Rozdział 89 — Charakter Boga objawiony w Chrystusie

Zbawiciel powiedział: “A toć jest żywot wieczny aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa”. Jana 17,3. A Bóg stwierdził przez proroka. “Niech się nie chlubi mądry z mądrości swojej i niech się nie chlubi mocarz z mocy swojej, i niech się nie chlubi bogaty z bogactwa swojego ale w tem niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię żem ja jest Pan, który czynię miłosierdzie sąd i sprawiedliwość na ziemi bo mi się to podoba”. Jeremiasza 9,22.23.S5 737.1

Żaden człowiek bez pomocy boskiej nie może zdobyć tej znajomości Boga. Apostoł mówi że “świat nie poznał Boga, przez mądrość, upodobało się Bogu, przez głupie kazanie zbawić wierzących”. 1 Koryntian 1,21. “Na świecie był, a świat przezeń uczyniony jest ale go świat nie poznał”. Jana 1,10. Jezus powiedział swoim uczniom: “Nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca kto zna, tylko Syn, a komuby chciał Syn objawić”. Mateusza 11,27. W swojej ostatniej modlitwie za swoich uczniów, przed wkroczeniem cienia Getsemane, Zbawiciel wzniósł oczy do nieba i w pełnym współczuciu nad nieświadomością upadłego człowieka powiedział: “Ojcze sprawiedliwy! i świat cię nie poznał alem ja cię poznał”. “Przedstawiłem Twoje imię ludziom, które dajesz mi ze świata”. Jana 17,25.26.S5 737.2

Od samego początku było przemyślanym planem szatana spowodowanie aby ludzie zapomnieli o Bogu, aby mógł ich sobie zapewnić dla siebie. Stąd też poszukiwał sposobów fałszywego przedstawiania charakteru Boga aby doprowadzić ludzi do pielęgnowania fałszywego pojęcia o Nim. Stwórca był przedstawiony ich umysłom przybrany w atrybuty i przymioty samego księcia zła — jako zniewalający, surowy i nieprzebaczający — by się Go bano, unikano, by Go ludzie nienawidzieli. Szatan miał nadzieję tak zmieszać umysły tych, których oszukiwał, że mieli wyrzucić Boga ze swojej świadomości. Następnie wyrzuciłby boski obraz i zmazałby go w człowieku i odcisnął własną podobiznę w duszy ludzkiej, przesyciłby ludzi swoim własnym duchem i wziąłby ich do niewoli według własnego życzenia.S5 738.1

To właśnie przez zfałszowanie charakteru Boga i wzniecanie nieufności do Niego, szatan skusił Ewę do grzechu. Przez grzech umysły naszych pierwszych rodziców zaciemniły się, ich natura została zdegenerowana a ich pojęcia na temat Boga zostały ukształtowane przez ich własne ograniczenie i samolubstwo. I w miarę jak ludzie stawali się coraz odważniejsi w grzechu, znajomość i miłość Boga zanikała z ich umysłów i serc. “Przeto iż poznawszy Boga nie chwalili jako Boga ani mu dziękowali, owszem znikczemnieli w myślach swoich i zaćmiło się bezrozumne serce ich”. Rzymian 1,21.S5 738.2

Niekiedy walka szatana o kontrolę nad rodziną ludzką wydawała się być uwieńczona sukcesem. W czasie poprzedzającym pierwsze przyjście Chrystusa świat wydawał się być prawie całkowicie pod wpływem księcia ciemności a on rządził ze straszliwą mocą tak jakby przez grzech naszych pierwszych rodziców królestwa świata stały się jego prawowitą własnością. Nawet lud przymierza, który Bóg wybrał do zachowania na świecie znajomość o Nim, odchylił się tak daleko od Niego że utracił wszelkie właściwe pojęcie o Jego charakterze.S5 738.3

Chrystus przybył aby odsłonić Boga światu jako Boga miłości pełnego miłosierdzia, delikatności i współczucia. Głęboka ciemność, którą szatan próbował osłabić tron Boga, została zmieciona przez Odkupiciela świata a Ojciec ponownie okazał się ludziom jako światło życia.S5 738.4

Kiedy Filip przybył do Jezusa z prośbą: “Panie! ukaż nam Ojca a dosyć nam na tem”, Zbawiciel odpowiedział mu: “Przez tak długi czas jestem z wami a nie poznałeś mię? Filipie! kto mnie widzi, widzi i Ojca mego, jakoż ty mówisz: Ukaż nam Ojca?” Jana 14,8.9. Chrystus oświadcza że został posłany na świat jako przedstawiciel Ojca. W szlachetności swojego charakteru, w miłosierdziu i czułym współczuciu, w swojej miłości i dobroci, stoi przed nami jako wcielenie doskonałości boskiej, wyobrażenie niewidzialnego Boga.S5 739.1

Apostoł powiada: “Bóg był w Chrystusie, świat z samym sobą jednając”. 2 Koryntian 5,19. Tylko wtedy kiedy rozważamy wielki plan odkupienia, możemy posiąść prawidłową ocenę charakteru Boga. Dzieło stworzenia było przejawem Jego miłości lecz dar Boży zbawienia winnych i straconego rodzaju ludzkiego, sam odsłania nieskończone głębie boskiej czułości i współczucia. “Albowiem tak Bóg umiłował świat że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął ale miał żywot wieczny”. Jana 3,16. Kiedy zachowuje się prawo Boże a przestrzega sprawiedliwości, grzesznikowi może być wybaczone. Najdroższy dar jaki niebo miało został zesłany aby Bóg “był sprawiedliwy i usprawiedliwiający tego, który jest z wiary Jezusowej”. Rzymian 3,26. Przez ten dar ludzie są podniesieni z ruiny i z błota grzechu aby stali się dziećmi Bożymi. Paweł mówi: “Aleście wzięli Ducha przysposobienia synowskiego, którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!” Rzymian 8,15.S5 739.2

Bracia, z umiłowanym Janem wołamy do was: “Patrzcie jaką miłość dał nam Ojciec abyśmy dziatkami Bożymi nazwani byli”. 1 Jana 3,1. Jakaż miłość, jakaż niezmierzona miłość że mimo że jesteśmy grzesznikami, i wyobcowani, możemy zostać własnością Bożą i przyjęci do Jego rodziny! Możemy zwracać się do Niego drogim imieniem: “Ojcze nasz”, które jest znakiem naszej miłości dla Niego oraz świadectwem Jego czułego przywiązania i związku z nami. A Syn Boży, uznając dziedziców łaski, “nie wstydzi się ich, braćmi nazywać”. Hebrajczyków 2,11. Mają oni nawet bardziej święty związek z Bogiem aniżeli aniołowie, którzy nigdy nie upadli.S5 739.3

Cała ojcowska miłość, która z pokolenia na pokolenie wypływała z ludzkich serc, wszelkie źródła czułości jakie otwierały się w duszach ludzkich, są tylko jak maleńka fala w bezkresnym oceanie kiedy porówna się je z nieskończoną niewyczerpaną miłością Bożą. Język nie umie jej wypowiedzieć, pióro nie jest w stanie jej oddać. Możecie rozważać ją każdego dnia swojego życia, możecie badać pilnie pismo aby ją zrozumieć, możecie przywołać wszelką moc i zdolności jakie Bóg wam dał próbując pojąć miłość i miłosierdzie Ojca niebieskiego a jednak pozostanie poza tym co jest niezrozumiewane i niekończące się. Możecie badać tę miłość przez całe wieki, jednak nigdy nie będziecie w pełni w stanie pojąć długości i szerokości, głębokości i wysokości miłości Boga w oddaniu swojego Syna aby umarł dla świata. Sama wieczność nigdy nie będzie mogła w pełni jej odsłonić. Jednak kiedy studiujemy Biblię i rozważamy życie Chrystusa i plan odkupienia, te wielkie tematy otworzą naszemu zrozumieniu coraz więcej skarbów. I od nas będzie zależało zrealizowanie tego błogosławieństwa, którego pragnął Paweł dla zboru w Efezie kiedy się modlił: “A Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec on chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia ku poznaniu samego siebie, ażeby oświecił oczy myśli wasze, abyście wiedzieli, która jest nadzieja powołania jego, i które jest bogactwo chwały dziedzictwa jego, i które jest bogactwo dziedzictwa jego w świętych, i która jest ona przewyższająca wielkość mocy jego przeciw nam, którzy wierzymy, według skutecznej mocy siły jego”. Efezjan 1,17-19.S5 740.1

Nieustannym staraniem szatana jest utrzymanie i zajęcie umysłów ludzkich tymi rzeczami, które zapobiegną temu by zdobywały wiedzę o Bogu. Szuka sposobów aby umysły zajmowały się tym co zaćmi zrozumienie i zniechęci duszę. Znajdujemy się w świecie grzechu i zepsucia, otoczeni wpływami, które próbują zwabić lud, zniechęcić uczniów Chrystusa. Zbawiciel powiedział: “A iż się rozmnoży nieprawość, oziębnie miłośc wielu”. Mateusza 24,12. Wielu wlepia wzrok w straszne zło istniejące wokół nich i mówią o tych rzeczach że serca ich napełniają się smutkiem i wątpliwościami. Widzą przede wszystkim mistrzowskie dzieła arcyoszusta i rozwodzą się nad zniechęcającymi cechami swojego doświadczenia podczas gdy zdają się zapominać i tracić z oczu moc Ojca niebieskiego i Jego niezmierzoną miłość. Wszystko to dzieje się tak jak tego chce szatan. Błędem jest uważanie że wróg sprawiedliwości posiada tak wielką moc podczas gdy tak mało zajmujemy się miłością Bożą i Jego mocą. Musimy mówić o potędze Chrystusa. Jesteśmy całkowicie bezsilni aby się wyzwolić z ucisku szatana lecz Bóg ma wyznaczoną drogę ucieczki. Syn Najwyższego ma siłę stoczyć walkę dla nas i “przez tego, który nas umiłował” możemy wyjść “więcej niż zwycięzcami”. Rzymian 8,37.S5 740.2

Nie ma dla nas siły duchowej w nieustannym płaczu nad naszymi słabościami i odstępstwami oraz rozpaczaniu nad mocą szatana. Ta wielka prawda musi się ustabilizować w naszych umysłach i sercach jako żywa zasada — skuteczność ofiary uczynionej dla nas, to że Bóg może i naprawdę zbawia do końca wszystkich, którzy przychodzą do Niego, dostosowując się do warunków wymienionych w Jego słowie. Naszą pracą jest umieszczanie naszej woli po stronie woli Bożej. Wtedy poprzez krew odkupienia stajemy się współuczestnikami natury boskiej, przez Chrystusa jesteśmy dziećmi Bożymi i mamy zapewnienie że Bóg kocha nas tak jak ukochał swojego Syna. Jesteśmy z Jezusem. Idziemy tam gdzie prowadzi Chrystus. On posiada moc rozpraszania bezkresnych cieni, które szatan rzuca na naszą ścieżkę, i w miejsce ciemności i zniechęcenia, światło Jego chwały świeci i spływa w nasze serca.S5 741.1

Mamy nieustannie umacniać naszą nadzieję przez poznanie i uświadomienie sobie że Chrystus jest naszą sprawiedliwością. Niech nasza wiara spoczywa na tym fundamencie dokąd Zwiastun wszedł dla nas. Zamiast kierować się w stronę ciemności szatana i obawiania się jego ciemności, powinniśmy otworzyć serca nasze na przyjęcie światłości od Chrystusa, pozwolić by świeciła ona dla świata oświadczając że On jest mocniejszy od wszelkich mocy szatana, że Jego silne ramię wspomoże wszystkich, którzy Mu ufają.S5 742.1

Jezus powiedział: “Sam Ojciec miłuje was”. Jana 16,27. Jeżeli nasza wiara będzie utwierdzona w Bogu poprzez Chrystusa, okaże się ona “jako kotwica duszy, i bezpieczna, i pewna, i wchodząca aż wewnątrz za zasłonę gdzie przewodnik dla nas wszedł Jezus”. Hebrajczyków 6,19.20. Prawdą jest że nadejdą zniechęcenia, musimy się spodziewać kłopotów, lecz musimy ofiarować wszystko, dużo czy mało, dla Boga. Jemu nie sprawia trudności przebaczenie naszych win ani nie jest przytłoczony wagą naszych ciężarów. Jego troska rozciąga się nad każdym domem i otacza każdego z osobna, zajmuje się on wszystkimi naszymi sprawami i naszymi skutkami. Zauważa każdą łzę, wzruszony jest poczuciem naszych słabości. Wszystkie nieszczęścia i próby jakie na nas spadają tutaj są dopuszczane aby wypracowały Jego cele miłością ku nam, “abyśmy byli uczestnikami świętobliwości jego” (Hebrajczyków 12,10), i w ten sposób stali się współuczestnikami w tej pełni radości jaka znajduje się w Jego obecności.S5 742.2

“Bóg świata tego oślepił zmysły, to jest w niewiernych, aby im nie świeciła światłość ewangelii chwały Chrystusowej, który jest wyobrażeniem Bożym”. 2 Koryntian 4,4. Lecz Biblia najsilniejszymi wyrazami przedstawia nam wagę zdobywania znajomości Boga. Piotr powiada: “Łaska i pokój niech się wam rozmnoży przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego. Jako nam jego Boska moc wszystko, co do żywota i do pobożności należy, darowała przez poznanie tego, który nas powołał przez sławę i przez cnotę”. 2 Piotra 1,2.3. A Pismo nakazuje nam: “Przyuczaj się, proszę, z nim przystawać a uczyń sobie z nim pokój”. Joba 22,21.S5 742.3

Bóg rozkazał nam: “Świętymi bądźcie iżem Ja jest święty” (1 Piotra 1,16), a natchniony apostoł stwierdza że bez świętości “żaden nie ogląda Pana”. Hebrajczyków 12,14. Świętość jest zgodą z Bogiem. Przez grzech wyobrażenie Boga w człowieku zostało zepsute i całkiem zaćmione. Pracą ewangelii jest odnowienie tego co zostało utracone a my mamy współpracować z boskimi wysiłkami w tym dziele. A jak możemy dojść do harmonii z Bogiem, jak mamy stać się Jemu pobodni jeżeli nie zdobędziemy wiedzy o Nim? To właśnie ta wiedza że Chrystus przybył na świat aby ją nam odsłonić.S5 743.1

Mętne pojęcia jakie tak wielu ludzi miało na wzniosły charakter i pozycję Chrystusa zawężały ich doświadczenia religijne i w wielkim stopniu przeszkodziły procesowi postępu w życiu Bożym. Religia osobista wśród nas jako ludu znajduje się na niskim poziomie. Istnieje wiele formy, mechaniczności i religii na ustach lecz w nasze doświadczenia religijne musi zostać wniesione coś głębszego, solidniejszego. Ze wszystkim powinniśmy się znajdować znacznie dalej w stosunku do tego gdzie się znajdujemy. Zadaniem chrześcijanina w tym życiu jest przedstawienie Chrystusa światu w życiu i charakterze, odsłonięcie błogosławieństwa Jezusa. Jeżeli Bóg dał nam światłość, to po to abyśmy ją odkrywali dla innych. Lecz w porównaniu do światła jakie otrzymaliśmy oraz okazji i przywilejów danych nam dla dotarcia do serc innych ludzi, wyniki naszej pracy dotychczas są zbyt nikłe. Bóg pragnie aby prawda, którą On przyniósł dla naszego zrozumienia, przyniosła większy owoc niż jest to dotychczas pokazane. Lecz kiedy nasze umysły przepełnione są przygnębieniem i smutkiem zalegającą wokół nas ciemnością i złem, jak możemy zaprezentować Chrystusa światu? Jak nasze świadectwo może mieć moc zdobywania dusz? To czego potrzebujemy to poznanie Boga i mocy Jego miłości tak jak są one objawione w Chrystusie. Musimy pilnie i z modlitwą studiować Słowo Boże, nasze pojmowanie musi zostać wzmocnione przez Ducha Świętego a nasze serca muszą wznosić się do Boga w wierze, nadziei i nieustannym wysławianiu.S5 743.2

Przez zasługi Chrystusa, przez Jego sprawiedliwość, która poprzez wiarę jest w nas wszczepiona, mamy osiągnąć doskonałość charakteru chrześcijańskiego. Nasza codzienna i w każdej godzinie pracy jest wytłumaczona przez apostoła w słowach: “Patrząc na Jezusa wodza i dokończyciela wiary”. Hebrajczyków 12,2. Czyniąc to, nasz umysł staje się jaśniejszy, wiara silniejsza, a nadzieja zostaje utwierdzona. Jesteśmy tak uwzniośleni widokiem Jego czystości i piękna oraz ofiary jaką poniósł aby nas doprowadzić do zgody z Bogiem że nie mamy ochoty mówić o wątpliwościach i zniechęceniach.S5 743.3

Przejawy miłości Bożej, Jego miłosierdzia i dobroci oraz dzieło Ducha Świętego w sercach ku oświeceniu i odnowieniu ich stawiają nas poprzez wiarę w tak bliskim związku z Chrystusem że posiadając jasne pojęcie o Jego charakterze jesteśmy w stanie dostrzec mistrzowskie oszustwa szatana. Patrząc na Jezusa i ufając w Jego zasługi przyjmujemy błogosławieństwa światłości, pokoju, radości w Duchu Świętym. I mając na względzie wielkie rzeczy, które Chrystus dla nas uczynił, jesteśmy gotowi wołać: “Patrzcie jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy dziatkami Bożymi nazwani byli”. 1 Jana 3,1.S5 744.1

Bracia i siostry! — to przez zwracanie uwagi zmieniamy się. Przez rozważanie miłości Bożej i naszego Zbawiciela, przez rozmyślanie nad doskonałością boskiego charakteru i domagania się prawości Chrystusa jako naszej przez wiarę, dostępujemy przekształcenia na ten sam obraz. Tak więc nie gromadźmy wszystkich nieprzyjemnych obrazów — nieprawości, zepsucia i rozczarowań, dowodów mocy szatana aby zachować je w pamięci naszej, aby o nich mówić i narzekać nad nimi aż nasze dusze napełnią się zniechęceniem. Zniechęcona dusza jest ciemnością, nie tylko nieumiejąca sama odebrać światła Bożego lecz zamyka ją przed innymi. Szatan uwielbia oglądać efekty takich obrazów swego triumfu czyniące istoty ludzkie niewiernymi i zniechęconymi.S5 744.2

Dzięki Bogu są jeszcze jaśniejsze i radośniejsze obrazy jakie Pan nam przedstawił. Zgromadźmy błogosławione zapewnienia Jego miłości jak cenne skarby abyśmy mogli nieustannie na nie patrzyć. Syn Boży opuszczający tron swojego Ojca, odziewający swoją boskość w człowieczeństwo aby mógł odkupić człowieka z mocy szatana, Jego triumf dla nas otwierający niebo człowiekowi, objawiając ludziom wizję apartamentu gdzie Bóstwo objawia swoją chwałę, podniesienie upadłego człowieka z ruiny w jaką wepchnął go grzech i ponowne doprowadzenie do połączenia z nieskończonym Bogiem i przetrzymawszy boską próbę przez wiarę w naszego Zbawiciela, odzianie w prawość Chrystusa i wyniesienie na Jego tron — oto obrazy jakimi Bóg pragnie byśmy udekorowali wnętrza naszej duszy. I “gdy nie patrzymy na rzeczy widzialne ale na niewidzialne, udowodnimy że ten króciuchny i lekki ucisk nasz nader zacnej chwały wieczną wagę nam sprawuje”. 2 Koryntian 4,17.18.S5 745.1

W niebie Bóg jest wszystkim we wszystkim. Tam rządzi przemożna światłość, nie ma niczego co zakłócałoby harmonię z Bogiem o ile naprawdę na ścieżce w tym kierunku duch niebios będzie zamieszkiwał w naszych sercach. Lecz jeżeli nie znajdujemy przyjemności w rozmyślaniu nad sprawami niebieskimi, jeżeli nie posiadamy zainteresowania szukaniem znajomości Boga, nie tęsknimy za rozważaniem nad charakterem Chrystusa, jeżeli świętość nas nie przyciąga — wtedy możemy być pewni że nasza nadzieja na niebo jest próżna. Doskonała jedność z wolą Bożą jest tym wysokim celem, który chrześcijanin ma mieć stale przed sobą. Będzie on z uwielbieniem rozmawiał o Bogu, o Jezusie, o domu szczęśliwości i czystości, który Chrystus przygotował dla tych, którzy Go miłują. Rozważanie tych tematów, kiedy dusza ucztuje ciesząc się błogosławieństwami i zapewnieniami Bożymi, apostoł przedstawia jako mające posmak “mocy przyszłego wieku”. Hebrajczyków 6,5.S5 745.2

Stoimy przed bezpośrednim końcowym bojem wielkiego konfliktu kiedy z całą mocą i znakami i cudami kłamliwymi, i ze wszelkim oszukaniem nieprawości “szatan będzie działać aby fałszywie przedstawić charakter Boży by zwieść, by można i wybranych”. 2 Tesaloniczan 2,9.10; Marka 13,22. Jeżeli kiedykolwiek był lud w potrzebie nieustannie zwiększającego się światła z nieba, to jest to lud, który Bóg powołał w tym czasie niebezpieczeństwa aby był stróżem Jego świętego prawa i bronił Jego charakteru przed światem. Ci, którym powierzono tak święty depozyt, muszą być uduchowieni, wzniośli, ożywieni prawdami, które głoszą że wyznają. Nigdy zbór bardziej ostro nie potrzebował i nigdy Bóg bardziej nie pragnął cieszyć się doświadczeniem opisanym w liście Pawła do Kolosan kiedy pisał: “Nie przestajemy się za was modlić i prosić abyście napełnieni byli znajomością woli jego we wszelkiej mądrości i w wyrozumieniu duchowym. Abyście chodzili przystojnie przed Panem ku wszelkiemu jego upodobaniu, w każdym uczynku dobrym owoc przynosząc i rosnąc w znajomości Bożej”. Kolosan 1,9-11.S5 746.1

*****