Mateusza 6,16

(Mateusza 9,16) — W wymyślonej religii nie ma życia i światła

Przed nami są czasy, w których poddawane będą próbom dusze ludzkie, a to z kolei wywoła potrzebę nieustannej czujności i właściwego postu — nie takiego, jaki przeprowadzali faryzeusze. Ich okresy postu były okazjonalnymi i na pokaz przeprowadzanymi ceremoniami. Oni nie upokarzali swoich serc przed Bogiem. Ich serca przepełniała zawziętość, zazdrość, złośliwość, egoizm i samo sprawiedliwość. Podczas, gdy ich głowy były schylone w pozornym uniżaniu, byli chciwi, przepełnieni poczuciem własnej godności i wysokim mniemaniem o sobie. Byli ciemiężycielami, zdziercami i wyniosłego ducha.BK 237.4

Wszystko, co należało do służby żydowskiej było błędnie tłumaczone i źle stosowane. Cel świętych ofiar został wypaczony. Miały one symbolizować Jezusa i Jego misję, żeby świat mógł rozpoznać w Nim Boga i przyjąć Go jako swego Odkupiciela, kiedy się pojawi w ciele. Ale brak prawdziwej służby serca dla Boga tak zaślepił Żydów, że nie poznali w Nim Boga. Wymogi, ceremonie i tradycje, były jedyną istotą ich religii.BK 237.5

Faryzeusze mieli nauczać, że sprawiedliwość podnosi naród, a formy i ceremonie nie mogą zająć jej miejsca. Chrystus nauczał tego ludzi tak samo prawdziwie wtedy, gdy przemawiał ze słupa obłokowego, jak i wtedy gdy siedział na górze. Kierowała Nim ta sama współczująca troska, gdy udzielał tej lekcji zarówno biednym jak i uczniom. Jednak, owa odpowiedzialność za każdą osobę przed Bogiem, Jego łaska, miłość i współczucie nie była włączana w lekcje dawane ludowi przez przywódców Izraela. Dlatego Jezus powiedział: “A nikt nie wstawia w starą szatę łaty z sukna nowego, bo taka łata ściąga cały materiał i rozdarcie staje się gorsze.” Prawda, życie, światło, które powinny charakteryzować prawdziwą pobożność, nie mogą być łączone z wymyśloną przez faryzeuszy religią. — Manuscript 3, 1898.BK 237.6