ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΣΤΟ ΜΕΣΟΣΚΟΤΑΔΟ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 58—Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΕΝΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ

Μέσα από το κύλισμα των μακρινών αιώνων, των γεμάτων από “ταραχή και σκότος”, και από “θάμβωμα αγωνίας” που σημάδεψαν την ιστορία της ανθρωπότητας, από την ημέρα που οι προπάτορές μας απώλεσαν την εδεμική κατοικία τους μέχρι την εποχή που ο Υιός του Θεού παρουσιάσθηκε ως Σωτήρας των αμαρτωλών, η ελπίδα της αμαρτωλής φυλής συγκεντρωνόταν στον ερχομό ενός Απελευθερωτή, για να ελευθερώσει άνδρες και γυναίκες από τη σκλαβιά της αμαρτίας και του θανάτου. Η πρώτη νύξη για μια τέτοια ελπίδα έγινε στον Αδάμ και στην Εύα με την καταδίκη που εκδόθηκε εναντίον του φιδιού στην Εδέμ, όταν ο Κύριος δήλωσε στο Σατανά, ενώ αυτοί άκουγαν: “Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής. Αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.” (Ησ. 8:22, Γέν. 3:15).PG 473.1

Όταν το ένοχο ζευγάρι άκουσε τα λόγια αυτά, γεννήθηκε μέσα του η ελπίδα επειδή στην προφητεία που αφορούσε τη συντριβή της δύναμης του Σατανά διέκριναν μια υπόσχεση απελευθέρωσης από την καταστροφή που είχε προξενήσει η παράβαση. Αν και θα υπέφεραν από τη δύναμη του ανταγωνιστή τους, έχοντας παρασυρθεί από την εξαπατητική επιρροή του και διαλέγοντας την παρακοή στη σαφή εντολή του Κυρίου, δε χρειαζόταν να περιπέσουν σε παντελή απόγνωση. Ο Υιός του Θεού προσφερόταν να κάνει εξιλέωση για την παράβασή τους με το αίμα της ίδιας Του της ζωής. Σε αυτούς θα δινόταν μια δοκιμαστική περίοδος κατά την οποία, με πίστη στη σώζουσα δύναμη του Χριστού, θα μπορούσαν να ξαναγίνουν παιδιά του Θεού.PG 473.2

Ο Σατανάς, έχοντας την επιτυχία να απομακρύνει τον άνθρωπο από το δρόμο της υπακοής, έγινε “ο θεός του κόσμου τούτου”. Η κτίση που άλλοτε ανήκε στον Αδάμ, περιήλθε στο σφετεριστή. Ο Υιός όμως του Θεού πρότεινε να έρθει στη Γη και να πληρώσει την τιμωρία για την αμαρτία. Έτσι όχι μόνο θα λύτρωνε τον άνθρωπο, αλλά και θα επανακτούσε αυτός τη χαμένη εξουσία του. Για αυτή την αποκατάσταση προφήτεψε ο Μιχαίας όταν είπε: “Και Συ, πύργε του ποιμνίου, οχύρωμα της θυγατρός Σιών, εις Σε θέλει ελθεί η πρώτη εξουσία.” Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σε αυτή με το χαρακτηρισμό “της απολυτρώσεως του αποκτηθέντος λαού”. Και ο ψαλμωδόςείχε κατά νου την ίδια τελική αποκατάσταση της αρχικής κληρονομίας του ανθρώπου όταν δήλωσε: “Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.” (Β.',Κορ. 4:4, Μιχ. 4:8, Εφεσ. 1:14, Ψαλμ. 37:29).PG 473.3

Αυτή η ελπίδα της απολύτρωσης μέσω του ερχομού του Υιού του Θεού ως Σωτήρα και βασιλιά δεν έσβησε ποτέ από τις καρδιές των ανθρώπων. Από την αρχή υπήρξαν μερικοί των οποίων η πίστη ξεπέρασε τις σκιές του παρόντος, φθάνοντας στις πραγματικότητες του μέλλοντος. Με τον Αδάμ, το Σηθ, τον Ενώχ, το Μαθουσάλα, το Νώε, το Σημ, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ και με άλλους πιστούς, ο Κύριος διατήρησε τις πολύτιμες αποκαλύψεις του θελήματος Του. Και με τον ίδιο τρόπο με το λαό Ισραήλ, μέσω του οποίου θα ερχόταν στον κόσμο ο υποσχόμενος Μεσσίας, ο Θεός μετέδωσε τη γνώση των απαιτήσεων του νόμου Του και της σωτηρίας η οποία θα πραγματοποιείτο με την εξιλαστική θυσία του αγαπητού Υιού Του.PG 474.1

Η ελπίδα του Ισραήλ ήταν ενσωματωμένη στην υπόσχεση που δόθηκε τον καιρό της κλήσης του Αβραάμ και πολλές φορές επαναλήφθηκε αργότερα στους απογόνους του. “Εν σοι θέλουσιν ευλογηθή πάσαι αι φυλαί της γης.” Όταν η υπόσχεση του Θεού για την απολύτρωση της φυλής αποκαλύφθηκε στον Αβραάμ, ο Ήλιος της Δικαιοσύνης έλαμψε στην καρδιά του και το σκότος του διαλύθηκε. Και όταν τελικά ο ίδιος ο Σωτήρας περπάτησε και μίλησε με τους ανθρώπους, έδωσε στους Ιουδαίους μαρτυρία για τη λαμπρή ελπίδα της απολύτρωσης με τον ερχομό ενός Λυτρωτή, δηλώνοντας: “Ο πατήρ σας ο Αβραάμ είχεν αγαλλίασιν να ίδη την ημέραν την Εμήν, και είδε και εχάρη.” (Γεν. 12:3, Ιωάν. 8:56).PG 474.2

Η ίδια “μακαρία ελπίδα” σκιαγραφήθηκε στην ευλογία, που έδωσε πεθαίνοντας ο πατριάρχης Ιακώβ στο γιο του τον Ιούδα:PG 474.3

“Ιούδα, εσέ θέλουσιν επαινέσει οι αδελφοί σου,
Η χειρ σου θέλει είσθαι επί τον τράχηλον των εχθρών σου,
Οι υιοί του πατρός σου θέλουσι σε προσκυνήσει...
Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα,
Ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού,PG 474.4

Εωσού έλθη ο Σηλώ,
Και εις Αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.” Γέν. 49:8-10PG 475.1

Και πάλι στα σύνορα της γης της επαγγελίας, ο ερχομός του Λυτρωτή του κόσμου προλέχθηκε με την προφητεία που έκανε ο Βαλαάμ:PG 475.2

“Θέλω ιδεί Αυτόν, αλλ’ουχί τώρα,
Θέλω θεωρήσει Αυτόν αλλ’ουχί εκ του πλησίον.
Θέλει ανατείλει άστρον εξ Ιακώβ,
Και θέλει αναστηθεί σκήπτρον εκ του Ισραήλ,
Και θέλει πατάξει τους αρχηγούς του Μωάβ,
Και εξολοθρεύσει πάντας τους υιούς του Σηθ.” Αριθμοί 24:17PG 475.3

Μέσω του Μωυσή, ο σκοπός του Θεού να στείλει τον Υιόν Του ως Λυτρωτή της αμαρτωλής ανθρώπινης φυλής, παρουσιαζόταν συνεχώς στον ισραηλινόλαό. Σε μια περίπτωση λίγο πριν το θάνατό του, ο Μωυσής δήλωσε: “Προφήτην εκ μέσου σου θέλει αναστήσει εις σε Κύριος ο Θεός σου εκ των αδελφών σου, ως εμέ. Αυτού θέλετε ακούει.” Για χάρη του λαού του Ισραήλ, ο Μωυσής είχε γνωστοποιηθεί με σαφήνεια το έργο του αναμενόμενου Μεσσία: “Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους Μου εις το στόμα Αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα Εγώ προστάζω εις Αυτόν.” (Δευτ. 18:15,18).PG 475.4

Στην εποχή των πατριαρχών, οι προσφερόμενες θυσίες που σχετίζονταν με τη θρησκευτική λατρεία, αποτελούσαν συνεχή υπενθύμιση του ερχομού ενός Σωτήρα. Το ίδιο συνέβαινε με ολόκληρο το τελετουργικό σύστημα της υπηρεσίας του αγιαστηρίου στην ιστορία του Ισραήλ. Στη λειτουργία του αγιαστηρίου και αργό-τερα του ναού που το αντικατέστησε, ο λαός διδασκόταν με τα μέσα των τύπων και των σκιών τις σημαντικές αλήθειες που αφορούσαν την έλευση του Χριστού ως Λυτρωτή, ως Ιερέα και ως Βασιλιά. Και μια φορά το χρόνο η σκέψη τους οδηγείτο μακριά μέχρι τα τελευταία χρόνια της μεγάλης διαμάχης μεταξύ του Χριστού και του Σατανά, τον τελειωτικό καθαρισμό του σύμπαντος από την αμαρτία και τους αμαρτωλούς.PG 475.5

Οι θυσίες και οι προσφορές του μωσαϊκού και τελετουργικού συστήματος έδειχναν διαρκώς ένα καλύτερο σύστημα λατρείας, δηλαδή της επουράνιας. Το επίγειο αγιαστήριο ήταν “τύπος εις τον τότε παρόντα καιρόν”, όπου προσφέρονταν θυσίες. Τα δύο ιερά του διαμερίσματα ήταν “τύποι των επουρανίων”, στα οποία ο Χριστός, ο μεγάλος Αρχιερέας μας είναι σήμερα “λειτουργός των αγίων και της σκηνής της αληθινής, την οποίαν κατασκεύασαν ο Κύριος, και ουχί άνθρωπος.” (Εβρ. 9:923, 8:2).PG 475.6

Από την ημέρα όπου ο Κύριος δήλωσε στο φίδι στην Εδέμ, “έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και τους σπέρματος αυτής” (Γέν. 3:15), ο Σατανάς γνώριζε ότι δε θα μπορούσε ποτέ να ασκήσει απόλυτη εξουσία στους κατοίκους αυτής της γης. Όταν ο Αδάμ και οι απόγονοί του άρχισαν να προσφέρουν τις προσταγμένες από το Θεό τελε-τουργικές θυσίες ως τύπο του αναμενόμενου Λυτρωτή, ο Σατανάς διέκρινε σε αυτές ένα σύμβολο επικοινωνίας μεταξύ Γης και Ουρανού. Στους μακρινούς αιώνες που ακολούθησαν, κατέβαλε συνεχώς προσπάθειες για να ανακόψει την επικοινωνία αυτή. Ακαταπόνητα προσπάθησε να αλλοιώσει στην περιγραφή το Θεό και να παραποιήσει τις ιεροτελεστίες που απέβλεπαν στο Σωτήρα. Τελικά το κατόρθωσε σε πολλά μέλη της ανθρώπινης οικογένειας.PG 476.1

Ενώ ο Θεός επιθυμούσε να διδάξει στους ανθρώπους ότι το μεγάλο Δώρο το οποίο τους συμφιλίωνε μαζί Του πηγάζει από Αυτόν, ο μέγιστος εχθρός της ανθρωπότητας προσπάθησε να παραστήσει το Θεό ως κάποιον που τέρπεται με την καταστροφή τους. Έτσι, οι θυσίες και οι λειτουργίες που είχε σχεδιάσει ο Ουρανός για να αποκαλύψει τη θεϊκή αγάπη διαστράφηκαν. Παρουσιάστηκανως μέσα με τα οποία μάταια προσπαθούσαν οι αμαρτωλοί να εξευμενίσουν με δώρα και καλά έργα το θυμό ενός Θεού που είχε προσβληθεί. Ταυτόχρονα, ο Σατανάς επιδίωξε να εξάψει τα κατώτερα πάθη των ανθρώπων και να τα καταστήσει σφοδρότερα, ώστε με τη συνεχή παράβαση πλήθη να οδηγούνται μακριά από το Θεό και να δεθούν αναπόσπαστα με τα δεσμά της αμαρτίας.PG 476.2

Όταν μέσω των Εβραίων προφητών δόθηκε ο γραπτός λόγος του Θεού, ο Σατανάς μελέτησε επιμελώς όσα αφορούσαν το Μεσαία. Επισήμανε προσεκτικά τις εκφράσεις που σκιαγραφούσαν με αλάθητη διαύγεια το έργο του Χριστού μεταξύ των ανθρώπων ως πάσχουσα Θυσία και ως νικητή Βασιλιά. Στους κυλίνδρους από περγαμηνή της Παλαιός Διαθήκης διάβασε ότι Εκείνος που επρόκειτο να έρθει, θα παρουσιαζόταν φερόμενος “ως αρνίον επί σφαγήν”, με “το πρόσωπόν Αυτού άδοξον παρά παντός ανθρώπου, και το είδος Αυτού παρά των υιών των ανθρώπων”. Ο αναμενόμενος Σωτήρας της ανθρωπότητας θα ήταν “καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων, άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας”. Τον έβλεπε “πεπληγωμένον υπό του Θεού και τεταλεπωρημένον”, αλλά και ως μέλλοντα να ασκήσει τη μεγάλη Του δύναμη προκειμένου να “κρίνει τους πτωχούς του λαού”, να “σώσει τους υιούς των πενήτων” και να “συντρίψει τον καταδυναστεύοντα”. (Ησ. 53:7, 52:14, 53:3,4, Ψαλμ. 72:4).PG 476.3

Οι προφητείες αυτές έκαναν το Σατανά να φοβάται και να τρέμει. Δεν παραιτήθηκε όμως από το σκοπό του να εκμηδενίσει, αν ήταν δυνατό τα ευσπλαχνικά μέσα που προμήθευσε ο Θεός για την απολύτρωση της χαμένης φυλής. Αποφάσισε να τυφλώσει τα μάτια του λαού όσο γινόταν περισσότερο, ως προς τη σημασία των μεσσιανικών προφητειών, προκειμένου να προετοιμάσει το δρόμο για την απόρριψη του Χριστού όταν Αυτός θα ερχόταν.PG 477.1

Στους αιώνες προ του κατακλυσμού, επιτυχία είχε στέψει τις προσπάθειες του Σατανά να δημιουργήσει μια σχεδόν παγκόσμια επικράτηση της ανταρσίας εναντίον του Θεού. Ούτε όμως και τα μετά τον κατακλυσμό δεν διατηρήθηκαν για καιρό νωπά στη μνήμη των ανθρώπωνκάποιαμαθήματα. Πάλι ο Σατανάς οδήγησε βήμα προς βήμα τους μεταγενεστέρους σε παράτολμη ανταρσία. Και πάλι φαινόταν ότι θα θριάμβευε, αλλά ο σκοπός του Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο δε θα εγκαταλειπόταν έτσι.PG 477.2

Με τους απογόνους του πιστού Αβραάμ, τους προερχόμενους από τη γενεαλογία του Σημ, η γνώση των καλοπροαίρετων σχεδίων του Κυρίου θα διαφυλαγόταν για το καλό των επόμενων γενεών. Από καιρό σε καιρό καθορισμένοι από το Θεό αγγελιοφόροι της αλήθειας θα παρουσιάζονταν να επιστήσουν την προσοχή στη σημασία των τελετουργικών θυσιών. Ιδιαίτερη σημασίαδόθηκε στην υπόσχεση του Κυρίου που αφορούσε Εκείνον τον οποίον έδειχναν όλες οι διατάξεις του τελετουργικού συστήματος. Με αυτό τον τρόπο θα φυλαγόταν ο κόσμος από την παγκόσμια αποστασία.PG 477.3

Δεν ήταν γραφτό ο θεϊκός σκοπός να εκπληρωθεί απαλλαγμένος από την αποφασιστικότερη αντίσταση. Με κάθε δυνατό τρόπο ο εχθρός της αλήθειας και της δικαιοσύνης εργάσθηκε για να κάνει τους απογόνους του Αβραάμ να ξεχάσουν την ανώτερη και άγια κλήση τους και να στραφούν στην ειδωλολατρία των ανύπαρκτων θεών. Και συχνά οι προσπάθειές τους επέτυχαν με το παραπάνω. Αιώνες πριν από την πρώτη παρουσία του Χριστού, σκότος κάλυπτε τα έθνη και ζόφος τους λαούς. Ο Σατανάς έριχνε την καταχθόνια σκιά του στο δρόμο των ανθρώπων για να τους εμποδίσει να αποκτήσουν την επίγνωση του Θεού και του μελλοντικού κόσμου. Πλήθη κάθονταν στη σκιά του θανάτου. Η μόνη ελπίδα τους ήταν να σηκωθεί το ζόφος, ώστε να μπορέσει να αποκαλυφθεί ο Θεός.PG 477.4

Με προφητική διορατικότητα ο Δαβίδ, ο κεχρισμένος του Θεού, είχε πρόίδει ότι ο ερχομός του Χριστού θα ήταν “ως το φως της πρωίας, όταν ανατέλλη ο ήλιος πρωίας ανεφέλου.” Και ο Ωσηέ μαρτυρεί ότι “η έξοδος Αυτού είναι προδιατεταγμένη ως η αυγή.” Απαλά και ήρεμα παρουσιάζεται η χαραυγή στη Γη, σκορπίζοντας τη σκιά του σκότους και ξυπνώντας τον κόσμο στη ζωή. Έτσι θα υψωνόταν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης “με ίασιν εν ταις πτέρυξιν Αυτού”. Τα πλήθη που κάθονταν “εν γη σκιάς θανάτου”, επρόκειτο να δουν “φως να λάμπη επ’αυτούς.” (Β.',Σαμ. 23:4, Ωσηέ 6:3, Μαλ. 4:2, Ησ. 9:2). Ο προφήτης Ησαΐας παρατηρώντας εκστατικός την ένδοξη αυτή απελευθερωτική ημέρα, αναφώνησε:PG 478.1

“Παιδίον εγεννήθη εις ημάς, Υιός εδόθη εις ημάς,
Και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον Αυτού,
Και το όνομα Αυτού θέλει καλεσθή
Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός,
Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης.
Εις την αύξησιν της εξουσίας Αυτού και της ειρήνης
Δεν θέλει είσθαι τέλος,
Επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν Αυτού,
Διά να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν,
Εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως του αιώνος.
Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.” Ησάίας 9:6,7PG 478.2

Στους μετέπειτα αιώνες της ιστορίας του Ισραήλ, πριν από την πρώτη παρουσία, γενικά πιστευόταν ότι η έλευση του Μεσσία αναφερόταν στην προφητεία αυτή: “Μικρόν είναι το να ήσαι δούλος Μου διά να ανορθώσης τας φυλάς του Ιακώβ και να επαναφέρης το υπόλοιπον του Ισραήλ. Θέλω προσέτι Σε δώσει φως εις τα έθνη, διά να ήσαι η σωτηρία Μου έως εσχάτου της γης.” Ο προφήτης είχε πει εκ των προτέρων: “Η δόξα του Κυρίου θέλει φανερωθή, και πάσα σαρξ ομού θέλει ιδεί, διότι το στόμα του Κυρίου ελάλησε.” Για αυτό το φως των ανθρώπων μαρτύρησε αργότερα με τόση τόλμη ο Ιωάννης ο Βαπτιστής όταν ανήγγειλε: “Εγώ είμαι φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ευθύνατε την οδόν του Κυρίου, καθώς είπεν ο Ησάίας ο προφήτης ” (Ησ. 49:6, 40:5, Ιωάν. 1:23).PG 478.3

Για το Χριστό δόθηκε η ακόλουθη προφητική υπόσχεση:PG 478.4

“Ούτω λέγει Κύριος, ο Λυτρωτής του Ισραήλ, ο Άγιος αυτού, προς Εκείνον τον οποίον καταφρονεί άνθρωπος, προς Εκείνον τον οποίον βδελύττεται έθνος . . . Ούτω λέγει Κύριος . . . Θέλω Σε διαφυλάξει, και θέλω Σε δώσει εις διαθήκην των εθνών, διά να ανορθώσης την γην, να κληροδοτήσης κληρονο-μιάς ηρημωμένας. Λέγων προς τους δέσμιους, Εξέλθετε, και προς τους εν σκότει, Ανακαλύφθητε . . . Δεν θέλουσι πεινάσει, ουδέ διψήσει. Δεν θέλει προσβάλει αυτούς ούτε καύσων, ούτε ήλιος, διότι ο ελεών αυτούς θέλει οδηγήσει αυτούς, και διά πηγών υδάτων θέλει φέρει αυτούς.” (Ησ. 49:7-10).PG 479.1

Οι σταθεροί μέσα στο ιουδαϊκό έθνοςμέσω των οποίων η θεογνωσία είχε διατηρηθεί, οι απόγονοι της άγιας εκείνης γενεαλογικής σειράς , τροφοδοτούσαν την πίστη τους με αυτές και άλλες παρόμοιες περικοπές. Με μεγάλη χαρά διάβαζαν πώς ο Θεός θα έχριζε Έναν για να ευαγγελίζεται “εις τους πτωχούς” να γιατρεύει “τους συντετριμμένους την καρδίαν”, να κηρύττει “ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους” και να κηρύξει “ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου.” (Ησ. 61:1,2). Οι καρδιές τους όμως γέμιζαν από λύπη όταν σκέπτονταν τους βασανισμούς που έπρεπε Αυτός να υποστεί για να πραγματοποιήσει το θεϊκό σκοπό. Με συντριβή καρδιάς διάβαζαν τους προφητικούς κυλίνδρους:PG 479.2

“Τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών; Και ο βραχίων του Κυρίου εις τίνα απεκαλύφθη; Διότι ανέβη ενώπιον Αυτού ως τρυφερόν φυτόν και ως ρίζα από ξηράς γης. Δεν έχει είδος, ουδέ κάλλος. Και είδομεν Αυτόν, και δεν είχεν ωραιότητα ώστε να επιθυμώμεν Αυτόν. Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων, άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας, και άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπόν, κατεφρονήθη, και ως ουδέν ελογίσθημεν Αυτόν. Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη, ημείς δε ενομίσαμεν Αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον. Αλλ’Αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών. Η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’Αυτόν, και διά των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα, εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού, και ο Κύριος έθεσεν επ.',Αυτόν την ανομίαν πάντων ημών. Αυτός ήτο κατατεθλιμμένος και βεβασανισμένος, αλλά δεν ήνοιξε το στόμα Αυτού. Εφέρθη ως αρνίον επί σφαγήν, και ως πρόβατον έμπροσθεν του κείροντος Αυτού άφωνον, ούτω δεν ήνοιξε το στόμα Αυτού. Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηρπάχθη, την δε γενεάν Αυτού τίς θέλει διηγηθή; Διότι εσηκώθη από της γης των ζώντων. Δια τας παραβάσεις του λαού Μου ετραυματίσθη. Και ο τάφος Αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων, πλην εις τον θάνατον Αυτού εστάθη μετά του πλουσίου, διότι δεν έκαμεν ανομίαν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού.” (Ησ. 53:1-9).PG 479.3

Για τον πάσχοντα Σωτήρα, ο ίδιος ο Θεός δήλωσε μέσω του προφήτη Ζαχαρία: “Ρομωαία εξύπνησον κατά του ποιμένος Μου, και κατά του ανδρός του συνεταίρου Μου.” (Ζαχ. 13:7). Ως αντικαταστάτης και εγγυητής του αμαρτωλού ανθρώπου, ο Χριστός θα υπέφερε με βάση τη θεϊκή δικαιοσύνη. Γνώριζε τι σημαίνει για τους αμαρτωλούς να σταθούν μπροστά στο Θεό χωρίς μεσολαβητή.PG 480.1

Με τον ψαλμωδό ο Λυτρωτής προφήτεψε για τον Εαυτό Του: “Ονειδισμός συνέτριψε την καρδίαν Μου και είμαι περίλυπος, περιέμεινα δε συλλυπούμενον, αλλά δεν υπήρξε, και παρηγορητάς, αλλά δεν εύρηκα. Και έδωκαν εις Εμέ χολήν δια φαγητόν Μου, και εις την δίψαν Μου Με επότισαν όξος.” (Ψαλμ. 69:20,21).PG 480.2

Για τον τρόπο που θα Του φέρνονταν, προφήτεψε:PG 480.3

“Κύνες Με περιεκύκλωσαν, σύναξις πονηρευομένων Με περιέκλεισεν. Ετρύπησαν τας χείρας Μου και τους πόδας Μου. Δύναμαι να αριθμήσω πάντα τα οστά Μου. Ούτοι Με ενατενίζουσι και Με παρατηρούσι. Διεμερίσθησαν τα ιμάτιά Μου εις εαυτούς και επί τον ιματισμόν Μου έβαλον κλήρον.” (Ψαλμ. 22:16-18).PG 480.4

Οι απεικονίσεις αυτές των πικρών βασάνων και του σκληρού θανάτου του υποσχόμενου Σωτήρα, λυπηρές όπως ήταν, περιείχαν πλούσιες υποσχέσεις. Για Εκείνον τον οποίον “ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση” και να θλίψει κάνοντάς Τον “προσφοράν περί αμαρτίας”, δήλωσε: “Θέλει ιδεί έκγονα, θέλει μακρύνει τας ημέρας Αυτού, και το θέλημα του Κυρίου θέλει ευοδωθή εν τη χειρί Αυτού. Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής Αυτού και θέλει χορτασθή. Ο δίκαιος δούλος Μου θέλει δικαιώσει πολλούς διά της επιγνώσεως Αυτού, διότι Αυτός θέλει βαστάσει τας ανομίας αυτών. Διά τούτο θέλω δώσει εις Αυτόν μερίδα μετά των μεγάλων, και τους ισχυρούς θέλει μοιρασθή λάφυρον, διότι παρέδωκε την ψυχήν Αυτού εις θάνατον, και μετά ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών, και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων.” (Ησ. 53:10-12).PG 480.5

Η αγάπη για τους αμαρτωλούς είναι εκείνη που οδήγησε το Χριστό να πληρώσει την τιμή της απολύτρωσης. “Είδεν ότι δεν υπήρχεν άνθρωπος, και εθαύμασε ότι δεν υπήρχεν ο μεσιτεύων.” Κανείς άλλος δεν μπορούσε να εξαγοράσει με λύτρα άνδρες και γυναίκες από τη δύναμη του εχθρού. “Όθεν, ο βραχίων Αυτού ενήργησεν εις Αυτόν σωτηρίαν, και η δικαιοσύνη Αυτού, αυτή εβάστασεν Αυτόν.” “Ιδού ο δούλος Μου, τον οποίον υπεστήριξα, ο εκλεκτός Μου, εις τον οποίον η ψυχή Μου ευηρεστήθη. Έθεσα το πνεύμα Μου επ’Αυτόν, θέλει εξαγγείλει κρίσιν εις τα έθνη. ” (Ησ. 59:16,42:1).PG 480.6

Καμιά αυταρχικότητα δε θα εισχωρούσε στη ζωή Του. Η τιμή που αποδίδει ο κόσμος στις θέσεις, στα πλούτη και στα ταλέντα θα ήταν άγνωστη για τον Υιό του Θεού. Κανένα από τα μέσα που μεταχειρίζονται οι άνθρωποι για να κερδίσουν την αφοσίωση ή να επιβάλουν το σεβασμό, δε θα χρησιμοποιούσε ο Μεσσίας. Η από-λυτη αυταπάρνησή Του είχε προαγγελθεί με αυτά τα λόγια: “Δεν θέλει φωνάξει, ουδέ θέλει ανακράξει, ουδέ θέλει κάμει την φωνήν Αυτού να ακουσθή εν ταις οδοίς. Κάλαμον συντεθλασμένον δεν θέλει συντρίψει και λινάριον καπνίζον δεν θέλει σβήσει.”(Ησ. 42:2,3).PG 481.1

Εντελώς διαφορετικά από τους δασκάλους της εποχής Του, ο Σωτήρας θα συμπεριφερόταν μεταξύ των ανθρώπων. Δε θα εκδηλωνόταν καμιά θορυβώδης λογομαχία, κανένας επιδεικτικός εκκλησιασμός, καμιά ενέργεια για επευφημία. Ο Μεσσίας θα έμενε κρυμμένος “εν τω Θεώ” και ο Θεός θα αποκαλυπτόταν στο χαρακτήρα του Υιού Του. Χωρίς την επίγνωση του Θεού η ανθρωπότητα θα ήταν αιώνια χαμένη. Χωρίς τη θεϊκή βοήθεια οι άνθρωποι θα βυθίζονταν διαρκώς χαμηλότερα. Ζωή και δύναμη έπρεπε να μεταδοθούν από Εκείνον που δημιούργησε τον κόσμο. Οι ανάγκες του ανθρώπου δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν με κανέναν άλλο τρόπο.PG 481.2

Παραπέρα αναφέρεται η προφητεία για το Μεσσία: “Δεν θέλει εκλίπει, ουδέ θέλει μικροψυχήσει, εωσού βάλει κρίσιν εν τη γη, και αι νήσοι θέλουσι προσμένει τον νόμον Αυτού.” Ο Υιός του Θεού επρόκειτο να “μεγαλύνει τον νόμον Αυτού, και καταστήσει έντιμον.” (Ησ. 42:4,21). Δε θα μείωνε τη σπουδαιότητά του ούτε τις δεσμευτικές αξιώσεις του. Αντίθετα, θα τον εξύψωνε. Ταυτόχρονα θα απάλλασσε τις θεϊκές εντολές από τις επαχθείς εκείνες απαιτήσεις που έθεσε ο άνθρωπος επάνω τους, και εξαιτίας των οποίων πολλοί είχαν απογοητευθεί στην προσπάθειά τους να λατρέψουν το Θεό με αποδεκτό τρόπο.PG 481.3

Σχετικά με την αποστολή του Σωτήρα, ο λόγος του Θεού αναφέρει:PG 481.4

“Εγώ ο Κύριος Σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη, και θέλω κρατεί την χείρα Σου, και θέλω Σε φυλάττει, και θέλω Σε καταστήσει διαθήκην του λαού, φως των εθνών. Διά να ανοίξης τους οφθαλμούς των τυφλών, να εκβάλης τους δέσμιους εκ των δεσμών, τους καθημένους εν σκότει εκ του οίκου της φυλακής. Εγώ είμαι ο Κύριος, τούτο είναι το όνομά Μου, και δεν θέλω δώσει την δόξαν Μου εις άλλον, ουδέ την αίνεσίν Μου εις τα γλυπτά. Ιδού, ήλθον απ’αρχής, και Εγώ αναγγέλλω νέα πράγματα. Πριν εκφύωσι, λαλώ περί αυτών εις εσάς.” (Ησ. 42:6-9).PG 481.5

Με το Σπέρμα της υπόσχεσης, ο Θεός του Ισραήλ θα έφερνε την απελευθέρωση της Σιών.PG 482.1

“Θέλει εξέλθει Ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί, και Κλάδος θέλει αναβή εκ των ριζών αυτού.” “Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλεσθή το όνομα Αυτού Εμμανουήλ. Βούτυρον και μέλι θέλει φάγει, εωσού μάθη να απορρίπτη το κακόν και να εκλέγη το αγαθόν.” (Ησ. 11:1, 7:14,15).PG 482.2

“Και το πνεύμα του Κυρίου θέλει αναπαυθή επ’Αυτόν, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα βουλής και δυνάμεως, πνεύμα γνώσεως και φόβου του Κυρίου. Και θέλει κάμει Αυτόν οξύνουν εις τον φόβον του Κυρίου, ώστε δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών Αυτού, ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων Αυτού. Αλλ’εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γηςΚαι θέλει πατάξει την γην εν τη ράβδω του στόματος Αυτού και διά της πνοής των χειλέων Αυτού θέλει θανατόνει τον ασεβή. Και δικαιοσύνη θέλει είσθαι η ζώνη της οσφύος Αυτού, και πίστις η ζώνη των πλευρών Αυτού.” “Και εν εκείνη τη ημέρα, προς την Ρίζαν του Ιεσσαί, ήτις θέλει ίστασθαι σημαία των λαών, προς Αυτόν θέλουσι προστρέξει τα έθνη, και η ανάπαυσις Αυτού θέλει είσθαι δόξα.” (Ησ. 11:2-5,10)PG 482.3

“Ιδού ο ανήρ, του οποίου το όνομα είναι Βλαστός . .. Αυτός θέλει οικοδομήσει τον ναόν του Κυρίου, και Αυτός θέλει λάβει την δόξαν, και θέλει καθίσει, και διοικήσει επί τον θρόνον Αυτού, και θέλει είσθαι ιερεύς επί του θρόνου Αυτού.” (Ζαχ. 6:12,13). Μια πηγή επρόκειτο να ανοιχθεί “διά την αμαρτίαν και διά την ακαθαρσίαν” (Ζαχ. 13:1), και οι άνθρωποι θα άκουγαν την ευλογημένη πρόσκληση:PG 482.4

“Ω πάντες οι διψώντες, έλθετε εις τα ύδατα, και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε. Ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής. Διά τί εξοδεύετε αργύρια ουχί εις άρτον; και τον κόπον σας ουχί εις χορτασμόν; Ακούσατέ Μου μετά προσοχής, και θέλετε φάγει αγαθά, και η ψυχή σας θέλει ευφρανθή εις το πάχος. Κλίνατε το ωτίον σας και έλθετε προς Εμέ. Ακούσατε και η ψυχή σας θέλει ζήσει, και θέλω κάμει προς εσάς αιώνιον διαθήκην, τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά.” (Ησ. 55:1-3).PG 482.5

Στονλαό του Ισραήλ είχε δοθεί η υπόσχεση:PG 483.1

“Ιδού, έδωκα Αυτόν μαρτύριον εις τους λαούς, άρχοντα και προστάττοντα εις τους λαούς. Ιδού, θέλεις καλέσει έθνος το οποίον δεν εγνώριζες, και έθνη τα οποία δεν σε εγνώριζον, θέλουσι τρέξει προς σε διά Κύριον τον Θεόν σου και διά τον Άγιον του Ισραήλ, διότι σε εδόξασε.” (Ησ. 55:4,5).PG 483.2

“Επλησίασα την δικαιοσύνην Μου. Δεν θέλει είσθαι μακράν και η σωτηρία Μου δεν θέλει βραδύνει. Και θέλω δώσει εν Σιών σωτηρίαν εις τον Ισραήλ, την δόξαν Μου.” (Ησ. 46:13).PG 483.3

Με λόγια και με έργα, ο Μεσσίας κατά την επίγεια διακονία Του, επρόκειτο να αποκαλύψει στην ανθρωπότητα τη δόξα του Θεού και Πατέρα. Η κάθε πράξη της ζωής Του, ο κάθε ειπωμένος λόγος, το κάθε επιτελούμενο θαύμα, θα φανέρωνε στην αμαρτωλή ανθρωπότητα την άπειρη αγάπη του Θεού.PG 483.4

“Συ ο φέρων εις την Σιών αγαθάς αγγελίας, ανάβα εις το όρος το υψηλόν. Συ ο φέρων αγαθάς αγγελίας εις την Ιερουσαλήμ, ύψωσον ισχυρώς την φωνήν σου, ύψωσον, μη φοβού. Ειπέ προς τας πόλεις Ιούδα, Ιδού ο Θεός υμών! Ιδού, Κύριος ο Θεός θέλει ελθεί μετά δυνάμεως, και ο βραχίων Αυτού θέλει ε-ξουσιάζει δι’Αυτόν. Ιδού, ο μισθός Αυτού είναι μετ’Αυτού, και η αμοιβή Αυτού ενώπιον Αυτού. Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον Αυτού ως ποιμήν, θέλει συνάξει τα αρνία, διά του βραχίονος Αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω Αυτού, και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.” (Ησ. 40:9-11).PG 483.5

“Και εν εκείνη τη ημέρα οι κωφοί θέλουσιν ακούσει τους λόγους του βιβλίου, και οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ιδεί, ελευθερωθέντες εκ του σκότους και της ομίχλης. Και οι πραείς θέλουσιν επαυξήσει την χαράν αυτών εν Κυρίω, και οι πτωχοί των ανθρώπων θέλουσιν ευφρανθή διά τον Άγιον του Ισραήλ.” “Οι δε πλανώμενοι κατά το πνεύμα θέλουσιν ελθεί εις σύνεσιν, και οι γογγύζοντες θέλουσι μάθει διδασκαλίαν.” (Ησ. 29:18,19,24).PG 483.6

Έτσι λοιπόν, με τους πατριάρχες και τους προφήτες, όπως και με τους τύπους και τα σύμβολα, ο Θεός γνωστοποίησε στον κόσμο τον ερχομό ενός Ελευθερωτή από την αμαρτία. Μια αλληλουχία από τις εμπνευσμένες προφητείες υποδείκνυαν τον ερχομό του “Εκλεκτού πάντων των εθνών ” . (Αγγ. 2:7). Ακόμη και η τοποθεσία και η χρονολογία της παρουσίας Του είχαν λεπτομερέστατα προσδιορισθεί. Ο Υιός του Δαβίδ έπρεπε να γεννηθεί στην πόλη του Δαβίδ. Από τη Βηθλεέμ, είπε ο προφήτης “θέλει εξέλθει εις Εμέ ανήρ, διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ, του οποίου αι έξοδοι είναι απ’αρχής, από ημερών αιώνος.” “Και συ Βηθλεέμ, γη Ιούδα, δεν είσαι ουδόλως ελάχιστη μεταξύ των ηγεμόνων του Ιούδα, διότι εκ σού θέλει εξέλθει Ηγούμενος, όστις θέλει ποιμάνει τον λαόν Μου τον Ισραήλ.” (Μιχ. 5:2, Ματθ. 2:6).PG 483.7

Το χρόνο της πρώτης παρουσίας και μετά από μερικά συναφή με το επίγειο έργο του Σωτήρα γεγονότα, ο άγγελος Γαβριήλ είχε γνωστοποιήσει στον προφήτη Δανιήλ. Είπε ο άγγελος: “Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου, και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις, και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί ανομίας, και να εισαχθή δι-καιοσύνη αιώνιος, και να σφραγισθή όρασις και προφητεία, και να χρισθή ο άγιος των αγίων.” (Δαν. 9:24).PG 484.1

Στην προφητεία μια ήμερα ισοδυναμεί με ένα χρόνο. (Δείτε Αρ. 14:34, Ιεζ. 4:6). Οι εβδομήντα εβδομάδες ή οι τετρακόσιες ενενήντα ημέρες παριστάνουν τετρακόσια ενενήντα χρόνια. Το σημείο της αφετηρίας της χρονικής αυτής περιόδου έχει δοθεί. “Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά, και εβδομάδες εξήκοντα δύο” - εξήντα εννέα εβδομάδες ή τετρακόσια ογδόντα τρία χρόνια.PG 484.2

Η προσταγή της αποκατάστασης και ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ, όπως συμπληρώθηκε με το διάταγμα του Αρταξέρξη του Μακρόχειρα, τέθηκε σε ισχύ το φθινόπωρο του 457 π.Χ. (Δείτε Έσδρ. 6:14, 7:1,9). Αρχίζοντας από αυτή τη χρονολογία, τα τετρακόσια ογδόντα τρία χρόνια καταλήγουν στο φθινόπωρο του 27 μ.Χ. Σύμφωνα με την προφητεία, η περίοδος αυτή θα έφθανε μέχρι το Μεσσία, δηλαδή τον Κεχρισμένο. Το 27 μ.Χ. ο Ιησούς κατά το βάπτισμά Του έλαβε το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος και σε λίγο άρχισε τη διακονία Του. Τότε, έλεγε η Θεια εξαγγελία, “επληρώθη ο καιρός”. (Μάρκ. 1:15).PG 484.3

Τότε, είπε ο άγγελος, “θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι (επτά χρόνια)”. Επτά χρόνια μετά την στιγμη που ο Σωτήρας ανέλαβε τη διακονία Του, το Ευαγγέλιο έπρεπε να κηρυχθεί στους Ιουδαίους, τριάμισι χρόνια από τον ίδιο το Χριστό και στη συνέχεια άλλα τόσα από τους αποστόλους. “Εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά”. (Δαν. 9: 27). Την άνοιξη του 31 μ.Χ., ο Χριστός ως πραγματική Θυσία, προσφέρθηκε στο Γολγοθά. Τότε το καταπέτασμα του ναού σχίσθηκε, δείχνοντας ότι η σημασία του τελετουργικού συστήματος εξέλιπε. Ο καιρός είχε φθάσει για να “τταύσει η θυσία και η προσφορά”. Η μια αυτή εβδομάδα, ή τα επτά χρόνια, έληξε το 34 μ.Χ. Τότε, με το λιθοβολισμό του Στεφάνου, οι Ιουδαίοι σφράγισαν τελικά την από μέρους τους απόρριψη του Ευαγγελίου. Οι απόστολοι που με το διωγμό είχαν σκορπισθεί σε όλα τα μέρη, “διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον” (Πράξ. 8:4). Λίγο αργότερα ο διώκτης Σαούλ ανάνηψε και έγινε Παύλος, ο απόστολος των εθνών.PG 484.4

Οι πολλαπλές προφητείες που αφορούσαν την έλευση του Σωτήρα, έκαναν τους Εβραίους να ζουν σε μια κατάσταση συνεχούς προσδοκίας. Πολλοί πέθαναν με την πίστη αυτή “μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολποθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και πάροικοι επί της γης ” (Εβρ. 11:13). Από τις ημέρες του Ενώχ οι επαναλαμβανόμενες μέσω των πατριαρχών και προφητών υποσχέσεις, διατηρούσαν ζωντανή την ελπίδα της παρουσίας Του.PG 485.1

Ο Θεός δεν είχε φανερώσει από την αρχή τον ακριβή χρόνο της πρώτης παρουσίας. Και όταν ακόμη η προφητεία του Δανιήλ τον έκανε γνωστό, όλοι δεν ερμήνευσαν σωστά την αγγελία.PG 485.2

Ο ένας αιώνας διάβηκε μετά τον άλλον. Τελικά οι φωνές των προφητών σίγησαν. Το χέρι του δυνάστη έπεφτε βαρύ επάνω στον ισραηλινόλαό. Καθώς οι Ιουδαίοι απομακρύνονταν από το Θεό, η πίστη χανόταν και η ελπίδα σχεδόν σταμάτησε να φωτίζει το μέλλον. Τα λόγια των προφητών για πολλούς ήταν ακατανόητα. Και εκείνοι που θα ενέμεναν ισχυροί στην πίστη, ήταν έτοιμοι να φω-νάξουν: “Αι ημέραι μακρύνονται και πάσα όρασις εχάθη.” (Ιεζ. 12:22). Μολαταύτα, στο συμβούλιο του ουρανού η ώρα για την έλευση του Χριστού είχε αποφασισθεί. “Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού ... διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν.” (Γαλ. 4:4,5).PG 485.3

Τα μαθήματα πρέπει να δίνονται στους ανθρώπους στη γλώσσα των ανθρώπων. Ο Άγγελος της διαθήκης πρέπει να μιλήσει. Η φωνή Του πρέπει να ακουσθεί στον ίδιο το ναό Του. Ο δημιουργός της αλήθειας πρέπει να ξεχωρίσει την αλήθεια από το άχυρο των ανθρώπινων λεγομένων που την είχαν καταστήσει αναποτελεσματική. Οι αρχές της πολιτείας του Θεού πρέπει να προσδιορισθούν με σαφήνεια. Τα μαθήματα της Παλαιός Διαθήκης πρέπει να παρουσιασθούν καθαρά στους ανθρώπους.PG 485.4

Όταν τελικά ο Σωτήρας παρουσιάσθηκε “εν μορφή ανθρώπου” (Φιλιπ. 2:7) και άρχισε την υπηρεσία της χάρηςΤου, ο Σατανάς δεν μπορούσε παρά μόνο να κεντήσει τη φτέρνα, ενώ με την κάθε πράξη ταπείνωσης και βασάνων ο Χριστός συνέτριβε το κεφάλι του αντιπάλου Του. Η αγωνία που προξένησε η αμαρτία, έφθασε μέχρι τα μύχια του Αναμάρτητου. Και όμως, όταν ο Χριστός υπέφερε τις αντιγνωμίες των αμαρτωλών σε βάρος Του, πλήρωνε την οφειλή του αμαρτωλού και έθραυε τα δεσμά που είχαν κρατήσει αιχμάλωτη την ανθρωπότητα. Κάθε εναγώνια οδύνη, κάθε προσβολή συνέτεινε στην απελευθέρωση της ανθρώπινης φυλής.PG 485.5

Αν μπορούσε ο Σατανάς να παρασύρει το Χριστό σε ένα μόνο πειρασμό, αν μπορούσε να Τον κάνει με μια πράξη ή ακόμη και με μια σκέψη να κηλιδώσει την άσπιλη αγνότητά Του, ο άρχοντας του σκότους θα είχε θριαμβεύσει έναντι του Εγγυητή του ανθρώπου και θα είχε κερδίσει ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια για τον εαυτό του. Ενώ ο Σατανάς ήταν ικανός να προξενήσει θλίψη, δεν μπορούσε όμως να επιφέρει μόλυνση. Μπορούσε να προκαλέσει αγωνία, αλλά όχι ρύπανση. Έκανε τη ζωή του Χριστού μια ατέλειωτη σκηνή συγκρούσεων και δοκιμασιών, αλλά με την κάθε επίθεση έχανε το έρεισμά του επάνω στην ανθρωπότητα.PG 486.1

Στην έρημο του πειρασμού, στον κήπο της Γεθσημανή και στο σταυρό (του Γολγοθά), ο Σωτήρας μας αναμετρήθηκε με τον άρχοντα του σκότους. Οι πληγές Του έγιναν τα τρόπαια της νίκης Του για τη φυλή μας. Όταν ο Χριστός αγωνιούσε κρεμασμένος στο σταυρό, όταν πονηρά πνεύματα χαίρονταν και οι άνθρωποι χλεύαζαν, τότε πραγματικά η φτέρνα Του κεντήθηκε από το Σατανά. Αυτή όμως ακριβώς η πράξη συνέτριψε το κεφάλι του φιδιού. Με το θάνατο κατέστρεψε “τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον”. (Εβρ. 2:14). Αυτή η πράξη σφράγισε τη μοίρα του αρχιεπαναστάτη και επικύρωσε το απολυτρωτικό σχέδιο για πάντα. Με το θάνατό Του νίκησε το θάνατο και απέσπασε τη δύναμή του. Με την ανάστασή Του άνοιξε τη θύρα του τάφου σε όλους τους οπαδούς Του. Στο μεγάλο τελικό αυτόν αγώνα, βλέπουμε την εκπλήρωση της προφητείας “θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν Αυτού”. (Γεν. 3:15).PG 486.2

“Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τί θέλομεν είσθαι. Εξεύρομεν όμως, ότι, όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με Αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί Αυτόν καθώς είναι.” (Α’ Ιωάν. 3:2).PG 486.3

“Κύριε, Συ είσαι ο Θεός μου, θέλω Σε υψόνει, θέλω υμνεί το όνομά Σου, διότι έκαμες θαυμάσια. Αι απ’αρχής βουλαί Σου είναι πίστις και αλήθεια.” (Ησ. 25:1).PG 486.4