Mateusza 26,3

(Marka 14,53; Łukasza 22,54; Jana 18,13) — Skorumpowane kapłaństwo

Kapłaństwo było tak bardzo skorumpowane, że kapłani nie mieli skrupułów angażowania się w najbardziej nieuczciwe i zbrodnicze czyny, by wypełnić swoje zamierzenia. Ci, którzy zajmowali przed przyjściem i za czasów pierwszego przyjścia Jezusa urzędy najwyższego kapłana, nie byli mężami, których Pan Bóg powołał do tego świętego dzieła. Żądni władzy i stanowisk dążyli wszelkimi sposobami do zajęcia tego urzędu. Pragnęli stanowisk, które dawałyby im władzę i możliwość dokonywania oszustw pod płaszczykiem pobożności oraz ujścia przed sprawiedliwością. Najwyższy kapłan posiadał władzę i ogromne znaczenie. Był on nie tylko obrońcą i pośrednikiem, ale też sędzią; od jego decyzji nie było odwołania. Kapłani byli ograniczani przez Rzymian i nie było im wolno na mocy prawa ferować wyroków śmierci. Ta władza spoczywała w rękach tych, którzy panowali nad Żydami. Mężowie o skorumpowanych sercach dążąc do zajęcia najwybitniejszego urzędu najwyższego kapłana, często zdobywali go za pomocą przekupstwa i mordu. Najwyższy kapłan, ubrany w swoje poświęcone i kosztowne szaty, z napierśnikiem na piersiach i błyszczącymi na nim klejnotami, przedstawiał bardzo imponujące wrażenie, porażając sumienia szczerych ludzi podziwem, szacunkiem i nawet strachem. Najwyższy kapłan miał w szczególny sposób przedstawiać Chrystusa, który miał być Najwyższym Kapłanem na wieki, według porządku Melchisedeka. — The Review and Herald, 17 grudnia 1872.BK 254.9

Nie ma Najwyższego Kapłana

Wraz z Kajfaszem skończyło się żydowskie najwyższe kapłaństwo. Ono nie miało w ogóle jakiejkolwiek łączności z Bogiem. Prawda i sprawiedliwość była nienawidzona przez kapłanów. Oni tyranizowali i oszukiwali, będąc przepełnieni samolubstwem i ambicjonalnymi intrygami. Taka służba nie mogła nikogo udoskonalić, gdyż sama w sobie była całkowicie skorumpowana. Łaska Boża nie mogła tu nic zdziałać.BK 255.1

W zasadzie, Kajfasz nie był najwyższym kapłanem. Co prawda nosił on szaty najwyższego kapłana, ale w ogóle nie miał żywotnej łączności z Bogiem. Był nie obrzezanego serca. Jego pycha i buta dowodziła, że nigdy nie miał prawa nosić szat najwyższego kapłana. Nie miał też upoważnienia nieba do zajmowania tego stanowiska, ani też najmniejszego promyka światła od Boga, pokazującego mu, na czym polega służba najwyższego kapłana i do czego został ustanowiony ten urząd. — The Review and Herald, 12 czerwca 1900.BK 255.2