1 Samuela 25,1

Pokazanie relacji między młodymi a starszymi

Życie Samuela od wczesnego już dzieciństwa było nacechowane pobożnością i poświęceniem. W młodości został oddany pod opiekę Heliego, a piękno jego charakteru wywoływało ciepło uczuć u starego kapłana. Był uprzejmy, szlachetny, pilny, posłuszny i pełen szacunku. Kontrast między postępowaniem młodego Samuela a synami kapłana, był ogromny, w związku z czym Heli znajdował odpoczynek, ulgę i błogosławieństwo w obecności swego podopiecznego. Była to szczególna rzecz, że między Helim, przywódcą narodu i prostym dzieckiem, mogła zaistnieć tak gorąca przyjaźń. Samuel był pełen życzliwości i niezwykle uczuciowy, toteż żaden ojciec nigdy nie kochał swego dziecka bardziej czule, niż Heli tego młodzieńca. W miarę, jak niemoc starczego wieku spadała na Heliego, coraz bardziej dotkliwie odczuwał on przygnębienie z powodu lekkomyślności i rozpustnego postępowania swych synów, dlatego jego serce zwróciło się ku Samuelowi, szukając w nim pocieszenia i podpory.BK 92.5

Jakże niezwykły był to widok, który ukazywał młodzieńca i starca, wzajemnie na sobie polegających; z jednej strony był to wizerunek młodego człowieka, szukającego u starca rady i mądrości, a z drugiej obraz starca szukającego w młodzieńcu pomocy i współczucia. I tak być powinno. Bóg pragnie, aby młodzież posiadała takie właściwości charakteru, dzięki którym znajdzie przyjemność w przyjaźni ze starszymi i złączy uczucie ze stojącymi na granicy śmierci. — The Signs of the Times, 19 października 1888.BK 93.1