Kafli 36—Tilhlýðileg ögun og uppeldi barnanna

Það er viðtekin stefna í heiminum að leyfa unglingum að fylgja náttúrlegum hneigðum hjarta síns og ef þeir eru mjög villtir í æsku segja foreldrar að þeir lagist eftir stuttan tíma og þegar þeir séu orðnir 16 eða 18 ára að aldri muni þeir fara að hugsa skynsamlega og segja skilið við rangar venjur og verða að lokum nytsamir menn. Þvílík villa! Árum saman leyfa þeir óvini að sá í garð hjartans. Þeir leyfa röngum meginreglum að festast í sessi og í mörgum tilfellum gagnar ekkert allt það erfiði sem síðar er lagt í þann jarðveg.BS2 217.1

Satan er slyngur og þolgóður verkamaður, lífshættulegur óvinur. Hvenær sem óvarlegt orð er talað æskufólki til tjóns, hvort heldur sem fagurgali eða til að leiða það til að líta á einhverja synd með minni fyrirlitningu en ella, nýtir Satan sér það og nærir illa sæðið svo að það megi festa rætur og gefa af sér ríkulega uppskeru. Sumir foreldrar hafa leyft börnum sínum að mynda rangar venjur og hafa merki þeirra sést allt lífið. Þessi synd hvílir á foreldrunum. Börn þessi kunna að játast undir kristindóm en gamlar venjur munu koma í ljós í öllu lífi þeirra nema til komi sérstakt verk náðarinnar á hjartað og gagnger siðbót í lífinu. Að öðrum kosti munu þau birta einmitt það lunderni sem foreldrar þeirra hafa stuðlað að að þau mótuðu.^{11T, bls. 403;}BS2 217.2

Foreldrar verða að stjórna börnum sínum, hafa hemil á ástríðum þeirra og beygja þær, því að annars mun Guð vissulega eyða börnunum á reiðidegi sínum og þá munu þeir foreldrar, sem eigi hafa stjórnað börnum sínum, ekki vera lýtalausir. Einkum ættu þjónar Guðs að stjórna eigin fjölskyldum og sjá til þess að þær séu undirgefnar. Mér var sýnt, að þeir væru ekki undir það búnir að dæma eða ákvarða um mál safnaðarins nema þeir gætu stjórnað vel eigin heimili. Þeir verða fyrst að koma á reglu heima og þá mun dómgreind þeirra og ábyrgð geta markað spor í söfnuðinum.^{21T, bls. 119;}BS2 217.3

Hver sonur og dóttir ættu að vera kölluð til að svara fyrir það ef þau eru fjarvistum frá heimilinu að kvöldi til. Foreldrar ættu að vita í hvaða félagsskap börnin þeirra eru og í hvaða húsi þau verja kvöldunum.2 ^{34T, bls. 651;}BS2 218.1

Mannleg speki hefur ekki fundið upp meira en Guð veit né heldur látið sér til hugar koma viturlegra áform um að fást við börn heldur en Drottinn setti fram. Hver getur betur skilið allar þarfir barna en skapari þeirra? Hver getur haft meiri áhuga á velferð þeirra en sá sem keypti þau með sínu eigin blóði? Væri orð Guðs vandlega rannsakað og því nákvæmlega fylgt mundi vera minna um sálarangist yfir hegðunarvandkvæðum óguðlegra barna.BS2 218.2

Börn hafa réttindi sem foreldrar þeirra ættu að viðurkenna og virða. Þau eiga rétt á slíkri menntun og þjálfun sem getur gert bau að nytsömum, virtum og elskuðum þjóðfélagsþegnum hér og veitt þeim siðferðilega hæfni fyrir samfélag hreinna og heilagra síðar. Það ætti að kenna hinum ungu að velferð bæði í nútíð og framtíð sé að miklu leyti komin undir þeim venjum sem þau móta með sér í bernsku og æsku. ^{4AH, bls. 306;}BS2 218.3

Karlar og konur sem segjast virða Biblíuna og fylgja kenningum hennar láta í mörgum tilvikum undir höfuð leggjast að framkvæma kröfur hennar. Við uppeldi barna fylgja þeir eigin þverúðarfulla eðli fremur en opinberuðum vilja Guðs. Þúsundir sálna glatast vegna vanrækslu þessarar skyldu. Biblían setur fram reglur um rétta ögun barna. Færu foreldrar eftir þessum kröfum Guðs mundum við í dag sjá aðra tegund æskufólks koma fram á athafnasviðið. En foreldrar sem segjast lesa Biblíuna og fylgja henni ganga beint í gegn kenningum hennar. Við heyrum sorgarog angistarvein frá feðrum og mæðrum sem harma framkomu barna sinna en gera sér litla grein fyrir því að þau leiða bessa sorg og hugarkvöl yfir sig og skemma börnin sín með afvegaleiddri ástúð sinni. Þau gera sér ekki grein fyrir þeirri ábyrgð sem Guð hefur lagt þeim á herðar að ala börn sín upp í réttum venjum frá frumbernsku.^{54T, bls. 313;}BS2 218.4

Börn sem eru kristin munu taka kærleika og hrós guðelskandi foreldra sinna fram yfir hverja jarðneska blessun. Þau munu elska foreldra sína og heiðra þá. Það ætti að vera eitt af helstu umhugsunarefnum þeirra að gera foreldra sína hamingjusama. Á þessari uppreisnargjörnu öld hafa börn þau sem eigi hafa öðlast rétta fræðslu og ögun aðeins óljósan skilning á skyldum sínum við foreldra sína. Það vill oft verða svo að því meir sem foreldrar þeirra gera fyrir þau þeim mun vanþakklátari eru þau og þeim mun minna virða þau þá.BS2 218.5

Foreldrar hafa að miklu leyti í hendi sér framtíðarhamingju barna sinna. Á þeim hvílir sú þýðingarmikla skylda að móta lunderni þessara barna. Sú fræðsla sem veitt er í æsku mun fylgja þeim allt lífið. Foreldrar sá því sæði sem mun vaxa upp og bera ávöxt annað hvort til góðs eða ills. Þeir geta mótað syni sína og dætur til hamingju eða eymdar.^{61T, bls. 392, 393;}

BS2 219.1

Foreldrar verða að vera sammála

Börn eru að eðli til viðkvæm og ástúðleg. Það er auðvelt að gera þau glöð og auðvelt að gera þau vansæl. Með blíðum aga í kærleiksríkum orðum og athöfnum geta mæðurnar tengt börn sín hjörtum sínum. Það eru mikil mistök að vera strangur og smámunasamur við börnin. Heilsteypt festa og reiðilaus stjórn eru nauðsynleg til að aga hverja fjölskyldu. Talaðu með rósemi um það sem þér býr í brjósti, láttu athafnir þínar einkennast af yfirvegun og hvikaðu í engu frá því að framkvæma það sem þú hefur sagt.^{73T, bls. 532;}BS2 219.2

Foreldrar ættu ekki að gleyma bernskuárum sínum, hversu mjög þeir þráðu samúð og kærleika og hversu vansælir þeir voru þegar þeir voru ávítaðir eða skammaðir reiðilega. Þeir ættu að verða ungir aftur í anda og barnslegir í huga til að skilja þarfir barna sinna. Samt ættu þeir að krefjast hlýðni af börnum sínum með festu samfara kærleika. Orðum foreldranna ætti skilyrðislaust að hlýða. ^{81T, bls. 388;}BS2 219.3

Ósamkvæmni í stjórn fjölskyldunnar leiðir af sér mikinn skaða og er reyndar næstum því eins slæm og alls engin stjórn. Spurningin kemur oft fram: Hví eru börn trúaðra foreldra oft þrá, óhlýðin og uppreisnargjörn? Ástæðuna má oft finna í uppeldi heimilisins.BS2 219.4

Ef foreldrar eru ekki sammála, ættu þeir ekki að láta sjá sig í návist barna sinna fyrr en gagnkvæmur skilningur er kominn á.BS2 219.5

Séu foreldrarnir samtaka í agamálum mun barnið skilja hvers er krafist af því. En ef faðirinn sýnir með orðum eða tilliti að hann er eigi sammála aga móðurinnar og finnst hún vera of ströng og hann verði að bæta fyrir hörku hennar með blíðuhótum og eftirlátsemi mun það leiða barnið til falls. Það mun fljótlega komast að raun um að það getur gert það sem því sýnist. Þeir foreldrar sem drýgja þessa synd gegn börnum sínum bera ábyrgð á glötun sálna þeirra.^{9AH, bls. 310—315;}BS2 219.6

Foreldrar ættu fyrst að læra að hafa stjórn á sjálfum sér og þá geta þeir með betri árangri stjórnað börnum sínum. Í hvert sinn sem þeir missa stjóm á sjálfum sér og sýna óþolinmæði í orði eða athöfnum syndga þeir gegn Guði. Þeir ættu fyrst að ræða við börnin, benda skýrt og greinilega á það ranga hjá þeim, sýna þeim syndir þeirra og leggja þeim fast á hjarta að þau hafi ekki aðeins syndgað gegn foreldrum sínum heldur gegn Guði. Þeir ættu að koma beygðir í hjarta og fullir meðaumkunar og sorgar yfir villuráfandi börnum sínum og biðja með þeim áður en þeir leiðrétta þau. Þá munu leiðréttingar ykkar ekki leiða til þess að börnin hati ykkur. Þau munu elska ykkur. Þau munu sjá að þið hegnið þeim ekki af því að þau hafa valdið ykkur óþægingum eða af því að þið viljið láta vanþóknun ykkar fá útrás heldur af skyldukvöð þeim til góðs svo að þau séu ekki látin alast upp í synd. ^{101T, bls. 398;}

BS2 220.1

Hættan við of strangt uppeldi

Börn í mörgum fjölskyldum virðast vera vel upp alin meðan þau eru undir aga heimilisins en þegar kerfið gliðnar sem hefur haldið þeim að ákveðnum reglum virðast þau vera ófær um að hugsa, framkvæma eða ákveða sjálf.BS2 220.2

Hljóti æskufólk strangt uppeldi sem sneytt er viðhlítandi leiðsögn til að hugsa og framkvæma sjálfstætt eins og eigin geta og hugsun leyfir svo að það með því geti þroskað huga sinn, öðlast tilfinningu um sjálfsvirðingu og traust á eigin getu til að framkvæma, mun það alltaf leiða til þess að það verður veikbyggt vitsmunalega og siðferðislega. Þegar það fer út í heiminn til að starfa sjálfstætt mun sú staðreynd koma í ljós að það var tamið sem dýr en ekki menntað. Vilji þess hafði verið undirokaður með hörðum aga foreldra og kennara í stað þess að vera leiddur.BS2 220.3

Þeir foreldrar og kennarar sem stæra sig af því að hafa algjöra stjóm á huga og vilja barna þeirra sem undir umsjá þeirra eru mundu hætta steigurlæti sínu gætu þeir rakið framtíð þeirra barna sem þannig eru undirokuð með valdi eða ótta. Þau eru nær algjörlega óviðbúin að taka á sig hina ströngu ábyrgð lífsins. Sá hópur kennara sem er ánægður yfir því að hafa nær algjöra stjórn á vilja nemenda sinna eru ekki árangursríkustu kennararnir þó að svo líti út um sinn.BS2 220.4

Þeir eru oft of fálátir og beita valdi sínu á kaldan, óblíðan hátt sem getur ekki áunnið hjörtu barna þeirra og nemenda. Ef þeir gætu safnað börnunum til sín og sýnt þeim að þeir elska þau og sýndu áhuga á öllu starfi þeirra og jafnvel íþróttum þeirra, og yrðu stundum barn á meðal barna mundu þeir gleðja börnin mjög og ávinna kærleika þeirra og traust. Og börnin mundu skjótar virða og elska vald foreldra sinna og kennara.BS2 221.1

A hinn bóginn ætti ekki að láta hina ungu um að hugsa og framkvæma án tillits til dómgreindar foreldra og kennara. Börnum ætti að vera kennt að virða þroskaða dómgreind og að vera leiðbeint af foreldrum sínum og kennurum. Það ætti að ala þau þannig upp að hugur þeirra tengist huga foreldra og kennara og þannig frædd að þau sjái að það sé viðeigandi að fara eftir ráðum þeirra. Þegar þau sleppa leiðandi hendi foreldra og kennara mun lunderni þeirra ekki vera eins og reyr í vindi skekinn.^{113T, bls. 132—135;}

BS2 221.2

Það er syndsamlegt að leyfa börnum að vaxa upp í fáfræði

Sumir foreldrar hafa látið undir höfuð leggjast að gefa börnum sínum trúarlegt uppeldi og hafa einnig vanrækt skólagöngu þeirra. Hvorugt hefði átt að vanrækja. Hugur barnanna er virkur og ef þau eru ekki við líkamleg störf eða nám verða þau berskjölduð fyrir illum áhrifum. Það er syndsamlegt fyrir foreldra að leyfa börnum sínum að vaxa upp í fáfræði. Þeir ættu að sjá þeim fyrir nytsömum og skemmtilegum bókum og ættu að kenna þeim að vinna, hafa stundir fyrir líkamlegt starf og stundir helgaðar námi og lestri. Foreldrar ættu að leitast við að göfga huga barna sinna og þroska vitsmunalega hæfileika. Sé hugurinn skilinn eftir í órækt er hann vanalega lágkúrulegur, holdlegur og spilltur. Satan notar tækifæri -sín og elur upp þann huga sem hefur ekkert við að vera.^{121T, bls. 398—399;}BS2 221.3

Starf móðurinnar hefst með reyfabarninu. Hún ætti að beygja vilja og skap barns sín og sveigja það til undirgefni, kenna því að hlýða. Þegar barnið eldist á ekki að slaka á takinu. Hver móðir ætti að taka tíma til að ræða við barnið sitt, leiðrétta villu þess og kenna því réttu leiðina af þolinmæði. Kristnir foreldrar ættu að vita að þeir eru að fræða börnin sín og gera þau hæf til að verða börn Guðs. Öll trúarreynsla barnsins fer eftir þeirri fræðslu sem gefin er og því lunderni sem mótað er í bernsku. Ef viljinn er ekki beygður þá og látinn gefast undir vilja foreldranna verður það erfitt hlutverk að læra lexíuna seinna. Hversu erfið reynsla, hvílíkt stríð að beygja þann vilja undir kröfur Guðs sem aldrei hefur þurft að láta undan. Þeim foreldrum sem vanrækja þetta þýðingarmikla verk verður mikil skyssa á og þeir syndga gegn veslings börnunum sínum og gegn Guði. ^{131T, bls. 390, 391;}BS2 221.4

Ef þið, foreldrar, látið undir höfuð leggjast að veita börnum ykkar það uppeldi sem Guð hefur sett ykkur sem skyldu að veita þeim verðið þið að svara honum fyrir afleiðingarnar. Þessar afleiðingar munu ekki takmarkast við börnin ykkar ein. Eins og einn þistill sem fær að vaxa á akrinum gefur af sér uppskeru sinnar tegundar þannig munu syndir þær sem koma af vanrækslu ykkar stuðla að því að eyðileggja alla sem koma inn á áhrifasvið þeirra. ^{14CG, bls. 115;}BS2 222.1

Bölvun Guðs mun vissulega hvíla yfir ótrúum foreldrum. Þeir eru ekki aðeins að gróðursetja þyrnirunna sem munu særa þá hér heldur verða þeir að horfast í augu við eigin ótrúmennsku þegar dómurinn verður settur. Mörg börn munu rísa upp í dóminum og fordæma foreldra sína fyrir að hafa ekki veitt þeim aðhald og skrifa á reikning þeirra glötun sína. Fölsk samúð og blindur kærleikur foreldra leiðir þá til að afsaka galla barna sinna og horfa framhjá þeim án þess að leiðrétta þá og það leiðir til þess að börn þeirra glatast og blóð sálna þeirra mun hvíla á ótrúum foreldrum. ^{151T, bls. 219;}

BS2 222.2

Skaðsemi athafnaleysisins

Mér hefur verið sýnt að athafnaleysi leiðir af sér mikla synd. Virk hönd og hugur finna ekki tíma til að hlýða á hverja freistingu sem óvinurinn stingur upp á en athafnalaus hönd og heili eru tilbúin til að lúta stjórn Satans. Þegar hugurinn hefur ekki viðeigandi viðfangsefni dvelur hann við ótilhlýðilega hluti. Foreldrar ættu að kenna börnum sínum að athafnaleysi sé synd.^{161T, bls. 395;}BS2 222.3

Ekkert er eins öruggt að leiða til ills og að létta öllum byrðum af börnum, láta þau lifa aðgerðalausu, tilgangslausu lífi, að gera ekkert eða starfa að því sem þeim þóknast. Hugur barnsins er virkur og ef hann fæst ekki við það sem er gott og nytsamt mun barnið óhjákvæmilega snúa sér að því sem illt er. Þó að það sé rétt og nauðsynlegt fyrir það að hafa tilbreytni og upplyftingu ætti að kenna því að vinna, að hafa reglubundnar stundir til líkamlegs starfs og einnig til lestrar og náms. Sjáið til að börnin hafi verk sem hæfir aldri þeirra og þau fái nytsamar og skemmtilegar bækur. ^{17AH, bls. 284;}BS2 222.4

Börnin byrja oft verk af áhuga en svo óska þau að breyta til og fást við eitthvað nýtt af því að þau verða óþreyjufull eða þreytt. Þannig byrja þau á mörgu, verða fyrir svolitlum vonbrigðum og gefast upp. Því hverfa þau frá einu til annars og ljúka engu. Foreldrar ættu ekki að leyfa löngun í breytingu að stjórna börnum sínum. Þeir ættu ekki að vera svo önnum kafnir við aðra hluti að þeir hafi ekki tíma til þess að aga börnin sín af þolinmæði og stuðla að þroska þeirra. Fáein hvatningarorð eða örlítil hjálp á réttu augnabliki geta fleytt þeim yfir sker vandræða og erfiðleika og ánægjan sem mun leiða af því að sjá fullnað verk, sem þau unnu að, mun örva þau til meiri átaka. ^{183T, bls.147,148;}BS2 223.1

Börn sem hefur verið látið eftir og snúist við búast alltaf við slíku. Og ef óskir þeirra eru ekki uppfylltar verða þau fyrir vonbrigðum og missa kjarkinn. Sama hneigðin mun koma fram í öllu lífi þeirra. Þau munu verða hjálparvana, halla sér að öðrum um hjálp og búast við því að aðrir gæli við þau og láti eftir þeim. Og ef staðið er í gegn þeim, jafnvel eftir að þau eru vaxin til fullorðinsára, finnst þeim þau verða fyrir móðgun. Og þannig lifa þau í áhyggjum á vegferð sinni í heimi þessum, þola varla eigin þunga, kvarta oft og kveina af því að allt er ekki eins og þau vilja.^{191T, 392, 393;}BS2 223.2

Kona gerir sjálfri sér og fjölskyldu sinni illt eitt þegar hún vinnur sitt starf og starf fjölskyldu sinnar líka — þegar hún ber inn vatn og við og tekur jafnvel öxina sér í hönd til að höggva viðinn á sama tíma og maður hennar og synir sitja við eldinn til að eiga góðar stundir. Guð ætlaðist aldrei til að eiginkonur og mæður yrðu þrælar fjölskyldna sinna. Mörg móðir ber ofurþunga áhyggna á sama tíma og börn hennar eru ekki alin upp til þess að axla sinn hluta byrða heimilisins. Þess vegna verður hún gömul og deyr fyrir tímann, yfirgefur börnin sín einmitt þegar móðurinnar er mest þörf til að leiða óreynda fætur. Hverjum er um að kenna?BS2 223.3

Eiginmenn ættu að gera allt sem þeir geta til að losa eiginkonu sína undan áhyggjum og stuðla að því að hún geti verið glöð. Aldrei ætti að leyfa börnum að venja sig á athafnaleysi og leti því að slíkt verður fljótt að vana. ^{205T, bls. 180, 181;}

BS2 223.4

Foreldrar, leiðið börnin ykkar til Krists

Börn kunna að vilja gera það sem rétt er, þau kunna að hyggja á það í hjörtum sínum að vera hlýðin og vingjarnleg gagnvart foreldrum sínum eða forráðamönnum en þau þarfnast hjálpar og hvatningar frá þeim. Þau kunna að taka góðar ákvarðanir en þeim mun ekki takast að ná markinu nema meginreglur þeirra séu styrktar af trúnni og hin endurnýjandi náð Guðs verki á líf þeirra.BS2 224.1

Foreldrar ættu að tvöfalda viðleitni sína við að vinna að hjálpræði barna sinna. Þeir ættu að fræða þau trúlega, ekki að láta þau um að hljóta uppeldi á eigin spýtur. Hinir ungu ættu ekki að fá að læra gott og illt saman með þeirri hugsun að einhvern tímann í framtíðinni muni hið góða fá yfirhöndina og hið illa missa áhrifamátt sinn. Hið illa mun vaxa hraðar en hið góða.BS2 224.2

Foreldrar, þið ættuð að hefjast handa við að aga huga barna ykkar meðan þau eru mjög ung til þess að þau geti orðið kristið fólk. Leggið ykkur öll fram um að vinna að sáluhjálp þeirra. Hagið ykkur eins og þau væru sett í ykkar umsjá til að verða mótaðir sem dýrmætir steinar til að skína í ríki Guðs. Varist að vagga þeim í svefn á gjábarmi eyðingarinnar í þeim misskilningi að þau séu ekki nógu gömul til að bera ábyrgð, ekki nógu gömul til að iðrast synda sinna og játa Krist.BS2 224.3

Foreldrar ættu að útskýra hjálpræðisáformið fyrir börnum sínum og gera það einfalt fyrir þeim svo að ungur hugur þeirra geti skilið það. Átta, tíu eða tólf ára gömul börn eru nógu gömul til þess að hægt sé að ræða við þau um persónulega trú. Kennið ekki börnum ykkar með ókominn tíma í huga, er þau verða nógu gömul til að iðrast og trúa sannleikanum. Mjög ung börn geta haft rétta hugmynd um ástand sitt sem syndara og um hjálpræðið í Kristi ef þau hljóta rétta fræðslu. Prestar eru almennt of sinnulausir um hjálpræði barna og eru ekki eins persónulegir og þeir ættu að vera. Gullin tækifæri til að hafa áhrif á huga barna eru oft látin fara framhjá ónýtt.^{211T, bls. 396—400;}BS2 224.4

Feður og mæður, gerið þið ykkur grein fyrir mikilvægi þeirrar ábyrgðar sem hvílir á ykkur? Gerið þið ykkur grein fyrir nauðsyn þess að vernda börnin ykkar frá því að venja sig á kæruleysi og siðleysi? Leyfið börnum ykkar að stofna aðeins til þess félagsskapar sem hefur rétt áhrif á lunderni þeirra. Leyfið þeim ekki að vera úti á kvöldin nema þið vitið hvar þau eru og hvað þau eru að gera. Fræðið þau um meginreglur siðferðislegs hreinleika. Ef þið hafið vanrækt að kenna þeim atriði fyrir atriði, fyrirmæli við fyrirmæli, örlítið hér og örlítið þar, skuluð þið byrja strax að gera ykkar skyldu. Hefjist handa við skylduverk ykkar og vinnið fyrir tíma og eilífð. Látið ekki annan dag líða án þess að játa vanrækslu ykkar fyrir börnum ykkar. Segið þeim að þið ætlið ykkur nú að gera ykkar verk sem er af Guði tilskipað. Biðjið þau um að vera með ykkur í siðbótinni. Kostið kapps um að bæta úr því sem liðið er. Verið ekki lengur áfram í ástandi Laódíkeusafnaðarins. Í nafni Drottins kalla ég á hverja fjölskyldu að sýna rétt hugarfar. Siðbætið söfnuðinn á ykkar eigin heimili.^{227T, bls. 66, 67;}

BS2 225.1

Vanrækið ekki þarfir hugans

Mér hefur verið sýnt að á sama tíma og foreldrar, sem lifa í guðsótta, aga börnin sín ættu þeir að rannsaka lunderni þeirra og skaphöfn og leitast við að uppfylla þarfir þeirra. Sumir foreldrar sinna vandlega tímanlegum þörfum barna sinna. Þeir hjúkra þeim blíðlega og af trúmennsku í sjúkdómum og þá finnst þeim þeir hafi gert skyldu sína. Hér fara þeir villir vega. Starf þeirra er rétt að byrja. Það ætti að sinna þörfum hugans. Það þarf hæfni til að nota réttu aðferðirnar við að lækna særðan huga.BS2 225.2

Börn verða fyrir reynslum sem er alveg eins erfitt að þola, rétt eins örðugar í eðli sínu eins og þær sem hinir fullorðnu verða fyrir. Foreldrarnir sjálfir eru ekki alltaf sömu skoðunar. Þeir eru oft ringlaðir í huga. Þeir fara oft villir vega í skoðunum sínum og tilfinningum. Satan berst gegn þeim og þeir láta undan freistingum hans. Þeir mæla af fyrtni og á þann hátt sem vekur reiði hjá börnum þeirra og eru stundum smámunasamir og leiðir. Veslings börnin smitast af sama anda og foreldrarnir eru þess ekki umkomnir að hjálpa þeim því að þeir voru orsök vandræðanna. Stundum virðist allt fara úrskeiðis. Það er önuglyndi alls staðar og allir eru leiðir og óhamingjusamir. Foreldrarnir skella skuldinni á veslings börnin sín og finnst þau vera mjög óhlýðin og óþekk, verstu börn í heimi þegar orsök vandræðanna eru þeir sjálfir.BS2 225.3

Sumir foreldrar vekja upp margt illviðrið vegna skorts á sjálfstjórn. í stað þess að biðja börn sín vingjarnlega um að gera þetta eða hitt, skipa þeir þeim í ávítunartón og á sama tíma eru þeir með aðfinnslur og áminningar á vör sem börnin eiga ekki skilið. Foreldrar, ef þið farið þannig að börnunum ykkar eyðileggið þið gleði þeirra og metnað. Þau gera það sem þið biðjið um, ekki af kærleika, heldur af því að þau þora ekki annað. Hugur fylgir ekki máli. Það er kvöð en ekki ánægja og það leiðir þau oft til þess að gleyma að fara eftir öllum leiðbeiningum ykkar en það ertir ykkur enn meira og gerir hlutskipti barnanna enn verra. Aðfinnslurnar endurtaka sig, slæm hegðun þeirra sett á svið fyrir framan þau.BS2 226.1

Látið ekki börnin ykkar sjá ykkur með ygglda brún. Ef þau láta undan freistingu og sjá á eftir villu sína og iðrast skuluð þið fyrirgefa þeim eins fúslega og þið vonið að ykkar himneski faðir fyrirgefi ykkur. Leiðbeinið þeim vingjarnlega og tengið þau hjörtum ykkar. Það er örlagaríkt augnablik fyrir börn. Þau munu verða fyrir áhrifum sem leitast við að beina þeim frá ykkur en slíku verðið þið að vinna á móti. Kennið þeim að gera ykkur að trúnaðarvinum sínum. Látið þau hvísla í eyru ykkar um reynslur sínar og gleði. Með því að stuðla að þessu losið þið þau við marga snöru sem Satan getur lagt að óreyndum fótum þeirra. Eigið ekki aðeins við börnin ykkar með strangleika og með því að gleyma ykkar eigin bernsku og því að þau eru aðeins börn. Ætlist ekki til af þeim að þau séu fullkomin og reynið heldur ekki að gera þau fullorðin í athöfnum sínum strax. Með því að gera slíkt munuð þið loka þeim leiðum sem þið hefðuð annars getað haft að þeim og munið neyða þau til að opna leið fyrir skaðlegum áhrifum svo að aðrir geta eitrað ungan huga þeirra áður en þið vaknið gagnvart hættu þeirra.^{231T, bls. 384—387;}

BS2 226.2

Aldrei að leiðrétta barn í reiði

Ef börnin þín eru óhlýðin ætti að leiðrétta þau. Áður en þú leiðréttir þau skaltu fara einn sér og biðja Drottin um að mýkja hjörtu barna þinna og gefa þér visku til að fást við þau. Aldrei hef ég vitað til þess að þessi aðferð hafi brugðist. Þú getur ekki látið barnið skilja andlega hluti þegar hjartað (hjarta foreldranna) er í reiðiuppnámiBS2 226.3

Þú ættir að leiðrétta börnin þín í kærleika. Leyfðu þeim ekki að fara sínu fram þar til þú verður reiður og síðan hegna þeim. Slík leiðrétting ýtir aðeins undir það illa í stað þess að lækna það.BS2 227.1

Það eykur aðeins á hið illa að vera í uppnámi við villuráfandi barn. Það vekur verstu hneigðir barnsins og leiðir það til að fínnast, að þér sé sama um það. Því finnst þú ekki geta komið svona fram við sig ef þér væri annt um það.BS2 227.2

Og ætlaðu ekki að Guð taki ekki eftir því hvernig þessi börn eru leiðrétt. Hann veit allt um það og hann veit einnig hverjar gætu orðið þær indælu afleiðingar, ef þær leiðréttingar færu fram þannig að þær áynnu í staðinn fyrir að hrinda frá.^{24CG, bls. 244, 245;}

BS2 227.3

Þýðing þess að vera hreinskilinn við börn

Foreldrar ættu að vera fyrirmyndir í sannsögli því að það er sú daglega lexía sem þarf að festa í hjarta barnsins. Ófrávíkjanleg meginregla ætti að stjórna foreldrunum í öllum málum lífsins, einkum í því að ala upp og mennta börnin. „Sveinninn þekkist þegar á verkum sínum, hvort athafnir hans eru hreinar og einlægar.”BS2 227.4

Móðir, sem skortir dómgreind og fylgir ekki leiðsögn Drottins, kann að ala börnin sín upp til að blekkja og hræsna. Skapgerðareinkennin, sem þannig er ýtt undir, geta orðið svo föst í sessi að það að ljúga getur orðið eins eðlilegt og að anda. Yfirvarpið mun verða tekið fyrir einlægni og raunveruleika. Foreldrar, reynið aldrei að leyna sannleikanum. Verið aldrei með ósannsögli, hvorki í orði eða athöfnum. Ef þið viljið, að barnið ykkar sé sannsögult, skuluð þið vera sannsögul sjálf. Komið beint fram og verið óhvikul. Ekki ætti að leyfa sér smávægilega óhreinskilni hvað þá meira. Af því að mæður eru vanar að vera óhreinskilnar og ósannsöglar, fylgir barnið fordæmi hennar.BS2 227.5

Það er nauðsynlegt að heiðarleiki komi fram í öllum smáatriðum í lífi móðurinnar og það er þýðingarmikið í uppeldi barna að kenna ungum stúlkum jafnt sem drengjum að vera aldrei með óhreinskilni og blekkja ekki í hinu minnsta. ^{25CG, bls. 151, 152;}

BS2 227.6

Þýðing lundernisþroska

Guð hefur gefið foreldrum verk að vinna, að móta lyndiseinkunn barna sinna eftir hinni guðlegu fyrirmynd. Fyrir náð hans geta þeir framkvæmt þetta verk, en það krefst þolgæðis og nákvæmrar viðleitni, en ekki síður festu og ákveðni til að leiða viljann og halda aftur af ástríðunum. Akur sem látinn er eiga sig gefur aðeins þyrna og þistla. Sá sem vill skera upp nytsemi eða fegurð verður að undirbúa jarðveginn og sá sæðinu og síðan grafa fram með ungu rótunum, fjarlægja illgresi og hreyfa til jarðveginn og munu hinar dýrmætu plöntur þá dafna og endurgjalda ríkulega umhyggju og erfiði.BS2 227.7

Lundernismótunin er hið þýðingarmesta starf sem nokkurn tímann hefur verið falið mannlegum verum og aldrei áður hefur það verið eins þýðingarmikið og nú að stunda hana með kostgaefni. Aldrei hefur nein kynslóð verið kölluð til að horfast í augu við svo alvarleg mál. Aldrei hefur ungt fólk horfst í augu við svo miklar hættur sem verða á vegi æskunnar í dag.^{26CG, bls. 169;}BS2 228.1

Skapgerðarstyrkur felst í tvennu — viljastyrk og krafti sjálfsstjórnar. Margt æskufólk tekur sterkar, óbeislaðar ástríður í misgripum fyrir skapgerðarstyrk. En sannleikurinn er að sá sem lætur stjórnast af ástriðum sínum er veiklundaður maður. Hinn raunverulegi mikilleiki og göfugleiki mannsins er í réttu hlutfalli við kraft þeirra tilfinninga sem hann hefur stjórn á, ekki kraft þeirra tilfinninga sem stjórna honum. Sá maður er sterkastur sem heldur aftur af ástríðum sínum og fyrirgefur óvinum sínum, jafnvel þótt hann sé hörundsár fyrir móðgunum. Slíkir menn eru sannar hetjur.BS2 228.2

Margir hafa svo fátæklegar hugmyndir um það sem þeir gætu orðið að þeir munu ávallt vera dvergvaxnir og þröngsýnir þó að þeir gætu þroskað með sér göfuga lyndiseinkunn og haft áhrif sem munu vinna sálir til Krists ef þeir vildu ávaxta þá hæfileika sem Guð hefur gefið þeim. Þekking er máttur en vitsmunalegir hæfileikar án hjartagæsku er máttur til ills.BS2 228.3

Guð hefur gefið okkur vitsmunalega og siðferðilega hæfileika en að miklu leyti er hver maður byggingarmeistari sinnar eigin skapgerðar. Á hverjum degi hækkar byggingin. Orð Guðs biður okkur um að gæta að hvernig við byggjum, að sjá til þess að bygging okkar sé grundvölluð á klettinum eilífa. Sá tími kemur að verk okkar stendur bert rétt eins og það er. Nú er tími fyrir alla til að rækta þá hæfileika sem Guð hefur gefið þeim svo að þeir geti myndað með sér lunderni sem er nytsamt hér og til æðra lífs hér á eftir.BS2 228.4

Sérhver athöfn lífsins, hversu lítilvæg sem hún er, hefur áhrif í þá átt að móta lundernið. Gott lunderni er dýrmætara en veraldlegar eignir og það starf að móta það er það göfugasta sem menn geta tekið þátt í.BS2 228.5

Lunderni sem mótað er af kringumstæðum er breytilegt og ósamhljóma — sem hópur andstæðra afla. Þeir sem hafa þannig skapgerð eiga sér ekkert hátt takmark eða tilgang í lífinu. Þeir hafa ekki göfgandi áhrif á lunderni annarra. Þeir hafa hvorki markmið né kraft.BS2 229.1

Það ætti að nýta viturlega það stutta lífsskeið sem okkur er úthlutað hér. Guð vill að söfnuður hans sé lifandi, helgaður og starfandi söfnuður. En fólk okkar sem heild er langt frá þessu nú. Guð kallar á sterkar, djarfar sálir, á virka, lifandi kristna menn sem fylgja hinni sönnu fyrirmynd og vilja hafa ákveðin áhrif fyrir Guð og fyrir hið rétta. Guð hefur falið okkur sem heilagan trúnað hin þýðingarmestu og alvarlegustu sannleiksatriði og við ættum að sýna áhrif þeirra á líf okkar og lunderni.^{274T, bls. 656, 657;}

BS2 229.2

Persónuleg reynsla við ráðgjöf barna

Sumar mæður eru ekki samkvæmar sjálfum sér í meðhöndlun barna sinna. Stundum láta þær eftir þeim, þeim til skaða og á hinn bóginn neita þær þeim um að láta eftir þeim það sem saklaust er, sem mundi gleðja barnslegt hjarta þeirra. Á þennan hátt líkja þær ekki eftir Kristi. Hann elskaði börnin. Hann skildi tilfinningar þeirra og hafði samúð með þeim í gleði þeirra og reynslum.^{28MH, bls. 389, 390;}BS2 229.3

Segið við börnin þegar þau biðja um að fá að vera í þessum félagsskap eða að slást í hinn hópinn til skemmtana: „Börnin mín, ég get ekki leyft ykkur að fara. Setjist nú niður hérna og ég skal síðan segja ykkur frá orsökinni. Ég er að vinna fyrir eilífðina og fyrir Guð. Guð hefur gefið mér ykkur og falið ykkur í mína umsjá. Ég stend í Guðs stað fyrir ykkur, börnin mín. Þess vegna verð ég að gæta ykkar eins og sá sem verður að gera reikningsskil á degi Guðs. Viljið þið að nafn móður ykkar sé ritað í bækur himinsins sem einstaklings er brást í að gera skyldu sína gagnvart börnum sínum, eins og einstaklings sem leyfði óvininum að koma inn og taka þann stað sem ég hefði átt að hafa? Börnin mín, ég ætla að segja ykkur hver er rétta leiðin og ef þið síðan veljið að snúa ykkur burtu frá móður ykkar og fara leið óguðleikans stendur móðir ykkar hrein en þið munuð verða að líða fyrir ykkar eigin syndir.“BS2 229.4

Þannig fór ég að við börnin mín og áður en ég gat lokið máli mínu fóru þau að skæla og sögðu: „Viltu ekki biðja fyrir okkur?” Ég neitaði þeim aldrei um fyrirbæn. Ég kraup við hlið þeirra og bað með þeim. Eftir það fór ég oft í burtu og glímdi við Guð þar til sólin var komin á loft, alla liðlanga nóttina svo að fjötur óvinarins yrði brotinn og ég öðlaðist sigur. Þótt það kostaði mig að vaka alla nóttina hlaut ég samt ríkulegt endurgjald er börnin mín komu upp um hálsinn á mér og sögðu: „Ó mamma, við erum svo glöð að þú leyfðir okkur ekki að fara þegar okkur langaði til. Núna sjáum við að það hefði verið rangt.”BS2 230.1

Foreldrar, þannig verðið þið að vinna eins og þið meintuð eitthvað. Þið verðið að gera þetta að stórmáli ef þið ætlið að búast við því að bjarga börnum ykkar í ríki Guðs.^{29AH, bls. 528, 529;}BS2 230.2

Aldrei mun verða hægt að ala börnin upp á viðhlítandi hátt í þessu landi eða neinu öðru landi nema þeim sé haldið langt í burtu frá borgunum. Siðir og venjur í borgum gera huga æskufólks óhæfan til að meðtaka sannleikann.^{30FE, bls. 312;}

BS2 230.3

Foreldrarnir þarfnast meira af guðlegri leiðsögn

Þið getið ekki að ósekju vanrækt uppeldi barna ykkar. Gallarnir í lyndiseinkunn þeirra munu opinbera ótrúmennsku ykkar. Hið illa sem þið leyfið að þróast óleiðrétt, hið hrjúfa, óheflaða hátterni, óvirðingin og óhlýðnin, letin og hugsunarleysið mun leiða vanheiður yfir ykkur og beiskju í líf ykkar. Örlög barna ykkar eru að miklu leyti í ykkar höndum. Ef þið bregðist skyldu ykkar, getið þið sett þau í raðir óvinarins og gert þau að verkfærum hans til þess að spilla öðrum. Ef þið á hinn bóginn fræðið þau af trúmennsku, ef þið í eigin lífi setjið þeim guðlegt fordæmi í guðrækni, getið þið leitt þau til Krists og síðan munu þau hafa áhrif á aðra. Þannig geta margir frelsast fyrir ykkar verknað.^{317T, bls. 66;}BS2 230.4

Guð vill að við komum blátt áfram fram við börnin okkar. Okkur hættir til að gleyma að börnin hafa ekki notið langra ára uppeldis og þjálfunar sem eldra fólk hefur haft. Ef börnin koma ekki fram í samræmi við hugmyndir okkar í öllu tilliti finnst okkur stundum þau eigi skammir skyldar. En þetta lagar ekki málið. Leiðið þau til frelsarans og segið honum allt um þetta. Trúið síðan að blessanir hans munu hvíla á þeim.^{32CG, bls. 287;}BS2 230.5

Börnum ætti að vera kennt að virða og meta bænastundina. Það ætti að safna allri fjölskyldunni saman áður en farið er út úr húsinu til starfa og faðirinn eða móðirin í fjarveru föðurins ætti að biðja einlæglega frammi fyrir Guði um að hann varðveiti þau þann dag. Komið með auðmýkt með hjartað fullt af blíðu og með tilfinningu fyrir þeim freistingum og hættum sem verða á vegi ykkar og barna ykkar. Bindið þau í trú á altarið og leggið þau í umsjá Drottins. Þjónustubundnir englar munu vernda börnin sem eru þannig Guði helguð. Það er skylda kristinna foreldra að gera brjóstvörn um börnin sín kvölds og morgna með einlægri bæn og þolgóðri trú. Þeir ættu að fræða þau af þolgæði, kenna þeim vingjarnlega og með óþreytandi elju hvernig lifa beri til þess að geðjast Guði.^{331T, bls. 397—398;}BS2 230.6

Kennið börnunum ykkar að það séu forréttindi þeirra að meðtaka á hverjum degi skírn Heilags anda. Látið Krist finna að þið eruð hjálpandi hendur hans til að framkvæma tilgang hans. Fyrir bæn getið þið öðlast reynslu sem mun gera starf ykkar fyrir börnin árangursríkt.^{34CT, bls. 131;}BS2 231.1

Ekki er hægt að meta of mikils mátt bæna móðurinnar. Hún sem krýpur við hlið sonar síns eða dóttur á breytingaskeiði bernskuáranna og hættuskeiði unglingsáranna mun aldrei fyrr en í dóminum vita um áhrif bæna hennar á líf barnsins. Ef hún er í trú tengd syni Guðs getur hin blíða hönd móðurinnar haldið syninum frá krafti freistinganna og verndað dóttur sína frá því að láta eftir syndinni. Þegar ástríðurnar vilja ná yfirhöndinni getur kraftur kærleikans og einlæg og ákveðin áhrif móðurinnar komið sálinni á leið með réttlætinu.^{35AH, bls. 266;}BS2 231.2

Eftir að þið hafið gert skyldu ykkar af trúmennsku gagnvart börnum ykkar skuluð þið bera þau til Guðs og biðja hann um að hjálpa ykkur. Segið honum að þið hafið gert ykkar hluta og biðjið síðan Guð í trú um að gera sinn hluta, það sem þið getið ekki gert. Biðjið hann um að mýkja lunderni þeirra, að gera þau mild og blíð með Heilögum anda sínum. Hann mun heyra bæn ykkar. Hann hefur yndi af því að svara baenum ykkar. í orði sínu hefur hann falið ykkur að leiðrétta börnin ykkar þó að það kosti þau grát og orði Drottins þarf að fylgja í þessum efnum. ^{36;CG, bls. 256, 257;}

BS2 231.3

Kennið virðingu og háttvísi

Guð hefur sérstaklega hvatt til virðingar fyrir hinum öldruðu. Hann segir: „Gráar hærur eru heiðurskóróna. A vegi réttlætis öðlast menn hana.” Orðskv. 16, 31. Þær segja frá orustum sem háðar hafa verið, sigurvinningum, byrðum sem bornar hafa verið og freistingum sem staðið hefur verið í gegn. Þær segja frá þreyttum fótum sem eru að nálgast hvíldina, um staði sem eru að verða auðir. Hjálpið börnunum að hugsa um þetta og þá munu þau gera hinum öldruðu auðveldara fyrir með því að sýna háttvísi og virðingu og munu þau þá veita náð og virðingu inn í líf sitt er þau fara eftir boðinu um að „standa upp fyrir hinum gráhærða og heiðra gamalmennið.” 3. Mós. 19, 32. ^{37Ed, bls. 244;.}BS2 231.4

Háttvísi er einnig ein af náðargjöfum Andans og ættu allir að rækta hana með sér. Í henni er máttur falinn til þess að mýkja eðli manna sem mundi án hennar vera hart og hrjúft. Þeir sem segjast vera fylgjendur Krists og eru einnig hrjúfír, óvingjarnlegir og ókurteisir hafa ekki lært af Jesú. Má vera að enginn vafi sé um einlægni þeirra, að ekki sé hægt að draga í efa heiðarleika þeirra en einlægni og heiðarleiki munu ekki koma í staðinn fyrir skort á vingjarnleika og háttvísi.^{38PK, bls. 237.}BS2 232.1