Psalmów 19,14

(Przypowieści 4,23; Mateusza 12,34-37; Filipian 4,8) — Kontrolowane, szlachetne myśli są Bogu przyjemne

[Cyt. Psalmów 19,14.] Bóg oddziaływuje na serca przez Swego Ducha Świętego, a człowiek musi współpracować z Nim. Myśli muszą być opanowywane i ograniczane; nie mogą zbaczać z właściwych torów i nie mogą kierować się ku rzeczom, które tylko osłabiają i plugawią duszę. Myśli muszą być czyste; kontemplacje serca muszą być oczyszczone, jeśli słowa wymawiane ustami mają być słowami przyjętymi przez niebo i pomocne bliźnim... [Cyt. Mateusza 12,34-37.]BK 139.8

W kazaniu na Górze, Jezus przedstawił Swym uczniom dalekosiężne zasady Prawa Bożego. Uczył Swych słuchaczy, że Zakon jest przekraczany już w myślach, zanim złe pragnienie zostanie wykonane. Musimy więc kontrolować nasze myśli i poddać je Zakonowi Bożemu. Szlachetne siły umysłu, otrzymywane od Boga, mamy używać do rozmyślania o sprawach niebieskich. Bóg uczynił wszystko, aby dusza mogła dokonywać stałego postępu w duchowym życiu. Jego ręka wszędzie umieściła dzieła, które mają nam pomagać w poznaniu i w prawym postępowaniu. Jakże rzadko docenia się je i korzysta z nich. Jakże często umysł rozmyśla o tym, co ziemskie, zmysłowe i niskie! Poświęcamy czas i myśli na błahe, pospolite i świeckie rzeczy, a zaniedbujemy wielkie sprawy, sięgające wieczności. Szlachetne siły umysłu karłowacieją i słabną na skutek nie zastanawiania się nad tymi tematami, nad którymi warto się koncentrować. [Cyt. Filipian 4,8.]BK 140.1

Niech każdy, kto pragnie być uczestnikiem Bożej natury uświadomi sobie fakt, że musi chronić się przed zepsuciem panującym na świecie na skutek ludzkich pożądliwości. Stale musi wytężać siły swej duszy do odrzucania złej wyobraźni. Stale i zdecydowanie musi odrzucać wszelkie pokusy do grzechu w myślach i czynach. Dusza musi być utrzymywana z dala od wszelkiego zanieczyszczenia, poprzez wiarę w Tego, który może uchronić nas od upadku. Mamy rozmyślać nad Pismem Świętym, zastanawiając się trzeźwo i szczerze nad dziełami dotyczącymi naszego zbawienia. Nieskończona łaska i miłość Jezusa, ofiara, jaką poniósł za nas, wzywają nas do najpoważniejszych i najuroczystszych refleksji. Mamy zastanawiać się nad charakterem naszego drogiego Odkupiciela i Pośrednika. Starajmy się pojąć znaczenie planu zbawienia. Rozmyślajmy nad misją Tego, który przyszedł zbawić Swój lud od grzechów ich. Dzięki stałemu rozmyślaniu nad niebiańskimi sprawami, wzrasta nasza wiara i miłość. Nasze modlitwy będą przyjemniejsze dla Boga, gdy coraz bardziej będą połączone z wiarą i miłością. Będą rozumniejsze i żarliwsze. Niezmiernie wzrośnie ufność do Jezusa i codziennie będziemy mieć żywe doświadczenia w usłużności i mocy Chrystusa w ratowaniu tych wszystkich, którzy przez Niego przychodzą do Boga.BK 140.2

Przez wpatrywanie się [w Niego] będziemy się zmieniać, a przez rozważanie doskonałości naszego boskiego Wzoru, zapragniemy zupełnej odmiany i odnowy na podobieństwo Jego czystości. Nasza dusza zapragnie być podobna do Tego, którego uwielbia. Im bardziej nasze myśli będą zatrzymywać się na Chrystusie, tym bardziej będziemy mówić o Nim innym i przedstawiać Go przed światem. Zostaliśmy wezwani do wyjścia i odłączenia się od świata, byśmy mogli być synami i córkami Najwyższego. Jako Jego dzieci na ziemi jesteśmy uroczyście zobowiązani do uwielbiania Go. Umysł nasz musi bezwzględnie opierać się na Jezusie, byśmy do końca zachowali nadzieję na łaskę, jaka została nam objawiona przez Jezusa Chrystusa. — The Review and Herald, 12 czerwca 1888.BK 140.3