Rzymian 3,20-31

(Galacjan 6,14; Efezjan 2,8-9; Tytusa 3,5; Hebrajczyków 7,25; Objawienie 22,17) — W uniżonym duchu badajmy pojednanie

Niech nikt nie przyjmuje tak ograniczonego poglądu, że jakiekolwiek uczynki człowieka mogą pomóc — chociażby w minimalny sposób — w zlikwidowaniu długu jego przestępstwa. Jest to fatalna pomyłka. Jeśli chcesz to zrozumieć, musisz zaprzestać obrony twoich ulubionych idei i w uniżonym duchu badać pojednanie.BK 342.5

Sprawa ta jest tak mętnie rozumiana, że tysiące tysięcy uważających się za dzieci Boże, są dziećmi zła li tylko dlatego, że polegają na swoich własnych uczynkach. Bóg zawsze wymaga dobrych uczynków, wymaga ich także Zakon, ale ponieważ człowiek popadł w grzech, jego dobre uczynki stały się bezwartościowe i stąd też jedynie sprawiedliwość Jezusa może tu pomóc. Jedynie Chrystus może zbawić, gdyż On zawsze żyje i wstawia się za nami.BK 342.6

Wszystko, co człowiek może uczynić w sprawie swojego zbawienia, to przyjąć zaproszenie: “Kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.” Nie ma takiego grzechu, popełnionego przez człowieka, za który nie byłoby odkupienia na krzyżu Golgoty. Zatem krzyż nieustannie oferuje grzesznikowi całkowite pojednanie. — Manuscript 50, 1900.BK 342.7