Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Biblijny komentarz

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Mateusza 9,11

    (Izajasza 58,4; Łukasza 5,30) — Chluba z poszczenia przeciwko jedzeniu w pokorze

    Faryzeusze, obserwując Jezusa, gdy zasiadał i jadał z pijakami i grzesznikami, i widząc, jak przy tym był zrównoważony, spokojny, miły i przyjacielski, nie mogli nie podziwiać obrazu przesuwającego się przed ich oczyma, a był on tak bardzo przeciwny do ich własnego postępowania, że nie mogli znieść tego widoku. Dumni faryzeusze wywyższali samych siebie, a dyskredytowali tych, którzy nie byli pobłogosławieni takimi przywilejami i światłem, jakim sami siebie wieńczyli. Nienawidzili i gardzili celnikami i grzesznikami, jednak w obliczu Boga wina faryzeuszy była przez to jeszcze większa. Niebiańskie światło rzucało swe promienie na ich postępowanie i stale przypominało im: “To jest droga, którą macie chodzić!”, jednak oni wzgardzili tym darem. Zwracając się do uczni Jezusa powiedzieli: “Dlaczego Nauczyciel wasz jada z celnikami i grzesznikami?” Mieli nadzieję, że tym pytaniem pobudzą uprzedzenia, o których wiedzieli, że zagnieździły się w umysłach uczniów i w ten sposób podkopią ich słabą wiarę. Swoje strzały wymierzali w miejsca najbardziej wrażliwe na zranienie.BK 239.8

    Dumni, a jednak głupi faryzeusze pościli dla kłótni i debat, posuwając się nawet do bicia [w ich pojęciu] niegodziwców. Jezus jadał z celnikami i grzesznikami, by ludzi przyciągnąć do siebie. Zbawca świata nie mógł pochwalić postów zachowywanych przez naród żydowski, gdyż oni pościli w dumie i samosprawiedliwości, podczas, gdy Jezus w poniżeniu jadał z celnikami i grzesznikami.BK 240.1

    Od czasu upadku, dzieło szatana polega na oskarżaniu, a ci, którzy odrzucają światło posłane przez Boga, postępują dzisiaj tak samo. Stale mówią przed innym o tym, co uważają za karygodny czyn. Podobnie było z faryzeuszami. Gdy jakoby znaleźli coś, co mogli zarzucić uczniom, nie rozmawiali o tym z nimi, by przekonać ich o błędzie, lecz mówili — o tych, jakoby wielce obciążających rzeczach — z Jezusem. A z kolei, gdy znowu zauważyli coś jakoby gorszącego u Jezusa, oskarżali Go przed uczniami. Ich działanie polegało na poróżnianiu dusz. — Manuscript 3, 1898.BK 240.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents