Jakuba 4,8-9

(Mateusza 5,4; 2 Koryntian 7,10) — Smutek prawdziwej pokuty

“Biadajcie i smućcie się i płaczcie; śmiech wasz niech się w żałość obróci, a radość w przygnębienie.” Dobrą rzeczą jest posiadanie pogodnego ducha a nawet bycie szczęśliwym. Właściwe jest pielęgnowanie wesołego ducha przez uświęcenie Prawdą; ale nie jest właściwe pobłażanie głupim żartom i dowcipom, niefrasobliwości i braku powagi, słowom krytyki i potępiania innych.BK 445.2

Ci, którzy obserwują tego rodzaju osoby mające się za religijnych, wiedzą, że są oszukiwane. Wiedzą, że ręce takich wyznawców potrzebują obmycia a serca oczyszczenia. Oni muszą doznać szczerej i prawdziwej skruchy za grzech. Nad czym mają biadać? Powinni biadać nad skłonnością do grzechu, nad wewnętrznym zagrożeniem i zewnętrznym pokuszeniem. Powinni obawiać się, gdyż mają mizerne pojęcie o grzeszności grzechu i nie zdają sobie sprawę z tego, czym jest grzech. — Letter 13, 1893.BK 445.3