Kapitulo 22—“Ninive, Kanang Dakung Siyudad”

Taliwala sa mga siyudad sa karaang kalibutan diha sa mga adlaw sa nabahin nga Israel usa sa labing daku mao ang Ninive, ang kaulohan sa ginghanan sa Asiria. Natukod diha sa tabunok nga tagaytay sa Tigris, sa wala madugay tapus sa pagkatibulaag gikan sa torre sa Babel, kini miuswag latas sa mga kasiglohan hangtud nga kim nahimong “usa ka siyudad nga daku uyamut, nga nagkinahanglan sa tutulo ka adlaw nga pagpanaw.” Jonas 3:3.MH 241.1

Diha sa panahon sa lyang lumalabay nga kauswagan, ang Ninive maoy usa ka sentro sa krimen ug sa pagkadaotan. Ang sinulat nga tinuktukan sa Balaang Espiritu naghulagway niini ingon nga “siyudad nga dugoon,...puno sa mga kabakakan ug mga tinikas.” Sa mapasumbi nga sinultihan gitandi ni manalagna Nahum ang mga Ninivehanon sa usa ka mabangis, ug hangol nga leon. “Kay wala ba magapadayon ang imong pagkadaotan,” siya misukot, “ni bisan kinsa?” Nahum 3:1, 19.MH 241.2

Apan ang Ninive, bisan pa kini nahimong daotan, sa kinatibuk-an wala monunot ngadto sa daotan. Siy’a nga “nagasud-ong sa tanang mga anak sa mga tawo” (Salmo 33:13) ug “makakita sa tanang butang bililhon” (Job 28:10) nakamadkod niana nga siyudad sa daghan nga nagakab-ot sa usa ka butang nga maayo pa ug hataas pa, ug kinsa, nga kong tugotan sa higayon sa pagtoon mahitungod sa buhi nga Dios, gusto nga mosalikway sa ilang daotan nga mga binuhatan ug magsimba Kaniya. Ug busa diha sa Iyang kaalam gipadayag sa Dios ang Iy ang kaugalingon ngadto kamla diha sa usa ka dili masayop nga paagi, sa pagdala kamla, kong mahimo, ngadto sa paghinulsol.MH 241.3

Ang galamiton nga napili alang mining maong buhat mao ang manalagna nga si Jonas, ang anak nga lalaki ni Amittai. Ngadto kaniya miabut ang pulong ni Jehova nga nagingon, “1 umindog ka, umadto ka sa Ninive, kanang dakung siyudad, ug suminggit ka batok niana; kay ang ilang pagkadaotan midangat sa Akong atubangan.” Jonas 1:1,2.MH 241.4

Samtang ang manalagna nagpamalandong mahitungod sa mga kalisdanan ug sa pagkadili mahimo niini nga sugo, nahaylo siya sa pagduhaduha sa kaalam niini nga pagtawag. Gikan sa tawhanon nga panan-aw daw walay makuha ang pagmantala sa maong mensahe niadtong mapahitas-on nga siyudad. Sa makadiyut siya nalimot nga ang Dios nga iyang gialagaran maalamon sa tanan ug gamhanan sa tanan. Samtang siya nagapanuko, ug nagaduhaduha pa, gipasanapan siya ni Satanas sa kaminghoy. Ang manalagna gitugkan ug usa ka daku nga kalisang, ug siya “mitindog aron sa pagkalagiw paingon sa Tarsis.” Sa iyang paglugsong ngadto sa Joppe, ug sa iyang pagkakita didto sa usa ka sakayan nga andam na nga molawig, “mibayad siya sa plete niana, ug misakay niana, aron sa pag-adto uban kanila.” Bersikulo 3.MH 242.1

Diha sa mando nga gihatag kaniya, si Jonas gipiyalan sa usa ka mabug-at nga katungdanan; apan Siya nga nagmando kaniya sa paglakaw makahimo sa pagtabang sa Iyang alagad ug sa pagtugyan kaniya ug kalampusan. Kong ningtuman pa ang manalagna sa walay pagduhaduha, makalingkawas unta siya sa daghang mapait nga mga eksperensya, ug mapanalanginan unta sa madagayaon. Apan diha sa takna sa walay paglaum ni Jonas si Jehova wala magbiya kaniya. Latas sa nagsunodsunod nga mga kalisdanan ug kahibulongang mga pagbantay, nabuhi pag-usab ang pagsalig sa manalagna diha sa Dios ug diha sa Iyang walay kinutoban nga gahum sa pagluwas.MH 242.2

Kong, sa unang pag-abut sa tawag nganha kaniya, si Jonas mihukong pa sa malinawon nga pagpamalandong, iya unta mahibaloan kong unsa ka binuang ang bisan unsa nga paningkamot sa iyang bahin sa paglikay sa kapangakohan nga gitungtung ibabaw niya. Apan wala magdugay ang pagtugot kaniya sa pagpadayon sa iyang binuang nga pagkalagiw wala matugaw. “Si Jehova nagpadala ug usa ka dakung hangin ibabaw sa kadagatan, ug miabut ang makusog nga bagyo sa dagat, sa pagkaagi nga ang sakayan daw maguba na. Unya ang mga sakayanon nangahadlok, ug ang tagsatagsa ka tawo mingsinggit sa pagpakitabang sa iyang dios; ug ilang gisalibay ngadto sa dagat ang uban nilang mga lulan sa sakayan, aron sa pagpagaan niini alang kanila. Apan si Jonas misulod ngadto sa labing tago nga mga bahin sa sakayan; ug siya mihigda, ug nahikatulog sa halalum nga paghinanok.” Bersikulo 4, 5.MH 242.3

Samtang ang mga sakayanon nanagpakiluoy sa ilang pagano nga mga dios alang sa panabang, ang arayis sa sakayan, nga napataranta pag-ayo nangita kang Jonas ug miingon, “Unsa ang buot mong ipasabut, Oh hingatulogon? tindog, tawga ang imong Dios, basin pa ang Dios magahunahuna tungod kanato, aron lata dili mangamatay.” Bersikulo 6.MH 242.4

Apan ang mga pagampo sa tawo nga ningtipas gikan sa dalan sa katungdanan wala makadala ug panabang. Ang mga sakayanon, nga nakamatngon nga ang katingalahang kapintas sa bagyo nagtimailhan sa kasuko sa ilang mga dios, nagsugyot agi’g katapusan nga dalangpanan sa paghimo ug papalad, “aron hibaloan ta,” matud pa nila, “kong kang kinsa nahimutang kining kadaotan nga midangat kanato. Busa nagpapalad sila, ug ang palad nahaigo kang jonas. Unya sila mingingon kaniya, Suginli kanu, nangaliyupo kami kammo, alang kang kinsang hinungdan nga kining kadaot midangat man kanato; unsa ang imong buluhaton? ug diin ba ikaw gikan, taga diin ba nga yuta ikaw? ug unsa nga katawhan ikaw?MH 243.1

“Ug siya miingon kanila, Ako Hebreohanon man; ug ako mahadlukon kang Jehova, ang Dios sa langit, nga maoy nagbuhat sa dagat ug sa yuta nga mamala.MH 243.2

“Unya ang mga tawo nangahadlok sa hilabihan gayud, ug mingingon kaniya, Unsa kini nga imong gibuhat? Kay ang mga tawo nanghibalo nga siya mikalagiw gikan sa atubangan m Jehova, tungod kay siya nagsugilon man kanila.MH 243.3

“Unya sila mingingon kaniya, Unsa ang among pagabuhaton kanimo, aron ang dagat magmalinawon alang kanamo? kay nagkakusog ang bagyo sa dagat. Ug siya miingon kanila, Sakwata ako ug itambog ako ngadto sa dagat; aron ang dagat magmalinawon alang kaninyo: kay ako nahibalo nga tungod kanako kining dakung bagyo midangat kaninyo.MH 243.4

“Apan ang mga tawo nanaggaud sa makusog aron sila mahibalik sa yuta; apan sila wala makahimo; kay ang bagyo sa dagat misamut pagkakusog batok kanila. Busa sila mingtuaw ngadto kang Jehova, ug mingingon, Nangaliyupo kami Kammo, Oh Jehova, nangaliyupo kami Kanimo, ayaw itugot nga kami mangamatay tungod sa kinabuhi mining tawhana, ug ayaw ibutang sa ibabaw namo ang dugo nga inocente: kay Ikaw, Oh Jehova, nagbuhat ingon sa nahimut-an Nimo. Busa ilang gisakwat si Jonas, ug gitambug siya ngadto sa dagat: ug ang dagat mihunong sa iyang kabangis. Unya ang mga tawo nangahadlok kang Jehova sa hilabihan gayud, ug sila nanaghalad kang Jehova, ug nanagpanaad sila.MH 243.5

“Karon si Jehova nag-andam ug usa ka dakung isda nga molamoy kang Jonas. Ug si Jonas diha sa sulod sa tiyan sa isda tutulo ka adlaw ug tutulo ka gabii.MH 244.1

“Unya si Jonas nagampo kang Jehova nga iyang Dios gikan sa tiyan sa isda, ug miingon:MH 244.2

“Ako nagsangpit kang Jehova tungod sa
akong kagul-anan,
Ug Siya mitubag kanako;
Gikan sa tiyan sa Sheol ako mituaw,
Ug Ikaw nagpatalinghug sa akong tingog.

“Kay ako gitambog Mo ngadto sa kahiladman,
Didto sa kinataliwad-an sa kadagatan;
Ug gilimisan ako sa lunop:
Ang tanan Nimong mga balud ug ang Imong dagkung
mga bakat minglapaw kanako.

“Unya ako miingon; Gisalikway ako gikan sa
Imong panan-aw;
Bisan pa niana ako magatan-aw pag-usab paingon
sa Imong balaan nga templo.
Ang katubigan nanaglimis kanako,
Bisan pa hangtud sa akong kalag:

“Ang kahiladman nagtikyop libut kanako,
Ang mga lusay nanagputos sa akong ulo.
Nanaug ako ngadto sa mga kahiladman sa mga bukid;
Ang yuta uban sa iyang mga trangka
nagtak-op kanako sa walay katapusan:

“Apan Ikaw nagbangon sa akong kinabuhi
gikan sa pagkadunot, Oh Jehova nga akong Dios.
Sa diha nga ang akong kalag nagmaluyahon
sa sulod nako, nahinumdum ako kang Jehova:
Ug ang akong pagampo midangat nganha Kanimo,
Nganha sa Imong balaan nga templo.

“Sila nga nagatagad sa bakakon nga mga kakawangan
Mingbiya sa ilang kaugalingong kaluoy.
Apan ako magahalad nganha Kanimo
uban sa tingog sa pagpasalamat;MH 244.3

Pagabayaran ko kadtong akong gipanaad.
Ang kaluwasan anaa man kang jehova.” Bersikulo 7-2:9.MH 245.1

Sa katapusan si Jonas nakakat-on nga “Iya ni Jehova ang kaluwasan.” Salmo 3:8. Uban sa paghinulsol ug sa usa ka pag-ila sa maluwason nga grasya sa Dios, ming-abut ang kaluwasan. Si Jonas nakalingkawas gikan sa mga katalagman sa gamhanang dagat ug gisuka siya ngadto sa mamala nga yuta.MH 245.2

Sa makausa pa ang ulipon sa Dios gisugo sa pagpasidaan sa Ninive. “Ang pulong ni Jehova midangat kang Jonas sa ikaduha nga higayon, nga nagingon, Tumindog ka, umadto ka sa Ninive, kanang dakung siyudad, ug walihan mo kini sa wali nga gisugo Ko kanimo.” Niining higayona wala na siya magduhaduha, kondili mituman sa walay pagpanuko. Siya “mitindog, ug miadto sa Ninive, sumala sa pulong ni Jehova. “Jonas 3:1-3.MH 245.3

Samtang si Jonas nagsulod sa siyudad, dihadiha siya misugod sa pagsinggit sa mensahe “batok niini,” nga nagaingon: “Kap-atan na lamang ka adlaw, ug ang Ninive pagalaglagon.” Bersikulo 4. Siya naglakaw gikan sa usa ka dalan ngadto sa usa, nga nagpatunog sa pagpasidaan.MH 245.4

Wala nahimong kawang ang mensahe. Ang singgit milahus sa mga kadalanan sa siyudad nga walay Dios ug gipasa sa matag-ngabil hangtud nga ang tanang mga pumopuyo nakadungog sa makahahadlok nga pahibalo. Giduot sa Espiritu sa Dios ang mensahe ngadto sa tagsatagsa ka kasingkasing ug nakapakurog sa mga katawhan tungod sa ilang mga sala ug nakapahimo kanila sa paghinulsol diha sa hilabihan nga pagpaubos.MH 245.5

“Ang katawhan sa Ninive mingtoo sa Dios; ug ilang gimantala ang usa ka pagpuasa, ug nanagsul-ob sila sa bisti nga sako, gikan sa labing dagku kanila hangtud sa labing gagmay kanila. Ug ang mga balita midangat sa han sa Ninive, ug siya mitindog sa iyang trono, ug iyang gihukas ang iyang kupo gikan kaniya, ug misul-ob siya sa sako, ug milingkod sa abu. Ug gihimo niya ang pahibalo ug gimantala sa tibuok Ninive pinaagi sa pagbulot-an sa hari ug sa iyang harianon nga mga tawo, nga nagaingon: Ayaw pagtugoti ang tawo ni ang mananap, bisan mga panon sa baka ni sa karnero, sa pagdlaw sa bisan unsang butang ayaw pagpakan-a sila, ni paimnon ug tubig; hinunoa bistihan ninyo sila sa sako, lakip ang tawo ug ang mananap, ug pasinggita sila sa makusog gayud nga pagsinggit ngadto sa Dios: Oo, pabiyaa sila ang tagsatagsa gikan sa iyang daotan nga dalan, ug gikan sa pagpanlupig nga anaa sa iyang mga kamot. Kinsa ang nasayud kong ang Dios dili ba motalikod ug magbasul, ug mobiya sa Iyang mabangis nga kasuko, aron kita dili mangamatay?” Mga bersikulo 59.MH 245.6

Samtang ang hari ug ang mga dungganan, uban sa yano nga katawhan, sa mga dato ug sa mga kabus, “nanaghinulsol tungod sa pagwali ni Jonas” (Mateo 12:41) ug naghiusa diha sa pagsinggit ngadto sa Dios sa langit, ang Iyang kaluoy gitugot kanila. “Nakita sa Dios ang ilang mga buhat, nga sila mingtalikod sa ilang daotang batasan; ug ang Dios nagbasul mahitungod sa kadaotan nga Iyang giingon nga Iyang buhaton unta kanila; ug kini wala pagbuhata Niya.” Jonas 3:10. Wala mahinayon ang ilang pagkamalaglag, sa tibuok nga kalibutan nga pagano, ang Dios sa Israel gituboy ug gipasidunggan, ug ang Iyang kasugoan gikatahaan. Hangtud lamang sa daghang mga tuig sa ulahi nga ang Ninive nahulog nga usa ka tukbonon sa mga nasud nga naglibut, tungod sa ilang pagkahingalimtanon sa Dios ug sa ilang mapahitas-on nga garbo. [Alang sa sugilanon sa pagkahulog sa Asiria, basaha ang anib 30.]MH 246.1

Sa nahibaloan ni Jonas ang katuyoan sa Dios sa pagpalingkawas sa siyudad nga, bisan pa sa pagkadaotan niini, nakahinulsol pa diha sa bisti nga sako ug sa mga abu, siya unta ang mag-una sa pagkalipay tungod sa kahibulongang grasya sa Dios; apan iya hinuon gitugotan ang iyang hunahuna sa pagpamalandong sa kalagmitan nga siya pagailhon nga usa ka manalagna nga bakakon. Sa iyang pagpangigi sa iyang dungog, wala niya makita ang dili matugkad nga daku pa nga bili sa mga kalag nianang alaut nga siyudad. Ang kaluoy nga gipakita sa Dios ngadto sa mahinulsolon nga mga Ninivehanon “nakapasubo uyamut ni Jonas, ug siya nasuko.” “Dili ba kini mao ang akong giingon,” siya nagpakisayud kang jehova, “sa didto pa ako sa akong yuta? Mao man ngani nga nagdalidali ako sa pagkalagiw paingon sa Tarsis: kay ako nasayud nga Ikaw mao ang Dios nga napuno sa grasya, ug maloloy-on, mahinay sa kasuko, ug madagayaon sa mahigugmaong-kalolot, ug Ikaw magabasul sa pagsilot sa daotan.” Jonas 4:1, 2.MH 246.2

Sa makausa pa siya minunot sa iyang pagkiling ngadto sa pagduhaduha, ug sa makausa pa siya nasanapan sa kaluya. Sa nawadan siya sa panan-aw mahitungod sa mga kaayohan sa uban, ug sa nagabati ingon nga daw maayo pa siya nga magpakamatay kay sa mabuhi sa pagtan-aw nga gipalingkawas ang siyudad, diha sa iyang kahigawad siya nakasinggit sa pagingon, “Busa karon, Oh Jehova, ako nangaliyupo Kanimo, nga kuhaon Mo gikan kanako ang akong kinabuhi; kay alang kanako maayo pa nga ako mamatay kay sa mabuhi ako.”MH 246.3

“Maayo ba ang gibuhat mo sa imong pagkasuko?” si Jehova nangutana. Unya si Jonas mipahawa sa siy udad ug milingkod sa sidlakan nga dapit sa siyudad, ug didto naghimo siya ug usa ka payag, ug milingkod sa ilalom mini diha sa landong, hangtud nga makita niya ang mahitabo sa siyudad. Ug si Jehova nga Dios nag-andam ug usa ka tambayag, ug gipakatay kini nga malamboon sa ibabaw ni Jonas, aron kini makahatag ug landong sa iyang ulo, ug sa pagluwas kaniya gikan sa iy ang kaguol. Tungod niana si Jonas nagmalipayon sa hilabihan gayud tungod sa tambayag.” Mga bersikulo 3-6.MH 247.1

Unya si Jehova naghatag ni Jonas ug usa ka matulumanon nga leksyon. “Giandam sa Dios ang usa ka ulod diha sa pagbanagbanag sa kabuntagon sa sunod nga adlaw, ug gisamaran mini ang tambayag, sa pagkaagi nga kini nalaya. Ug nahitabo, sa diha nga misidlak na ang adlaw, nga gihikay sa Dios ang usa ka mainit nga hangin sa sidlakan; ug ang ulo ni Jonas gihampak sa kainit sa adlaw, sa pagkaagi nga siya naluya, ug naghangyo sa iyang kaugalingon nga siya buot magpakamatay, ug miingon, Maayo pa alang kanako ang pagpakamatay kay sa mabuhi ako.”MH 247.2

Misulti na man ang Dios ngadto sa Iyang manalagna, “Maayo ba ang imong gibuhat sa pagkasuko tungod sa tambayag?” Ug siya mitubag, “Maayo man ang akong gibuhat sa pagkasuko, bisan hangtud sa akong kamatayon.”MH 247.3

“Ug si Jehova miingon, Ikaw may kaawa alang sa tambayag, nga tungod niana ikaw wala maghago, bisan sa pagpatubo kaniya; nga miturok sa kagabhion, ug namatay sa sunod nga gabii: ug dili ba diay bation Ko ang kaawa alang sa Ninive, kanang dakung siyudad, diin nanagpuyo ang kapin sa usa ka gatus ug kaluhaan ka libo ka tawo nga dili ngani makaila sa kalainan sa ilang tuong kamot ug sa ilang kamot nga wala; ug atua pa usab ang daghanan nga kahayupan.” Mga Bersikulo 7-11.MH 247.4

Nalibug, nahiubos, ug wala makahimo sa pagsabut sa katuyoan sa Dios diha sa pagpalingkawas sa Ninive, si Jonas, bisan pa niim nakatuman sa sugo nga gihatag kaniya sa pagpasidaan niadtong dakung siyudad; ug bisan pa nga ang hitabo nga gitagna wala mahitabo, apan bisan pa niini ang mensahe sa pagpasidaan gikan sa Dios. Ug kim nakahimo sa katuyoan nga gilaraw sa Dios. Ang himaya sa Iyang ngalan napadayag ngadto sa mga nasud. Sila nga dugay na nga nanagpuyo “sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon, nga mga binilanggo sa kaguol ug sa mga puthaw,” “sila giluwas gikan sa ilang mga kalisdanan. Iyang gikuha sila gikan sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon, ug gidugmok Niya ang ilang mga talikala.” “Gipadala Niya ang Iyang pulong, ug giayo sila, ug giluwas sila gikan sa ilang mga pagkalaglag.” Salmo 107:10, 13, 14, 20.MH 248.1

Si Cristo, sa panahon sa Iyang yutan-on nga pangalagad nagpasabut ngadto sa maayo nga nabuhat pinaagi sa pagwali ni Jonas didto sa Ninive, ug gitandi ang mga pumopuyo niadtong pagano nga sentro sa nag-angkong katawhan sa Dios diha sa Iyang kaadlawan. “Ang mga tawo sa Ninive,” Siya mipahayag, “mobangon ra unya sa adlaw sa hukom uban niining kaliwatana, ug magahukom niim sa silot: kay sila nanaghinulsol tungod sa pagwali ni Jonas; ug tan-awa, ama dinhi karon nga labaw pa kay kang Jonas.” Mateo 12:40, 41. Nganhi ruining masako nga kalibutan, nga napuno sa sibaw sa negosyo ug sa panaglalis sa pamatigayon, diin ang katawhan nagapaninguha sa pagkuha sa tanan nga ilang mahimo alang sa kaugalingon, si Cristo nahiabut; ug ibabaw sa nagkalamukat ang Iyang tingog, nga sama sa budyong sa Dios, nadungog: “Kay unsa may kapuslanan alang sa usa ka tawo ang pagpakaangkon niya sa tibuok kalibutan nga pagapildihan sa iyang kinabuhi? Ug unsa may ikahatag sa tawo nga arang ikabawi niya sa iyang kinabuhi?” Marcos 8:36, 37.MH 248.2

Maingon nga ang pagwali ni Jonas maoy usa ka ilhanan ngadto sa mga Ninivehanon, sa maong pagkaagi ang pagwali ni Cristo maoy usa ka ilhanan ngadto sa Iyang kaliwatan. Apan daw unsa nga kalainan diha sa pagdawat sa pulong! Apan bisan pa sa atubangan sa walay pagtagad ug sa pagbiaybiay ang Manluluwas nagpadayon sa pagbuhat, hangtud nga Iyang natapus ang Iyang misyon.MH 248.3

Ang leksyon mao ang alang sa mga mensahero sa Dios karon, diin ang mga siyudad ug ang mga nasud ingon ka tinuod nga nagkinahanglan sa usa ka kahibalo mahitungod sa mga pahanungdan ug sa mga katuyoan sa tinuod nga Dios sama sa mga Ninivehanon sa karaan. Ang mga tinugyanan ni Cristo magtudlo sa mga tawo ngadto sa madungganon nga kalibutan, nga sa kinadak-an nataligam-an. Sumala sa pagtulun-an sa Balaan nga Kasulatan, ang siyudad lamang nga molungtad mao ang siyudad kinsang magtutukod ug magbubuhat mao ang Dios. Uban sa mata sa pagtoo ang tawo makatan-aw sa ganghaan sa langit, nga gipabuhagayan sa buhi nga himaya sa Dios. Pinaagi sa Iyang mga alagad nga nagaalagad si Ginoong Jesus nagatawag sa mga tawo sa pagpaningkamot uban sa binalaan nga pangandoy sa pagpanag-iya sa walay pagkamatay nga panulondon. Siy’a nagasugyot kanila sa pagtigum ug bahandi diha sa tupad sa trono sa Dios.MH 248.4

Sa madali ug sa walay duhaduha adunay magaabut nga hapit magalukop sa tibuok kalibutan nga sala sa mga pumopuyo sa mga siyudad, tungod sa nagapadayon nga pagdagsang sa pagkadaotan. Ang pagkadaotan nga nagapasulabi halayo sa gahum sa pagsaysay sa tawhanon nga dagang. Ang matag-adlaw nagadala ug lab-as nga mga pagbutyag sa panag-awayay, sa panoborno, ug sa panikas; ang matag adlaw nagadala sa iyang makapasakit-sa-kasingkasing nga talaan sa kapintas ug sa pagkamasukihon sa balaod, sa walay pagpanumbaling sa tawhanon nga pag-antus, sa minanap, ug yawan-on nga paglaglag sa kinabuhi nga tawhanon. Ang matag-adlaw nagapamatuod sa nagtubo nga kabuang, pagpatay, ug hikog.MH 249.1

Gikan sa usa ka panahon ngadto sa usa si Satanas namnguha sa pagpabilin sa mga tawo diha sa pagkawalay kasinatian mahitungod sa maloloy-ong mga laraw m Jehova. Iyang ginapaninguha ang pagkuha gikan sa ilang igtatan-aw sa dagkung mga butang mahitungod sa kasugoan sa Dios—ang mga prinsipyo sa husdsya, sa kaluoy, ug sa gugma nga niini gipahaluna. Ang mga tawo nagpasiatab sa kahibulongang pag-uswag ug sa kahibalo sa panahon nga atong ginapuy-an karon; apan nakita sa Dios nga ang yuta napuno sa pagkadaotan ug sa panglugos. Ang mga tawo nagpahayag nga ang kasugoan sa Dios nawagtang na, nga ang Biblia dili katuohan; ug ingon nga gisangputan, ang bulog sa daotan, nga ang ingon wala makita sukad sa mga adlaw ni Noe ug sa apostata nga Israel, mao ang nagalukop sa ibabaw sa kalibutan. Ang pagkahamili sa kalag, ang kabuotan, ang pagkadiosnon, gibayloan sa pagtagbaw sa kaibug alang sa mga butang nga ginadili. Ang maitum nga talaan sa krimen nga nahimo alang sa ganansya igo na nga makapakamig sa dugo ug magpuno sa kalag sa kalisang.MH 249.2

Ang atong Dios maoy usa ka Dios sa kaluoy. Uban sa pagkamapailubon ug malumo nga kaluoy Iyang pagaatubangon ang mga malapason sa Iyang kasugoan. Apan bisan pa niini, mining atong kaadlawan, sa diha nga ang mga lalaki ug mga babaye may daghang mga kahigayonan nga mahimong sinati sa diosnon nga kasugoan sumala sa gipadayag diha sa Balaan nga Kasulatan, ang daku nga Hari sa uniberso dili makatan-aw uban ang bisan unsa nga katagbaw sa daotan nga siyudad, diin nagamando ang panglugos ug krimen. Ang katapusan sa pailub sa Dios uban madtong nagapadayon diha sa pagkamasupilon nagsingabut nga nagdali.MH 250.1

Gikinahanglan ba nga ang mga tawo matingala sa kalit ug wala paabuta nga kausaban diha sa mga pagdumala sa Labmg Gamhanan nga Magmamando sa mga pumopuyo sa usa ka nahulog nga kalibutan? Gikinahanglan ba nga sila matingala nga ang silot magasunod sa paglapas ug sa nagambo nga krimen? Gikinahanglan ba nga sila matingala nga ang Dios magadala ug kalaglagan ug kamatayon sa ibabaw nib kinsang mga ganansya nga kinuha supak sa balaod nakoha pinaagi sa limbong ug sa tikas? Bisan pa sa kamatuoran nga ang nagtubo nga kahayag mahitungod sa mga gikinahanglan sa Dios nagasidlak na diha sa ilang dalanon, daghan ang nagdumili sa pag-ila sa pagkamagmamando ni Jehova, ug nagpili sa pagpabilin sa silong sa maitum nga bandila sa magsusugod sa tanang pagsukol batok sa kagamhanan sa langit.MH 250.2

Daku kaayo ang pagpailub sa Dios—hilabihan ka daku nga sa diha nga atong palandongon ang nagapadayon nga pagtampalas sa Iyang Balaan nga mga sugo, kita matingala. Ang Makagagahum sa Tanan nagagamit sa nagapugong nga gahum ibabaw sa Iyang kaugalingong mga pahanungdan. Apan sa pagkatinuod Siya motindog sa pagsilot sa mga daotan, kinsa nga sa hilabihan nga pagpangahas naghagit sa makatarunganon nga mga angkon sa Decalogo.MH 251.1

Ang Dios nagatugot sa katawhan sa usa ka panahon sa paglugway; apan adunay usa ka dapit sa unahan nga matiti ang diosnon nga pailub, ug siguro nga mosunod ang mga paghukom sa Dios. Si Jehova magaantus ug dugay uban sa mga tawo, ug sa mga siyudad, nga sa maloloy-on nagahatag sa mga pasidaan sa pagluwas kanila gikan sa diosnon nga kaligutgut; apan ang panahon moabut ra nga ang mga pakiluoy alang sa kaluoy dili na madunggan, ug ang masinupakon nga elemento nga nagapadayon sa pagsalikway sa kahayag sa kamatuoran pagapapason, diha sa kaluoy sa ilang kaugalingon ug ngadto kanila nga sa laing paagi mainpluwensya sa ilang panig-ingnan.MH 251.2

Ang panahon nagsingabut na sa diha nga aduna unyay kagul-anan dinhi sa kalibutan nga walay tawhanon nga haplas nga makaayo. Ang Espiritu sa Dios pagakuhaon. Mga hitabo nga daotan sa dagat ug sa yuta magsunodsunod sa dali nga pagsunodsunod. Sa unsang makadaghan nga atong madungog mahitungod sa mga linog ug mga unos-buhawi, mahitungod sa pagkagun-ob pinaagi sa kalayo ug sa lunop, uban sa dakung kapildihan sa kinabuhi ug sa mga kabtangan! Sa dayag kining mga kadaot maoy mga manyahon nga mga kaguliyang sa nagkalamukat, ug dili husay nga mga kusog sa kinaiyahan, nga sa kinaribuk-an dili mapugngan sa tawo; apan diha kanilang tanan, mabasa ang katuyoan sa Dios. Sila nagadnguha sa pagpukaw sa mga lalaki ug mga babaye ngadto sa usa ka paghibalo sa ilang katalagman.MH 251.3

Ang mga mensahero sa Dios diha sa dagkung mga siyudad kinahanglan dili mahimong maluya sa pagkadaotan, sa panglupig, ug sa pagkamahilayon, nga sila gitawag sa pagharong samtang naninguha sa pagmantala sa maayong balita sa kaluwasan. Padasigon ni Jehova ang matag-usa ka magbubuhat sa samang mensahe nga Iyang gihatag ngadto kang apostol Pablo didto sa makasasala nga Corinto: “Ayaw pagkahadlok, hinonoa sumulti ka ug ayaw pagpakahilum; kay Ako uban kanimo, ug walay manghilabut kanimo sa pagdaot kanimo; kay daghan Ako’g mga tawo niining siyudara.” Buhat 18:9, 10. Papahinumduma sila nga nagabuhat sa pangalagad sa pagluwas-ugkalag nga samtang adunay daghan nga dili magpatoo sa tambag sa Dios diha sa Iyang pulong, ang tibuok kalibutan dili mobalising gikan sa kahayag ug sa kamatuoran, gikan sa mga imbitasyon sa usa ka mapailubon, ug mainantuson nga Manluluwas. Diha sa matagsiyudad, bisan kini napuno sa panglugos ug sa krimen, adunay daghan nga uban sa husto nga pagtudlo makakat-on sa pagkamahimong mga sumosunod ni Jesus. Sa ingon niini mga linibo ang maabut sa maluwasong kamatuoran ug madala sa pagdawat kang Cristo ingon nga personal nga Manluluwas.MH 251.4

Ang mensahe sa Dios alang sa mga pumoluyo sa yuta karon mao kini, “Busa kamo usab kinahanglan mangandam, kay ang Anak sa Tawo moabut sa takna nga wala ninyo dahuma.” Mateo 24:44. Ang mga kahimtang nga nagpasulabi diha sa katilingban, ug ilabina diha sa dagkung mga siyudad sa mga nasud, nagmantala sa paningog sa dalugdog nga ang takna sa paghukom sa Dios nahiabut na ug nga ang katapusan sa tanang mga butang yutan-on nagsingabut na. Kita karon nagatmdog diha sa ganghaan sa krisis sa mga katuigan. Sa dali nga pagsunodsunod ang mga paghukom sa Dios magasunod sa usa ug usa—ang kalayo, ug lunop, ug ang linog, uban sa gubat pagbaganaw sa dugo. Dili kita mahikurat niining panahon sa mga hitabo nga dagku ug pangatapusan; kay ang manolunda sa kaluoy dili na makapabilin ug dugay pa sa pagpasilong sa mga dili mahinulsolon.MH 252.1

“Ania karon, si Jehova moanhi gikan sa Iyang dapit aron sa pagsilot sa mga pumopuyo sa yuta tungod sa ilang kasal-anan: ang yuta usab mopakita sa iyang dugo, ug dili na motabon sa iyang mga patay.” Isaias 26:21. Ang unos sa kaligutgut sa Dios nagakabaga; ug ang makatindog lamang mao sila nga nagtubag sa mga imbitasyon sa kaluoy, sama sa gihimo sa mga pumoluyo sa Ninive ilalom sa pagwali ni Jonas, ug nahimong mga binalaan tungod sa pagsugot sa mga kasugoan sa diosnong Magmamando. Ang mga matarung lamang ang pagatagoan uban ni Cristo diha sa Dios hangtud sa pagkatapus na sa kalaglagan. Itugot nga ang sinultihan sa kalag mao kini:MH 252.2

“Wala akoy laing dalangpanan,
Kammo nagabitay ang kalag kong walay mahimo;
Ayaw ako pagbiyai nga mag-inusara!
Sa gihapon ako buligi ug lipaya.

‘‘Tagoi ako Oh, Manluluwas ko!
Hangtud ang unos sa kinabuhi moagi;
Luwas ngadto sa dalangpanan giyahi,
Sa katapusan dawata ang kalag ko!”MH 253.1