Izajasza 42,1-4

Chrystus dodaje wiary i nadziei

[Cyt. Izajasza 42,1-2.] Chrystus nie był podobny nauczycielom z Jego czasów. Ostentacja, wystawność i przesadna pobożność okazywana przez faryzeuszy i kapłanów to nie Jego sposób postępowania [cyt. Izajasza 42,3-4], Chrystus widział zachowywanie się kapłanów i panujących. Ci, którzy potrzebowali pomocy, cierpiący i utrapieni, byli krytykowani i napominani, natomiast On powstrzymał się od wypowiedzenia jakiegokolwiek słowa, które mogłoby złamać słabą roślinkę. Wzmacniał, a nie zagaszał gasnącą wiarę i nadzieję. Pasł swoją trzodę jako dobry pasterz; brał do ramion swoje jagniątka i sadzał je na Swoim łonie. — Manuscript 151, 1899.BK 179.2