Daniela 1,17-20

Zaszczyt bez samouwielbienia

Daniel i jego trzej towarzysze mieli do wykonania specjalne zadanie. Chociaż byli wielce uhonorowani w tej pracy, nie popadali w samouwielbienie. Byli uczniami, ćwiczonymi zarówno w świeckich jak i religijnych sprawach. Mimo nabywania ogromnej wiedzy, nie zostali przez nią wypaczeni. Byli zrównoważonymi ludźmi, ponieważ poddali się kontroli Ducha Świętego. Młodzieńcy ci, swoje świeckie, naukowe i religijne wykształcenie całkowicie poświęcili chwaleniu Boga. Cała ich wiedza nie była dziełem przypadku. Uzyskana przez nich wiedza była wynikiem wiernego używania swoich sił, a Bóg dał im umiejętność i zrozumienie.BK 204.2

Prawdziwa nauka i religia Biblii są w doskonałej harmonii. Niech studenci w naszych szkołach uczą się wszystkiego, co jest możliwe, gdyż kształcenie powinno być powszechną zasadą w naszych instytucjach. Jednak bądźcie ostrożni, abyście nie radzili im pójść po uzupełnienie wykształcenia do innych szkół, gdzie uczy się błędu. Nie sugerujcie, że wyższe wykształcenie otrzymają przez łączenie się z tymi, którzy nie szukają mądrości Bożej. Wielcy uczeni Babilonu chętnie skorzystali z pouczeń, które Pan Bóg przekazał przez Daniela, by pomóc królowi zrozumieć trudności z wyjaśnieniem snu. Jednak skwapliwie chcieli pomieszać swą pogańską religię z religią Żydów. Gdyby Daniel i jego towarzysze przystali na ten kompromis, w oczach babilończyków byliby godni powierzenia im spraw królestwa. Ale czterech Żydów odmówiło pójścia na taki układ. Byli wierni Bogu i też Bóg dbał o nich i wielce ich wywyższył. Jest to dla nas ważna nauka: “Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.” — Letter 57, 1896.BK 204.3