Ástœða fyrir andstreymi

Sum ykkar hafa hrasað um loforð sín. Sem svar við bæn kom Andi Drottins inn á samkomuna í -, og meðan hjörtu ykkar mýktust undir áhrifum hans, gáfuð þið loforð. Meðan straumar frelsunarinnar flóðu inn í hjörtu ykkar, fannst ykkur að þið yrðuð að fylgja fordæmi hans sem gekk um kring og gjörði gott og sem með gleði gaf líf sitt til að endurleysa mánninn frá synd og niðurlægingu. Undir himneskum, innblásnum áhrifum sáuð þið að eigingirni og veraldarhyggja voru ekki samkvæm kristilegri lyndiseinkunn og að þið gátuð ekki lifað fyrir sjálfið og verið lík Kristi. En þegar áhrifin af kærleiksgnægð hans og náð voru ekki til staðar í hjörtum ykkar í eins áþreifanlegum mæli, dróguð þið fórnir ykkar til baka, og Guð dró blessanir sínar til baka frá ykkur.RR 158.3

Sumir mættu andstreymi. Uppskera þeirra brást, þannig að þeir gátu ekki staðið við loforð sín; og sumir lentu jafnvel í þröngum kringumstæðum. Þá var, að sjálfsögðu, ekki hægt að ætlast til að þeir borguðu. En hefðu þeir ekki kvartað og misst áhugann fyrir loforðum sínum, hefði Guð unnið í þeirra þágu og hefði opnað leiðir þannig að allir hefðu getað greitt það sem þeir höfðu lofað. Þeir biðu ekki í trú, treystandi því að Guð myndi opna þeim leið til að uppfylla loforð sín.RR 158.4

Sumir höfðu efni undir höndum, og hefði hugur þeirra verið eins stilltur og þegar þeir gengu frá loforðum sínum, og hefðu þeir af hjarta goldið Guði í tíund og gjöfum það sem hann hafði léð þeim í þessu augnamiði, hefðu þeir öðlast mikla blessun. En Satan kom með freistingar sínar og kom því til leiðar að sumir rengdu tilganginn og andann sem kom þjóni Guðs til að koma á framfæri beiðni um fjármuni. Sumir héldu að þeir hefðu verið blekktir og sviknir. í hjarta sínu neituðu þeir að viðurkenna heit sitt, og hvað sem þeir gerðu eftir það var gert ófúslega, og þess vegna hlutu þeir enga blessun. - 5 7’ 281, 282.RR 159.1