Rozdział 1 — Właściwe wychowanie

Najprzyjemniejszą pracą jaką kiedykolwiek przeznaczono mężczyznom i kobietom jest postępowanie z młodymi umysłami. Największą troskę powinno się podjąć w wychowaniu młodzieży by tak urozmaicać sposoby nauczania aby wywołać wyższe i szlachetne siły umysłu. Rodzice i nauczyciele szkolni są z pewnością zdyskwalifikowani do właściwego wychowania dzieci jeśli najpierw nie nauczyli się lekcji samokontroli, cierpliwości, pobłażliwości, łagodności i miłości. Cóż to za ważne stanowisko dla rodziców, opiekunów i nauczycieli. Jest bardzo niewielu ludzi, którzy uświadamiają sobie podstawowe potrzeby umysłu, jak kierować rozwojem intelektu, wzrastaniem myśli i uczuć młodzieży.FW 15.1

Jest czas na uczenie dzieci i czas na wychowanie młodzieży a istotne jest żeby w szkole te dwie sprawy były w dużym stopniu połączone. Dzieci mogą być szkolone do służby grzechu lub służby sprawiedliwości. Wczesne wychowanie młodzieży kształtuje jej charakter tak w świeckim jak i religijnym życiu. Salomon mówi: Wychowaj dziecko odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości. Ten język jest pozytywny. Uczenie, które Salomon nakazuje, ma kierować, wychowywać i rozwijać. Aby rodzice i nauczyciele czynili tę pracę, muszą sami zrozumieć “drogę”, którą dziecko powinno iść. Obejmuje to więcej niż tylko posiadanie wiedzy z książek. We wszystkim przyjmuje że jest dobry, moralny, sprawiedliwy i święty. Zawiera praktykę wstrzemięźliwości, pobożności, braterskiej uprzejmości, miłości do Boga i siebie wzajemnie. Aby osiągnąć ten cel, należy zwrócić uwagę na fizyczne, umysłowe, moralne i religijne wychowanie dzieci.FW 15.2

Wychowanie dzieci, w domu czy szkole, nie powinno być jak ćwiczenie niemych zwierząt gdyż dzieci mają intelektualną wolę, która powinna być kierowana w celu kontrolowania wszystkich ich sił. Nieme zwierzęta muszą być tresowane gdyż nie mają rozumu i intelektu. Ale ludzki umysł musi być uczony samokontroli. Musi być wychowywany by panować nad ludzką istotą podczas gdy zwierzęta są kontrolowane przez pana i są ćwiczone po to by być podległymi. Pan jest umysłem, osądem i wolą dla swego zwierzęcia. A dziecko może być tak uczone jakby nie miało — podobnie jak zwierzę — swojej własnej woli. Nawet jego indywidualność może być zatopiona w tym, który nadzoruje jego uczenie, jego wola, we wszystkich zamiarach i celach, jest poddawana woli nauczyciela.FW 15.3

Dzieci tak wychowywane będą zawsze miały brak moralnej energii i osobistej odpowiedzialności. Nie zostaną nauczone korzystania z rozumu i zasady, ich wola była kontrolowana przez innych a umysł nie był używany aby mógł się rozwijać i wzmacniać przez ćwiczenie. Nie były prowadzone i dyscyplinowane z uwzględnieniem ich szczególnej budowy i możliwości umysłu aby wyzwolić ich najlepsze siły kiedy jest to potrzebne. Nauczyciele nie powinni się na tym punkcie zatrzymywać ale szczególną uwagę powinni zwrócić na rozwijanie słabszych uzdolnień żeby wszystkie siły mogły być ćwiczone aby były coraz mocniejsze a umysł mógł osiągnąć należyte proporcje.FW 16.1

Jest wiele rodzin gdzie dzieci wydają się być dobrze uczone gdyż są pod dyscypliną uczenia ale kiedy cały system, który powodował że trzymają się zasad, rozpada się, wydają się wtedy być niezdolne do myślenia, działania czy decydowania o sobie. Te dzieci były tak długo trzymane pod żelaznymi rządami, nie pozwolono im myśleć i działać w tych sprawach, w których było wysoce właściwe aby działały, że nie mają ufności do siebie by postępować zgodnie z własnym osądem mając swój własny pogląd. A gdy opuszczają rodziców by działać samodzielnie łatwo są sprowadzane w niewłaściwym kierunku. Nie mają stałości charakteru. Nie korzystały z własnego zdania tak mocno i tak dalece jak to było możliwe, zatem ich umysły nie zostały właściwie rozwinięte i wzmocnione. Tak długo były całkowicie kontrolowane przez swych rodziców że w pełni na nich polegają, rodzice są ich umysłem i osądem.FW 16.2

Z drugiej strony młody człowiek nie powinien być pozostawiony myśleniu i działaniu niezależnemu od zdania jego rodziców i nauczycieli. Dzieci powinny być uczone szanowania doświadczonego zdania by były prowadzone przez rodziców i nauczycieli. Powinny być tak wychowane aby ich umysły były zjednoczone z umysłami ich rodziców i nauczycieli, tak pouczane aby mogły widzieć stosowność szanowania ich rady. Wtedy, gdy wyjdą spod prowadzącej ręki swych rodziców i nauczycieli, ich charaktery nie będą jak trzcina chwiejąca się na wietrze.FW 17.1

Surowe uczenie młodzieży bez właściwego kierowania by myślały i działały samodzielnie tak jak ich własne zdolności i mentalność pozwalają, aby poprzez to mogły rozwijać myśli, poczucie własnej wartości i zaufanie do swych własnych możliwości działania, zawsze da w efekcie grupę słabych zarówno umysłowo jak i moralnie. A kiedy zaczną samodzielnie działać w świecie odkryją fakt że są wyuczone jak zwierzęta ale nie wychowane. Ich wola, zamiast prowadzona, była siłą utrzymywana w poddaniu poprzez szorstką dyscyplinę rodziców i nauczycieli.FW 17.2

Ci rodzice i nauczyciele, którzy chwalą się posiadaniem całkowitej kontroli nad umysłami i wolą dzieci będących pod ich opieką, powinni zaprzestać tych przechwałek aby mogli wyprostować przyszłe życie dzieci, które są tak trzymane w poddaniu siłą albo strachem. Są prawie całkowicie nieprzygotowane do podjęcia poważnych obowiązków życiowych. Kiedy ci młodzi nie będą już pod kontrolą swych rodziców, kiedy będą zmuszone myśleć i działać samodzielnie, to prawie na pewno wybiorą złą drogę poddając się mocy pokusy. Nie uczynią tego życia sukcesem a takie same braki będą widziane w ich religijnym życiu. Gdyby uczący dzieci i młodzież ujrzeli przed sobą przyszły efekt ich błędnej dyscypliny zmieniliby swój plan wychowania. Ta część nauczycieli, która jest zadowolona że ma prawie całkowitą kontrolę nad wolą swych uczniów, nie jest grupą mającą największe powodzenie aczkolwiek pozory chwilowo mogą na to wskazywać.FW 17.3

Bóg nigdy nie zaplanował by jeden ludzki umysł był pod całkowitą kontrolą drugiego. A ci co czynią wysiłki by indywidualność ich uczniów była zatopiona w nich by być ich umysłem, wolą i sumieniem, biorą na siebie straszną odpowiedzialność. Ci uczniowie mogą w pewnych sytuacjach wyglądać jak dobrze wyćwiczeni żołnierze. Ale kiedy ograniczenia zostaną usunięte, widoczny okaże się brak niezależnego działania na mocnych zasadach, których nie posiadają. Ci, co mają za cel takie wychowanie swych uczniów, aby mogli widzieć i czuć że siła leży w nich samych jako mężczyznach i kobietach o silnych zasadach przygotowanych na każdą sytuację życiową, są najbardziej użytecznymi i stale mającymi powodzenie nauczycielami. Ich praca może nie pokazywać nieuważnym obserwatorom największych korzyści a ich wysiłki mogą nie być ocenione tak wysoko jak tych nauczycieli co panują nad umysłami i wolą swych uczniów poprzez całkowitą władzę ale przyszłe życie uczniów pokaże owoce lepszego sposobu wychowania.FW 18.1

Jest niebezpieczne gdy tak rodzice jak i nauczyciele nakazują i dyktują zbyt wiele podczas gdy nie mają zadowalających stosunków towarzyskich z dziećmi czy uczniami. Często zachowują zbyt wiele rezerwy i egzekwują swoją władzę w zimny niesympatyczny sposób, który nie może zdobyć serc ich dzieci i uczniów. Gdyby zebrali dzieci blisko siebie pokazując że je kochają objawiając zainteresowanie każdym ich wysiłkiem a nawet rozrywką, czasami będąc nawet jak dziecko między dziećmi, uczyniliby dzieci bardzo szczęśliwymi zdobywając ich miłość i zaufanie. A dzieci szybko uszanowałyby i pokochały autorytet swych rodziców i nauczycieli.FW 18.2

Zwyczaje i zasady nauczyciela powinny być uważane za ważniejsze niż jego faktyczne kwalifikacje. Jeśli jest szczerym chrześcijaninem będzie czuł potrzebę równego zainteresowania fizycznym, umysłowym, moralnym i duchowym wychowaniem swych uczniów. Aby wywierać właściwy wpływ powinien doskonale panować nad sobą a jego serce powinno być obficie przepojone miłością do uczniów, która będzie widziana w jego spojrzeniach, słowach i czynach. Powinien mieć stałość charakteru a wtedy może kształtować umysły swoich uczniów jak również przekazywać im wiedzę. Wczesne wychowanie młodzieży ogólnie kształtuje ich charaktery do życia. Ci, co mają do czynienia z młodymi, powinni być bardzo ostrożni by wydobywać zdolności umysłu, by lepiej mogli wiedzieć jak kierować jego siłami tak aby mógł zostać jak najlepiej wykształcony.FW 19.1