους ήταν απάτη. Καμιά παρέκκλιση από την αυστηρή ακεραιότητα δεν μπορεί να αποσπάσει την επιδοκιμασία του Θεού. Εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης από μέρους του Αβραάμ, η Σάρρα εκτέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο. Ο Αιγύπτιος βασιλιάς όταν πληροφορήθηκε για την ομορφιά της, διέταξε να τη φέρουν στο παλάτι του σκοπεύοντας να την κάνει γυναίκα του.ΠΠ 107.1

Ο πολυεύσπλαχνος Θεός όμως προστάτευσε τη Σάρρα στέλνοντας πληγές στη βασιλική οικογένεια. Με τον τρόπο αυτό ο μονάρχης έμαθε την αλήθεια της υπόθεσης και αγανακτισμένος για τη σε βάρος του εξαπάτηση, επέπληξε τον Αβραάμ και του απέδωσε τη γυναίκα του λέγοντας: «Τί είναι τούτο το οποίον έκαμες εις εμέ; . . . Διά τί είπας, Αδελφή μου είναι; και έλαβον αυτήν εις εμαυτόν διά γυναίκα. Και τώρα, ιδού η γυνή σου, λάβε αυτήν και ύπαγε.»ΠΠ 107.2

Ο Αβραάμ ευνοήθηκε πολύ από το βασιλιά. Ακόμη και τότε ο Φαραώ δεν επέτρεψε να συμβεί κανένα κακό σε αυτόν, ούτε στη συνοδεία του, αλλά διέταξε ένα φύλακα να τον συνοδέψει ασφαλώς έξω από τα εδάφη του. Την εποχή εκείνη είχαν συσταθεί νόμοι που απαγόρευαν στους Αιγυπτίους να συναναστρέφονται ξένους βοσκούς, να έχουν οικειότητα και να περνούν γενικότερα χρόνο μαζί. Ήταν ευγενικό και μεγαλόψυχο από μέρους του Φαραώ να αποπέμψει τον Αβραάμ. Αξίωσε όμως από αυτόν να εγκαταλείψει την Αίγυπτο, αφού δεν μπορούσε να του επιτρέψει να παραμείνει.ΠΠ 107.3

Παραλίγο από άγνοια του ο Φαραώ θα του έκανε μεγάλο κακό. Ο Θεός όμως επενέβη και φύλαξε το μονάρχη από την διάπραξη ενός τόσο σοβαρού αμαρτήματος. Ο Φαραώ είδε στον ξένο αυτόν έναν άνθρωπο τιμημένο από το Θεό του Ουρανού και φοβήθηκε να έχει στο βασίλειό του κάποιον που τόσο εμφατικά βρισκόταν υπό θεϊκή εύνοια. Αν ο Αβραάμ εξακολουθούσε να παραμένει στην Αίγυπτο, ο αυξανόμενος πλούτος και η τιμή του θα προκαλούσαν κατά πάσα πιθανότητα το φθόνο και την απληστία των Αιγυ-πτίων. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορούσε να του γίνει κάποια ζημιά για την οποία ο μονάρχης θα έφερε την ευθύνη και για την οποία καινούργιες πληγές θα έβρισκαν τη βασιλική οικογένεια.ΠΠ 107.4

Η προειδοποίηση που δόθηκε στο Φαραώ, αποδείχθηκε ότι ήταν προστασία για τον Αβραάμ στις κατοπινές σχέσεις του με τους ειδωλολατρικούς λαούς. Επειδή η υπόθεση δεν μπορούσε να τηρηθεί μυστική, έγινε φανερό ότι ο Θεός που λάτρευε ο Αβραάμ ήταν δυνατός να προστατεύσει το δούλο του, και οποιοδήποτε κακό του γινόταν, θα τιμωρείτο. Είναι επικίνδυνο να βλάψει κανείς ένα από τα παιδιά του ουράνιου Βασιλιά. Αναφερόμενος στο κεφάλαιο αυτό της εμπειρίας του Αβραάμ, ο ψαλμωδός λέει για τον εκλεκτό λαό ότι ο Θεός «υπέρ αυτών ήλεγξε βασιλείς, λέγων, μη εγγίσητε τους κεχρισμένους Μου, και μη κακοποιήσητε τους προφήτας Μου». (Ψαλμ. 105:14,15).ΠΠ 107.5

Μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα υπάρχει ανάμεσα στην εμπειρία του Αβραάμ και σε αυτή των απογόνων του αιώνες αργότερα. Και στις δύο περιπτώσεις κατέβηκαν στην Αίγυπτο εξαιτίας της πείνας, και κατοίκησαν εκεί. Με την εκδήλωση θεϊκών τιμωριών για λογαριασμό τους, ο φόβος τους έπεσε επάνω στους Αιγυπτίους και πλουτισμένοι με τα δώρα των ειδωλολατρών, αναχώρησαν με πολλά υπάρχοντα.ΠΠ 108.1