ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ να εξέλθει από την ειδωλολατρική φυλή του και του ζήτησε να κατοικήσει στη γη Χαναάν, με σκοπό να μεταδώσει τα πολυτιμότερα δώρα του Ουρανού σε όλους τους λαούς της γης. Ο Κύριος του είχε πει: “Θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν” (Γέν. 12:2). Ήταν μεγάλη τιμή για τον Αβραάμ να γίνει ο πατέρας του λαού ο οποίος επρόκειτο να είναι για ολόκληρους αιώνες ο θεματοφύλακας και ο συντηρητής της αλήθειας του Θεού στον κόσμο.Μέσω του Αβραάμ θα ευλογούντο όλα τα έθνη της γης με τον ερχομό του αναμενόμενου Μεσσία.PG 3.1

Οι άνθρωποι είχαν σχεδόν εξολοκλήρου χάσει τη γνώση του αληθινού Θεού. Ο νους τους είχε δεχθεί ένα καίριο πλήγμα από την ειδωλολατρία. Επειδή η θεϊκή εντολή είναι “αγία, δικαία και καλή” (Ρωμ. 7:12), οι άνθρωποι επιχείρησαν να την αλλάξουν με νόμους που ανταποκρίνονταν στις προθέσεις της δικής τους σκληρής και εγωκεντρικής καρδιάς. Και όμως, με τη μεγαλοψυχία Του ο Θεός δεν τους κατάστρεψε. Σκόπευε να τους δώσει την ευκαιρία να γνωρισθούν με Αυτόν μέσω της εκκλησίας Του. Σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει τις αρχές που είχε αποκαλύψει στο λαό Του ως μέσα για να επαναφέρει τη θεϊκή εικόνα στον άνθρωπο.PG 3.2

Ο νόμος του Θεού πρέπει να ανυψωθεί, η εξουσία Του να διατηρηθεί, και το μεγάλο και ανώτερο αυτό έργο είχε ανατεθεί στο λαό Ισραήλ. Ο Θεός τούς ξεχώρισε από τον υπόλοιπο κόσμο, προκειμένου να τους εμπιστευθεί μια ιερή ευθύνη. Τους κατέστησε θεματοφύλακες του νόμου Του, με σκοπό οι άνθρωποι να διατηρήσουν την επίγνωση του Θεού. Έτσι, θα έλαμπε το φως του ουρανού σε έναν κόσμο βυθισμένο στο σκοτάδι, μια φωνή θα καλεί όλους τους λαούς να στραφούν από την ειδωλολατρία στην υπηρεσία του ζώντα Θεού.PG 3.3

Ο Θεός έβγαλε τον εκλεκτό λαό Του από τη γη της Αιγύπτου “μετά μεγάλης δυνάμεως, και κραταιάς χειρός. ” “Εξαπέστειλε Μωϋσήν τον δούλον αυτού, και Ααρών, τον οποίον εξέλεξεν. Εξετέλεσαν εν μέσω αυτών τους λόγους των σημείων αυτού και τα θαυμάσια αυτού εν γη Χαμ.” “Και επετίμησε την Ερυθράν θάλασσαν, και εξηράνθη και διεβίβασεν αυτούς διά των αβύσσων ως δι’ ερή- μου(Έξ. 32:11, Ψαλμ. 105:26,27, 106:9).Τους γλίτωσε από τη σκλαβιά για να τους φέρει σε μια χώρα αγαθή, μια χώρα που με την πρόνοιά Του είχε ετοιμαστεί για αυτούς, όπου θα ήταν προφυλαγμένοι από τους εχθρούς τους. Θα τους έφερνε κοντά Του και θα τους αγκάλιαζε με τους αιώνιους βραχίονές Του. Και για αντάλλαγμα της καλοσύνης και της ευσπλαχνίας Του, εκείνοι θα ύψωναν το όνομά Του και θα το καθιστούσαν ένδοξο επάνω στη γη.PG 3.4

“Η μερίς του Κυρίου είναι ο λαός Αυτού, ο Ιακώβ είναι το μέρος της κληρονομίας Αυτού.Εν γη ερήμω εύρηκεν Αυτόν, και εν ερημία φρίκης και ολολυγμού περιωδήγησεν Αυτόν, επαιδαγώγησεν Αυτόν, εφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού Αυτού.Καθώς ο αετός σκεπάζει την φωλεάν Αυτού, περιθάλπει τους νεοσσούς Αυτού, εξαπλόνων τας πτέρυγας Αυτού αναλαμβάνει αυτούς, και σηκώνει αυτούς επί των πτερύγων Αυτού,ούτως ο Κύριος μόνος ώδήγησεν Αυτόν, και δεν ήτο μετ’ αυτού ξένος Θεός. ” (Δευτ. 32:9-12).PG 4.1

Έτσι, έφερε τους Ισραηλίτες σιμά Του για να κατοικούν κάτω από τη σκιά του Υψίστου. Θαυματουργά προστατευμένοι από τους κινδύνους που τους περιέβαλλαν κατά τις περιπλανήσεις τους στην έρημο, τελικά εγκαταστάθηκαν στη Γη της Επαγγελίας ως το ευνοούμενο έθνος.PG 4.2

Μεταχειριζόμενος μια παραβολή, ο Ησαΐας ανέφερε με συγκινητική περιγραφή την κλήση και εκπαίδευση του λαού Ισραήλ ώστε να γίνουν στον κόσμο οι αντιπρόσωποι του Κυρίου “καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν”.PG 4.3

“Τώρα θέλω ψάλλει εις τον ηγαπημένον μου άσμα του αγαπητού μου περί του αμπελώνος αυτού. Ο ηγαπημένος μου είχεν αμπελώνα επί λόφου παχυτάτου.Και περιέφραξεν αυτόν, και συνήθροισεν εξ αυτού τους λίθους και εφύτευσεν αυτόν με τα πλέον εκλεκτά κλήματα και έκτισε πύργον εν τω μέσω αυτού και κατεσκεύασεν έτι ληνόν εν αυτώ και περιέμενε να κάμη σταφύλια, αλλ’ έκαμεν αγριοστάφυλα..” (Ησ. 5:1,2).PG 4.4

Με το εκλεκτό έθνος ο Θεός σκόπευε να ευλογήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο προφήτης δήλωσε: “Ο αμπελών του Κυρίου των δυνάμεων είναι ο οίκος του Ισραήλ, και οι άνδρες Ιούδα το αγαπητόν Αυτού φυτόν.” (Ησ. 5:7).PG 4.5

Στο έθνος των Ισραηλιτών ο Θεός ανέθεσε τις ρήσεις Του. Τους περιέβαλε με τα διατάγματα του νόμου Του που αποτελούν τις αιώνιες αρχές της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της αγνότητας. Η υπακοή τους στις αρχές αυτές θα τους εξασφάλιζε προστασία, ώστε να προφυλαχθούν απ’ την καταστροφή που επιφέρουν οι αμαρτωλές συ- νήθειες.Ο “πύργος”, το παρατηρητήριο που δέσποζε στο αμπέλι, είχε τοποθετηθεί από το Θεό στο κέντρο της χώρας και ήταν το ιερό Του αγιαστήριο.PG 4.6

Ο εκπαιδευτής τους ήταν ο Χριστός. Όπως τους συνόδευε στην έρημο, έτσι εξακολουθούσε να παραμένει ο δάσκαλος και ο οδηγός τους. Πρώτα στο αγιαστήριο και αργότερα στον οικοδομημένο ναό, η δόξα Του κατοικούσε επάνω στο Ιλαστήριο. Για το καλό τους εκδήλωνε συνεχώς τον πλούτο της αγάπης Του και της υπομονής Του.PG 5.1

Χρησιμοποιώντας το Μωυσή, ο Θεός τούς αποκάλυψε το σκοπό Του και οι όροι για την ευημερία τους είχαν διασαφηνισθεί. Τους είχε πει:PG 5.2

“Συ είσαι λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου. Σε έκλεξε Κύριος ο Θεός σου διά να ήσαι εις Αυτόν λαός εκλεκτός, παρά πάντας τους λαούς τους επί του προσώπου της γης.”PG 5.3

“Εξέλεξας τον Κύριον σήμερον να ήναι Θεός σου, και να περιπατής εις τας οδούς αυτού και να φυλάττης τα διατάγματα αυτού και τας εντολάς αυτού και τας κρίσεις αυτού, και να υπακούης εις την φωνήν αυτού και ο Κύριος σοι είπε σήμερον να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός, καθώς ελάλησε προς σε, και να φυλάττης πάσας τας εντολάς Αυτούκαι να σε καταστήση υψηλόν υπεράνω πάντων των εθνών τα οποία έκαμεν, εις καύχημα και εις όνομα και εις δόξαν και να ήσαι λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου, καθώς ελάλησε..” (Δευτ. 7:6, 26:17-19).PG 5.4

Ο λαός Ισραήλ επρόκειτο να κατακτήσει ολόκληρο το έδαφος που είχε καθορίσει για αυτούς ο Θεός. Τα έθνη εκείνα που θα απέρριπταν τη λατρεία του αληθινού Θεού θα εκδιώκονταν. Η πρόθεση του Θεού όμως ήταν να προσελκύσειτους ανθρώπους αυτούς με την αποκάλυψη του χαρακτήρα Του, που θα παρουσιαζόταν διαμέσου των Ισραηλιτών. Η πρόσκληση του Ευαγγελίου έπρεπε να δοθεί σε όλον τον κόσμο. Με τη διδασκαλία του τελετουργικού συστήματος των θυσιών, ο Χριστός έμελλε να υψωθεί μπροστά στα έθνη, ώστε όσοι προσέβλεπαν σε Αυτόν να ζήσουν. Όσοι, όπως η Ραάβ, η Χαναναία και η Ρουθ η Μωαβίτισσα, επέστρεφαν από την ειδωλολατρία στη λατρεία του αληθινού Θεού, θα ενώνονταν με τον εκλεκτό λαό Του. Και ενώ οι Ισραηλίτες θα αυξάνονταν σε αριθμό, τα όριά του κράτους τους θα επεκτείνονταν μέχρι που το βασίλειό τους να συμπεριλαμβάνει ολόκληρο τον κόσμο.PG 5.5

Οι αρχαίοι κάτοικοι του Ισραήλ δεν εκπλήρωσε την πρόθεση του Θεού. Ο Κύριος διαμαρτυρήθηκε:PG 5.6

“Εγώ δε σε εφύτευσα άμπελον εκλεκτήν, σπέρμα όλως αληθινόν πως λοιπόν μετεβλήθης εις παρεφθαρμένον κλήμα αμπέλου ξένης εις Εμέ;” “ Ο Ισραήλ είναι άμπελος ευκληματούσα εκαρποφόρησεν αφθόνως κατά το πλήθος των καρπών αυτού επλήθυνε τα θυσιαστήρια κατά την αγαθότητα της γης αυτού ελάμπρυνε τα αγάλματα”(Σημείωση: Εδώ ο προφήτης επισημαίνει ότι όσο άφθονες ήταν οι ευλογίες του Θεού προς αυτούς, τόσο άφθονες ήταν και οι ειδωλολατρικές τους συνήθειες).PG 6.1

“Και τώρα, κάτοικοι Ιερουσαλήμ και άνδρες Ιούδα, κρίνατε, παρακαλώ, αναμέσον Εμού και του αμπελώνός Μου.Τι ήτο δυνατόν να κάμω έτι εις τον αμπελώνά Μου και δεν έκαμον εις αυτόν; διά τι λοιπόν, ενώ περιέμενον να κάμη σταφύλια, έκαμεν αγριοστάφυλα;Τώρα λοιπόν θέλω σας αναγγείλει τι θέλω κάμει εγώ εις τον αμπελώνά Μου θέλω αφαιρέσει τον φραγμόν αυτού και θέλει καταφαγωθή θέλω χαλάσει τον τοίχον αυτού και θέλει καταπατηθή και θέλω καταστήσει αυτόν έρημον δεν θέλει κλαδευθή ουδέ σκαφθή, αλλά θέλουσι βλαστήσει εκεί τρίβολοι και άκανθαι θέλω προστάξει έτι τα νέφη να μη βρέξωσι βροχήν επ’ αυτόν.” (Ιερ. 2:21, Ωσηέ 10:1, Ησ. 5:3-7).PG 6.2

Μέσω του Μωυσή ο Κύριος είχε κάνει γνωστά στο λαό Του τα αποτελέσματα της απιστίας. Αν ηρνούντο να τηρήσουν τη διαθήκη Του, μόνοι τους θα αποκόπτονταν από τη ζωή του Θεού και δε θα είχαν την ευλογία Του. Κατά καιρούς είχαν δώσει προσοχή στις προειδοποιήσεις αυτές, και σαν επακόλουθο πλούσιες ευλογίες είχαν χορηγηθεί στο ιουδαϊκό έθνος, και κοντά σε αυτό στα γειτονικά επίσης έθνη. Τις περισσότερες όμως φορές λησμόνησαν το Θεό και έχασαν από τα μάτια τους το μεγάλο τους προνόμιο που είχαν να είναι αντιπρόσωποί Του. Στέρησαν από Αυτόν τη λατρεία που απαιτούσε να Του προσφέρουν, και ακόμη στέρησαν στους συνανθρώπους τους την θρησκευτική καθοδήγηση και από ένα ιεροπρεπές παράδειγμα. Θέλησαν να ιδιοποιηθούν τους καρπούς του αμπελιού, η επιμέλεια του οποίου τους είχε ανατεθεί. Η λαιμαργία και η απληστία των Ισραηλιτών τους έκαναν μισητούς ακόμη και στους ειδωλολάτρες. Με αυτόν τον τρόπο δόθηκε η αιτία στον ειδωλολατρικό κόσμο να παρερμηνεύσουν το χαρακτήρα του Θεού και τους νόμους της βασιλείας Του.PG 6.3

Με πατρική καρδιά ο Θεός ανεχόταν το λαό Του. Τους παρακαλούσε με ελέη που πρόσφερε και με ελέη που απέσυρε. Με υπομονή τους παρουσίαζε τις αμαρτίες τους και με ανεκτικότητα περίμενε να τις αναγνωρίσουν. Έστελνε προφήτες και αγγελιοφόρους για να παρακινήσουν τους αμπελουργούς να Του αποδώσουν τα δικαιώματά Του. Αντί όμως να τους υποδεχθούν, αυτοί φέρθηκαν σαν εχθροί στους διακριτικούς και πνευματικούς αυτούς ανθρώπους. Οι αμπελουργοί τους καταδίωξαν και τους σκότωσαν. Ο Θεός έστειλε και άλλους αγγελιοφόρους, αλλά και σε εκείνους συμπεριφέρθηκαν όπως και στους προηγούμενους, με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτούς έδειξαν μεγαλύτερο μίσος.PG 6.4

Όταν αποσύρθηκε η θεϊκή εύνοια στο διάστημα της βαβυλωνιακής εξορίας, αυτό το γεγονός έφερε πολλούς σε μετάνοια. Μολαταύτα, μετά την επάνοδό τους στη Γη της Επαγγελίας, ο ιουδαϊκός λαός επανέλαβε τα λάθη των προγενεστέρων και μπλέχθηκε σε πολιτικές διενέξεις με τα όμορα έθνη. Οι προφήτες που έστελνε ο Θεός για να διορθώσουν τις επικρατούσες κακές συνήθειες, έγιναν δεκτοί με την ίδια καχυποψία και καταφρόνηση που έδειξαν στους απεσταλμένους των παλαιότερων εποχών. Και έτσι, από αιώνα σε αιώνα, οι φύλακες του αμπελιού έκαναν την ενοχή τους όλο και βαρύτερη.PG 7.1

Το εξευγενισμένο κλήμα που είχε φυτέψει ο θεϊκός Αμπελουργός στους λόφους της Παλαιστίνης, περιφρονήθηκε από τους Ισραηλίτες και τελικά το πέταξαν επάνω στο μαντρότοιχο του αμπελιού. Το συνέτριψανεντελώς και το ποδοπάτησαν, νομίζοντας ότι το είχαν καταστρέψει ολότελα.PG 7.2

Ο ουράνιος Αμπελουργός μετέφερε το κλήμα και το έκρυψε από τα μάτια τους. Το μεταφύτεψε από την άλλη όμως μεριά του μαντρότοιχου και με τέτοιον τρόπο ώστε ο κορμός του δε φαινόταν. Τα κλαδιά απλώνονταν στον τοίχο και επάνω τους γίνονταν οι εμβολιασμοί. Αλλά ο κορμός ήταν έτσι τοποθετημένος που η ανθρώπινη δύναμη δεν μπορούσε να το φθάσει, ούτε να το βλάψει.PG 7.3

Για τη σημερινή επίγεια εκκλησία του Θεού - για τους σύγχρονους φύλακες του αμπελιού - ιδιαίτερη αξία έχουν οι συμβουλευτικές και παροτρυντικές αγγελίες που έχουν δοθεί μέσω των προφητών, οι οποίοι κατέστησαν σαφή την αιώνια θεϊκή πρόθεση για την ανθρωπότητα. Οι διδασκαλίες των προφητών παρουσιάζουν καθαρά την αγάπη του Θεού για την αμαρτωλή ανθρώπινη φυλή και το σχέδιό Του για τη σωτηρία τους. Η ιστορία της κλήσης του Ισραήλ, η αφήγηση των επιτυχιών και των αποτυχιών του, η επαναφορά του στους κόλπους της θεϊκής εύνοιας, η από μέρους τους απόρριψη του Αμπελουργού και η συνέχιση του αιώνιου σχεδίου από ένα πιστό υπόλοιπο που θα εκπληρώσει όλες τις υποσχέσεις της διαθήκης αποτελούσαν τα μηνύματα πουμετέφεραν στο διάβα των αιώνων οι αγγελιοφόροι του Θεού προς την εκκλησία Του. Και σήμερα η αγγελία του Θεού προς την εκκλησία Του και τους πι- στούς καλλιεργητές του αμπελιού Του δεν είναι διάφορο από εκείνο που μετέδωσε ο προφήτης του παλιού καιρού:PG 7.4

“Ψάλλετε πρός αυτήν, Άμπελος αγαπητή, Εγώ ο Κύριος θέλω φυλάττει αυτήν. Κατά πάσαν στιγμήν θέλω ποτίζει αυτήν διά νά μή βλάψη αυτήν μηδείς. Νύκτα καί ημέραν θέλω φυλάττει αυτήν.” (Ησ. 27:2,3).PG 8.1

Ο Ισραήλ λοιπόν ας ελπίζει στο Θεό. Αυτήν ακόμη τη στιγμή ο Κύριος του αμπελιού συγκεντρώνει από όλα τα έθνη και τους λαούς τους πολύτιμους καρπούς για τους οποίους τόσο πολύν καιρό περίμενε. Σε λίγο θα επιστρέφει “εις τα ίδια”, (στους δικούς Του). Και στη χαρμόσυνη εκείνη ημέρα ο αιώνιος σκοπός Του για τον οίκον Ισραήλ τελικά θα εκπληρωθεί. “Εις τον ερχόμενον θέλει ριζώσει τον Ιακώβ. Ο Ισραήλ θέλει καθήσει και βλαστήσει, και γεμίσει το πρόσωπον της οικουμένης από καρπόν.” (Ησ. 27:6).PG 8.2