Rozdział 52 — Szkolenie fizyczne

Życie nie jest nam dane by spędzić je w bezczynności lub samozadowoleniu lecz wielkie możliwości są udostępniane każdemu, kto będzie rozwijał dane przez Boga zdolności. Z tego powodu szkolenie młodzieży jest sprawą najwyższej wagi. Każde dziecko narodzone w domu jest świętym powiernictwem. Bóg mówi do rodziców: Weźcie swe dziecko i przyprowadźcie je do mnie aby mogło być uhonorowane moim imieniem i być kanałem, przez który moje błogosławieństwa spłyną na świat. By dostosować dziecko do takiego życia, coś więcej jest potrzebne niż tylko powierzchowna jednostronna edukacja, która rozwinie siły umysłowe kosztem fizycznych. Wszystkie zdolności umysłu i ciała mają potrzebę rozwoju a to jest praca, którą rodzice, wspomagani przez nauczyciela, mają wykonywać dla dzieci i młodzieży znajdujących się pod ich opieką.FW 416.1

Pierwsze lekcje mają największą wagę. Jest zwyczajem wysyłać małe dzieci do szkoły. Wymaga się by uczyły się z książek, które obciążają ich młode umysły i często są uczone muzyki. Często rodzice mają tylko ograniczone środki i ponosi się wydatki, które mogą sprowadzić chorobę ale wszystko musi się podporządkować tej sztucznej metodzie wychowania. Takie postępowanie nie jest mądre. Nerwowe dziecko nie powinno być przeciążane w żadnym kierunku i nie powinno uczyć się muzyki zanim nie będzie dobrze rozwinięte psychicznie.FW 416.2

Matka powinna być nauczycielem a dom szkołą gdzie każde dziecko otrzyma pierwsze lekcje a lekcje te powinny zawierać zwyczaje pracowitości. Matki, niech maleństwa bawią się na świeżym powietrzu, niech słuchają pieśni ptaków i uczą się o miłości Boga wyrażonej w Jego cudownych dziełach. Uczcie je prostych lekcji z księgi natury i rzeczy wokół nich a gdy ich umysły się wzmocnią, można dodać lekcje z książek i mocno je zapamiętać. Ale niech uczą się także od najmłodszych lat by były użyteczne. Uczcie je by myślały że jako członkowie domostwa mają wykonywać ciekawą pomocną część w dzieleniu się obowiązkami domowymi i dążyć do dążenia do zdrowego wykonywania koniecznych domowych obowiązków.FW 416.3

Jest istotne dla rodziców by znaleźli użyteczne zajęcie dla swoich dzieci, które będą ponosić odpowiedzialności tak jak ich wiek i siła pozwalają. Dzieciom należy dać coś do robienia co nie tylko da im zajęcie ale i zainteresuje je. Aktywne ręce i mózgi muszą być zatrudniane od najwcześniejszych lat. Jeśli rodzice zaniedbają kierowania energii swych dzieci we właściwym kierunku, czynią im wielką szkodę gdyż szatan jest gotów znaleźć im coś do zajęcia. Czy mogą rodzice być nauczycielami nie czyniąc tego co do nich należy?FW 417.1

Kiedy dziecko jest wystarczająco dorosłe by wysłać je do szkoły, nauczyciel powinien współpracować z rodzicami i fizyczne szkolenie powinno być kontynuowane jako część szkolnych obowiązków. Jest wielu uczniów, którzy sprzeciwiają się tego rodzaju pracy w szkole. Uważają użyteczne zajęcia takie jak rzemiosło za degradujące ale takie osoby mają niewłaściwe spojrzenie na to co tworzy prawdziwe dostojeństwo. Nasz Pan i Zbawiciel, Jezus Chrystus, który jest jedno z Ojcem, Przywódca niebiańskich przybytków, był osobistym nauczycielem i przewodnikiem dzieci Izraela a od nich wymagano by każdy młody uczył się jak pracować. Wszyscy mieli być wykształceni w jakimś kierunku zawodowym aby mogli posiąść wiedzę o praktycznym życiu i być nie tylko samodzielni ale i użyteczni. To było pouczenie jakie Bóg dał swemu ludowi.FW 417.2

W Swym ziemskim życiu Chrystus był przykładem dla całej ludzkiej rodziny i był posłuszny i pomocny w domu. Uczył się zawodu cieśli i pracował swymi rękami w małym warsztacie w Nazarecie. Żył pośród chwały nieba ale przybrał swą boskość ludzkością aby mógł zapoznać się z ludzkością, osiągnąć serca poprzez zwykłe współczucie. Kiedy został człowiekiem upokorzył się i pracował dla uratowania ludzkiej duszy poprzez dostosowanie się do sytuacji w jakiej znalazł ludzkość.FW 417.3

Biblia mówi o Jezusie: “A dziecię wzrastało i wzmacniało się na duchu, pełne mądrości a łaska Boga była nad Nim”. Gdy pracował w dzieciństwie i młodości, umysł i ciało były rozwijane. Nie używał swych sił fizycznych beztrosko ale dawał im takie ćwiczenie by trzymać je w zdrowiu aby mógł wykonywać najlepszą pracę w każdej dziedzinie. Nie był chętny by mieć defekty, nawet w użyciu narzędzi. Był doskonały jako pracownik tak jak był i doskonały w charakterze. Przez przepis i przykład, Chrystus nadał godność użytecznej pracy.FW 418.1

Czas spędzony na zajęciu fizycznym nie jest stracony. Uczeń, który stale zagłębia się w swe książki spędzając niewiele czasu na otwartym powietrzu czyni sobie szkodę. Stosowne ćwiczenie wszystkich organów i zdolności ciała jest istotne dla najlepszej pracy każdego. Kiedy mózg jest stale obciążony a inne organa żywej maszynerii są nieaktywne, traci się siłę fizyczną i umysłową. System fizyczny jest ograbiony ze zdrowego tonu, umysł traci świeżość i wigor czego efektem jest stan chorobliwy.FW 418.2

Największa korzyść nie jest zyskana przez ćwiczenie, które jest przyjmowane jako zabawa czy jedynie ćwiczenie. Jest pewna korzyść wynoszona z przebywania na świeżym powietrzu a także z ćwiczenia mięśni ale jeśli ta sama energia będzie zużytkowana na wykonywanie pożytecznych obowiązków, korzyść będzie większa i osiągnie się uczucie satysfakcji gdyż takie ćwiczenie niesie ze sobą poczucie użyteczności i aprobatę sumienia dla dobrze wykonanego obowiązku.FW 418.3

U dzieci i młodzieży powinna być pobudzona ambicja by podjąć ćwiczenia w czynieniu czegoś co będzie korzystne dla nich samych i pomocne dla innych. Ćwiczenie, które rozwija umysł i charakter, które sprawia by ręce były pożyteczne i szkoli młodzież by ponosiła swoją część życiowych ciężarów, daje siłę fizyczną i ożywia każdą zdolność. I jest nagroda za cnotliwą przedsiębiorczość w kultywacji zwyczaju życia by czynić dobro.FW 418.4

Dzieci żyjące w bogactwie nie powinny być pozbawiane tego co wzmacnia siłę mózgu i muskułów. Praca nie jest przekleństwem lecz błogosławieństwem. Bóg dał bezgrzesznemu Adamowi i Ewie piękny ogród do uprawy. To była przyjemna praca i nic oprócz przyjemnej pracy nie weszłoby na nasz świat gdyby pierwsi rodzice nie przestąpili Bożych przykazań. Delikatna bezczynność i samolubne zaspokojenie tworzą inwalidów, mogą uczynić życie próżnym i nagim w każdym aspekcie. Bóg nie dał ludzkim istotom rozumu i nie ukoronował ich życia swą dobrocią aby mogli być przeklęci pewnym skutkiem bezczynności. Bogaci nie mają być pozbawieni przywileju i błogosławieństwa miejsca pośród pracowników świata. Powinni zrozumieć że są odpowiedzialni za użycie powierzonych im bogactw, że ich siła, czas, pieniądze mają być użyte mądrze i nie dla samolubnych celów.FW 419.1

Religia chrześcijańska jest praktyczna. Nie czyni kogokolwiek niezdolnym do wiernego wypełniania jakiegokolwiek z życiowych obowiązków. Kiedy prawnik spytał Jezusa: “Co powinienem czynić aby odziedziczyć życie wieczne?”, Jezus odwrócił pytanie z powrotem mówiąc: “Jak jest napisane w prawie, jak czytasz? A ten odpowiedział mówiąc: Będziesz miłował Pana Twego Boga z całego swego serca, z całej twojej duszy, z całej siły i z całego umysłu a bliźniego swego jak siebie samego. Jezus mu odpowiedział: Słusznie odpowiedziałeś, czyń to a będziesz miał żywot”. Łukasza 10,25-28. To nie jest religia bezczynna tutaj zarysowana ale taka, która wymaga energicznego użycia wszystkich sił fizycznych i umysłowych.FW 419.2

Bezczynne dumanie i próżne rozważania jedynie, to nie jest religia. Bóg wymaga od nas by docenić nasze różne dary i powiększyć je przez stałe praktyczne użycie. Jego lud ma być modelem prawidłowości we wszystkich sytuacjach życiowych. Dla każdego z nas dał pracę do wykonania zgodnie z naszymi zdolnościami i jest naszym przywilejem by cieszyć się Jego błogosławieństwem poświęcając siłę ciała i umysłu wiernemu wykonywaniu mając na widoku chwałę Jego imienia.FW 419.3

Aprobata Boga spoczywa z miłosnym zapewnieniem na dzieciach, które radośnie podejmują swą część obowiązków życia domowego dzieląc brzemiona ojca i matki. Będą nagrodzeni zdrowiem ciała i pokojem umysłu, będą cieszyć się przyjemnością widzenia przez rodziców jak przyjmują swoją część społecznych rozrywek i zdrowej rekreacji przedłużając w ten sposób swe życie. Dzieci szkolone do praktycznych obowiązków życia wyjdą z domu by być użytecznymi członkami społeczeństwa. Ich wykształcenie jest daleko wyższe od tego zdobytego przez zamknięte ograniczenie w sali szkolnej we wczesnym wieku gdzie ani umysł ani ciało nie są wystarczająco silne by wytrzymać obciążenie.FW 420.1

Dzieci i młodzież powinny mieć stale przed sobą lekcje, w domu i szkole, by przez przepis i przykład być prawdomównym, niesamolubnym, zaradnym. Nie powinno się im pozwalać by spędzały czas na bezczynności, ich ręce nie powinny znajdować się w bezruchu. Rodzice i nauczyciele powinni pracować by wykonać ten cel — rozwój wszystkich sił, formowanie prawego charakteru, a gdy rodzice uświadomią sobie swą odpowiedzialność, będzie dalece mniej pracy pozostawionej nauczycielom jeśli chodzi o uczenie ich dzieci.FW 420.2

Niebo jest zainteresowane tą pracą na rzecz młodzieży. Rodzice i nauczyciele, którzy przez mądre pouczanie, w spokojny, zdecydowany sposób przyzwyczajają je do myślenia i troski o innych, pomogą im przezwyciężyć ich samolubstwo, zamkną drzwi przed wieloma pokusami. Aniołowie Boga będą współpracować z tymi wiernymi instruktorami. Aniołom nie polecono by czynili to dzieło sami lecz dadzą moc i skuteczność tym, którzy w bojaźni Boga dążą by szkolić młodzież do życia użyteczności. — Special Testimonies on Education, 11 maj 1896.FW 420.3