HOOFDSTUK 7—ZENDINGSWERK IN EIGEN LAND

1900, Vol. 6, blz. 421—438USG3 53.1

De Trouwe Getuige richt Zich tot de gemeente van Efeze met deze, woorden: “Ik heb tegen u dat gij uw eerste liefde hebt verlaten. Gedenk dan waarvan gij uitgevallen zijt, en bekeer u, en doe de eerste werken; en zo niet, Ik zal welhaast bij u komen en zal uw kandelaar van zijn plaats weren, indien gij u niet bekeert.’‘ Openbaring 2 :4, 5.USG3 53.2

In den beginne kenmerkten de werken van de gemeente van Efeze zich door kinderlijke eenvoud en ijver. Een levende, ernstige, uit het hart komende liefde voor Christus trad aan de dag. De gelovigen verheugden zich in de liefde van God, omdat Christus in hun harten blijvend aanwezig was. Lofprijzing tot God kwam van hun lippen en hun geest van dankzegging was in overeenstemming met de dankzegging van het hemelse gezin.USG3 53.3

De wereld zag in hen dat ze met Jezus geweest waren. Zondige mensen werden, na zich bekeerd te hebben en na verkrijging van vergiffenis, reiniging en heiligmaking, in gemeenschap gebracht met God door Zijn Zoon. Het was het ernstige streven van de gelovigen elk woord van God te ontvangen en te gehoorzamen. Vol liefde voor hun Verlosser, stelden ze zich als hoogste doel het winnen van zielen voor Hem. Zij dachten er niet aan de kostbare schaf van de genade van Christus enkel voor zichzelf te houden. Zij voelden de belangrijkheid van hun roeping en, belast met de boodschap van Vrede op aarde in de mensen een welbehagen, brandden zij van verlangen om de blijde boodschap uit te dragen naar de einden der aarde.USG3 53.4

In gevoelens en werken vormde de gemeente een eenheid. Liefde voor Christus was de gouden ketting die hen samenbond. Zij beijverden zich de Here steeds beter en volmaakter te leren kennen, en blijdschap, vertroosting en vrede traden in hun leven aan het licht. Zij bezochten de wezen en weduwen in hun kommer en hielden zichzelf onbevlekt van de wereld. Zouden zij hierin gefaald hebben, dan zou dat in hun ogen in tegenspraak geweest zijn met hun belijdenis en het zou een verloochening van hun Verlosser geweest zijn.USG3 54.1

In elke stad ging het werk vooruit. Zielen werden bekeerd en dezen voelden op hun beurt dat ze moesten getuigen van die niet fe waarderen schat. Zij rustten niet eerder of de stralen des lichts die hun verstand hadden verlicht, moesten ook vallen op anderen. Scharen ongelovigen werden bekend gemaakt met de reden van de hoop van de Christen. Een warm, bezielend, persoonlijk beroep werd gedaan op de zondaars en dwalenden, op de uitgeworpenen en op hen die, terwijl ze beleden de waarheid te kennen, meer liefhebbers der wellusten waren dan liefhebbers Gods.USG3 54.2

Maar na een tijd begon de ijver der gelovigen, hun liefde voor God en voor elkander, te verflauwen. Kilheid sloop de gemeente binnen. Meningsverschillen deden zich voor en veler ogen zagen Jezus niet langer als de Schepper en Voleinder huns geloofs. De massa’s, die overtuigd en bekeerd hadden kunnen worden door een trouw uitleven van de waarheid, bleven ongewaarschuwd. Het was in die tijd dat de boodschap van de Trouwe Getuige tot de gemeente van Efeze werd gericht. Hun gebrek aan belangstelling in de zaligheid van zielen toonde dat zij hun eerste liefde hadden verloren; want niemand kan God met hart, verstand, ziel en kracht geheel liefhebben zonder degenen voor wie Christus stierf, lief te hebben. God deed een beroep op hen tot inkeer te komen en de eerste werken te doen, anders zou de kandelaar van zijn plaats worden weggenomen.USG3 54.3