ΚΕΦΆΛΑΙΟ 14—“ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΗΛΙΟΥ”

Μέσα στους μακρινούς αιώνες που διέρρευσαν από την εποχή του Ηλία, η ιστορία της ζωής του προξένησε έμπνευση και θάρρος σε εκείνους που έχουν κληθεί να υπερασπισθούν το δίκαιο μέσα στην αποστασία. Και έχει ιδιαίτερη σημασία για μας “εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.” (Α ', Κορ. 10:11). Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο σύγχρονος κόσμος έχει τους Αχαάβ και τις Ιεζάβελ του. Η σημερινή εποχή είναι τόσο πραγματικά ειδωλολατρική, όσο ήταν εκείνη κατά την οποία ο Ηλίας έζησε.PG 119.1

Μπορεί να μην είναι ορατό κανένα εξωτερικό θυσιαστήριο. Μπορεί να μην υπάρχουν παραστάσεις που να τραβούν το μάτι. Και όμως χιλιάδες ακολουθούν τις θεότητες του κόσμου τούτου. Τα πλούτη, η φήμη, οι ηδονές και άλλοι, ευχάριστοι μύθοι οδηγούν τον άνθρωπο να ακολουθεί τις κλίσεις μιας καρδιάς μη καθιερωμένης.PG 119.2

Χιλιάδες έχουν εσφαλμένη αντίληψη για το Θεό και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά Του, και αληθεύει επίσης το γεγονός ότι λατρεύουν έναν ψεύτικο θεό, όπως συνέβαινε με τους λατρευτές του Βάαλ. Πολλοί, και μεταξύ ακόμη αυτών που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, έχουν υποστεί επιδράσεις οι οποίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες προς το Θεό και την αλήθειά Του. Αυτό τους κάνει να απομακρύνονται από το θεϊκό στοιχείο και να εξυψώνουν το ανθρώπινο.PG 119.3

Το πνεύμα που επικρατεί στην εποχή μας είναι πνεύμα απιστίας και αποστασίας - ένα πνεύμα θεωρούμενο διαφωτιστικό και με τη δήθεν γνώση της αλήθειας, στην πραγματικότητα όμως της πιο τυφλής αλαζονείας. Ανθρώπινες θεωρίες αναπτύσσονται και καταλαμβάνουν τη θέση του Θεού και του νόμου Του. Ο Σατανάς οδηγεί στον πειρασμό άνδρες και γυναίκες να γίνουν ανυπάκουοι, υπο- σχόμενος ότι με την ανυπακοή θα αποκτήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία η οποία θα τους κάνει σαν θεούς.PG 119.4

Παρατηρείται ένα αντιδραστικό πνεύμα για το σαφή λόγο του Θεού, ένα πνεύμα ειδωλολατρικού εκθειασμού της ανθρώπινης σοφίας υπεράνω της θεϊκής αποκάλυψης. Οι άνθρωποι άφησαν να σκοτισθεί τόσο πολύ η σκέψη τους και να συγχυσθεί από τη συμμόρφωση με τις κοσμικές συνήθειες και επιρροές, ώστε φαίνεται να έχουν χάσει την ικανότητα να κάνουν διάκριση ανάμεσα στο φως και στο σκότος, στην αλήθεια και στην πλάνη.PG 120.1

Έχουν τόσο πολύ ξεφύγει από τον ορθό δρόμο ώστε εκλαμβάνουν τις απόψεις μερικών λεγομένων φιλοσόφων σαν περισσότερο αξιόπιστες από τις αλήθειες της Γραφής. Οι νουθεσίες και οι υποσχέσεις του λόγου του Θεού, οι απειλές του κατά της ανυπακοής και της ειδωλολατρίας, όλα αυτά φαίνονται ανίσχυρα να μαλακώ-σουν τις καρδιές τους. Πίστη σαν αυτή που ενεργοποιούσε τον Παύλο, τον Πέτρο και τον Ιωάννη, τη θεωρούν παλιοκαιρίτικη, αινιγματική και ανάξια λόγου για την ευφυΐα των σύγχρονων στοχαστών.PG 120.2

Από την αρχή ο Θεός έδωσε το νόμο Του στο ανθρώπινο γένος ως μέσον για την απόκτηση της ευτυχίας και της αιώνιας ζωής. Η μοναδική ελπίδα του Σατανά για να ματαιώσει το σκοπό του Θεού είναι να οδηγήσει άνδρες και γυναίκες στην παρακοή αυτού του νόμου μέσω μιαςσυνεχούς προσπάθειάς να παραποιήσει τις διδαχές του και να υποτιμήσει τη σημασία του. Το καίριο πλήγμα που κατάφερε, ήταν η προσπάθεια να μεταβάλει τον ίδιο το νόμο ώστε να οδηγήσει τους ανθρώπους να παραβαίνουν τις εντολές του, ενώ διατείνονται ότι τις τηρούν.PG 120.3

Ένας συγγραφέας παρομοίασε την προσπάθεια της αλλαγής του θεϊκού νόμου με μια παλιά κακόβουλη συνήθεια να στρέφουν οι άνθρωποι προς λαθεμένη κατεύθυνση οι οδικές πινακίδες οι τοποθετημένες σε σημαντικό σταυροδρόμι. Μεγάλη ήταν η αμηχανία και η ταλαιπωρία που συχνά προκαλούσε η αλλαγή αυτή.PG 120.4

Ο Θεός έχει στήσει ένα σηματοδότη για τους ταξιδιώτες της ζωής στον κόσμο αυτό. Η μια πινακίδα του σηματοδότη αυτού έδειχνε την πρόθυμη υπακοή στο Δημιουργό σαν το δρόμο της ευτυχίας και της ζωής, ενώ η άλλη έδειχνε την ανυπακοή σαν το δρόμο της δυστυχίας και του θανάτου. Ο δρόμος της ευτυχίας ήταν τόσο ευδιάκριτα προσδιορισμένος όσο ήταν και ο δρόμος που οδηγούσε στην πόλη του καταφυγίου τον καιρό της ιουδαϊκής οικονομίας. Σε μια κακιά ώρα όμως για τη φυλή μας, ο μεγάλος εχθρός του καλού αντέστρεψε το σηματοδότη και τα πλήθη των ανθρώπων μπερδεύτηκαν στο δρόμο.PG 120.5

Με το Μωυσή ο Κύριος είχε διδάξει στους Ισραηλίτες:PG 121.1

“Προσέχετε να φυλάττητε τα σάββατά Μου, διότι τούτο είναι σημείον μεταξύ Εμού και υμών εις τας γενεάς υμών, διά να γνωρίζητε ότι Εγώ είμαι Κύριος, ο αγιάζων υμάς. Και θέλετε φυλάττει το σάββατον, διότι είναι άγιον εις εσάς. Όστις βεβηλώση αυτό, θέλει εξάπαντος θανατωθή. Διότι πας όστις κάμη εργασίαν ... εν τη ημέρα του σαββάτου, θέλει εξάπαντος θανατωθή. Και θέλουσι φυλάττει οι υιοί Ισραήλ το σάββατον, διά να εορτάζωσιν αυτό εις τας γενεάς αυτών, εις διαθήκην αιώνιον. Τούτο είναι σημείον μεταξύ Εμού και των υιών Ισραήλ διαπαντός. Διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, εν δε τη εβδόμη ημέρα κατέπαυσε και ανεπαύθη.” (Έξ. 31:13-17).PG 121.2

Με αυτά τα λόγια ο Κύριος διευκρίνισε ότι η υπακοή είναι ο δρόμος που οδηγεί στην Πόλη του Θεού. Ο άνθρωπος όμως της αμαρτίας άλλαξε το σηματοδότη και τον έκανε να δείχνει προς την εσφαλμένη κατεύθυνση. Θέσπισε ένα κίβδηλο Σάββατο και έκανε άνδρες και γυναίκες να πιστεύουν ότι με το να αναπαύονται την ημέρα αυτή, υπακούουν στην εντολή του Θεού.PG 121.3

Ο Θεός δήλωσε ότι η έβδομη ημέρα είναι το Σάββατο του Κυρίου. Όταν “συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη”, ο Θεός εξύψωσε την ημέρα αυτή ως αναμνηστικό του δημιουργικού έργου Του. Αναπαυόμενος την έβδομη ημέρα “από πάντων των έργων Αυτού τα οποία έκαμε”, ο Θεός “ευλόγησε την ημέραν την εβδόμην, και ηγίασεν αυτήν.” (Γέν. 2:1-3).PG 121.4

Τον καιρό της εξόδου από την Αίγυπτο, ο θεσμός του Σαββάτου αναφέρθηκε στο λαό του Θεού με προεξέχουσα έμφαση. Ενώ ήταν ακόμη σκλαβωμένοι, οι επιστάτες τους προσπάθησαν να τους επιβάλουν να εργάζονται το Σάββατο, για να αυξηθεί η ποσότητα της εργασίας που απαιτείτο κάθε εβδομάδα. Συνεχώς οι όροι εργασίας γίνονταν σκληρότεροι και δυσκολότεροι. Οι Ισραηλίτες όμως απε-λευθερώθηκαν από τη σκλαβιά και φέρθηκαν σε ένα μέρος όπου μπορούσαν να τηρούν ανενόχλητοι όλες τις εντολές του Κυρίου.PG 121.5

Στο Σινά εκφωνήθηκε ο νόμος και το κείμενο του νόμου αυτού. Εκεί παραδόθηκε στο Μωυσή επάνω σε δύο “πλάκας λιθίνας, γεγραμμένας με τον δάκτυλον του Θεού.” (Έξ. 31:18). Και στα σαράντα περίπου χρόνια των περιπλανήσεων τους, γινόταν στους Ισραηλίτες συνεχώς υπενθύμιση για την ορισμένη από το Θεό ημέρα ανάπαυσης με την κατακράτηση του μάννα κάθε έβδομη ημέρα και τη θαυματουργική διατήρηση της διπλής ποσότητάς του που έπεφτε την ημέρα της Παρασκευής.PG 121.6

Πριν να μπει στη Γη της Επαγγελίας, ο λαός του Ισραήλ είχε λάβει τη νουθεσία από το Μωυσή: “Φύλαττε την ημέραν του σαββάτου, διά να αγιάζης αυτήν.” (Δευτ. 5:12) Ο σκοπός του Θεού ήταν, με την πιστή τήρηση της εντολής του Σαββάτου, ολαός του Ισραήλ να εξακολουθεί να φέρνει διαρκώς στη θύμηση του την υποχρέωσή του σε Αυτόν ως Πλάστη και Λυτρωτή του. Όσο θα τηρούσαν το Σάβ-βατο με το σωστό πνεύμα, η ειδωλολατρία δεν μπορούσε να υπάρξει. Αν όμως παραμεριζόταν η εντολή αυτή του Δεκαλόγου ως άκυρη στο εξής, οι άνθρωποι θα λησμονούσαν το Δημιουργό και θα λάτρευαν άλλους θεούς. Ο Θεός ανήγγειλε:PG 122.1

“Τα σάββατά Μου έδωκα έτι εις αυτούς, διά να ήναι μεταξύ Εμού και αυτών σημείον, ώστε να γνωρίζωσιν ότι Εγώ είμαι ο Κύριος, ο αγιάζων αυτούς. ” Αλλά αυτοί “τας κρίσεις Μου”, λέει, “απέρριψαν, και εν τοιςδιατάγμασί Μου δεν περιεπάτησαν, και τα σάββατά Μου εβεβήλωσαν, διότι αι καρδίαι αυτών επορεύοντο κατόπιν των ειδώλων αυτών.” (Ιεζ. 20:12,16).PG 122.2

Και στην έκκληση που τους απευθύνει να επιστρέφουν σε Αυτόν, εφιστά και πάλι την προσοχή τους στη σημασία να τηρούν το Σάββατο άγιο. Λέει:PG 122.3

“Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας. Εν τοις διατάγμασί Μου περιπατείτε, και τας κρίσεις Μου φυλάττετε και εκτελείτε αυτάς, και αγιάζετε τα σάββατά Μου, και ας ήναι μεταξύ Εμού και υμών σημείον, ώστε να γνωρίζητε ότι Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.” (Ιεζ. 20:19,20).PG 122.4

Εφιστώντας την προσοχή του Ιούδα στις αμαρτίες που τελικά τους οδήγησαν στη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, ο Κύριος δήλωσε: “Τα σάββατά Μου εβεβήλωσαν.” “Διά τούτο εξέχεα την οργήν Μου επ’αυτούς, κατηνάλωσα αυτούς εν τω πυρί της οργής Μου. Τας οδούς αυτών ανταπέδωκα επί τας κεφαλάς αυτών.” (Ιεζ. 22: 8,31).PG 122.5

Κατά την παλιννόστηση στην Ιερουσαλήμ τον καιρό του Νεεμία, η παραβίαση της ημέρας του Σαββάτου αντιμετωπίσθηκε με την αυστηρή αυτή ερώτηση:PG 122.6

“Δεν έκαμον ούτως οι πατέρες σας, και έφερεν ο Θεός ημών πάντα ταύτα τα κακά εφ’ημάς, και επί την πόλιν ταύτην; αλλά σεις επαναφέρετε οργήν επί τον Ισραήλ, βεβηλούντες το σάββατον.” (Νεεμ. 13:18).PG 122.7

Στο διάστημα της επίγειας υπηρεσίας Του ο Χριστός τόνισε τις δεσμευτικές υποχρεώσεις που συνεπάγεται το Σάββατο. Σε όλες τις διδασκαλίες Του σεβάσθηκε το θέσπισμα που Αυτός είχε δώσει. Στις ημέρες Του το Σάββατο είχε τόσο πολύ διαστραφεί, ώστε η τήρησή του αντανακλούσε τον εγωιστικό και αυθαίρετο χαρακτήρα των ανθρώπων μάλλον, παρά το χαρακτήρα του Θεού. Ο Χριστός παραμέρισε τις ψευδείς διδαχές με τις οποίες αναπαρίσταναν ψευδώς το Θεό εκείνοι οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι Τον γνώριζαν. Μολονότι Αυτός κατατρεχόταν από την ανηλεή εχθρότητα των ραβίνων, δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να συγκατατεθεί στις αξιώσεις τους, αλλά εξακολούθησε με σταθερότητα να τηρεί το Σάββατο σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Με γλώσσα που δεν επιδέχεται καμιά παρανόηση, έδωσε τη μαρτυρία Του όσον αφορά τη στάση Του έναντι του νόμου του Κυρίου, λέγοντας:PG 122.8

“Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας, δεν ήλθον να καταλύσω αλλά να εκπληρώσω. Διότι αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα έν ή μία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα. Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελάχιστων, και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών. Όστις δε εκτελέση και διδάξη, ούτος μέγας θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών.” (Ματθ. 5:17-19).PG 123.1

Στη χριστιανική οικονομία ο μεγάλος εχθρός της ευτυχίας του ανθρώπου κατέστησε το Σάββατο της τετάρτης εντολής το αντικείμενο ιδιαίτερης επίθεσης. Ο Σατανάς λέει:PG 123.2

“Θα εναντιωθώ στους σκοπούς του Θεού. Θα κάνω τους οπαδούς μου ικανούς να παραγνωρίσουν το αναμνηστικό στοιχείο του Θεού - το Σάββατο της τετάρτης εντολής. Με αυτό θα δείξω στον κόσμο ότι άλλαξε η ημέρα που ευλόγησε και αγίασε ο Θεός. Η ημέρα αυτή δε θα απομείνει ζωντανή στη μνήμη των ανθρώπων. Θα εξαλείψω εντελώς τη θύμηση της. Στη θέση της θα βάλω μια ημέρα που δε θα φέρει τα διακριτικά του Θεού, μια ημέρα που να μην μπορεί να είναι σημείο μεταξύ του Θεού και του λαού Του. Θα κάνω εκείνους οι οποίοι θα δεχθούν την ημέρα αυτή να θέσουν επάνω της τον αγιασμό που ο Θεός έθεσε στην έβδομη ημέρα.PG 123.3

Θα υψωθώ μέσω του αντιπροσώπου μου. Η πρώτη ημέρα θα εγκωμιασθεί και ο Διαμαρτυρόμενος κόσμος θα δεχθεί το κίβδηλο αυτό Σάββατο ως γνήσιο. Θα υποβιβάσω το νόμο Του αφού οι άνθρωποι δε θα τηρούν το καθορισμένο Σάββατο. Τις λέξεις “σημείον μεταξύ Εμού και υμών εις τας γενεάς υμών” θα τις κάνω να αποδίδονται στο δικό μου Σάββατο.PG 123.4

Έτσι, ο κόσμος θα ανήκει σε μένα. Θα γίνω ο άρχοντας της Γης, ο αρχηγός του κόσμου. Θα κυριαρχήσω στις διάνοιες που θα υποταχθούν στη δύναμή μου σε τέτοιο σημείο ώστε το Σάββατο του Θεού να γίνει ιδιαίτερα ένα σημείο περιφρόνησης. Σημείο; Θα καταστήσω την τήρηση της έβδομης ημέρας σημείο μη νομιμοφροσύνης προς τις επίγειες εξουσίες. Ανθρώπινοι νόμοι θα γίνουν τόσο καταπιεστικοί, ώστε άνδρες και γυναίκες δε θα τολμούν να τηρούν το Σάββατο της έβδομης ημέρας. Από φόβο ότι θα στερηθούν τροφή και ενδύματα, θα ενωθούν με τον κόσμο παραβαίνοντας το νόμο του Θεού. Ο κόσμος θα περιέλθει εξολοκλήρου στην κυριότητά μου.” PG 124.1

Θεσπίζοντας το κίβδηλο Σάββατο, ο εχθρός σκεπτόταν να “μεταβάλη καιρούς και νόμους”. Μπόρεσε όμως στην πραγματικότητα να μεταβάλει το νόμο του Θεού; Τα λόγια του κεφαλαίου Έξοδος 31 δίνουν την απάντηση. Εκείνος που είναι “ο αυτός χθες, σήμερον και εις τους αιώνας”, δήλωσε σχετικά με το Σάββατο: “Τούτο είναι σημείον μεταξύ Εμού και υμών διά παντός.” (Έξ. 31:13, 17).PG 124.2

Ο αλλαγμένος σηματοδότης δείχνει την αντίθετη κατεύθυνση. Ο Θεός όμως δεν έχει αλλάξει. Εξακολουθεί να παραμένει ο ισχυρός Θεός του Ισραήλ.PG 124.3

“Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου, και λογίζονται ως η λεπτή σκόνη της πλάστιγγος. Ιδού, μετατοπίζει τα όρη ως σκόνην. Και ο Λίβανος δεν είναι ικανός εις καύσιν, ουδέ τα ζώα αυτού εις ολοκαύτωμα. Πάντα τα έθνη ενώπιον Αυτού είναι ως μηδέν. Λογίζονται παρ’Αυτώ ολιγώτερον παρά το μηδέν, και την ματαιότητα.” (Ησ. 40:15-17).PG 124.4

Και σήμερα ο Θεός ζηλοτυπεί για το νόμο Του όπως στην εποχή του Αχαάβ και του Ηλία.PG 124.5

Πόσο όμως περιφρονείται ο νόμος αυτός! Παρατηρήστε το σύγχρονο άνθρωπο σε απροκάλυπτη ανταρσία εναντίον του Θεού Αυτή είναι πράγματι μια δύστροπη γενεά, γεμάτη αχαριστία, φορμαλισμό, ανειλικρίνεια, περηφάνια και αποστασία. Οι άνθρωποι παραμελούν τη Γραφή και μισούν την αλήθεια. Ο Ιησούς βλέπει ο νόμος Του να απορρίπτεται, η αγάπη Του να καταφρονείται, οι απεσταλμένοι Του να συναντούν την αδιαφορία. Μίλησε χρησιμοποιώντας τα ελέη Του, αλλά αυτά πέρασαν απαρατήρητα. Μίλησε με προειδοποιητικά μηνύματα, αλλά σε αυτά δε δόθηκε προσοχή. Οι ιεροί χώροι της ανθρώπινης ψυχής μεταστράφηκαν σε χώρους ανίερης οδικής κυκλοφορίας. Ελαττώματα όπως η φιλαυτία, ο φθόνος, η περηφάνια και η κακεντρέχεια είναι εκείνα που υποθάλπονται.PG 124.6

Πολλοί δε διστάζουν να ειρωνεύονται το λόγο του Θεού. Εκείνοι που πιστεύουν στο λόγο αυτό, όπως ακριβώς τον διαβάζουν, υφίστανται τα σκώμματα των άλλων. Παρατηρείται μια αυξανόμενη περιφρόνηση για τους νόμους και την τάξη, που κατευθείαν έλκει την καταγωγή της από την παραβίαση των σαφών εντολών του Θεού. Η βία και το έγκλημα είναι το αποτέλεσμα της παρέκκλισης από το δρόμο της υπακοής. Παρατηρήστε την αθλιότητα και τη δυστυχία του πλήθους των ανθρώπων που ασκούν τη λατρεία τους στο βωμό των ειδώλων και που μάταια αναζητούν την ευτυχία και τη γαλήνη.PG 125.1

Κοιτάξτε την παγκόσμια σχεδόν παραμέληση της εντολής του Σαββάτου. Κοιτάξτε ακόμη τη θρασεία ασέβεια εκείνων οι οποίοι από το ένα μέρος εφαρμόζουν νόμους για να περιφρουρήσουν την ασφάλεια της υποτιθέμενης αγιότητας της πρώτης ημέρας της εβδομάδα, και απ’ την άλλη θεσπίζουν νόμους για τη νομι-μοποίηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των οινοπνευματωδών.PG 125.2

Σημείωση Εκδοτών: (Το βιβλίο αυτό γράφηκε στις Η.Π.Α την εποχή της ποτοαπαγόρευσης).PG 125.3

Θεωρούμενοι σοφότεροι από όσα έχουν γραφεί, προσπαθούν να παραβιάσουν τη συνείδηση των ανθρώπων καθιστώντας επιτρεπτή μια φαυλότητα που αποκτηνώνει και καταστρέφει τις πλασμένες καθ’εικόνα υπάρξεις του Θεού. Ο ίδιος ο Σατανάς εμπνέει μια τέτοια νομοθεσία. Ξέρει καλά ότι η κατάρα του Θεού πέφτει επάνω σε εκείνους που εξυψώνουν τα ανθρώπινα νομοθετικά διατάγματα επάνω από τα θεϊκά και κάνει ότι του είναι δυνατόν για να οδηγήσει τους ανθρώπους στον πλατύ δρόμο που καταλήγει στην καταστροφή.PG 125.4

Τόσο πολύν καιρό έχουν λατρέψει οι άνθρωποι τις ανθρώπινες ιδέες και τα ανθρώπινα θεσπίσματα, που ολόκληρος σχεδόν ο κόσμος ακολουθεί τα είδωλα. Και εκείνος που προσπάθησε να μεταβάλει το νόμο του Θεού, μεταχειρίζεται κάθε απατηλό τέχνασμα προκειμένου να παρασύρει άνδρες και γυναίκες να παραταχθούν εναντίον του Θεού και εναντίον του σημείου με το οποίο οι δίκαιοι αναγνωρίζονται.PG 125.5

Αλλά ο Κύριος δε θα επιτρέψει επ’άπειρον να παραβιάζεται ο νόμος Του και να περιφρονείται ατιμωρητί. Πλησιάζει ο καιρός οπότε “οι υπερήφανοι οφθαλμοί του ανθρώπου θέλουσι ταπεινωθή και η έπαρσις του ανθρώπου θέλει υποκύψει, μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα” (Ησ. 2:11). Μπορεί ο σκεπτικισμός να φέρεται προς τις απαιτήσεις του Θεού με αστεϊσμούς, με ειρωνείες και με άρνηση. Μπορεί το πνεύμα της κοσμικότητας να μολύνει τους πολλούς, μπορεί το έργο του Θεού να υπάρχει χάρις στη σθεναρή προσπάθεια και συνεχή θυσία, αλλά στο τέλος η αλήθεια θα θριαμβεύσει ένδοξα.PG 125.6

Στην τελευταία φάση του έργου του Θεού επάνω στη γη, ο νόμος του Θεού θα εξυψωθεί και πάλι. Η ψευδής θρησκεία μπορεί να επικρατεί, η ανομία μπορεί να πληθύνει, η αγάπη των πολλών μπορεί να ψυχρανθεί, ο σταυρός του Γολγοθά μπορεί να αγνοηθεί και σκότος σαν σάβανο μπορεί να σκεπάσει τον κόσμο Ολόκληρη η δύναμη του λαϊκού ρεύματος μπορεί να στραφεί εναντίον της α-λήθειας, ενώ σκευωρία μπορεί να επινοηθεί επάνω σε σκευωρία για την ανατροπή του λαού του Θεού. Την ημέρα όμως του μεγαλύτερου κινδύνου ο Θεός του Ηλία θα εγείρει ανθρώπινα όργανα για να φέρουν μια αγγελία που δεν πρόκειται να σιγήσει.PG 126.1

Στις πολυπληθείς πόλεις της χώρας και σε μέρη όπου οι άνθρωποι κατέβαλαν τις μεγαλύτερες προσπάθειες καταφερόμενοι εναντίον του Υψίστου, θα ακουσθεί η φωνή της αυστηρής επίπληξης. Θαρραλέοι άνθρωποι ταγμένοι από το Θεό θα καταγγείλουν έντονα τη συνένωση της εκκλησίας με τον κόσμο. Θα καλούν με σοβαρότητα άνδρες και γυναίκες να στραφούν από την τήρηση ενός ανθρώπινου θεσπίσματος στην τήρηση του πνευματικού Σαββάτου. Θα διακηρύττουν σε κάθε έθνος:PG 126.2

“Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις Αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως Αυτού, και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων . . . Όστις προσκυνή το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής Αυτού.” (Αποκ. 14:7-10).PG 126.3

Ο Θεός δε θα ακυρώσει τη διαθήκη Του ούτε θα αλλάξει ότι έχει βγει από τα χείλη Του. Ο λόγος Του παραμένει σταθερός στον αιώνα, το ίδιο αμετάβλητος όπως και ο θρόνος Του. Την ημέρα της κρίσης η διαθήκη αυτή θα εμφανισθεί γραμμένη με σαφήνεια από το δάκτυλο του Θεού, και ο κόσμος θα παραταχθεί μπροστά στο βήμα της Άπειρης Δικαιοσύνης για να ακούσει την καταδικαστική απόφαση.PG 126.4

Σήμερα, όπως και στην εποχή του Ηλία, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο λαό που φυλάει την εντολή του Θεού και στους προσκυνητές των ψεύτικων θεών είναι καθαρά χαραγμένη. Ο Ηλίας ανέκραξε: “Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; Εάν ο Κύριος ήναι Θεός, ακολουθείτε Αυτόν, αλλ’εάν ο Βάαλ, ακολουθείτε τούτον.” (Α ', Βασ. 18:21).PG 126.5

Και το σημερινό άγγελμα είναι:PG 127.1

“Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη . . . Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός Μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής. Διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.” (Αποκ. 18: 2,4,5).PG 127.2

Δεν είναι μακριά ο καιρός που η δοκιμή θα έρθει για τον καθένα. Η τήρηση του κίβδηλου Σάββατου θα μας επιβληθεί. Ο αγώνας θα είναι ανάμεσα στις εντολές του Θεού και στα εντάλματα των ανθρώπων. Αυτοί που βαθμηδόν θα έχουν υποχωρήσει στις κοσμικές απαιτήσεις και θα έχουν συμμορφωθεί με τις κοσμικές συνήθειες, θα υποταχθούν στις εκάστοτε δυνάμεις για να αποφύγουν τον περίγελο, την προσβολή, την απειλή της φυλάκισης και του θανάτου.PG 127.3

Στο διάστημα αυτό το χρυσάφι θα απαλλαγεί από τη σκουριά. Η πραγματική αγάπη για τον Δημιουργό θα διακριθεί καθαρά από τη φαινομενική της μορφή και στιλπνάδα. Πολλά τότε αστέρια τα οποία θαυμάζαμε για τη λαμπρότητά τους, θα σβήσουν στο σκοτάδι. Εκείνοι που θα έχουν θεωρήσει ως δεδομένα τα διακοσμητικά στοιχεία του αγιαστηρίου, αλλά δε θα έχουν ντυθεί με τη δικαιοσύνη του Χριστού. Τότε, θα παρουσιασθούν μέσα στην επαίσχυντη γύμνια τους.PG 127.4

Ανάμεσα στους κατοίκους της Γης, σκορπισμένοι σε κάθε χώρα, βρίσκονται εκείνοι που δεν “έκλιναν το γόνυ” στο Βάαλ. Όπως τα άστρα του ουρανού που φαίνονται μόνο τη νύχτα, οι πιστοί αυτοί θα λάμψουν όταν σκότος καλύψει τη Γη και ζόφος τα έθνη. Στις ειδωλολατρικές περιοχές της Αφρικής, στις καθολικές χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, στην Κίνα, στις Ινδίες, στα νησιά των ωκεανών και σε κάθε σκοτεινή γωνιά της γης, ο Θεός έχει φυλαγμένο ένα στερέωμα πιστών που θα εξακολουθεί να λάμπει μέσα στο σκοτάδι, αποκαλύπτοντας καθαρά σε έναν κόσμο αποστάτη τη μεταμορφώνουσα δύναμη της υπακοής στο νόμο Του.PG 127.5

Αυτοί οι πιστοί ήδη παρουσιάζονται σε κάθε έθνος, ανάμεσα σε κάθε γλώσσα και λαό. Την ώρα της μεγαλύτερης αποστασίας, όταν ο Σατανάς θα καταβάλει την υπέρτατη προσπάθεια ώστε να κάνει “πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους” να λά-βουν - κάτω από την απειλή του θανάτου - το σημείο της υποταγής σε μια ψευδή ημέρα ανάπαυσης, οι πιστοί αυτοί “άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα”, θα λάμψουν “ως φωστήρες εν τω κόσμω”. (Αποκ. 13:16, Φιλιπ. 2:15). Όσο σκοτεινότερη η νύχτα, τόσο ζωηρότερα θα λάμπουν.PG 127.6

Τι παράξενο έργο θα είχε κάνει ο Ηλίας αν καταμετρούσε τον λαό του Ισραήλ την εποχή που οι τιμωρίες του Θεού έπεφταν επάνω στο λαό που είχε αποσκιρτήσει! Θα είχε μετρήσει μόνο έναν με το μέρος του Κυρίου. Αλλά όταν είπε “εναπελήφθην εγώ μόνος και ζητούσι την ζωήν μου”, τα λόγια του Κυρίου τον κατέπληξαν: “Αφήκα όμως εις τον Ισραήλ επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ.”PG 128.1

Ας μη προσπαθήσει λοιπόν κανείς σήμερα να μετρήσει τον Ισραήλ, αλλά ας έχει ο καθένας μια μαλακή καρδιά, μια καρδιά τρυφερής συμπόνιας, μια καρδιά που, όπως η καρδιά του Χριστού, να αναζητεί τη σωτηρία ενός χαμένου κόσμου.PG 128.2