Rozdział 44 — Święcenie sabatu

Święcenie sabatu zawiera w sobie wielkie błogosławieństwo. Bóg pragnie aby sabat był dla nas dniem radości. Przy ustanowieniu sabatu panowała radość. Bóg z zadowoleniem spoglądał na dzieło swoich rąk. Wszystkie uczynione przez siebie rzeczy uznał za “bardzo dobre”. 1 Mojżeszowa 1,31. Niebo i ziemia były przepełnione radością. “Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży”. Joba 38,7. Mimo iż grzech wtargnął na ziemię i zniszczył Jego doskonałe dzieło, Bóg daje nam sabat na świadectwo tego że to wszechpotężny, nieskończenie dobry i miłosierny Bóg stworzył wszystkie rzeczy. Nasz niebieski Ojciec przez święcenie sabatu pragnie zachować wśród ludzi wiedzę o sobie. Pragnie aby sabat kierował nasze umysły ku Niemu jako prawdziwemu i żywemu Bogu i abyśmy poznawszy Go mogli posiąść życie i pokój.S6 349.1

Gdy Pan wyprowadził swój lud izraelski z Egiptu i nadał mu swój Zakon, uczył ich że przez święcenie sabatu mają się odróżniać od bałwochwalców. Sabat decydował o różnicy między tymi, którzy uznawali wszechwładzę Boga, a tymi, którzy odrzucili Go jako swego Stwórcę i Króla. Pan rzekł: “Między mną a synami izraelskimi będzie on znakiem na wieki”, “synowie izraelscy będą przestrzegać sabatu zachowując sabat w pokoleniach swoich jako przymierze wieczne”. 2 Mojżeszowa 31,17.16.S6 349.2

Tak jak niegdyś sabat był znakiem wyróżniającym naród izraelski gdy wychodził z Egiptu aby wejść do ziemskiego Chanaanu, tak samo obecnie jest znakiem wyróżniającym lud Boży, który wychodzi ze świata aby wejść do niebiańskiego odpocznienia. Sabat jest znakiem pokrewieństwa między Bogiem a Jego ludem, znakiem uszanowania Jego Zakonu. On odróżnia wiernych wyznawców od przestępców.S6 349.3

Odnośnie sabatu Chrystus zwiastował ze słupa obłoku: “Zaiste, przestrzegać będziecie sabatów moich gdyż to jest znakiem między mną a wami po wszystkie pokolenia wasze abyście wiedzieli żem Ja Pan, który was poświęcam”. 2 Mojżeszowa 31,13. Sabat dany światu na znak że Bóg jest Stwórcą jest też znakiem tego że Bóg uświęca. Moc, która stworzyła wszystkie rzeczy, jest tą samą mocą, która przeobraża człowieka na podobieństwo Boże. Dla święcących sabat jest on znakiem uświęcenia. Prawdziwe uświęcenie jest zgodnością z Bogiem — jednością z Nim w charakterze. Osiąga się je przez posłuszeństwo tym zasadom, które są kopią Jego charakteru. Właśnie sabat jest znakiem posłuszeństwa. Ten kto z serca jest posłuszny czwartemu przykazaniu dochowa też posłuszeństwa całemu Zakonowi. Zostaje on uświęcony na skutek posłuszeństwa.S6 350.1

Tak jak niegdyś Izraelowi tak i nam dany jest sabat “jako przymierze wieczne”. Dla tych, którzy czczą sabat jako święty dzień Pański, jest on znakiem iż Bóg uznaje ich za swój wybrany lud. Jest poręczeniem że dotrzyma dla nich swego przymierza. Każda dusza przyjmująca znak rządów Boga stawia się pod boskim wiecznym przymierzem. Taki człowiek wiąże się ze złotym łańcuchem posłuszeństwa, którego każde ogniwo jest obietnicą.S6 350.2

Ze wszystkich dziesięciorga przykazań jedynie czwarte zawiera pieczęć wielkiego Prawodawcy — Stworzyciela nieba i ziemi. Ci, którzy są posłuszni temu przykazaniu, przyjmują na siebie imię Boga i wszelkie błogosławieństwa zawarte w nim. “I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak będziecie błogosławić synów izraelskich mówiąc do nich: Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże. Niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie. Niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój. Tak będą wzywać imienia mojego nad synami izraelskimi a Ja będę im błogosławił”. 4 Mojżeszowa 6,22-27.S6 350.3

Za pośrednictwem Mojżesza została dana i ta obietnica: “Pan ustanowi cię sobie jako lud święty tak jak ci poprzysiągł jeżeli będziesz przestrzegał przykazań Pana Boga twego i chodził jego drogami. I ujrzą wszystkie ludy ziemi że imię Pana jest wzywane u ciebie... I uczyni cię Pan głową a nie ogonem i będziesz zawsze tylko na górze a nigdy nie będziesz na dole jeżeli będziesz słuchał przykazań Pana, Boga twego, które ja ci dziś nadaję, abyś ich pilnie przestrzegał”. 5 Mojżeszowa 28,9-13.S6 351.1

Psalmista pod natchnieniem Ducha Świętego mówi: “Pójdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, wznośmy okrzyki radosne skale zbawienia naszego! Pójdźmy przed oblicze jego z dziękczynieniem, wykrzykujmy mu radośnie w pieśniach gdyż wielkim Bogiem jest Pan i Królem wielkim nad wszystkich bogów. W jego ręku są głębokości ziemi i Jego są szczyty gór. Jego jest morze i On je uczynił, i suchy ląd ręce jego ukształtowały. Pójdźcie, pokłońmy się i padnijmy na twarz! Klęknijmy przed Panem, który nas uczynił”. “Wiedzcie że Pan jest Bogiem! On nas uczynił i do niego należymy, myśmy ludem jego i trzodą pastwiska jego”. Psalmów 95,1-7; 100,3 (NP).S6 351.2

Obietnice te udzielone Izraelowi przeznaczone są także dla dzisiejszego ludu Bożego. Są to poselstwa jakie przynosi nam sabat.S6 351.3