Sa pagpamatay sa mga manalagna ru Baal, naabli ang agianan alang sa pagduso sa usa ka gamhanan nga espirituhanon nga repormasyon taliwala sa napulo ka mga banay sa amihanang gingharian. Giplastar ni Elias diha sa atubangan sa katawhan ang ilang apostasiya; iyang gipakiloy-an sila sa pagpaubos sa ilang mga kasingkasing ug moliso ngadto kang Jehova. Ang mga paghukom sa Langit napakanaug na; giako na sa katawhan ang ilang mga sala, ug miila na sa Dios sa ilang mga amahan ingon nga buhi nga Dios; ug karon ang tunglo sa Langit gipasibog, ug ang lumalabay nga mga panalangin sa kinabuhi gibag-o. Ang yuta pagapabugnawon sa ulan. “Tumindog ka, kumaon ug uminom,” maoy giingon ni Elias ngadto kang Achab; “kay ania ang dinaguok sa pagkadaghan sa ulan.” Unya ang manalagna mmgtungas ngadto sa tumoy sa bukid aron sa pagampo.MH 142.1

Dili tungod sa bisan unsa nga ebidensya nga makita nga ang mga taligsik hapit na mangahulog, nga si Elias sa hilabihan nga pagsalig nagsugo kang Achab sa pag-andam alang sa ulan. Ang manalagna wala makakita ug mga panganod diha sa kalangitan; wala siya makadungog ug dalugdog. Yano siya nga nagsulti sa pulong nga ang Espiritu sa Dios nagpalihok kaniya sa pagsulti agi ug tubag sa iyang kaugalingong malig-on nga pagtoo. Sa tibuok nga adlaw sa walay pagsibog gihimo niya ang kabubut-on sa Dios ug nakapadayag sa iyang tuman nga pagsalig diha sa mga tagna sa pulong sa Dios; ug karon, sa nahimo na niya ang tanan nga diha sa iyang gahum sa paghimo, siya nahibalo nga ang Langit magahatag sa walay pagpugong sa mga panalangin nga gitagna. Ang mao ra nga Dios nga nagpadala sa hulaw maoy nagsaad sa usa ka dagaya nga ulan ingon nga balos sa husto nga binuhatan; ug karon si Elias naghulat sa gisaad nga pagbubo. Diha sa usa ka linihokan sa pagpaubos, “ang iyang nawong sa taliwala sa iyang mga tuhod,” siya nagpakiluoy sa Dios alang sa mahinulsolon Gisukad kining kapitulohan sa nga Israel.MH 142.2

Gipabalikbalik ni Elias ang iyang sulogoon ngadto sa usa ka dapit nga nagdungaw sa Mediteranyo, sa paglantaw kong aduna bay bisan unsa nga makitang timailhan nga ang Dios nagpatalinghug sa iyang pagampo. Sa matagbalik sa sulogoon siya nagdala sa mga pulong, “Walay bisan unsa.” Ang manalagna wala makabsi sa pailub o nakulangan sa pagtoo, apan nagpadayon sa iyang mainiton nga pangamuyo. Sa unom ka besis ang sulogoon mibalik uban sa pulong nga walay ilhanan sa ulan diha sa tumbagahon nga mga langit. Sa walay kahadlok, sa makausa pa iyang gipadala ang iyang sulogoon; ug niining higayona ang sulogoon mibalik uban sa pulong, “Tanawa, dihay mituybo nga usa ka panganod gikan sa dagat, ang kadiyutayon ingon sa kamot sa usa ka tawo.”MH 143.1

Igo na kini. Si Elias wala maghulat nga magtigum pa ug kaitom ang mga langit. Diha niadtong diyutay nga panganod iyang nakita pinaagi sa pagtoo nga daku ang ulan; ug milihok siya uyon sa iyang pagtoo, nga nagpadali sa iyang sulogoon ngadto kang Achab uban sa mensahe nga nagingon, “Andama ang imong karro, ug lumogsong ka, aron dili ka maabungan sa ulan.MH 143.2

Tungod kay si Elias usa ka tawo nga daku ang pagtoo nga ang Dios naggamit kaniya niining grabe nga krisis sa kasaysayan sa Israel. Samtang siya nagampo, ang iyang pagtoo mikawhat ug mikupot sa mga saad sa Langit, ug miangot siya diha sa pagampo hangtud nga natubag ang iyang gihangyo. Wala siya maghulat sa hingpit nga ebidensya nga ang Dios nakadungog kaniya, apan naandam siya sa pagpangarisgo bisan sa labing hanap nga timailhan sa diosnon nga kahimuot. Ug gani ang iyang nahimo ilalum sa Dios, ang tanan makahimo diha sa ilang nahimutangan sa pagalagad sa Dios; kay mahitungod sa manalagna nga gikan sa kabukiran sa Galaad kini ang nasulat: “Si Elias maoy usa ka tawo nga sama kanato ug kinaiya, ug siya nagampo pagayo nga dili unta mag-ulan sa yuta sulod sa tulo ka tuig ug unom ka bulan.” Santiago 5:17.MH 143.3

Ang pagtoo nga sama niini mao ang ginakinahanglan karon sa kalibutan—pagtoo nga mogunit sa mga saad sa pulong sa Dios ug magdumili sa pagbuhi hangtud ang Langit makadungog. Ang pagtoo nga sama niini nagadugtong kanato suod sa Langit, ug magadala kanato ug kusog alang sa pagsugakod sa mga gahum sa kangitngit. Pinaagi sa pagtoo “gipangdaug sa mga anak sa Dios ang mga ging- harian, gipatuman nila nga pagkamatarung, gipanagdawat nila ang mga saad, ginapanagtak-um nila ang mga baba sa mga leon, gipalong nila ang mabangis nga kalayo, nakaikyas sila sa sulab sa espada, gikan sa kahuyang nakab-ot nila ang kalig-on, nangahimo sila nga mga makagagahum sa panggubatan, ilang gipatibulaag ang mga kasundalohang langyaw.” Hebreohanon 1 1:33, 34. Ug pinaagi sa pagtoo kita karon makakab-ot sa kinatumyan nga katuyoan sa Dios alang kanato. “Kong ikaw makatoo, ang tanang mga butang mahimo nganha kaniya nga magatoo.” Marcos 9:23.MH 143.4

Ang pagtoo mapinadayonong usa ka hinungdanon nga elemento sa pagampo. “Bisan kinsa nga magaduul sa Dios kmahanglan magatoo sa Iyang pagkaanaa, ug nga Siya magabalus ra sa mga magapangita Kaniya.” “Kong mangayo kita bisan unsa sumala sa Iyang kabubuton, Siya magapatalinghug gayud kanato: ug kong ugaling nasayud man kita nga Siya magapatalinghug gayud kanato bisan unsay atong pangayoon, nan, kita nasayud nga ato nang nabatonan ang pagapangayoon ta Kaniya.” Hebreohanon 11:6; 1 Juan 5:14, 15. Uban sa matubayon nga pagtoo ni Jacob, uban sa dili matarug nga paglahutay ni Elias, atong ipadangat ang atong mga hangyo ngadto sa Amahan, nga nagaangkon sa tanan nga Iyang gisaad. Ang kadungganan sa Iyang trono nataya alang sa katumanan sa Iyang pulong.MH 145.1

Ang mga landong sa kagabhion nagatigum palibot sa Bukid sa Carmelo samtang si Achab nangandam sa paglugsong. “Ug nahitabo sa wala madugay, nga ang kalangitan nagakaitom tungod sa mga panganod ug hangin, ug dihay usa ka dakung ulan. Ug si Achab mikabayo, ug miadto sa Jezreel.” Samtang siya nagpanaw paingon sa harianon nga siyudad latas sa kangitngit ug sa makapabuta nga ulan, si Achab wala makakita sa iyang agianan sa atubangan niya. Si Elias, kinsa, ingon nga manalagna sa Dios, nakapaubos m Achab nianang adlawa sa atubangan sa iyang mga sakop ug nakapatay sa iyang diwatahang mga sacerdote, nag-ila pa kaniya ingon nga hari sa Israel; ug karon, ingon nga usa ka buhat sa pagtahud, ug napalig-on sa gahum sa Dios, siya midalagan sa atubangan sa harianon nga karro, nga naggiya sa han ngadto sa ganghaan sa siyudad.MH 145.2

Niining maloloy-ong buhat sa mensahero sa Dios nga gipakita ngadto sa usa ka daotan nga han maoy usa ka pagtulon-an alang sa tanan nga magaangkon nga mga sulogoon sa Dios, apan nagpataas diha sa ilang kaugalingon nga hunahuna. Adunay nagbari nga labaw sa mga katungdanan nga ang pagbuhat niini alang kanila inulipon. Sila nagapanuko sa pagbuhat sa kinahanglanon nga pagalagad, mahadlok nga makaplagan sila nga nagbuhat sa buluhaton sa usa ka sulogoon. Kini sila daku pa ug tun-anan gikan sa panig-ingnan ni Elias. Pinaagi sa iyang pulong ang mga bahandi sa langit napugngan sulod sa tulo ka tuig gikan sa yuta; sa pinasahi siya napasidunggan sa Dios ingon, nga agi ug tubag sa iyang pagampo didto sa Carmelo, mikilab ang kalayo gikan sa langit ug nag-ut-ut sa halad; ang iyang kamot maoy nagpahamtang sa paghukom sa Dios sa pagpamatay sa diwatahang mga manalagna; ang iyang hangyo alang sa ulan gitugot. Ug bisan pa niini, tapus sa linain nga mga kadaugan nga niini nahimuot ang Dios sa pagpasidungog sa iyang pangalagad sa katilingban, siya andam sa pagbuhat sa usa ka inulipon nga pagalagad.MH 145.3

Nagbulag si Elias ug si Achab didto sa ganghaan sa Jezreel. Ang manalagna nga nagpili sa pagpabilin sa gawas sa mga paril, naglinis sa iyang kaugalingon sa iyang kupo, ug mihigda sa yuta nga walay hapin sa pagtulog. Ang hari, nga nag-agi sa suJod, sa wala madugay nakaabut sa landong sa iyang palasyo ug didto iyang giasoy ngadto sa iyang asawa ang kahibulongang mga hitabo madtong adlawa ug sa katingalahang pagpadayag sa diosnon nga gahum nga nagmatuod sa Israel nga si Jehova mao ang tinuod nga Dios ug si Elias mao ang Iyang pinili nga mensahero. Samtang gisuginlan ni Achab ang rayna mahitungod sa pagpamatay sa diwatahang mga manalagna, si Jezabel, nga nagpagahi ug dili mahinulsolon, napungot. Midumili siya sa pag-ila diha sa mga hitabo sa Carmelo ang nagagahum nga pagbulotan sa Dios, ug, sa mahagiton pa, sa maisugon nagpahayag nga kinahanglan si Elias mamatay.MH 146.1

Nianang gabhiona ang usa ka mensahero nagpukaw sa gikapoyan nga manalagna ug gihatud nganha kaniya ang pulong ni Jezabel nga nagingon: “Nan ipabuhat sa mga dios kanako, ug ang labaw pa, kong ako dili makahimo sa imong kinabuhi sama sa kinabuhi sa usa kanila sa pagkaugma ingon niini nga taknaa.”MH 146.2

Daw tapus mapaldta ang kaisug nga walay kahadlok, tapus sa hingpit kaayo nga pagdaug batok sa hari ug sa mga sacerdote ug sa katawhan, si Elias gidahum nga dili mohatag ug luna ngadto sa kakulang sa paglaum o mapahadlok ngadto sa pagkamakulbaanon. Apan siya nga napanalanginan sa hilabihan ka daghan nga mga ebidensya sa mahigugmaon nga pagbantay sa Dios dili ibabaw sa mga kaluyahong tawhanon, ug niining mangitngit nga takna ang iyang pagtoo ug kaisug mibiya kaniya. Sa iyang kalibog, siya mipahawa gikan sa iyang paghikatulog. Nagbunok ang ulan gikan sa kalangitan, ug ang kangitngit mitikyop sa tanang bahin sa yuta. Hinikalimtan nga sa tulo ka tuig kanhi, ang Dios maoy nagmando sa iyang giagian ngadto sa usa ka dapit nga dalangpanan gikan sa pagdumot m Jezabel ug sa pagpangita ni Achab, karon ang manalagna mikalagiw alang sa iyang kinabuhi. Sa iyang pag-abut sa Beerseba, iyang “gibiyaan ang iyang alagad didto. Apan siya sa iyang kaugalingon miadto sa usa ka adlaw nga panaw ngadto sa kamingawan.”MH 146.3

Si Elias wala unta mokalagiw gikan sa iyang nahimutangan nga katungdanan. Iya unta gitagbo ang hulga ni Jezabel uban sa usa ka pangamuyo alang sa panalipod ngadto sa Usa nga nagsugo kaniya sa pagpanghimatuod sa kadungganan ni Jehova. Iya unta gisuldhan ang mensahero nga ang Dios diin siya misalig magpanalipod kaniya batok sa pagdumot sa rayna. Pipila pa lamang ka takna ang naglabay sukad nga iyang nasaksihan ang usa ka kahibulongan nga pagpasundayag sa diosnon nga gahum, ug kini mao untay nakahatag kaniya sa kasigurohan nga karon siya dili pagatalikdan. Kong nakapabilin pa lamang siya sa iyang gitindogan, kong gihimo pa unta niya ang Dios nga iyang gitindogan, kong gihimo pa unta niya ang Dios nga iyang dalangpanan ug kusog, nga nagatmdog nga dili matarug alang sa kamatuoran, mapanalipdan unta siya gikan sa kadaot Pagahatagan pa unta siya ni Jehova ug lain pa nga linain nga pagdaug pinaagi sa pagpadala sa Iyang mga paghukom nganha kang Jezabel; ug ang impresyon nga mahimo diha sa hari ug sa kataw han makahimo unta ug usa ka dakung repormasyon.MH 147.1

Daku ang gipaabut ni Elias gikan sa milagro nga nahimo didto sa Carmelo. Siya naglaum nga tapus niini nga pasundayag sa gahum sa Dios, si Jezabel wala nay inpluwensya sa hunahuna ni Achab, ug nga mahimo na ang dinalian nga reporma sa tibuok Israel. Sa dbuok adlaw’ didto sa kinatumyan sa Carmelo siya nagbudlay nga walay pagkaon. Apan sa diha nga iyang gigivahan ang karro ni Achab ngadto sa ganghaan sa Jezreel, malig-on pa ang iyang kaisug, bisan pa sa lawasnon nga paningkamot sa iyang paghago.MH 147.2

Apan ang usa ka reaksyon nga kasagaran mosunod sa hataas nga pagtoo ug sa mahimayaon nga kalampusan maoy nagdutdut ni Elias. Nahadlok siya nga ang repormasyon nga gisugdan didto sa Carmelo dili molungtad; ug gipiit siya sa kaguul. Natuboy na siya ngadto sa tumoy sa Pisga; karon anaa siya sa walog. Samtang inubanan ilalum sa pagtuga sa Labing Gamhanan siya nakabarug sa labing mapig-ot nga pagsulay sa pagtoo; apan niini nga takna sa kaluya, sa hulga ni Jezabel nga nagabagting sa iyang dalunggan, ug daw si Satanas gihapon ang nagapasulabi pinaagi sa pagpangunsabo niining babayeng daotan, milugak ang iyang pagkupot sa Dios. Natuboy siya sa hilabihan, ug ang sangputanan makalilisang. Sa gikalimtan ang Dios, si Elias milayas sa walay hunong, hangtud nga iyang namatingonan nga diha na siya sa usa ka awaaw nga kasulupan, nga nag-inusara. Ingon nga gikapoyan sa hilabihan, milingkod siya sa pagpahulay ilalum sa usa ka kahoy nga enebro. Ug sa nagalingkod siya didto, siya naghangyo alang sa iyang kaugalingon nga mamatay na lamang siya. “Igo na; karon, Oh Jehova,” siya miingon, “kuhaa ang akong kinabuhi; kay ako dili man labing maayo kay sa akong mga amahan.” Usa ka layas, halayo sa mga dapit nga gipuy-an sa mga tawo, ang iyang espintu napusgay sa mapait nga pagkabalo, siya nangandoy nga dili na mousab sa pagtanaw sa nawong sa tawo. Sa katapusan, sa naluya na siya pagayo, siya nakatulog.MH 147.3

Nganha sa eksperensya sa tanan may moabut nga mga panahon sa mapait nga pagkabalo ug hilabihan nga pagkaluya—mga adlaw diha ang kasub-anan mao ang bahin, ug malisud ang pagtoo nga ang Dios sa gihapon mao ang maloloy-on nga maghahatag sa Iyang mga anak nga yutan-on; mga adlaw nga diin ang kasamok maghasul sa kalag, hangtud nga ang kamatayon daw maayo pa kay sa kinabuhi. Kim mao unya ang panahon nga daghan ang makabuhi sa ilang paggunit sa Dios ug madala ngadto sa kaulipnan sa pagduhaduha, ang higot sa pagkawalay pagtoo. Kong kita sa maong mga panahon makasabut pa lamang sa espintuhanong panabut sa kahulogan sa mga tagana sa Dios, kita makakita sa mga manolunda nga nagatinguha sa pagluwas kanato gikan sa atong kaugalingon, nagapaningkamot sa pagpahimutang sa atong mga tiil sa ibabaw sa usa ka patukoranan nga labaw ka malig-on kay sa walay katapusan nga mga kabungtoran, ug ang bag-ong pagtoo ug bag-ong kinabuhi mogitib ngadto sa pagkaanaa.MH 148.1

Ang matinumanon nga Job, sa adlaw sa iyang pag-antus ug sa kangitngit, mipahayag nga nagingon:MH 148.2

“Wagtanga ang adlaw nga akong gikatawhan.”
“Oh, kone gitimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo,
Ug gipanaluna sa timbangan ang tanan ko nga kagul-anan!”

“Oh nga itugot unta kanako ang akong ginapangayo;
Ug ang Dios magahatag kanako sa butang nga akong ginapangandoy!
Bisan kini kong makapahimuot sa Dios sa pagdugmok kanako;
Nga buhian unta niya ang akong kamot, ug putlon ako!
Ug mao kana unta ang akong kalipay.”

“Busa dili ako mopugong sa akong baba; Ako mosulti sa kaguol sa akong espintu;
Ako mag-agulo sa kapait sa akong kalag.”

“Mao nga palabihon sa akong kalag...ang kamatayon labi kay niining akong
kinabuhi.
Giluod ako mining akong kinabuhi;
Dili ako buot nga mabuhi sa kanunay:
Pasagdi ako nga mag-inusara;
Kay ang akong mga adlaw kakawangan man.” Job 3:3; 6:2, 8-10; 7:11, 15, 16.MH 148.3

Apan bisan pa gilaayan sa kinabuhi, si Job wala tugoti nga mamatay. Ngadto kaniya gipakita ang mga kahimoan sa umalabut, ug dihay gihatag kaniya nga mensahe sa paglaum:MH 149.1

“Ikaw mahimong lig-on ug dili magakahadlok:
Kay ikaw mahikalimot sa imong kaalaut,
Ikaw mahinumdum niana ingon sa mga tubig nga nanglabay:
Ug ang imong kinabuhi modan-ag pa kay sa udto;
Ikaw magasidlak, ikaw mahisama sa kabuntagon.
Ug ikaw magmalig-on,
Tungod kay anaa may paglaum....
Ikaw magahigda,
Ug walay bisan kinsa nga makapahadlok kanimo;
Oo, daghan ang mohangyo kanimo.
Apan ang mga mata sa mga malinapason makawang,
Ug sila walay dalangpanan nga ilang pagakalagiwan;
Ug ang ilang paglaum mao ang pagpanugyan sa espintu.” Job 11:15-20.MH 149.2

Gikan sa mga kahiladman sa kaluya sa kakulang sa kadasig si Job misaka ngadto sa mga kinatumyan sa tumang pagsalig diha sa kaluoy ug sa maluwasong gahum sa Dios. Sa madaugon siya nagpahayag:MH 149.3

“Bisan Siya maglaglag kanako, apan ako magasalig diha Kaniya:...
Siya usab mao ang akong kaluwasan.”
“Nasayud ako nga ang akong Manluluwas buhi man,
Ug sa kaulahian nga adlaw siya motindog sa ibabaw sa yuta:
Ug sa tapus ang akong panit, kining lawas ko gayud malaglag,
Unya sa wala ang akong unod makita ko ang Dios:
Kang kinsa ako, ako gayud, motan-aw dinhi sa akong kilid,
Ug ang akong mga mata makasud-ong, nga dili ingon sa dumoluong. Job 13:15, 16;19:25-27MH 149.4

“Si Jehova mitubag kang Job gikan sa alimpulos” (Job 38:1), ug nagpadayag ngadto sa Iyang sulogoon sa kusog sa Iyang gahum. Sa diha nga natan-aw ni Job sa makadiyut ang iyang Magbubuhat, iyang gikasilagan ang iyang kaugalingon ug naghinulsol diha sa abug ug sa mga abu. L nya si Jehova nakapanalangin kaniya sa madagayaon ug naghimo sa iyang katapusang mga tuig nga labing maayo sa iyang kinabuhi.MH 150.1

Ang paglaum ug ang kaisug mga kinahanglanon kaayo ngadto sa hingpit nga pagalagad alang sa Dios. Kini mao ang bunga sa pagtoo. Ang pagkamakulangon sa kadasig sayop ug dili makatarungan. Ang Dios makahimo ug andam nga “labaw ka madagayaon” (Hebreohanon 6:17) sa pagtuga diha sa Iyang mga alagad sa kusog nga alang sa pagsulay ug sa kalisdanan. Ang mga piano sa mga kaaway sa Iyang buluhaton daw maayong pagkapahiluna ug malig-on nga pagkatukod, apan ang Dios makahimo sa pagbuntog sa labing kusgan niini kanila. Ug lam Iyang pagabuhaton diha sa Iyang kaugalingon nga panahon ug paagi, sa diha nga Iyang makita nga ang pagtoo sa Iyang mga alagad nasulayan na sa igo.MH 150.2

Alang sa naluya adunay usa ka siguro nga tambal—ang pagtoo, pagampo, ug pagbuhat. Ang pagtoo ug ang pagbuhat magahatag ug kasiguruhan ug katagbawan nga magatubo sa adlaw-adlaw. Natintal ka ba sa paghatag ug luna sa mga pagbad sa daotang tilimad-on nga kahingawa o sa hilabihan nga kakulang sa kadasig? Diha sa labing mangitngit nga mga adlaw, sa diha nga ang mga tilimad-on makalilisang, ayaw’g kahadlok. Magbaton ka ug pagtoo diha sa Dios. Nahibalo Siya sa imong gikinahanglan. Anaa Kaniya ang tanang gahum. Ang Iyang walay kinutoban nga gugma ug kaluoy dili gayud kapoyan. Ayaw kahadlok nga Siya mapakyas sa pagtuman sa Iyang saad. Siya maoy kamatuoran nga walay katapusan. Dili gayud Siya mousab sa pakigsaad nga Iyang nahimo uban kanila nga nahigugma Kaniya. Ug Iyang ihatag sa Iyang matinumanong mga alagad ang igong sukod sa kahanas nga ilang gikinahanglan. Si apostol Pablo nakapamatuod nga nagingon: “Siya nagingon kanako, ang Akong grasya igo alang kanimo: kay ang Akong gahum ginahingpit diha sa kahuyang.... Busa, tungod kang Cristo igakalipay ko ang mga kahuyang, mga pagbugalbugal, mga kalisdanan, mga paglutos, ug mga kasakitan: kay sa diha nga magamahuyang ako, magamalig-on man hinoon ako.” 2 Corinto 12:9, 10.MH 151.1

Gibiyaan ba sa Dios si Elias diha sa iyang takna sa kalisdanan? Oh, wala! Iyang gihigugma ang Iyang alagad nga dili kubos sa diha nga si Elias nagbati sa iyang kaugalingon nga gibiyaan sa Dios ug sa tawo kay sa diha, nga agi ug tubag sa iyang pagampo, mikilab ang kalayo gikan sa langit ug naiwagan ang tumoy sa bukid. Ug karon, samtang natulog si Elias, gipukaw siya sa usa ka mahumok nga hikap ug sa usa ka makalilipay nga dngog. Nahilukso siya sa kalisang, nga daw kadaganon, sa kahadlok nga nasum-ukan siya sa kaaway. Apan ang maloloy-ong nawong nga nagaubo sa ibabaw niya dili nawong sa usa ka kaaway, kondili sa usa ka higala. Ang Dios nagpadala sa usa ka manolunda gikan sa langit uban sa kalan-on alang sa Iyang alagad. “Tumindog ka ug kumaon,” mungon ang manolunda. “Ug siya mitanaw, ug, ama karon diha sa iyang ulohan ang usa ka buok nga mamon nga linuto sa ibabaw sa karbon, ug usa ka tibudtibud sa tubig.”MH 151.2

Tapus si Elias nakakaon sa pagkaon nga giandam alang kaniya, natulog siya pag-usab. Ang manolunda mianha sa ikaduha. Sa nahikap niya ang tawo nga gikapoyan, uban sa maloloy-on nga kalumo siya miingon, “Tumindog ka ug kumaon, tungod kay ang panaw halayo ra kaayo alang kanimo.” “Ug siya mibangon, ug mikaon ug miinom;” ug diha sa kusog niadtong kalan-ona nakahimo siya sa pagpanaw “sa kap-atan ka adlaw ug sa kap-atan ka gabii ngadto sa Horeb, ang bukid sa Dios,” diin siya nakakaplag ug tagoanan diha sa usa ka langob.MH 152.1

Kapitulo 11—Carmelo

Kapitulo 13—“Unsay Imong Gibuhat Dinhi?”