GEVOLG VAN OUDERLIJKE NALATIGHEID

Ouders beginnen niet tijdig. De eerste uiting van de boze luim wordt niet beteugeld, en de kinderen worden koppig en naarmate ze groeien en sterker worden, wordt ook de koppigheid sterker. Sommige kinderen denken, wanneer ze ouder worden, dat het vanzelf spreekt, dat ze hun eigen gang gaan, en dat hun ouders zich naar hun wensen hebben te schikken. Ze verwachten dat hun ouders hen zullen bedienen. Ze worden kwaad, wanneer de teugels worden aangehaald, en wanneer ze oud genoeg zijn om hun ouders een hulp te zijn, dan dragen ze de lasten niet zoals dat wel moest. Alle verantwoordelijkheid is van hen afgenomen en ze groeien op als nietsnutten zowel in huis als daarbuiten. Ze hebben geen wilskracht om vol te houden. De ouders hebben de lasten gedragen, en hebben ze laten opgroeien in luiheid, zonder hun enige gewoonten bij te brengen inzake orde, vlijt en spaarzaamheid. Ze hebben niet geleerd om zichzelven te verloochenen, maar zijn verwend en vertroeteld, en aan hun wensen wat ze wilden eten, werd voldaan, waardoor hun gezondheid verzwakt werd. Hun manieren en gedragingen zijn niet prettig. Ze zijn een last voor zichzelven en voor hun omgeving. En terwijl de kinderen nog kinderen zijn, terwijl ze de tucht zo nodig hebben, mogen ze uiten omgaan met oudere kinderen en staan bloot aan verderfelijke invloeden.USG1 78.2

De vloek Gods zal zeker rusten op ontrouwe ouders. Niet enkel planten ze doornen, die hen hier zullen verwonden, maar ze zullen tegenover hun eigen ontrouw geplaatst worden, wanneer het oordeel zal plaats vinden. Vele kinderen zullen in het oordeel hun ouders aanklagen omdat zij hen niet onder tucht hebben gesteld en zullen aan hen hun vernietiging wijten. De valse sympathie en blinde liefde der ouders zijn oorzaak dat ze de fouten van hun kinderen verontschuldigen zonder daarin verbetering te brengen en als gevolg daarvan gaan hun kinderen verloren, en het bloed van hun zielen zal neer-komen op de ontrouwe ouders.USG1 79.1

Kinderen die aldus zonder enige tucht zijn grootgebracht, hebben alles te leren wanneer ze belijden volgelingen van Christus te zijn. Hun gehele godsdienstig be-leven staat onder invloed van de opvoeding die ze als kind gehad hebben. Die zelfde eigengereidheid komt nog vaak naar voren; er is dat zelfde gebrek aan zelf-verloochening, die zelfde gehumeurdheid wanneer ze worden terechtgewezen, die zelfde eigenliefde en onwil om anderen te raadplegen of zich te laten beïnvloeden door het oordeel van een ander, die zelfde traagheid, met gevolg het afschuiven van alle lasten en het niet willen dragen van verantwoordelijkheid. Dat alles komt aan de dag in hun verhouding tot de gemeente. De mogelijkheid bestaat dat zulke mensen overwinnen; maar hoe zwaar is de strijd! Hoe ernstig het conflict! Hoe hard om onder de strenge tucht door te moeten gaan, wat toch voor hen noodzakelijk is, willen ze streven naar een Christelijk karakter! Nochtans indien zij ten slotte overwinnen, zullen ze kunnen zien, alvorens ze het onverderfelijke aandoen, hoe dicht ze bij de afgrond der eeuwige verdoemenis gestaan hebben, als gevolg van het gebrek aan een juiste opvoeding in hun jeugd, het niet geleerd hebben van onderwerping in hun kinderjaren.USG1 79.2