Dzieje Apostolskie 18,1-3

(2 Koryntian 10,1.7-8; patrz komentarz EGW do Dzieje Apostolskie 20,17-35) — Apostołowie naradzali się, co do metod pracy

Gdy Paweł przyszedł do Koryntu, poprosił Akwilę o pracę. Apostołowie naradzali się i modlili razem i zdecydowali, że będą głosić Ewangelię tak, jak ma być głoszona — w bezinteresownej miłości do dusz, które z powodu braku poznania giną. Paweł pracował jako wytwórca namiotów i uczył swoich współpracowników, aby własnymi rękami zarabiali [na życie], by w razie potrzeby mogli sobie wzajemnie pomagać. Niektórzy z jego usługujących braci przedstawiali ten pogląd jako niewłaściwy, gdyż obawiali się, że postępując tak, utracą swój wpływ jako słudzy Ewangelii. Dziesiąty rozdział 2 Listu do Koryntian opisuje trudności, jakie miał Paweł w tej kwestii oraz obronę swojego zalecenia. Pan Bóg powierzył Pawłowi nadzwyczaj zaszczytne zadanie. Dał mu do tego Swoje upoważnienie, przez co włożył na niego szczególną odpowiedzialność. Apostoł pisze: “A ja, Paweł, upominam was, na cichość i łagodność Chrystusa, ja, który gdy jestem u was osobiście” — ponieważ zniżył się do fizycznej pracy — “a z daleka śmiało sobie wobec was poczynam.” [Cyt. 2 Koryntian 10,7-8.] — The Review and Herald, 6 marca 1900.BK 332.2

(Dzieje Apostolskie 20,33-34; 1 Tesaloniczan 2,9; 2 Tesaloniczan 3,8) — Paweł opisuje swój zawód

Paweł... mieszkał z nimi [z Akwilą i Pryscylą], a że już w młodości nauczył się ich zawodu szycia namiotów, powszechnie używanych w tym gorącym klimacie, więc uprawiał ten zawód, zarabiając na swoje utrzymanie...BK 332.3

Paweł posiadał wyższe wykształcenie i podziwiano go za jego talenty i krasomówstwo. Jego rodacy wybrali go na członka Sanhedrynu i był rabinem o wybitnych zdolnościach; jednak jego wykształcenie nie było uznawane za kompletne, jeśli dodatkowo nie wyuczył się jakiegoś rzemiosła. Dlatego cieszył się, że mógł się sam utrzymywać z fizycznej pracy i często oświadczał, że jego własne ręce służyły zaspokojeniu jego potrzeb. Gdy znalazł się w nieznanym mu mieście, nigdy nie był dla nikogo ciężarem. A gdy już wyczerpały się jego pieniądze na postęp dzieła Chrystusa, powracał do swego zawodu, by mieć z czegoś żyć. — Sketches from the Life of Paul 99-100. Chociaż słaby na zdrowiu [Paweł], pracował przez dzień i do późnej nocy w dziele Chrystusa, a często mozolił się i przez całą noc, aby zaspokoić swoje i innych potrzeby. — The Youth's Instructor, 27 lutego 1902.BK 332.4

Wykwalifikowany pracownik

Paweł, ów wielki apostoł pogan, wyuczył się rzemiosła wyrabiania namiotów. Wówczas rzemiosło to obejmowało wyższe i niższe kwalifikacje. Paweł posiadał wyższe kwalifikacje w tym rzemiośle ale gdy zachodziła taka potrzeba, mógł także pracować i na prostszym odcinku. Szycie namiotów nie przynosiło tak szybko dochodów, jak inne zawody i w czasie, gdy zasoby były na wyczerpaniu, Paweł musiał się mocno wysilać, aby zaspokoić swoje potrzeby. — The Review and Herald, 6 marca 1900.BK 333.1

Wychowawca

Paweł był wychowawcą. Głosił Ewangelię słowem i rozumną pracą, czyli własnymi rękami. Został wychowany przez najmądrzejszych i najbardziej uznanych, ludzkich wychowawców i w ten sam sposób wychowywał innych. Paweł, podczas sprawnego i szybkiego wykonywania ręcznej pracy, opowiadał swoim współpracownikom o dokładnych wskazówkach, jakie Chrystus dał Mojżeszowi odnośnie budowy przybytku. Pokazywał im, że wkładane w tę pracę: zręczność, mądrość i talent, dane są przez Boga, aby używać ich dla Jego chwały. Uczył ich, że najwyższym zaszczytem jest oddanie tego Bogu. — The Review and Herald, 6 marca 1900.BK 333.2