Dzieje Apostolskie 20,17-35

(Dzieje Apostolskie 18,1-3; 1 Tesaloniczan 2,9; 2 Tesaloniczan 3,8) — Wszechstronny kaznodzieja

Jego [Pawła] ciężko spracowane ręce, jakie pokazał ludowi, świadczyły o tym, że w sprawie swego utrzymania nie polegał na ludziach. Sądził, że nie ujmie to mocy jego wzruszającym apelom, jego świadomości, jego inteligencji i jego elokwencji wobec innych ludzi, którzy mieli swoją cząstkę w służbie dla Chrystusa.BK 334.3

W Dziejach Apostolskich 20,17-35 widzimy opis charakteru chrześcijańskiego kaznodziei, który wiernie spełnia swój obowiązek. Był on wszechstronnym kaznodzieją. Nie sądźmy, że wszyscy kaznodzieje mają pod każdym względem tak obowiązkowo pracować, jak Paweł. Owszem, możemy powiedzieć, że Paweł był chrześcijańskim dżentelmenem w najwyższym tego słowa znaczeniu. Jego przykład pokazuje, że fizyczny trud niekoniecznie pomniejsza wpływ na kogokolwiek i że praca własnymi rękami w jakimkolwiek uczciwym zawodzie, nie czyni człowieka prostakiem, grubianinem lub arogantem. — The Youth's Instructor, 31 stycznia 1901.BK 334.4