Kafla 9—Rödd helgunarinnar

Er eftirfarandi tungumál hjarta þíns: “Ég er algerlega þinn, frelsari minn; þú hefur greitt lausnargjaldið fyrir sál mína, og allt sem ég er eða vonast nokkurn tíma til að verða er þitt.RR 30.2

Hjálpa mér að öðlast efni, ekki til að sóa þeim heimskulega, ekki til að láta eftir drambinu, heldur til að nota það þínu eigin nafni til dýrðar.”RR 30.3

Guð leggur hönd sína á tíundina, sem og á gjafir og fórnir, og segir: “Þetta er mitt. Þegar ég treysti þér fyrir efnum mínum, tók ég fram að hluti þeirra tilheyrðu þér, til að uppfylla þarfir þínar, og að hluta ætti að skila til mín.”RR 30.4

Þegar þú safnaðir uppskerunni saman og fylltir hlöður þínar og kornbúr sjálfum þér til þæginda, skilaðirðu Guði þá dyggilegri tíund? Hefurðu fært honum gjafir þínar og fórnir svo að starf hans líði ekki fyrir? . . .RR 30.5

Þurfum við að vera undrandi þó að Guð haldi blessunum sínum til baka þegar gjafir hans eru rangfærðar af eigingirni og misnotaðar?RR 30.6

Guð veitir þér stöðugt blessanir lífs þíns, og ef hann biður þig að útdeila gjöfum hans með því að hjálpa til við ýmsa þætti verks þíns, er það tímanlegur og andlegur hagnaður fyrir sjálfan þig að gera það og viðurkenna Guð þannig sem gjafara allra blessana. Sem meistari starfsins samstarfar Guð með mönnum í að tryggja þeim þau efni sem þeir þurfa til uppihalds síns, og hann ætlast til að þeir samstarfi með sér í frelsun sálna. Hann hefur lagt upp í hendur þjóna sinna efnin sem til þarf til að halda uppi starfi hans í trúboðsstarfi heima og erlendis. En ef einungis helmingur fólksins gerir skyldu sína, mun fjárhirslan ekki hafa nægilegt fjármagn, og margir þættir starfs Guðs verða að falla niður. - R&H 23. des. 1890.RR 30.7

Guð kallar á starfskrafta. Þörf er á persónulegu starfi. En endurfæðing kemur fyrst; að leitast eftir frelsun annarra kemur næst á eftir. - R&H 10. sept. 1903.RR 31.1