Marka 10,46-52

(Mateusza 20,30-34; Łukasza 18,35-43) — Niektórzy mają dobry wzrok, a nie widzą nic

Tylko wtedy, kiedy grzesznik uzna konieczność posiadania Zbawiciela, skłoni się jego serce do Tego Jedynego, który może mu pomóc. Gdy Jezus chodził pomiędzy ludźmi, tylko chorzy odczuwali brak lekarza. Biedni, przygnębieni i utrapieni chodzili za Nim, by otrzymać pomoc i pocieszenie, których gdzie indziej nie mogli znaleźć. Ślepy Bartymeusz długo czekał na poboczu drogi, by spotkać się z Jezusem. Tłumy ludzi, mający dobry wzrok, chodzą tu i tam, ale nie mają pragnienia ujrzenia Jezusa. Tylko jedno spojrzenie wiary poruszyłoby Jego serce przepełnione miłością i przyniosłoby im błogosławieństwa Jego łaski; jednak oni nie znali choroby i nędzy swoich dusz i dlatego też nie odczuwali żadnej potrzeby [ujrzenia, posiadania] Jezusa. Lecz tak nie było z owym biednym, ślepym człowiekiem. Jego jedyna nadzieja była w Jezusie. Gdy oczekiwał i nadsłuchiwał, nagle usłyszał kroki wielu nóg i skwapliwie zapytał: Co oznacza ta zbliżająca się wrzawa? Ci, którzy stali obok niego, odpowiedzieli: “To przechodzi Jezus z Nazaretu.” Z ogromnym pragnieniem, zaczął głośno krzyczeć: “Jezusie, Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną!” Jednak ci, którzy stali obok niego, usiłowali go uciszyć, lecz on tym głośniej począł krzyczeć: “Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną!” Ten okrzyk został usłyszany. Jego wytrwała wiara została nagrodzona. Nie tylko został uzdrowiony jego fizyczny wzrok, ale także oczy jego zrozumienia. W Jezusie zobaczył swego Zbawiciela i Słońce Sprawiedliwości zaświeciło w jego duszy. Wszyscy, którzy pragną Jezusa tak, jak ten ślepy Bartymeusz — tak samo szeczerze i zdecydowanie, otrzymają tak, jak on te błogosławieństwa, których się domagają.BK 267.14

Owi przygnębieni i utrapieni, którzy u Jezusa szukali pomocy, byli urzeknięci Jego boską doskonałością, Jego pięknością świętości, która promieniowała z Jego osobowości. Jednak faryzeusze nie dostrzegali u Niego żadnej piękności, która by mogła wywołać u nich pragnienie posiadania Go. Jego prosta odzież i pokorne życie bez zewnętrznej okazałości, robiła na nich wrażenie “korzenia z ziemi suchej”. — The Review and Herald, 15 marca 1887.BK 268.1