Jozuego 5,13-14

(Jozuego 6,16.20) — Zadanie Izraela w zdobyciu Jerycha

Gdy przed zdobyciem Jerycha, Jozue wyszedł rankiem w pole, pojawił się przed nim wojownik, w pełni uzbrojony do boju. Jozue zapytał go: “Jesteś z naszych, czy z nieprzyjaciół?”, a on odpowiedział: “Jestem hetmanem wojska Pańskiego, przyszedłem teraz.” Gdyby zostały otwarte oczy Jozuego tak, jak sługi Elizeusza w Dotanie i gdyby mógł znieść ten widok, ujrzałby aniołów Pańskich otaczających dzieci Izraela. Wyćwiczona armia niebiańska przyszła, by walczyć za lud Boży, a Hetman wojsk Pańskich znajdował się przy nich, by dowodzić. Gdy padło Jerycho, żadna ludzka ręka nie tknęła murów miasta. To aniołowie Pańscy zburzyli mury i weszli do fortecy wrogów. To nie Izrael, ale Hetman wojsk Pańskich zdobył Jerycho. Izrael jednak miał swój udział w tym zwycięstwie poprzez okazanie wiary w Hetmana swego zbawienia.BK 60.6

Każdego dnia musimy walczyć. Ponadto toczy się wielka walka o każdą duszę między księciem ciemności i Księciem Życia. Toczy się ogromna walka o to, by mieszkańcy tego świata mogli zostać ostrzeżeni przed wielkim Dniem Pańskim, by fortyfikacje wroga mogły być zdobyte i wszyscy miłujący Pana mogli się zgromadzić pod splamionym krwią sztandarem Księcia Emmanuela. Jednakże to nie wy macie toczyć ten główny bój. Jako Boży przedstawiciele musicie poddać Jemu samych siebie, aby On mógł zaplanować, pokierować i toczyć walki dla was oraz przy waszej współpracy. Książę Życia stoi na czele Swego dzieła. To On pomaga wam w codziennych walkach z waszym własnym “ja”, abyście pozostali wierni zasadom i by namiętności skłaniające was do walki o przywództwo, dzięki łasce Chrystusa, mogły zostać ujarzmione i abyście okazali się więcej niż zwycięzcami, właśnie dzięki Temu, który nas tak bardzo umiłował. Jezus był na ziemi i zna siłę każdej pokusy. Wie, jak pomóc w każdej krytycznej potrzebie i jak przeprowadzić nas po niebezpiecznej ścieżce. Więc, dlaczego by Mu nie zaufać? Czemu by nie powierzyć naszych dusz Bogu, jako wiernemu Stwórcy? — The Review and Herald, 19 lipca 1892.BK 61.1