1 Królewska 11,4-8

(2 Królewska 23,13-14) — Pomnik dla upodlonego charakteru

Niewielu uświadamia sobie, że w swym życiu nieustannie wywiera wpływy bądź to ku dobremu lub też w kierunku zła. Setki lat minęły od czasu, gdy Salomon nakazał wybudowanie bałwochwalczych kaplic na górze i chociaż Jozjasz zburzył te miejsca kultu, ich gruzy w postaci fragmentów architektury, nadal pozostawały tam aż do dni Jezusa. Wzniesienie, na którym stały, zostało nazwane przez prawdziwych i wiernych Izraelitów “Górą Zbezczeszczenia”.BK 106.3

Salomon w swej pysze i zapale nie uświadomił sobie, że tymi pogańskimi ołtarzami wznosi pomnik swemu upodlonemu charakterowi, który przetrwa przez wiele pokoleń i będzie tematem uwag tysięcy ludzi. Podobnie, każdy czyn w życiu człowieka jest wielką [podstawą] dla dobra lub dla zła. Dlatego, tylko przez działanie oparte na wierności zasadom w codziennym życiu, nabywamy siły do zdecydowanej i wiernej postawy w najtrudniejszych jak również najbardziej niebezpiecznych sytuacjach.BK 106.4

Ślady odstępstwa Salomona przetrwały wiele wieków po nim. W dniach Jezusa, wierni znajdujący się w świątyni, mogli spoglądać na stojącą naprzeciw Górę Zbezczeszczenia i przypominać sobie, że budowniczy tej wspaniałej i bogatej świątyni, największy z wszystkich królów, oddalił się od Boga i zbudował ołtarze pogańskim bożkom oraz, że największy władca na ziemi upadł, ponieważ kierował się własnym duchem. Salomon zmarł, jako człowiek pokutujący; ale jego pokuta i łzy nie mogły usunąć z Góry Zbezczeszczenia znaków jego nieszczęsnego odstępstwa od Boga. Zniszczone mury i złamane kolumny to tysiącletni, milczący świadkowie odstępstwa największego króla, jaki kiedykolwiek zasiadał na ziemskim tronie. — The Health Reformer, maj 1878.BK 106.5