Rozdział 30 — Najlepsze wykształcenie i jego cel
Najlepsze wykształcenie, które może być dane dzieciom i młodzieży, to takie, które niesie najściślejszy związek z przyszłym nieśmiertelnym życiem. Ten rodzaj wykształcenia powinien być dany przez pobożnych rodziców, poświęconych nauczycieli, przez zbór do samego końca aby młodzież z kolei mogła stać się gorliwymi misjonarzami czy to w domu czy w zagranicznych polach. Mają być poważnie pouczeni w prawdach Biblii aby mogli stać się filarami zboru, mistrzami prawdy, zakorzenionymi i ugruntowanymi w wierze. Mają wiedzieć w co wierzą i mieć takie doświadczenie w boskich sprawach aby nigdy nie stali się zdrajcami świętych prawd.FW 231.1
Młodzież powinna być wykształcona przez przepis i przykład aby mogli zostać narzędziami Boga, posłańcami miłosierdzia, gotowi do każdego dobrego słowa i czynu, aby mogli stać się błogosławieństwami dla tych, co są bliscy zginięcia. Jesteśmy w wielkiej potrzebie zdolności edukacyjnych a talenty powierzone naszej młodzieży powinny być poświęcone służbie Boga i zatrudnione w Jego dziele. Powinni być mężczyźni i kobiety, którzy są wykwalifikowani do pracy w zborach i do szkolenia naszych młodych ludzi w szczególnych liniach działania aby dusze mogły być doprowadzone by widzieć Jezusa. Szkoły ustanowione przez nas powinny mieć ten cel na widoku a nie działać według porządku szkół wyznaniowych ustanowionych przez inne kościoły lub też według porządku światowych seminariów i uczelni. Mają mieć zupełnie wyższy porządek gdzie nie ma nawet cienia niewierności, który by stamtąd pochodził czy można by go tam spotkać. Studenci mają być wykształceni w praktycznym chrześcijaństwie i Biblia musi być uznana za najwyższy najważniejszy podręcznik.FW 231.2
Jest wielka potrzeba we wszystkich częściach świata chrześcijańskich nauczycieli i medycznych misjonarzy. We wszystkich częściach pola, tak w kraju jak i za granicą, są otwarte drzwi dla tych, co mogą czynić dobro dla ciała i duszy przedstawiając cenne światło prawdy. Przeszłe zaniedbanie w tym kierunku nie może być powtarzane. Wielkie światło świeci na naszą drogę w pewnych kierunkach bardziej niż w innych a jednak nasz rozwój tych rzeczywistych kierunków był daleko dalszy niż światło, które mieliśmy. Wiele z naszych najbardziej obiecujących mężczyzn i kobiet ofiarowało swe największe zdolności na ołtarzu bożków i oddali się jako ofiara księciu zła. O, gdyby młodzież w naszych szkołach, w tej i we wszystkich, mogła poddać się cennym dążeniom Ducha Pana, aby mogli poznać wskazania Jego opatrzności i czekać na Boga, aby mogli poznać i czynić Jego wolę! W ten sposób otwarliby drogę serca Jezusowi.FW 231.3
Poddając się Bogu zbieramy wielkie korzyści gdyż jeśli mamy słabość charakteru, tak jak wszyscy mamy, jednoczymy się z Tym, który ma moc zbawić. Nasza ignorancja będzie złączona z nieskończoną mądrością, nasza kruchość z wytrwałą mocą i — podobnie jak Jakub — będziemy mogli stać się księciem Boga. Połączeni z Panem Bogiem Izraela będziemy mieć moc z wysokości, która uzdolni nas by być zwycięzcami a przez udzielenie boskiej miłości, znajdziemy dostęp do serc ludzi. Uchwycimy się naszym drżącym uchwyceniem się tronu Nieskończonego i powiemy: “Nie puszczę ciebie aż mi nie pobłogosławisz”. Dane jest zapewnienie że będzie nas błogosławił i uczyni nas błogosławieństwem a to jest nasza światłość, nasza radość, nasz tryumf. Kiedy młodzież zrozumie co to jest mieć przychylność i miłość Boga w sercu, zacznie uświadamiać sobie wartość ich wykupionych krwią przywilejów i poświęci swe zdolności Bogu walcząc z wszystkich danych przez Boga sił by powiększać swe talenty do użytku w służbie Mistrza.FW 232.1
Jedynym bezpieczeństwem dla naszej młodzieży w tym wieku grzechu i zbrodni jest posiadanie żywego związku z Bogiem. Musi uczyć się jak szukać Boga aby mogła być napełniona Jego Świętym Duchem i działać jakby mieli świadomość że cały zastęp nieba patrzy na nich z pełną zainteresowania zapobiegliwością, gotowy służyć im w niebezpieczeństwie i w czasie potrzeby. Młodzież powinna być odgrodzona przeciwko pokusie ostrzeżeniem i nauką. Powinna być pouczana jakie zachęty są dla nich dawane w słowie Boga. Powinno się zarysować przed nią niebezpieczeństwo wkroczenia na pobocza zła. Powinna być nauczona szanowania rad Boga w Jego świętych przemowach. Powinna być tak pouczona aby wykazać stanowczość przeciwko złu i zdecydować że nie będą wkraczać na żadną ścieżkę gdzie nie mogą oczekiwać by Jezus im towarzyszył a Jego błogosławieństwo spoczęło na nich. Powinna być nauczana praktycznej codziennej religii, która uświęci ją w każdej sytuacji życia, w ich domach, sprawach zawodowych, zborze, społeczeństwie. Musi być tak wykształcona aby uświadomić sobie że jest niebezpieczną rzeczą lekceważyć swe przywileje, gdy Bóg oczekuje by z szacunkiem i gorliwie szukali codziennie Jego błogosławieństwa. Błogosławieństwo Boga jest cennym darem i ma być uznane za tak wartościowe że nie będzie się go oddawać za żadną cenę. Błogosławieństwo Boga czyni bogatym i nie dodaje smutku.FW 232.2
Moje serce jest poruszone do głębi gdy czytam o nierządzie szlachetnych sił w służbie szatana. W rządowych ministerstwach, w miejscach wysokiej odpowiedzialności, w oficjalnych urzędach, ludzie są kuszeni przez złego a zepsucie i zbrodnia, malwersacje, rabunki, wymuszenia są efektem. Są straszne głębie zepsucia wylewające na nasz świat trujący wpływ, który niszczy społeczeństwo. W każdym miejscu szatan zastawia swe pułapki aby mógł schwytać ludzi edukacji o dobrych naturalnych darach, ludzi zdolnych stać się pracownikami razem z Bogiem, towarzyszami aniołów, mieszkańcami nieba, aby mógł ich przywiązać do swego wozu jak niewolników. A jednak Jezus wykupił ich z niewoli wroga a oni odrzucili tą wolność i nie stali się synami Boga, dziedzicami Boga, współdziedzicami Jezusa Chrystusa do nieśmiertelnego dziedzictwa. Żyją jak gdyby ziemia, pieniądze, pozycja, domy i grunty, były głównym celem ich stworzenia. Przez czułe miłosierdzie Boga ich życie jest przedłużone ale czy to nie jest żałosny widok widzieć tych mężów o wysokich możliwościach jak żyją na tak niskim poziomie?FW 233.1
Okup został zapłacony i jest możliwe dla wszystkich by przyszli do Boga i przez życie posłuszeństwa sięgnęli do życia wiecznego. Jakże smutne jest zatem że ci mężowie odwrócili się od nieśmiertelnego dziedzictwa i żyją dla zaspokojenia dumy, dla samolubstwa i pokazu a przez poddanie rządom szatana tracą błogosławieństwo, które mogli mieć tak w tym życiu jak i w przyszłym. Mogli wkroczyć do pałaców nieba i połączyć się na warunkach wolności i równości z Chrystusem i niebiańskimi aniołami, z książętami Boga a jednak — co wydaje się niewiarygodne — odwracają się od niebiańskich atrakcji. Stwórca wszystkich światów proponuje by kochać tych co wierzą w Jego jednorodzonego Syna jako ich osobistego Zbawiciela, nawet tak jak kocha swego Syna. Nawet tutaj i teraz Jego łaskawa przychylność jest nam udzielana do cudownych rozmiarów. Dał ludziom dar światła i majestatu nieba, a z nim użyczył wszelkich skarbów nieba. Wiele z tego co użyczył nam w przyszłym życiu, użycza nam jako książęcego daru w tym życiu i jako przedmioty Jego łaski, chce abyśmy cieszyli się wszystkim co będzie uszlachetniać, poszerzać i wywyższać nasze charaktery. Jest Jego planem by dostosować nas do niebiańskich sal powyżej.FW 234.1
Ale szatan walczy o dusze ludzi i rzuca swój diabelski cień na ich ścieżki po to aby nie ujrzeli światła. Nie chce by dostrzegli mignięcie przyszłego zaszczytu wiecznej chwały przygotowanej tym, którzy będą mieszkańcami nieba lub mają posmak doświadczenia dającego przedsmak szczęścia nieba. Ale z niebiańskimi atrakcjami przedstawionymi przed ludzkim umysłem, by inspirować nadzieję, obudzić pragnienie, zachęcić do wysiłku, jakże możemy odwrócić się od tej perspektywy i wybrać grzech oraz jego zapłatę, którą jest śmierć?FW 234.2
Ci, którzy akceptują Chrystusa jako swego Zbawiciela, mają obietnicę życia, które jest teraz i tego, które ma przyjść. Ludzki czynnik nie przynależy w żadnej części swych zdolności do służby szatanowi lecz jego całkowita podległość należna jest nieskończonemu i wiecznemu Bogu. Najmniejszy uczeń Chrystusa może stać się mieszkańcem nieba, dziedzicem niezniszczalnego dziedzictwa Boga, które nie zaniknie. Oby każdy mógł wybrać niebiański dar stając się dziedzicem Boga, dziedzictwa, do którego tytuł jest zabezpieczony przed każdym niszczycielem świata na wieki. O, nie wybierajcie świata ale lepsze dziedzictwo! Dążcie, pragnijcie drogi ku nagrodzie waszego wysokiego powołania w Chrystusie Jezusie. Dla sprawy Chrystusa, niech cel waszej edukacji będzie wyznaczony pragnieniami lepszego świata. — The Review and Herald, 21 listopad 1893.FW 234.3