Mateusza 23,37-39

(Łukasza 13,34-35; 19,42) — Nagromadzone chmury zemsty

Chrystus powiedział w Swoim sercu: “Jakże mógłbym cię porzucić”? On postępował z Izraelem, jak miłujący, przebaczający ojciec z niewdzięcznym, krnąbrnym dzieckiem. Okiem Wszechwiedzącego widział, że miasto Jeruzalem zadecydowało o swoim losie. Już od wieków odwracali się od Boga. Sprzeciwiali się łasce Bożej, nadużywali przywilejów, lekceważyli sposobności. Lud, sam sobie nagromadził chmury zemsty, które nie połączone z łaską, gromadziły się, by runąć na nich. Drżącym i przybitym głosem, Jezus wykrzyknął: “Gdybyś i ty poznało w tym to dniu, co służy ku pokojowi. Lecz teraz zakryte to jest przed oczyma twymi.” Wypowiedziany został nieodwołalny wyrok. — Manuscript 30, 1890.BK 252.5