1 Samuela 24,6

(Przypowieści 16,32) — Kimże ja jestem, bym podniósł swoją rękę

Postępowanie Dawida pokazuje, że miał nad sobą Władcę, któremu był absolutnie posłuszny. Nie pozwolił sobie na to, aby naturalne skłonności go zwyciężyły, gdyż wiedział, że ten, kto panuje nad swoim duchem, jest większy od zdobywcy miasta. Gdyby był wiedziony i kontrolowany ludzkimi uczuciami, uznałby, że Pan poddał wroga jego mocy po to, by go zabił i przejął rządy nad Izraelem. Saul miał złą opinię, toteż nie respektowano jego poleceń, a lud był bezbożny i zdemoralizowany. Jednakże sam fakt wybrania go przez Boga na króla Izraela, zapewniał mu bezpieczeństwo. Dawid zaś sumiennie służył Bogu i dlatego nie mógł w żaden sposób skrzywdzić pomazańca Pańskiego. — The Signs of the Times, 12 października 1888.BK 92.4