Najtrudniejszą i najbardziej upokarzającą lekcją, której człowiek powinien się nauczyć jest to, aby zrozumiał bezwartościowość uzależniania się od ludzkiej mądrości oraz pewności właściwego odczytywania przyrody. Grzech tak zaciemnił ludzką zdolność pojmowania, że człowiek sam od siebie nie potrafi wyjaśniać przyrody inaczej, niż przez wyniesienia jej ponad Boga. Nie może w niej rozpoznać Boga ani Jezusa Chrystusa, którego On posłał. Znajduje się w sytuacji, która przypomina Ateńczyków, stawiających ołtarze ku czci przyrody. Paweł, znalazłszy się na Kapitolu, przedstawił Ateńczykom majestat żywego Boga, w przeciwieństwie do ich bałwochwalczego kultu. [Cyt. Dzieje Apostolskie 17,22-29.] Ci, którzy posiadają właściwe poznanie Boga, nie będą mieć tak nierozsądnego poglądu na prawa materii albo zjawiska przyrody, żeby przeoczyć nieustanne działanie Boga w przyrodzie. Przyroda nie jest Bogiem, ani też nigdy nie była Bogiem. Głos przyrody świadczy o Bogu, ale przyroda nie jest Bogiem. Jako Jego dzieło, po prostu świadczy o twórczej mocy Boga. Boskość jest autorem przyrody. Świat przyrody sam w sobie nie ma mocy, ale jest w nią zaopatrywany przez Boga.BK 338.7

Tutaj jest osobowy Bóg — Ojciec; tutaj jest osobowy Chrystus — Syn. [Cyt. Hebrajczyków 1,1-2; Psalmów 19,1-3.]BK 339.1

Starożytni filozofowie pysznili się swoją głębszą wiedzą. Czytajmy natchnioną wypowiedź apostoła w tej sprawie: “Mienili się mądrymi” — mówi on — a stali się głupi. I zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy... zamienili Boga prawdziwego na fałszywego, oddawali cześć i służyli stworzeniu zamiast Stwórcy.” Świat, w swojej ludzkiej mądrości nie może poznać Boga. Na podstawie twórczych dzieł Bożych, mądrzy tego świata dochodzą do błędnego poznania Boga, dlatego w swojej głupocie wywyższają przyrodę i prawa natury, ponad jej Stwórcę. Ci, którzy nie poznali Boga przez przyjęcie objawienia Siebie w danym przez Niego Chrystusie, uzyskują jedynie błędną wiedzę o Nim w przyrodzie; a wiedza ta, tak bardzo oddalona od wiedzy zgodnej z Jego wolą, czyni z ludzi bałwochwalców. Podając się za mądrych, stali się głupimi.BK 339.2

Ci, którym się wydaje, że mogą otrzymać wiedzę o Bogu poza Jego Przedstawicielem, o którym Słowo Boże mówi, że jest “odbiciem Jego istoty”, muszą najpierw chcieć uważać się za głupich, by potem móc stać się mądrymi. Niemożliwym jest właściwe poznanie Boga jedynie z przyrody; bowiem przyroda sama w sobie jest niedoskonała. W swojej niedoskonałości nie może przedstawiać Boga, ani też nie może objawiać Jego charakteru w jego moralnej doskonałości. Lecz Jezus przyszedł na świat, jako osobowy Zbawiciel. Przedstawił osobowego Boga. Jako osobowy Zbawca wstąpił do nieba i przyjdzie znowu tak, jak wstąpił do nieba — jako osobowy Zbawiciel. On jest wizerunkiem osoby Ojca. “W Nim mieszka cała pełnia bóstwa przyjąwszy ciało”. — The Review and Herald, 8 listopada 1898.BK 339.3

Rzymian 1,20-21

Rzymian 2,4