Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Προφήτες και βασιλείς

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    ΚΕΦΆΛΑΙΟ 56—ΔΙΔΑΚΤΟΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

    (Βασίζεται στο βιβλίο Νεεμία, κεφ. 8:, 9:, 10:)PG 461.1

    Ήταν η εποχή της Γιορτής των Σαλπίγγων. Πολλοί είχαν συγκεντρωθεί στα Ιεροσόλυμα. Η σκηνή παρουσίαζε μια κατάθλιψη. Τα τείχη της Ιερουσαλήμ είχαν ξανακτισθεί και οι πύλες είχαν τοποθετηθεί, αλλά ένα μεγάλο μέρος της πόλης βρισκόταν ακόμη σε ερείπια.PG 461.2

    Επάνω σε μια ξύλινη εξέδρα στημένη σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους, τριγυρισμένη παντού με θλιβερές αναμνήσεις της περασμένης δόξας του Ιούδα, στεκόταν ο Έσδρας γέροντας πια. Δεξιά και αριστερά του είχαν συγκεντρωθεί οι αδελφοί του οι Λευίτες. Βλέποντας από την εξέδρα προς τα κάτω τα μάτια τους αγκάλιαζαν μια σωστή ανθρωποθάλασσα. Ο λαός της Διαθήκης είχε συναχθεί από όλες τις γειτονικές χώρες. “Και ηυλόγησεν ο Έσδρας τον Κύριον, τον Θεόν τον μέγαν. Και πας ο λαός απεκρίθη, Αμήν, Αμήν, υψόνοντες τας χείρας αυτών. Και κύψαντες προσεκύνησαν τον Κύριον με τα πρόσωπα επί την γην,”PG 461.3

    Αλλά και εδώ ακόμη υπήρχε ένδειξη της αμαρτίας του Ισραήλ. Με τη σύναψη γάμων που είχε κάνει ο λαός με άλλα έθνη, η εβραϊκή γλώσσα είχε διαφθαρεί και απαιτείτο μεγάλη προσοχή από μέρους των ομιλητών για να εξηγήσουν το νόμο στη γλώσσα του λαού ώστε να γίνει από όλους κατανοητός. Μερικοί από τους ιε-ρείς και τους Λευίτες ενώθηκαν με τον Έσδρα για να ερμηνεύσουν τις αρχές του νόμου. “Ανέγνωσαν εν τω βιβλίω του νόμου του Θεού ευκρινώς, και έδωκαν την έννοιαν, και εξήγησαν τα αναγινωσκόμενα.”PG 461.4

    “Και τα ώτα παντός του λαού προσείχον εις το βιβλίον του νόμου.” Άκουγαν με προσοχή και ευλάβεια τα λόγια του Υψίστου. Ενώ τους εξηγείτο ο νόμος, πείθονταν για την ενοχή τους και θρηνούσαν για τις παραβάσεις τους. Η ημέρα όμως αυτή ήταν πανηγυρική, ημέρα αγαλλίασης, ημέρα που ο Θεός είχε διατάξει να τηρείται με ευφροσύνη και χαρά. Για αυτό τους έγινε η σύσταση να συγκρατήσουν τη λύπη τους και να χαρούν για τη μεγάλη ευσπλαχνία του Θεού προς το μέρος τους. Ο Νεεμίας είπε: “Η ημέρα αύτη είναι αγία εις Κύριον τον Θεόν σας. Μη πενθείτε, μηδέ κλαίετε . . . Υπάγετε, φάγετε παχέα, και πίετε γλυκάσματα, και αποστείλατε μερίδας προς τους μη έχοντας μηδέν ητοιμασμένον. Διότι η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών, και μη λυπείσθε, διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας.”PG 461.5

    Το πρώτο μέρος της ημέρας ήταν αφιερωμένο σε θρησκευτικά καθήκοντα και ο λαός πέρασε τον υπόλοιπο χρόνο αναμετρώντας με ευγνωμοσύνη τις ευλογίες που τους είχε προμηθεύσει ο Θεός. Μερίδες επίσης στέλλονταν στους φτωχούς που δεν είχαν τίποτε να ετοιμάσουν. Κυριαρχούσε μεγάλη χαρά επειδή τα λόγια του νόμου είχαν αναγνωσθεί και είχαν κατανοηθεί. Την επόμενη ημέρα η ανάγνωση και η ερμηνεία του νόμου συνεχίσθηκαν. Και τον προσδιορισμένο καιρό - τη δέκατη ημέρα του έβδομου μήνα - τελέσθηκε η επίσημη λειτουργία της Ημέρας του Εξιλασμού σύμφωνα με την εντολή του Θεού. Από τις δεκαπέντε μέχρι τις είκοσι δύο του ίδιου μήνα ο λαός και οι αρχηγοί του γιόρτασαν για άλλη μια φορά τη γιορτή της Σκηνοπηγίας.PG 462.1

    Είχαν διακηρύξει “εις πάσας τας πόλεις αυτών και εις την Ιερουσαλήμ λέγοντες, Εξέλθετε εις το όρος και φέρετε κλάδους ελαίας, και κλάδους αγριελαίας, και κλάδους μυρσίνης, και κλάδους φοινίκων, και κλάδους δασυφύλλων δένδρων διά να κάμητε σκηνάς, κατά το γεγραμμένον. Και εξελθών ο λαός έφερε, και έκαμον εις εαυτούς σκηνάς, έκαστος επί του δώματος αυτού, και εν ταις αυλαίς αυτών, και εν ταις αυλαίς του οίκου του Θεού ... Και έγεινεν ευφροσύνη μεγάλη σφόδρα. Και καθ’εκάστην ημέραν, από της πρώτης ημέρας μέχρι της τελευταίας ημέρας, ανεγίνωσκεν εν τω βιβλίω του νόμου του Θεού.” Ακούγοντας από μέρα σε μέρα τα λόγια του νόμου, οι άνθρωποι αισθάνθηκαν την ενοχή τους για τις παραβάσεις τους και για τις αμαρτίες του έθνους. Κατάλαβαν ότι επειδή είχαν απομακρυνθεί από το Θεό, για αυτό η προστατευτική φροντίδα Του είχε αποσυρθεί και οι απόγονοι του Αβραάμ είχαν διασκορπισθεί σε ξένες χώρες. Πήραν την απόφαση να επιζητήσουν την ευσπλαχνία Του και να υποσχεθούν να βαδίσουν σύμφωνα με τις εντολές Του. Πριν αρχίσει η επίσημη αυτή λειτουργία την επόμενη μέρα μετά το τέλος της Γιορτής της Σκηνοπηγίας, αποχωρίσθηκαν από τους ειδωλολάτρες που κατοικούσαν μεταξύ τους.PG 462.2

    Καθώς ο λαός γονυπετής μπροστά στον Κύριο εξομολογείτο τις αμαρτίες του και παρακαλούσε για συγχώρηση, οι άρχοντες τους ενθάρρυναν να πιστέψουν ότι ο Θεός κατά την υπόσχεσή Του, εισάκουσε τις προσευχές τους. Δε χρειάζονταν μόνο να κλάψουν, να θρηνήσουν, να μετανοήσουν, αλλά έπρεπε και να πιστέψουν ότι ο Θεός τούς είχε συγχωρήσει. Έπρεπε να φανερώσουν την πίστη τους μετρώντας τα ελέη Του και δοξάζοντάς Τον για την καλοσύνη Του. Είπαν οι αρχηγοί τους: “Σηκώθητε, ευλογήσατε Κύριον τον Θεόν ημών από του αιώνος έως του αιώνος. ”PG 463.1

    Τότε από το συγκεντρωμένο πλήθος που στεκόταν με υψωμένα τα χέρια προς τον ουρανό, αντήχησε ο ύμνος:PG 463.2

    “Ας ήναι, Θεέ, ευλογημένον το όνομά Σου,
    Το υπέρτερον πάσης ευλογίας και αινέσεως.
    Συ Αυτός είσαι Κύριος μόνος, Συ εποίησας τον ουρανόν,
    Τους ουρανούς των ουρανών και πάσαν την στρατιάν αυτών,
    Την γην και πάντα τα επ’αυτής, και Συ ζωοποιείς πάντα ταύτα,
    Και Σε προσκυνούσιν αι στρατιαί των ουρανών.”
    PG 463.3

    Όταν τελείωσε ο ύμνος της δοξολογίας, οι άρχοντες της συναγωγής αφηγήθηκαν την ιστορία του Ισραήλ, δείχνοντας πόσο μεγάλη ήταν η αγνωμοσύνη τους. Τότε ολόκληρη η συναγωγή έκανε διαθήκη να τηρούν όλες τις εντολές του Θεού. Είχαν υποστεί την τιμωρία για τις αμαρτίες τους. Τώρα αναγνώριζαν τη δικαιοσύνη του Θεού και δεσμεύονταν με την υπόσχεση να τηρήσουν το νόμο Του. Και προκειμένου να την κάνουν “διαθήκην πιστήν” και να τη διατηρήσουν σε μόνιμη μορφή για αναμνηστικό της υποχρέωσης που είχαν αναλάβει, την έκαναν γραπτή.Οι ιερείς, οι Λευίτες και οι άρχοντες την υπέγραψαν. Θα χρησίμευε για υπενθύμιση του καθήκοντος και για φραγμό κατά του πειρασμού. Ο λαός του Θεού έδωσε επίσημο όρκο “να περιπατώσιν εις τον νόμον του Θεού, τον δοθέντα διά χειρός Μωυσέως του δούλου του Θεού, και να φυλάττωσι και να εκτελώσι πάσας τας εντολάς του Κυρίου, του Κυρίου ημών, και τας κρίσεις Αυτού, και τα διατάγματα Αυτού.” Τη φορά αυτή σαν όρκος περιλαμβανόταν και η υπόσχεση να μη συνάπτουν γάμους με τους ξένους λαούς της γης.PG 463.4

    Πριν λήξει η ημέρα της νηστείας, οι άνθρωποι έδειξαν περισσότερο τη σταθερή απόφαση να επιστρέφουν στον Κύριο, δίνοντας την υπόσχεση να σταματήσουν να βεβηλώνουν το Σάββατο. Αυτόν τον καιρό ο Νεεμίας δεν είχε κάνει χρήση της εξουσίας του, όπως θα έκανε αργότερα εμποδίζοντας τους εθνικούς εμπόρους να έρχονται στην Ιερουσαλήμ. Καταβάλλοντας όμως προσπάθεια να φυλάξει το λαό να μη παρασυρθεί στον πειρασμό, τους δέσμευσε με μια επίσημη συνθήκη να μη παραβούν το νόμο του Σαββάτου αγοράζοντας από τους πωλητές αυτούς. Έλπιζε ότι αυτό θα αποθάρρυνε τους εμπόρους και θα σταματούσε την εμπορική κίνηση.PG 463.5

    Πρόνοια επίσης λήφθηκε για τη συντήρηση της δημόσιας λατρείας του Θεού. Εκτός από τα δέκατα, η συναγωγή του λαού ανέλαβε την υποχρέωση να συνεισφέρει κάθε χρόνο ένα ορισμένο ποσό για την υπηρεσία του αγιαστηρίου. Γράφει ο Νεεμίας: “Ερρίψαμεν κλήρους... να φέρωμεν τα πρωτογεννήματα των καρπών παντός δένδρου κατ’έτος προς τον οίκον του Κυρίου, και τα πρωτότοκο των υιών ημών, και των κτηνών ημών, κατά το γεγραμμένον εν τω νόμω, και τα πρωτότοκα των βοών ημών και των ποιμνίων.”PG 464.1

    Ο λαός του Ισραήλ επέστρεψε στο Θεό με πραγματική λύπη για το ολίσθημα της αποστασίας. Είχαν εξομολογηθεί με κλάματα και θρήνους. Είχαν αναγνωρίσει τη δίκαιη συμπεριφορά του Θεού προς αυτούς και είχαν υπογράψει συνθήκη να υπακούουν στο νόμο Του. Τώρα έπρεπε να εκδηλώσουν πίστη στις υποσχέσεις Του. Ο Θεός είχε αποδεχθεί τη μεταμέλειά τους, και έτσι έπρεπε να χαίρονται για τη διαβεβαίωση της άφεσης των αμαρτιών και της επαναφοράς τους στη θεϊκή εύνοια. Οι προσπάθειες του Νεεμία να αποκαταστήσει τη λατρεία του αληθινού Θεού, είχαν στεφθεί με επιτυχία. Όσο ο λαός θα παρέμεινε πιστός στον όρκο που είχε πάρει, όσο θα υπάκουε στο νόμο του Θεού, τόσοο Κύριος θα τηρούσε την υπόσχεσή Του επιδαψιλεύοντας πλούσιες ευλογίες.PG 464.2

    Για αυτούς που νιώθουν την ενοχή της αμαρτίας και καταπιέζονται από αίσθημα αναξιότητας, αυτό το ιστορικό παρέχει μαθήματα πίστης και ενθάρρυνσης. Η Γραφή παρουσιάζει με ευκρίνεια το αποτέλεσμα της αποστασίας του Ισραήλ. Παρουσιάζει όμως και τη μεγάλη ταπείνωση, τη μετάνοια, τη βαθιά αφοσίωση και τη γενναιόδωρη υλική θυσία που χαρακτήρισαν τον καιρό της επιστροφής τους στον Κύριο. Κάθε ειλικρινής επιστροφή στον Κύριο φέρνει διαρκή χαρά στη ζωή. Όταν ο αμαρτωλός αφεθεί στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος, βλέπει την ενοχή και την μόλυνση που έχειυποστεί, σε αντίθεση με την αγιοσύνη του μεγάλου Ερευνητή των καρδιών. Βλέπει τον εαυτό του καταδικασμένο ως παραβάτη. Για αυτό όμως ας μην απελπίζεται, επειδή η συγχώρησή του είναι ήδη εξασφαλισμένη. Μπορεί να χαίρεται έχοντας συναίσθηση των συγχωρημένων αμαρτιών και της αγάπης ενός ουράνιου Πατέρα. Είναι δόξα για το Θεό να σφίξει στην αγκαλιά Του αμαρτωλούς, μεταμελούμενους ανθρώπους, να δέσει τις πληγές τους, να τους καθαρίσει από την αμαρτία και να τους φορέσει το ένδυμα της σωτηρίας.PG 464.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents