Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Biblijny komentarz

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    2 Mojżeszowa 4,21

    Odrzucenie światła zatwardza serce

    Faraon widział przemożne działanie Ducha Bożego; widział cuda, jakich dokonywał Pan poprzez swego sługę, jednak odmówił usłuchania Bożego polecenia. Buntowniczy król dumnie zapytał: “Któż to jest Pan, bym miał słuchać głosu jego i wypuścić Izraela?...” 2 Mojżeszowa 5,2. A gdy sądy Boże coraz więcej i więcej dotykały go, uporczywie trwał w swoim buncie. Dlatego, że odrzucił światło z nieba stał się bezwzględny i nieugięty. Opatrzność Boża objawiła faraonowi moc Bożą, ale on nie uznawszy jej manifestacji, jeszcze bardziej zatwardził swoje serce na przyjęcie większego światła. Ten, kto przedkłada własne zrozumienie nad wyraźną i konkretną wolę Bożą, będzie mówił tak, jak faraon: “Któż jest Pan, bym miał słuchać głosu jego?” Każde odrzucenie światła zatwardza serce i zaciemnia rozum; tacy ludzie będą mieli coraz większe trudności z rozeznaniem pomiędzy tym, co prawe, a co złe i będą coraz bardziej zuchwali w sprzeciwianiu się woli Bożej. — Manuscript 3, 1885.BK 31.3

    (Mateusza 12,31-32) — Bóg oddał los faraona w jego własne ręce

    Sprzeciw egipskiego monarchy wobec każdego kolejnego objawienia się mocy Bożej, prowadził go do jeszcze bardziej zawziętego buntu przeciwko Bogu. W ten sposób postępowanie ograniczonego człowieka wypowiada walkę wyraźnej woli nieskończonego Boga. Ten przypadek jest jasną ilustracją grzechu przeciwko Duchowi Świętemu. “Co człowiek sieje, żąć będzie.” Bóg stopniowo odsuwał Swego Ducha. Przez wycofywanie Swojej ochraniającej mocy, oddawał króla w ręce jednego z największych tyranów — [w ręce własnego] “ja”. — The Review and Herald, 27 lipca 1897.BK 31.4

    (Galacjan 6,7) — Faraon siał zawziętość i żął zawziętość

    “Co człowiek sieje, to i żąć będzie.” Faraon zasiał zawziętość i żął zawziętość. To on zasiał to nasienie. Bóg nie potrzebował dokładać żadnej innej mocy poza tą, którą powszechnie stosuje, by nasienie rosło. Należało tylko oczekiwać, aż to nasienie pocznie kiełkować i w końcu przyniesie swój owoc. Żniwo objawi to, co zasiano. — Manuscript 126, 1901.BK 31.5

    Bunt wywołuje bunt

    Gdy plaga ustała, król wzbraniał się wypuścić Izraela. Bunt wywołał bunt. Przez nieustanne sprzeciwianie się woli Bożej, króla ogarnęła taka zawziętość, że całe jego jestestwo było przesiąknięte buntem wobec jaskrawie przejawiającej się mocy Bożej. — Spiritual Gifts III, 215.BK 31.6

    Izrael podlegał ochronie, podczas gdy faraon musiał zginąć

    Faraon zatwardził swoje serce przeciwko Panu i przez to odważył się mimo wszelkich znaków i ogromnych cudów zabić Mojżesza i Aarona, gdyby jeszcze raz pojawili się przed nim. Gdyby Faraon nie zawziął się tak bardzo w swym buncie przeciwko Bogu, wtedy mógłby się upokorzyć przed mocą żywego Boga, która albo ratuje albo niszczy. Poznałby wówczas, że Ten, który czyni tak ogromne cuda i dowolnie je powtarza, może ochronić życie swoich sług, nawet kosztem uśmiercenia króla Egiptu. — Spiritual Gifts III, 220.BK 31.7

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents